INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów, w związku z wyrokiem Wojewódzkiego Sadu Administracyjnego z dnia 13 lipca 2010r., sygn. akt I SA/Rz 317/10, stwierdza, że stanowisko Pana „X”, przedstawione we wniosku z dnia 2 listopada 2009r. (data wpływu 13 listopada 2009r.), uzupełnionym pismem z dnia 9 stycznia 2010r. (data wpływu 12 stycznia 2010r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości skorzystania z dniem 1 stycznia 2010r. ze zwolnienia z podatku VAT na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy o VAT w sytuacji prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie usług rachunkowo-księgowych - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 listopada 2009r. wpłynął do tutejszego organu wniosek z dnia 2 listopada 2009r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości skorzystania z dniem 1 stycznia 2010r. ze zwolnienia z podatku VAT na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy o VAT w sytuacji prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie usług rachunkowo-księgowych.

Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 9 stycznia 2010r. (data wpływu 12 stycznia 2010r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 5 stycznia 2010r. Nr IBPP1/443-1139/09/AL.

W dniu 12 lutego 2010r. tut. organ, w odpowiedzi na ww. wniosek, wydał interpretację indywidualną znak: IBPP1/443-1139/09/AL, na którą Strona wniosła skargę do WSA.

WSA wyrokiem z dnia 13 lipca 2010r. sygn. akt I SA/Rz 317/10 (data wpływu do tut. organu odpisu prawomocnego orzeczenia 14 września 2010r.) uchylił ww. interpretację indywidualną znak IBPP1/443-1139/09/AL.

WSA w ww. wyroku z dnia 13 lipca 2010r. stwierdził, iż skoro Skarżący prowadzi działalność gospodarczą w zakresie usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych, sklasyfikowaną w grupowaniu PKWiU 74.12.20 „Usługi w zakresie księgowości, z wyłączeniem deklaracji podatkowych”, nie podpisuje on w imieniu podatników sporządzanych deklaracji, nie prowadzi ksiąg rachunkowych, nie udziela porad oraz nie reprezentuje klientów przed organami podatkowymi a w zawieranych umowach zawarty jest zapis, iż nie będą świadczone usługi w zakresie doradztwa podatkowego zatem przysługuje mu prawo do korzystania ze zwolnienia podmiotowego, określonego w ustawie o VAT, do czasu przekroczenia kwoty obrotu wskazanej przepisami zmieniającymi tę ustawę, o ile wykonując działalność w zakresie usług księgowych, nie będzie wykonywał czynności w zakresie doradztwa.

Samych bowiem usług księgowych nie można utożsamiać z świadczeniem usług doradztwa. Niewątpliwie świadczenie usług księgowych wiąże się z posiadaniem określonej wiedzy pozwalającej na ich wykonywanie. Niemniej jednak nie jest to równoznaczne z uznaniem, iż osoba świadcząca tego rodzaju usługi jest doradcą w rozumieniu przedstawionym w zaskarżonej interpretacji czyli osobą która „udziela porady, wskazuje sposób postępowania w jakiejś sprawie”.

W myśl art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie ten sąd oraz organ, którego działanie lub bezczynność było przedmiotem zaskarżenia.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca posiada uprawnienia do usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych. Zawiera umowy na kompleksowe usługi księgowe z zapisem w umowie „Zleceniobiorca nie będzie świadczył usług w zakresie doradztwa dla Zleceniodawcy”. Z dniem 1 stycznia 2009r. Wnioskodawca zrezygnował ze zwolnienia od podatku VAT. Wnioskodawca nie jest doradcą podatkowym.

Przedmiotem świadczenia jest m.in. prowadzenie:

1. ksiąg przychodów i rozchodów oraz sporządzanie na podstawie ewidencji niezbędnych deklaracji rozliczeniowych oraz ich kontrola.
2. ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych,
3. ewidencji środków trwałych i amortyzacji,
4. ewidencji sprzedaży oraz zakupu VAT,
5. naliczenie płac i ZUS zatrudnionych pracowników,
6. naliczenie ZUS zleceniodawcy.
   
   

Wartość sprzedaży nie przekroczy w 2009r. limitu 50.000 zł obrotu.

Jednocześnie Wnioskodawca informuje, że na dzień 3 listopada 2009r. ww. sprawa nie jest przedmiotem kontroli ani postępowania oraz nie była już wcześniej rozstrzygnięta.

