INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku Ordynacja podatkowa (t. j. z 2005 roku Dz. U. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 29 lipca 2010 roku (data wpływu 10.08.2010 r.) uzupełnionym pismem z dnia 15 października 2010 roku, o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie opodatkowania paliwa otrzymywanego z biomasy - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 sierpnia 2010 roku został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie paliwa otrzymywanego z biomasy.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca planuje wybudowanie przyzakładowej instalacji wytwarzania energii elektrycznej i cieplnej na użytek własny firmy.

Wybudowana wytwórnia ma wytwarzać energię elektryczną i działać w oparciu o zainstalowany zgodnie z obowiązującymi przepisami budowlanymi, agregat prądotwórczy napędzany wysokoprężnym silnikiem spalinowym. Do zasilania silnika ma służyć przetwarzany w zamkniętej instalacji technologicznej odpadowy tłuszcz z ubojni (biomasa). W trakcie przetwarzania tłuszcz będzie wytapiany, filtrowany, a następnie chemicznie rafinowany lub estryfikowany i w takiej postaci, w formie płynnej, po kolejnym odfiltrowaniu, podawany bezpośrednio do zbiornika.

W uzupełnieniu wniosku, Wnioskodawca wskazał, iż powstające jako technologiczna faza pośrednia, paliwo można sklasyfikować według obowiązującej nomenklatury scalonej jako:

• CN 3824 90 91 - monoalkilowe estry kwasów tłuszczowych o zawartości minimum 96,5% FAME, w przypadku gdy stosowany jest proces estryfikacji, lub

• CN 1516 10 90 – tłuszcze zwierzęce rafinowane, w przypadku gdy stosowany jest tylko proces rafinacji.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w związku z tym, że w procesie przetwarzania biomasy, jako faza pośrednia pojawia się paliwo płynne, które mogłoby być zakwalifikowane jako produkcja wyrobów akcyzowych (art. 8 ust. 1), a w szczególności jako produkcja wyrobów akcyzowych określonych w załączniku nr 2 do ustawy oraz wyrobów akcyzowych innych niż określone w załączniku nr 2 do ustawy, objętych stawką akcyzy inną niż stawka zerowa (art. 47 ust. 1), powinno podlegać akcyzie...

Zdaniem Wnioskodawcy w związku z faktem, iż produktem instalacji jest energia elektryczna, a nie paliwo, nie mogą mieć zastosowania przepisy dotyczące produkcji paliw. Surowcem do wytwarzania energii elektrycznej jest w rzeczywistości biomasa w postaci odpadowego tłuszczu. Wnioskodawca wskazuje, iż jego stanowisko zostało potwierdzone pismem Departamentu Przedsiębiorstw Energetycznych z Urzędu Regulacji Energetyki, które zostało załączone do wniosku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 8 grudnia 2008 roku o podatku akcyzowym (Dz. U. z 2009 r. Nr 3 poz. 11 ze zm.), wyrobami akcyzowymi są wyroby energetyczne, energia elektryczna, napoje alkoholowe oraz wyroby tytoniowe, określone w załączniku nr 1 do ustawy.

Opisane we wniosku wyroby klasyfikowane do kodu CN 3824 90 91 oraz CN 1516 10 90 zostały wymienione w załączniku nr 1 do ustawy w związku z czym są wyrobami akcyzowymi.

W tym miejscu wskazać należy, iż zgodnie z art. 8 ust. 1 pkt 1 ustawy, przedmiotem opodatkowania akcyzą jest produkcja wyrobów akcyzowych.

Natomiast zgodnie z art. 87 ust. 1 produkcją wyrobów energetycznych w rozumieniu ustawy jest wytwarzanie lub przetwarzanie wyrobów energetycznych, w tym również mieszanie lub przeklasyfikowanie komponentów paliwowych, rozlew gazu skroplonego do butli gazowych, a także barwienie i znakowanie wyrobów energetycznych.

