INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 06.07.2010r. (data wpływu 13.07.2010r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu wydatków na zwrot równowartości kosztów poniesionych przez inną spółkę – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 lipca 2010r. wpłynął wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca realizuje inwestycję deweloperską polegającą na budowie osiedla mieszkaniowego (dalej: „Inwestycja”). Realizowana Inwestycja została wniesiona do Spółki w formie aportu zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Dokonanie aportu było podyktowane wymogami banku finansującego Inwestycję, co do przejrzystości procesu inwestycyjnego poprzez umieszczenie kredytowanej Inwestycji w osobnej spółce celowej.

Po otrzymaniu aportu Spółka kontynuuje wniesioną Inwestycję w toku do momentu jej zakończenia. Po jej ukończeniu Spółka zamierza sprzedać lokale mieszkalne na rynku pierwotnym wraz z udziałem w prawie własności gruntu i prawie użytkowania wieczystego gruntu, realizując dochody wynikające z ukończenia procesu inwestycyjnego oraz zaangażowania kapitałowego w projekt.

W okresie od lutego 2007 r. do września 2009 r., czyli przed dokonaniem aportu, koszty związane z zarządzaniem i administrowaniem Inwestycją oraz koszty sprzedaży Inwestycji zakwalifikowane dla celów podatku dochodowego od osób prawnych jako koszty inne niż bezpośrednio związane z przychodem ze sprzedaży Inwestycji (dalej: „Koszty pośrednie”) zostały zarachowane jako koszty spółki wnoszącej aport. Jednakże z uwagi na fakt, iż w wyniku wniesienia aportem Inwestycji do Spółki, to Spółka dokończy realizację przedmiotowej Inwestycji i uzyska przychód z jej sprzedaży, strony uznały za celowe zawarcie umowy o przeniesieniu tych kosztów na rzecz Spółki. Umowa taka została zawarta w dniu 21 września 2009 r. (dalej: „Umowa”). Zgodnie z jej brzmieniem spółka aportująca zobowiązała się do przeniesienia Kosztów pośrednich na rzecz Spółki, co zostało udokumentowane fakturą VAT obciążającą Spółkę kosztami związanymi ze sprzedażą zarządzaniem oraz administrowaniem Inwestycją

Szczegółowy wykaz poszczególnych kategorii Kosztów pośrednich podlegających przeniesieniu zawiera aneks do Umowy. Wymienione w nim zostały następujące kategorie Kosztów pośrednich:

1. koszty reklamy i koszty sprzedaży Inwestycji,
2. koszty zarządu i administrowania Inwestycją:

• koszty usług prawnych i doradczych związanych z Inwestycją

• koszty usług podwykonawców,

• koszt podatku od nieruchomości związanego z Inwestycją

• koszty mediów: energii elektrycznej, wody,

• koszty BHP,

• koszty tłumaczeń,.

• koszty usług informatycznych,

• koszty materiałów biurowych i prenumeraty,

• koszty usług telekomunikacyjnych,

• koszty paliwa,

• koszty podróży służbowych,

• koszty sprzątania biura i wywozu odpadów

• koszty usług pocztowych,

• koszty ochrony terenu Inwestycji,

• koszty wynagrodzeń umów o pracę,

• koszty składek ZUS,

• koszty umów cywilnoprawnych,

• pozostałe podatki i opłaty

• inne koszty (taxi, ksero)
  
  

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy Koszty pośrednie związane z Inwestycją przeniesione na Spółkę w drodze Umowy mogą stanowić koszt uzyskania przychodów tej Spółki...
2. Czy momentem zaliczenia przeniesionych na Spółkę Kosztów pośrednich związanych z inwestycją stanowią do kosztów uzyskania przychodów jest moment ich poniesienia...
   
   

Spółka stoi na stanowisku, iż koszty którymi została obciążona w drodze Umowy tj. Koszty pośrednie związane z Inwestycją mogą stanowić koszt uzyskania przychodów Spółki.

Swoje stanowisko opiera na następującej argumentacji.

Istnieje związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy kosztami pośrednimi a przychodem, jaki Spółka zrealizuje w wyniku sprzedaży Inwestycji.

Zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w art. 15 ust. 1 Ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej: „UPDOP”) dla uznania danego wydatku za koszt uzyskania przychodu podatnika konieczne jest, aby wydatek ten pozostawał w związku z prowadzoną przez tego podatnika działalnością gospodarczą i został poniesiony w celu osiągnięcia przychodu, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów. Spółka spełnia wyżej wymieniony warunek, ponieważ Koszty pośrednie związane są z Inwestycją której dokończenie realizuje Spółka po otrzymaniu aportu. Po dokonaniu aportu zorganizowanej części przedsiębiorstwa obejmującej Inwestycję w toku, w spółce wnoszącej aport pozostały koszty, które choć nie stanowią kosztów bezpośrednio związanych z Inwestycją przeniesionych jako nakłady inwestycyjne w ramach aportu, mają pośredni związek z Inwestycją — Koszty pośrednie. W analizowanym przypadku to Spółka po zakończeniu procesu inwestycyjnego zrealizuje przychód ze sprzedaży przedmiotowej Inwestycji, a zatem celowe jest, aby to właśnie Spółka rozpoznała Koszty pośrednie jako koszty uzyskania przychodu.

Za takim sposobem rozliczenia tychże Kosztów pośrednich pomiędzy spółkami przemawia również argument logiczno-biznesowy w postaci akceptacji przez bank finansujący inwestycję Kosztów pośrednich jako kosztów związanych celowo z inwestycją. Tym samym związek tychże kosztów z przychodem ze sprzedaży mieszkań jest dodatkowo potwierdzony faktem poprzez uznanie przez bank jako podmiot zewnętrzny iż koszty pośrednio mogą być sfinansowane przez udzielony kredyt. Pozwoliło to na skumulowanie w jednej Spółce wszelkich kosztów których poniesienie miało na celu uzyskanie efektu w postaci wybudowania i sprzedaży mieszkań w ramach Inwestycji.

Ponadto należy podkreślić, iż koszty pośrednie poniesione przez spółkę aportującą zostały tej spółce zwrócone przez Spółkę w wyniku zawarcia Umowy. Tym samym po stronie spółki aportującej przedmiotowe Koszty pośrednie zostały rozliczone jako koszty podatkowe na moment ich poniesienia. Jednocześnie rozpoznała odpowiadający im przychód w momencie przeniesienia tychże kosztów. W sytuacji Spółki natomiast Koszty pośrednie zostały zarachowane i zdaniem Spółki powinny zostać rozliczone jako koszty podatkowe ze względu na fakt ich powiązania z prowadzoną Inwestycją a zatem i z przychodem, który ta Inwestycja wygeneruje.

Niemożność przeniesienia Kosztów pośrednich w ramach aportu z uwagi na ich pośredni związek z realizowaną Inwestycją

Z uwagi na dokonane w przepisach UPDOP rozróżnienie między kosztami bezpośrednimi i pośrednimi, zgodnie z którym przez koszty bezpośrednie należy rozumieć „wszelkie koszty związane z wytworzeniem wyrobów lub usług, natomiast kosztami o charakterze pośrednim są koszty ogólnego zarządu (koszty zarządzania i ogólne koszty administracyjne)... (Janusz Marciniuk, Podatek dochodowy od osób prawnych 2010, Wyd. CH. Beck, Warszawa, 2010, s. 322) ponoszone w toku działalności gospodarczej wydatki winny być klasyfikowane do odpowiedniej kategorii kosztów. Zakwalifikowanie danego wydatku do kosztów bezpośrednio lub pośrednio związanych z przychodami ma wpływ na moment ich rozliczenia. Zaprezentowane wyżej kryterium rozróżnienia na koszty bezpośrednie i pośrednie znajduje potwierdzenie w interpretacjach prawa podatkowego wydawanych przez organy skarbowe. Zgodnie z interpretacją indywidualną wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 3 marca 2009 r (ITPB3/423-7759/08/PS) dotyczącą klasyfikacji kosztów w działalności deweloperskiej: „kosztami uzyskania przychodów bezpośrednio związanymi z przychodami są takie wydatki, których poniesienie przekłada się wprost (w sposób bezpośredni) na uzyskanie konkretnych przychodów. Klasycznym przykładem bezpośredniego związku kosztów z przychodami jest relacja, w jakiej pozostają wydatki na nabycie lub wytworzenie jednostki towaru i przychód ze zbycia tej jednostki towaru.”

Zgodnie z powołaną interpretacją: „Pośrednie koszty uzyskania przychodów to takie wydatki, których nie da się przypisać wprost do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia. Nie pozostają one w uchwytnym związku z konkretnymi przysporzeniami podatnika — brak jest możliwości ustalenia, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód. Do tego rodzaju kosztów zalicza się m.in. koszty ogólnego zarządu. Koszty administracyjne, wydatki na utrzymanie obiektów, obsługę prawną ubezpieczenia, świadczenia na rzecz pracowników, koszty promocji i reklamy.