W uzupełnieniu do wniosku z dnia 9 stycznia 2010r. Wnioskodawca wskazał, iż prowadzi usługi sklasyfikowane według Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług pod symbolem 74.12.20-00.00 jako „usługi w zakresie księgowości, z wyłączeniem deklaracji podatkowych”. Wnioskodawca nie udziela przy tym porad prawnych ani nie podpisuje deklaracji podatkowych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w przypadku Wnioskodawcy, przy świadczeniu jedynie usług rachunkowo-księgowych, przysługuje mu z dniem 1 stycznia 2010r. prawo do skorzystania ze zwolnienia podmiotowego od podatku VAT regulowanego przepisami art. 113 ust. 1 ustawy o VAT...

Zdaniem Wnioskodawcy Minister Finansów rozporządzeniem z dnia 28 listopada 2008r. w sprawie zwrotu podatku (...), określił listę towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku, określone w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy, stanowiącą załącznik do rozporządzenia. Pod pozycją 37 tego załącznika wskazano, że wyłączenie ze zwolnienia od podatku od towarów i usług dotyczy doradztwa, z wyłączeniem doradztwa rolniczego związanego z uprawą roślin i hodowlą zwierząt, a także związanego ze sporządzaniem planu zagospodarowania i modernizacji gospodarstwa rolnego.

W świetle wskazanych powyżej przepisów prawa, jak i przedstawionego stanu faktycznego, z którego wynika, że Wnioskodawca nie świadczy usług w zakresie doradztwa, Wnioskodawca stwierdza, że w przedmiotowej sprawie nie ma zastosowania wyłączenie ze zwolnienia, określone w art. 113 ust. 13 pkt 2 ustawy w powiązaniu z poz. 37 załącznika do cytowanego rozporządzenia.

Zdaniem Wnioskodawcy przysługuje mu więc prawo do skorzystania ze zwolnienia podmiotowego od podatku od towarów i usług przewidzianego w cytowanym art. 113 ust. 1 ustawy.

Na poparcie własnego stanowiska Wnioskodawca podał nr interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 6 lipca 2009r. Nr IPPP1-443-522/09-2/JB.

Mając powyższe na uwadze, jak i również obowiązujący stan prawny stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy o VAT przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Według art. 8 ust. 3 ww. ustawy, usługi wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, z zastrzeżeniem ust. 4, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, z wyjątkiem usług elektronicznych i usług turystyki, o których mowa w art. 119.

W myśl § 3 pkt 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 29 października 2008r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) – (Dz. U. Nr 207, poz. 1293 ze zm.), do dnia 31 grudnia 2010r., do celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług stosuje się Polską Klasyfikację Wyrobów i Usług wprowadzoną rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 18 marca 1997r. (Dz. U. Nr 42, poz. 264 ze zm.).

Zgodnie z rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 18 marca 1997r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług pod symbolem PKWiU 74.12.20-00.00 sklasyfikowane zostały „usługi w zakresie księgowości, z wyłączeniem deklaracji podatkowych.”

Na mocy art. 113 ust. 1 ww. ustawy o VAT zwalnia się od podatku podatników, u których wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 50.000zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Należy zauważyć, że art. 113 ust. 1 od dnia 1 stycznia 2011r., na podstawie art. 1 pkt 2 ustawy z dnia 2 grudnia 2009r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 215, poz. 1666), otrzyma brzmienie - zwalnia się od podatku podatników, u których wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Jednakże art. 2 ust. 1 ww. ustawy wskazuje, iż kwotę o której mowa w art. 113 ust. 1 ustawy wymienionej w art. 1, dla 2010r. przyjmuje się w wysokości 100.000 zł.

Ponadto w myśl art. 2 ust. 2 ww. ustawy z dnia 2 grudnia 2009r. w 2010r. podatnicy, u których łączna wartość sprzedaży opodatkowanej w 2009r. była wyższa niż 50.000 zł i nie przekroczyła 100.000 zł, mogą skorzystać ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy wymienionej w art. 1, pod warunkiem pisemnego zawiadomienia o tym zamiarze naczelnika urzędu skarbowego w terminie do dnia 15 stycznia 2010r., z zastrzeżeniem ust. 3.

Zgodnie z art. 113 ust. 11 ustawy o VAT podatnik, który utracił prawo do zwolnienia od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, może, nie wcześniej niż po upływie roku, licząc od końca roku, w którym utracił prawo do zwolnienia lub zrezygnował z tego zwolnienia, ponownie skorzystać ze zwolnienia określonego w ust. 1.