Katalog wyrobów energetycznych został określony w art. 86 ust. 1, gdzie do wyrobów energetycznych, w rozumieniu ustawy, zalicza się wyroby:

1. objęte pozycjami CN od 1507 do 1518 00, jeżeli są przeznaczone do celów opałowych lub napędowych;
2. objęte pozycjami CN 2701, 2702 oraz od 2704 do 2715;
3. objęte pozycjami CN 2901 i 2902;
4. oznaczone kodem CN 2905 11 00, niebędące pochodzenia syntetycznego, jeżeli są przeznaczone do celów opałowych lub napędowych;
5. objęte pozycją CN 3403;
6. objęte pozycją CN 3811;
7. objęte pozycją CN 3817;
8. oznaczone kodami CN 3824 90 91 i 3824 90 97, jeżeli są przeznaczone do celów opałowych lub napędowych;
9. pozostałe wyroby, z wyłączeniem substancji stosowanych do znakowania i barwienia, o którym mowa w art. 90 ust. 1, przeznaczone do użycia, oferowane na sprzedaż lub używane jako paliwa silnikowe lub jako dodatki lub domieszki do paliw silnikowych - bez względu na kod CN;

Zatem wskazane w opisie zdarzenia przyszłego wyroby, przeznaczone do celów napędowych, są wyrobami również wyrobami energetycznymi.

Ponadto w myśl art. 86 ust. 2 paliwami silnikowymi w rozumieniu ustawy są wyroby energetyczne przeznaczone do użycia, oferowane na sprzedaż lub używane do napędu silników spalinowych.

Na mocy cytowanego przepisu przedmiotowe wyroby zalicza się również do paliw silnikowych.

Z opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca planuje wybudowanie instalacji do wytwarzania energii elektrycznej z biomasy, poddanej uprzednio procesowi mającemu na celu wytworzenie paliwa do zasilania agregatu prądotwórczego.

Odnosząc się do stanowiska Wnioskodawcy w kontekście opisu zdarzenia przyszłego wskazać należy, iż funkcjonowanie planowanej do wybudowania instalacji, w myśl zaprezentowanych przepisów ustawy, należy podzielić na dwa główne etapy - produkcja paliwa z biomasy oraz produkcja energii elektrycznej z tak wytworzonego paliwa. Powyższe etapy są wyraźnie od siebie oddzielone, gdyż zgodnie z opisem zawartym we wniosku, produkcja paliwa polega na wytapianiu, filtrowaniu, chemicznej rafinacji lub estryfikacji. Następnie w formie płynnej kolejnym etapem produkcji paliwa jest jego odfiltrowanie przed podawaniem do zbiornika agregatu prądotwórczego.

Zatem analiza zaprezentowanych przepisów wskazuje, iż w opisanym przypadku występuje w pierwszym rzędzie produkcja wyrobów energetycznych będących w myśl ustawy paliwami silnikowymi. Przedmiotowa produkcja zgodnie art. 8 ust. 1 pkt 1 ustawy będzie opodatkowana podatkiem akcyzowym w związku z czym uznano stanowisko Wnioskodawcy za nieprawidłowe.

Końcowo wskazuje się, iż zgodnie z treścią art. 3 ust. 1 ustawy o podatku akcyzowym, do celów poboru akcyzy i oznaczania wyrobów akcyzowych znakami akcyzy stosuje się klasyfikację w układzie odpowiadającym Nomenklaturze Scalonej (CN) zgodną z rozporządzeniem Rady (EWG) nr 2658/87 z dnia 23 lipca 1987 roku w sprawie nomenklatury taryfowej i statystycznej oraz w sprawie Wspólnej Taryfy Celnej (Dz. Urz. WE L 256 z 07.09.1987, str. 1, ze zm.; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 2, t. 2, str. 382, ze zm.).

Należy zaznaczyć, iż zgodnie z Komunikatem Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 roku w sprawie trybu udzielania, informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz. Urz. GUS Nr 1 poz. 11) zainteresowany podmiot sam klasyfikuje prowadzoną działalność, swoje produkty (wyroby i usługi), towary, środki trwałe i obiekty budowlane według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach, wprowadzonych rozporządzeniami Rady Ministrów lub stosowanych bezpośrednio na podstawie przepisów Wspólnoty Europejskiej i to jego obciążają ewentualne negatywne konsekwencje z tytułu błędnego zaklasyfikowania wyrobów akcyzowych.

Biorąc pod uwagę przytoczoną regulację, organ nie dokonywał klasyfikacji wyrobów, przyjmując klasyfikację wskazaną we wniosku przez Podatnika.

Ponadto zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, wyczerpujący opis stanu faktycznego winien wynikać z wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej, a nie zaś z załączonych do niego dokumentów, w związku z czym nie były one przedmiotem merytorycznej analizy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu datowania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 roku Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.