INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 02.07.2010r. (data wpływu 05.07.2010r.) oraz piśmie z dnia 15.09.2010r. (data nadania 15.09.2010r., data wpływu 17.09.2010r.), uzupełniającym braki formalne na wezwanie z dnia 09.09.2010r. Nr IPPB5/423-411/10-2/DG (data nadania 09.09.2010r., data doręczenia 13.09.2010r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie:

• możliwości obniżenia należności z tytułu podatku dochodowego o kwotę podatku pobranego w Grecji od wypłaconych Spółce rat leasingowych i odsetek – jest prawidłowe,
• uwzględnienia całości podatku zapłaconego w Grecji w rozliczeniu rocznym – jest prawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 5 lipca 2010r. wpłynął wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości odliczenia podatku zapłaconego w Grecji od uzyskanego dochodu (przychodu).

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka specjalizuje się w świadczeniu usług finansowych na rzecz przedsiębiorstw oraz osób prowadzących działalność gospodarczą. Oferta Spółki zawiera min. usługi leasingu operacyjnego i finansowego urządzeń przemysłowych. W ramach prowadzonej działalności Spółka zawarła umowy leasingu operacyjnego z klientem (dalej: M.), producentem m.in. folii i opakowań. Przedmiotem umów są urządzenia przemysłowe do produkcji folii. Zgodnie z umowami leasingowymi M. co miesiąc wypłaca Spółce raty leasingowe wraz z odsetkami.

W celu zabezpieczenia swoich roszczeń wynikających z umów Spółka zawarła umowy gwarancyjne z oddziałem banku z siedzibą w Atenach (dalej: Bank), obsługującym na poziomie międzynarodowym grupę kapitałową, do której należy M.. Na mocy umów gwarancyjnych, w przypadku, gdyby M. nie uiszczał należnych Spółce rat leasingowych lub odsetek, Bank, na wezwanie Spółki, zapłaci zobowiązania M. z tytułu tych rat lub odsetek. Bank zobowiązał się więc zastąpić M. jako dłużnika wierzytelności z tytułu umowy leasingowej, w odniesieniu do należności Spółki nieuregulowanych przez M.. Dzięki temu Spółka ma gwarancję, że będzie mogła realizować zawarte umowy na dotychczasowych warunkach i otrzymywać płatności leasingowe, niezależnie od wypłacalności M.. Z tytułu umów gwarancyjnych Bank pobiera od Spółki prowizję.

M. nie reguluje swoich zobowiązań wynikających z umowy leasingu zawartej ze Spółką. W związku z tym, na podstawie postanowień gwarancyjnych, raty leasingowe i odsetki spłaca Bank, przekazując własne środki z Grecji na polski rachunek bankowy Spółki. Powołując się na postanowienia UPO, Bank potrąca podatek u źródła z tytułu należności licencyjnych w wysokości 10% opłat leasingowych wypłacanych Spółce.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy od podatku obliczonego od łącznej sumy dochodów Spółka powinna odliczyć kwotę równą podatkowi zapłaconemu w Grecji nieprzekraczającą tej części podatku obliczonego przed dokonaniem odliczenia, która proporcjonalnie przypada na dochód uzyskany w Grecji...
2. Czy kwota podatku zapłaconego w Grecji, podlegająca odliczeniu, powinna być uwzględniona w kalkulacji miesięcznych zaliczek na podatek dochodowy, czy też Spółka powinna odliczyć ją w rozliczeniu rocznym...
   
   

Pytanie 1

Zdaniem Spółki z przepisów ustawy o CIT oraz postanowień UPO wynika prawo Spółki do obniżenia należności z tytułu podatku dochodowego o kwotę podatku pobranego w Grecji od wypłacanych Spółce rat leasingowych i odsetek, do wysokości kwoty podatku dochodowego przypadającej proporcjonalnie na dochód osiągnięty w Grecji.