Natomiast w myśl art. 113 ust. 13 pkt 2 ustawy o VAT zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do importu towarów i usług, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca, oraz podatników świadczących usługi prawnicze oraz usługi w zakresie doradztwa, a także usługi jubilerskie.

Zgodnie z delegacją ustawową zawartą w art. 113 ust. 14 pkt 2 cyt. ustawy o VAT minister właściwy do spraw finansów publicznych określi w drodze rozporządzenia listę towarów i usług, o których mowa w ust. 13 pkt 1 lit. a i pkt 2, z uwzględnieniem klasyfikacji wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej.

W wykonaniu delegacji ustawowej zawartej w art. 113 ust. 14 pkt 2 ww. ustawy Minister Finansów wydał rozporządzenie z dnia 28 listopada 2008r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1337 ze zm.).

Zgodnie z § 26 ww. rozporządzenia Minister Finansów określił listę towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku, określone w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy – stanowiącą załącznik do ww. rozporządzenia. Pod poz. 37 załącznika do ww. rozporządzenia (bez względu na symbol PKWiU), wymieniono doradztwo, z wyłączeniem doradztwa rolniczego związanego z uprawą roślin i hodowlą zwierząt, a także związanego ze sporządzaniem planu zagospodarowania i modernizacji gospodarstwa rolnego.

Z powyższego wynika, że ustawa o VAT oraz przepisy wykonawcze do tej ustawy nie definiują pojęcia doradztwa. W potocznym rozumieniu termin „doradztwo" obejmuje szereg usług doradczych, tj.: podatkowe, prawne, finansowe. Zakres znaczeniowy pojęcia „usługi w zakresie doradztwa” jest szerszy niż termin „usługi w zakresie doradztwa podatkowego”. Wobec braku w ustawie definicji doradztwa należy posiłkowo odwołać się do wykładni językowej. Zgodnie z Małym Słownikiem Języka Polskiego PWN, Warszawa 1994 „doradzać” znaczy udzielić porady, podać, wskazać sposób postępowania w jakiejś sprawie. Tak więc doradztwo jest udzieleniem fachowych zaleceń, porad, zwłaszcza ekonomicznych.

Jednym z rodzajów doradztwa jest doradztwo podatkowe.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 5 lipca 1996r. o doradztwie podatkowym (t.j. Dz. U. z 2008r. Nr 73, poz. 443 ze zm.), zwanej dalej ustawą o doradztwie podatkowym (w brzmieniu obowiązującym do dnia 6 sierpnia 2010r.), czynności doradztwa podatkowego obejmują:

1. udzielanie podatnikom, płatnikom i inkasentom, na ich zlecenie lub na ich rzecz, porad, opinii i wyjaśnień z zakresu ich obowiązków podatkowych;
2. prowadzenie, w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów, ksiąg podatkowych i innych ewidencji do celów podatkowych oraz udzielanie im pomocy w tym zakresie;
3. sporządzanie, w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów, zeznań i deklaracji podatkowych lub udzielanie im pomocy w tym zakresie.
   
   

Z kolei art. 2 ust. 2 ww. ustawy o doradztwie podatkowym stanowi, iż zawodowe wykonywanie czynności, o których mowa w ust. 1, zastrzeżone jest wyłącznie dla podmiotów uprawnionych w rozumieniu ustawy.

Podmiotami uprawnionymi do zawodowego wykonywania czynności, o których mowa w art. 2 ust. 1 ww. ustawy o doradztwie podatkowym, są osoby fizyczne, wpisane na listę doradców podatkowych, adwokaci i radcowie prawni oraz biegli rewidenci (art. 3 ustawy o doradztwie podatkowym - w brzmieniu obowiązującym do dnia 6 sierpnia 2010r.).

Ponadto należy zaznaczyć, że w okresie od dnia 1 lutego 2005r. do dnia 31 grudnia 2008r. (z małymi zmianami w brzmieniu tego przepisu na przestrzeni tego okresu, pozostającymi bez znaczenia dla sprawy) w ustawie o doradztwie podatkowym obowiązywał przepis art. 3a, który stanowił, że podmioty uprawnione, zgodnie z odrębnymi przepisami, do usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych mogą również wykonywać czynności, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 2a i 3.

Treść przytoczonego wyżej przepisu art. 2 ust. 1 ustawy o doradztwie podatkowym wskazuje, że aby zaliczyć określone czynności do wykonywanych w ramach doradztwa podatkowego, muszą się one mieścić w zakresie czynności wymienionych w tym artykule, a składające się na nie elementy muszą wystąpić łącznie. Oznacza to, że w przypadku prowadzenia ksiąg podatkowych, musi się to odbywać w imieniu i na rzecz podatników wraz z udzielaniem pomocy w tym zakresie. Podobnie rzecz się ma przy sporządzaniu deklaracji i zeznań podatkowych.

Natomiast zasady wykonywania czynności w zakresie usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych określa ustawa z dnia 29 września 1994r. o rachunkowości (t.j. Dz. U. z 2009r. Nr 152, poz. 1223 ze zm.).

Zgodnie z art. 76a ust. 1 ww. ustawy o rachunkowości usługowe prowadzenie ksiąg rachunkowych jest działalnością gospodarczą, w rozumieniu przepisów o swobodzie działalności gospodarczej, polegającą na świadczeniu usług w zakresie czynności, o których mowa w art. 4 ust. 3 pkt 2-6.

W myśl ust. 2 ww. art. 76a ww. ustawy o rachunkowości przedsiębiorcy, wykonujący działalność, o której mowa w ust. 1, są również uprawnieni do wykonywania działalności, obejmującej:

1. prowadzenie, w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów, ksiąg podatkowych i innych ewidencji do celów podatkowych oraz udzielanie im pomocy w tym zakresie,
2. sporządzanie, w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów, zeznań i deklaracji podatkowych lub udzielanie im pomocy w tym zakresie

– w zakresie określonym odrębnymi przepisami.

Działalność, o której mowa w ust. 1 i 2, mogą wykonywać:

1. przedsiębiorcy będący osobami fizycznymi, jeżeli są uprawnieni do wykonywania czynności z zakresu usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych,
2. pozostali przedsiębiorcy, pod warunkiem, że czynności z tego zakresu będą wykonywane przez osoby uprawnione do wykonywania czynności z zakresu usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych,

o czym stanowi art. 76a ust. 3 ustawy o rachunkowości.

Zgodnie z przepisem art. 76a ust. 4 ww. ustawy o rachunkowości uprawnione do wykonywania czynności z zakresu usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych są, z zastrzeżeniem ust. 6, osoby posiadające certyfikat księgowy, osoby wpisane do rejestru biegłych rewidentów lub na listę doradców podatkowych.

Mając na uwadze wskazane przepisy należy zauważyć, że o wyłączeniu, o którym mowa w poz. 37 załącznika do ww. rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008r. ze zwolnienia podmiotowego, decyduje kwalifikacja, bądź istota wykonywanych czynności. A zatem jedynie w sytuacji świadczenia usług rachunkowo-księgowych sklasyfikowanych wg PKWiU do grupowania 74.12.20-00.00, podatnikowi przysługuje prawo do skorzystania ze zwolnienia podmiotowego od podatku od towarów i usług regulowanego przepisem art. 113 ust. 1 ustawy o VAT.

Z przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca posiadając uprawnienia do usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych zawiera umowy na kompleksowe usługi księgowe z zapisem w umowie „Zleceniobiorca nie będzie świadczył usług w zakresie doradztwa dla Zleceniodawcy”.

Przedmiotem świadczenia jest m.in. prowadzenie:

1. ksiąg przychodów i rozchodów oraz sporządzanie na podstawie ewidencji niezbędnych deklaracji rozliczeniowych oraz ich kontrola,
2. ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych,
3. ewidencji środków trwałych i amortyzacji,
4. ewidencji sprzedaży oraz zakupu VAT,
5. naliczenie płac i ZUS zatrudnionych pracowników,
6. naliczenie ZUS zleceniodawcy.
   
   

Wnioskodawca wskazał, iż prowadzi usługi sklasyfikowane według Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług pod symbolem 74.12.20-00.00 jako „usługi w zakresie księgowości, z wyłączeniem deklaracji podatkowych”. Wnioskodawca nie udziela przy tym porad prawnych ani nie podpisuje deklaracji podatkowych.

Z dniem 1 stycznia 2009r. Wnioskodawca zrezygnował ze zwolnienia od podatku VAT. Wnioskodawca nie jest doradcą podatkowym.

Wartość sprzedaży nie przekroczy w 2009r. limitu 50.000 zł obrotu.