Przestanki zastosowania umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania

Zgodnie z Art. 20 ust. 1 ustawy o CIT jeżeli podatnicy podlegający w Polsce obowiązkowi podatkowemu z tytułu całości swoich dochodów osiągają również dochody (przychody) poza terytorium Polski podlegające opodatkowaniu w obcym państwie, w rozliczeniu za rok podatkowy dochody (przychody) te łączy się z dochodami (przychodami) osiąganymi na terytorium Polski. W tym wypadku od podatku obliczonego od łącznej sumy dochodów odlicza się kwotę równą podatkowi zapłaconemu w obcym państwie. Kwota odliczenia nie może jednak przekroczyć tej części podatku obliczonego przed dokonaniem odliczenia, która proporcjonalnie przypada na dochód uzyskany w obcym państwie. Zdaniem Spółki oznacza to, że zgodnie z powyższą ogólną zasadą przewidzianą w Ustawie o CIT, przysługuje jej prawo do odliczenia kwot podatku zapłaconego za granicą w całości lub w części, w, zależności od wysokości zobowiązania podatkowego obliczonego od łącznych, krajowych i zagranicznych, dochodów.

Zdaniem Spółki, w wyniku zawarcia umów gwarancyjnych Spółka może uzyskiwać dochody z tytułu umów leasingu z M. z zagranicy. Jak wskazano w opisie stanu faktycznego, w określonych sytuacjach, wynikających z umów gwarancyjnych, raty leasingowe lub odsetki płaci z własnych środków Bank. Gwarancja nakłada bowiem na Bank obowiązek warunkowego wykonania zobowiązania dłużnika z własnych środków. W rezultacie następuje faktyczna zapłata należności leasingowych Spółki przez rezydenta greckiego. W związku z powyższym Spółka uważa, że do opodatkowania tych dochodów należy zastosować przepisy właściwe dla opodatkowania dochodów zagranicznych osiąganych w Republice Greckiej.

Z kolei na mocy art. 22a ustawy o CIT przepisy art. 20-22 stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska. W związku z tym, w opinii Spółki, do kwalifikacji oraz sposobu opodatkowania jej dochodów osiąganych w Grecji należy zastosować postanowienia UPO.

Kwalifikacja płatności otrzymywanych przez Spółkę na gruncie UPO

Spółka uważa, że Bank prawidłowo kwalifikuje należności z tytułu umowy leasingu maszyn do produkcji folii jako należności licencyjne. Zgodnie z UPO określenie „należności licencyjne” oznacza wszelkiego rodzaju należności, które są płacone za użytkowanie lub prawo do użytkowania prawa autorskiego do dzieła literackiego, artystycznego lub naukowego, włącznie z filmami dla kin oraz filmami i taśmami dla telewizji lub radia, do patentu, znaku towarowego, wzoru tub modelu, planu, tajemnicy technologii lub procesu produkcyjnego, jak również za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, handlowego lub naukowego albo za informacje związane z doświadczeniem zdobytym w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej.

Zgodnie z art. 17a pkt 1 ustawy o CIT przez umowę leasingu rozumie się „umowę nazwaną w kodeksie cywilnym, a także każdą inną umowę, na mocy której jedna ze stron, zwana dalej „finansującym”, oddaje do odpłatnego używania albo używania i pobierania pożytków na warunkach określonych w ustawie drugiej stronie, zwanej dalej „korzystającym”, podlegające amortyzacji środki trwałe lub wartości niematerialne i prawne, a także grunty”. Natomiast według definicji zawartej w Ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z dnia 18 maja 1964 r. Nr 16, poz. 96) przez umowę leasingu finansujący zobowiązuje się, w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa, nabyć rzecz od oznaczonego zbywcy na warunkach określonych w tej umowie i oddać tę rzecz korzystającemu do używania albo używania i pobierania pożytków przez czas oznaczony, a korzystający zobowiązuje się zapłacić finansującemu w uzgodnionych ratach wynagrodzenie pieniężne, równe co najmniej cenie lub wynagrodzeniu z tytułu nabycia rzeczy przez finansującego.