W świetle przytoczonych przepisów prawa oraz biorąc pod uwagę przytoczony przez Wnioskodawcę opis zdarzenia przyszłego, skoro Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych, sklasyfikowaną w grupowaniu PKWiU 74.12.20-00.00 - „Usługi w zakresie księgowości, z wyłączeniem deklaracji podatkowych”, nie podpisuje w imieniu podatników sporządzanych deklaracji, nie udziela porad prawnych, a w zawieranych umowach na kompleksowe usługi księgowe zawarty jest zapis, iż nie będzie on świadczył usług w zakresie doradztwa, zatem co do zasady przy świadczeniu ww. usług (PKWiU 74.12.20-00.00) Wnioskodawca będzie mógł skorzystać ze zwolnienia podmiotowego, o którym mowa w cyt. wyżej art. 113 ust. 1 ustawy o VAT, do czasu przekroczenia kwoty obrotu.

Jednakże warunkiem koniecznym jest to, że wykonując działalność w zakresie usług księgowych, Wnioskodawca nie będzie wykonywał czynności w zakresie doradztwa.

Jednocześnie jak wynika z opisu zdarzenia przyszłego, z dniem 1 stycznia 2009r. Wnioskodawca zrezygnował ze zwolnienia od podatku VAT w związku ze świadczeniem usług księgowych PKWiU 74.12.20-00.00 oraz wartość sprzedaży w 2009r. nie przekroczy 50.000 zł, natomiast wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą możliwości skorzystania ze zwolnienia z art. 113 ust. 1 ustawy o VAT z dniem 1 stycznia 2010r.

Zgodnie z art. 113 ust. 11 ustawy o VAT podatnik, który utracił prawo do zwolnienia od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, może, nie wcześniej niż po upływie roku, licząc od końca roku, w którym utracił prawo do zwolnienia lub zrezygnował z tego zwolnienia, ponownie skorzystać ze zwolnienia określonego w ust. 1.

Zatem z powołanego wyżej art. 113 ust. 11 ustawy o VAT wynika, że musi upłynąć rok od końca roku, w którym podatnik zrezygnował ze zwolnienia, a z wniosku wynika, że Wnioskodawca ze zwolnienia zrezygnował z dniem 1 stycznia 2009r., wobec czego Wnioskodawca będzie miał prawo do ponownego skorzystania ze zwolnienia dopiero od dnia 1 stycznia 2011r. (pod warunkiem nieprzekroczenia w 2010r. kwoty uprawniającej do skorzystania ze zwolnienia).

Oceniając kompleksowo stanowisko Wnioskodawcy należało uznać je za nieprawidłowe.

Niniejsza interpretacja wydana została w oparciu o wskazaną przez Wnioskodawcę klasyfikację PKWiU świadczonych przez niego usług.

Należy bowiem zauważyć, iż tutejszy organ nie jest organem uprawnionym do dokonywania klasyfikacji statystycznych wyrobów i usług. Zgodnie bowiem z komunikatem Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005r. w sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz. U. GUS z 2005r., Nr 1, poz. 11) – zgodnie z zasadami metodycznymi klasyfikacji zasadą jest, że zainteresowany podmiot sam klasyfikuje prowadzoną działalność, swoje produkty (wyroby i usługi), towary, środki trwałe i obiekty budowlane według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach, wprowadzonych rozporządzeniami Rady Ministrów.

W przypadkach trudności w ustaleniu właściwego grupowania rodzaju prowadzonej działalności, wyrobu lub usługi, towaru, środka trwałego lub obiektu budowlanego zainteresowany podmiot może zwrócić się z wnioskiem do Ośrodka Interpretacji Standardów Klasyfikacyjnych Urzędu Statystycznego w Łodzi, ul. Suwalska 29, 93-176 Łódź, który udziela informacji w zakresie stosowania wyżej powołanych standardów klasyfikacyjnych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego (w szczególności w przypadku błędnego zaklasyfikowania świadczonych przez Wnioskodawcę usług do wskazanego we wniosku grupowania PKWiU lub w przypadku wykonania przez Wnioskodawcę jakiejkolwiek czynności stanowiącej doradztwo, z wyjątkiem wskazanego w § 26 rozporządzenia z dnia 28 listopada 2008r. doradztwa rolniczego) lub zmiany stanu prawnego.

Na marginesie należy zauważyć, że powołana przez Wnioskodawcę we własnym stanowisku interpretacja została wydana w indywidualnej sprawie, w której indywidualnie oceniano stan faktyczny i stanowisko wnioskodawcy. Interpretacja powołana przez Wnioskodawcę nie stanowi źródła prawa i tut. organ nie jest nią związany.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem.

Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.