Zdaniem Spółki płatności wynikające z niektórych umów leasingu zawieranych w obrocie gospodarczym, a sformułowanych zgodnie z powyższymi przepisami spełniają definicję należności licencyjnych w rozumieniu UPO. Po pierwsze, z przytoczonych definicji wynika, że płatności leasingowe to płatności za użytkowanie lub prawo do użytkowania przedmiotu leasingu. Po drugie, przedmiotem leasingu, są co do zasady środki trwałe, do jakich mogą się zaliczać również urządzenia przemysłowe, handlowe i naukowe. Podsumowując, do należności licencyjnych w rozumieniu UPO należy zaliczyć płatności wynikające z takich umów leasingu, których przedmiotem są urządzenia przemysłowe, handlowe lub naukowe.

Jak wskazano w opisie stanu faktycznego, Spółka zawarła z M. umowę leasingu maszyn do produkcji folii. Spółka oddała więc M. do odpłatnego użytkowania urządzenia przemysłowe. Tym samym M. ma prawo do korzystania z urządzenia przemysłowego, o jakim mowa w UPO. W ocenie Spółki, płatności pobierane przez Spółkę z tytułu umowy z M. należy więc kwalifikować jako należności licencyjne w rozumieniu UPO. Niezależnie od tego, że, w określonych przypadkach, płatności w zastępstwie korzystającego dokonuje Bank, dla Spółki stanowią one wynagrodzenie za udostępnienie M. urządzeń przemysłowych będących własnością Spółki. Umowy gwarancyjne z Bankiem nie są bowiem samodzielnymi umowami lecz kontraktami zabezpieczającym wykonanie umów leasingowych. Należy podkreślić, że umowy gwarancyjne nie zostałyby zawarte, gdyby Spółka nie świadczyła usług leasingu na rzecz M.. Umowy gwarancyjne są więc elementem usług leasingu zabezpieczającym uzyskanie przez Spółkę płatności należnych z tytułu świadczenia tych usług.

Opodatkowanie płatności otrzymywanych przez Spółkę

Zgodnie z art. 12 ust. 1 i 2 UPO, należności licencyjne powstające w Grecji, wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce, mogą być opodatkowane w Polsce. Mogą one być jednak opodatkowane również w Grecji, i zgodnie z prawem greckim, Lecz gdy odbiorca tych należności jest ich właścicielem, podatek ustalony w ten sposób nie może przekraczać 10 procent kwoty brutto tych należności

Należy przy tym podkreślić, że w UPO mowa jest o należnościach „wypłacanych”, co oznacza warunek faktycznego dokonania transferu środków. W stanie faktycznym będącym przedmiotem wniosku Bank dokonuje transferu środków z Grecji na polski rachunek bankowy Spółki. W UPO zastrzeżono również warunek wypłaty należności na rzecz ich właściciela, nie określając przy tym warunków co do osoby wypłacającego. Oznacza to, że wszelkie należności licencyjne faktycznie wypłacane z Grecji ich właścicielowi, niezależnie od osoby wypłacającego spełniają warunki zawarte w art. 12 UPO. W sytuacji będącej przedmiotem wniosku Spółka, jako finansujący bezspornie posiada tytuł prawny do należności w postaci umowy z M., a więc jest właścicielem tych należności. Oznacza to, że warunki wynikające z art. 12 UPO są zatem spełnione. W ocenie Spółki należności z tytułu umowy leasingu wypłacane jej przez Bank, mogą być w konsekwencji opodatkowane w Grecji według stawki 10%.

Na mocy art. 24 UPO określającego metody unikania podwójnego opodatkowania, jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce osiąga dochód, który zgodnie z postanowieniami artykułów 10, 11 i 12 UPO może być opodatkowany w Grecji, to Polska zezwoli na potrącenie od podatku dochodowego tej osoby kwoty równej podatkowi dochodowemu zapłaconemu w Grecji. Jednakże takie potrącenie nie może przekroczyć tej części podatku, która została obliczona przed dokonaniem potrącenia i która odpowiednio przypada na dochód uzyskany w Grecji. Zdaniem Spółki powyższe oznacza, że może ona odliczyć od zobowiązania z tytułu podatku dochodowego od osób prawnych kwotę podatku zapłaconego w Grecji, do wysokości kwoty podatku obliczonego od kwoty łącznego dochodu przypadającej proporcjonalnie na dochód osiągnięty w Grecji W tym celu Spółka powinna kolejno:

• Obliczyć podatek należny od sumy wszystkich dochodów krajowych i zagranicznych stanowiących podstawę opodatkowania;

• Ustalić proporcję dochodów osiągniętych w Grecji do sumy wszystkich dochodów stanowiących podstawę opodatkowania;

• Pomnożyć obliczony podatek należny przez ustalony współczynnik proporcji i porównać uzyskaną w ten sposób wartość (czyli kwotę podatku przypadającą proporcjonalnie na dochód Spółki osiągnięty w Grecji) z kwotą podatku faktycznie zapłaconego w Grecji (pobranego przez Bank);

• Niższą z porównywanych kwot Spółka powinna odliczyć od kwoty zobowiązania z tytułu podatku dochodowego od osób prawnych.
  
  

Pytanie 2

Zdaniem Spółki nie ma podstaw do odliczania kwot podatku zapłaconego w Grecji w ciągu roku podatkowego od kwot miesięcznych zaliczek na podatek dochodowy. W opinii Spółki powinna ona uwzględnić całość podatku zapłaconego w Grecji w rozliczeniu rocznym, do wysokości kwoty podatku dochodowego przypadającego proporcjonalnie na dochód osiągnięty w Grecji.

Jak wskazano w opisie stanowiska Spółki w zakresie pytania 1, zgodnie z UPO, jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce osiąga dochód z tytułu należności licencyjnych, który może być opodatkowany w Grecji, to Polska zezwoli na potrącenie od podatku dochodowego tej osoby kwoty równej podatkowi dochodowemu zapłaconemu w Grecji. Kwota potrącenia nie może przy tym przekroczyć tej części podatku, która została obliczona przed dokonaniem potrącenia i która odpowiednio przypada na dochód uzyskany w Grecji. Przytoczone przepisy regulują prawo do dokonania odliczenia i sposób kalkulacji wysokości odliczanej kwoty, jednak zdaniem Spółki nie da się na ich podstawie wnioskować o terminie właściwym do dokonania odliczenia. Termin właściwy dla dokonania odliczenia podatku zapłaconego w Grecji z tytułu należności licencyjnych nie jest też uregulowany w żadnym z innych postanowień UPO.

Zgodnie z postanowieniami art. 3 UPO każde niezdefiniowane w UPO określenie powinno być interpretowane w sposób wynikający z prawa krajowego. W związku z powyższym Spółka uważa, że dla określenia terminu odliczenia należy kierować się przepisami ustawy o CIT.

Jak wskazano wyżej, zgodnie z Art. 20 ust. 1 ustawy CIT, jeżeli podatnicy podlegający w Polsce obowiązkowi podatkowemu z tytułu całości swoich dochodów osiągają również dochody (przychody) poza terytorium Polski podlegające opodatkowaniu w obcym państwie, w rozliczeniu za rok podatkowy dochody (przychody) te łączy się z dochodami (przychodami) osiąganymi na terytorium Polski. W opinii Spółki oznacza to, że skoro dochody krajowe i zagraniczne łączy się dopiero w rozliczeniu rocznym, to ustalenie kwoty podatku należnego od łącznych dochodów, a tym samym również kwoty podatku zapłaconego w obcym państwie podlegającej odliczeniu należy dokonać dopiero w rozliczeniu rocznym. Spółka uważa więc, że nie ma ona prawa do uwzględniania kwot podatku zapłaconego w Grecji w ciągu roku podatkowego w kalkulacji miesięcznych zaliczek na podatek dochodowy. Zdaniem Spółki właściwe jest natomiast potrącenie kwot podatku zapłaconych w Grecji (pobranych u źródła przez Bank) w rozliczeniu rocznym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Należy równocześnie podkreślić, iż zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub niedobranie (niezapłacenie) podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania dla celów podatkowych siedziby podatnika uzyskanym od niego certyfikatem rezydencji.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.