Kierując się powyższą zasadą spółka aportująca zaliczyła do kosztów bezpośrednich koszty związane z wytworzeniem Inwestycji w toku, która została przeniesiona w ramach aportu do Spółki (punkt 3 stanu faktycznego), natomiast koszty zarządu i administrowania Inwestycją oraz koszty reklamy i sprzedaży Inwestycji zostały potraktowane jako Koszty pośrednie i w związku z faktem, iż nie stanowiły kosztu wytworzenia produktu — Inwestycji, nie zostały przeniesione do Spółki w ramach Inwestycji w toku.

Przedstawiony sposób rozliczenia traktowania poszczególnych kategorii kosztów przez spółkę wnoszącą aport jest również zgodny z brzmieniem przepisów Ustawy o rachunkowości (dalej: „UoR”), w świetle której koszty wytworzenia projektu deweloperskiego są traktowane jako produkcja w toku i wpływają na wynik jednostki w momencie sprzedaży Inwestycji. UoR zabrania natomiast zaliczania do kosztów wytworzenia produktów m.in. kosztów ogólnego zarządu i kosztów sprzedaży produktów.

A zatem, zarówno w myśl przepisów UPDOP, jak i UoR Koszty pośrednie nie stanowią odpowiednio kosztów bezpośrednio związanych z przychodem ani kosztów wytworzenia lokali. Jednakże Koszty pośrednie stanowią zgodnie z UPDOP koszty inne niż bezpośrednio związane z przychodami, a zgodnie z UoR wchodzą w skład kosztu własnego sprzedaży. W związku z powyższym, z uwagi na niemożność przeniesienia Kosztów pośrednich w ramach aportu na Spółkę jako kosztów wytworzenia Inwestycji w toku, celowe było dokonanie przeniesienia Kosztów pośrednich w ramach Umowy zawartej po dokonaniu aportu ze spółką wnoszącą aport, u której po wniesieniu aportu pozostałyby Koszty pośrednie „w oderwaniu” od Inwestycji, z którą są związane.

Dodatkowo, przeniesienie Kosztów pośrednich do Spółki zapewnia jednolite ich traktowanie dla celów podatkowych i księgowych, albowiem, o czym mowa wyżej, dla celów rachunkowych należy zachować współmierność przychodów i kosztów w jednostce oraz prawdziwy i rzetelny obraz sytuacji finansowej jednostki. Dlatego też należy uznać za celowe rozpoznanie Kosztów pośrednich przez Spółkę, która zrealizuje przychody ze sprzedaży Inwestycji. Podobnie dla celów podatkowych Koszty pośrednie stanowią koszty uzyskania przychodów związane z Inwestycją i choć związek ten nie ma charakteru bezpośredniego, powinny być rozpoznane przez podmiot, który te przychody otrzyma, a mianowicie przez Spółkę.

Podsumowanie:

W ocenie Spółki przeniesione do niej w drodze Umowy Koszty pośrednie związane z Inwestycją mogą stanowić koszty uzyskania przychodów Spółki.

Ad. 2

Zgodnie z ogólną zasadą potrącania kosztów pośrednich zawartą w art. 15 ust. 4d UPDOP koszty uzyskania przychodów inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami są potrącane w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą. W celu ustalenia właściwego momentu potrącenia kosztu powinien być brany pod uwagę moment ich poniesienia przez Spółkę, nie przez spółkę aportującą. Tak więc, choć niektóre z Kosztów pośrednich dotyczyły w spółce aportującej okresu dłuższego niż rok i w związku z tym dla spółki aportującej znalazłaby zastosowanie zasada o rozliczaniu tychże kosztów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą to jednak w przypadku Spółki zasada ta nie znajdzie zastosowania. Spółka ponosi bowiem wydatek z tytułu Kosztów pośrednich jednorazowo poprzez zapłatę za fakturę wystawioną przez spółkę aportującej zawierającą całkowitą kwotę Kosztów pośrednich.

Na podstawie art. 15 ust. 4e UPDOP za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku).

Podsumowanie:

Biorąc pod uwagę powyższe zasady wyrażone z UPDOP, Koszty pośrednie przeniesione do Spółki na podstawie Umowy, udokumentowane fakturą VAT, stanowią koszty uzyskania przychodów Spółki w dacie poniesienia tj. w momencie ujęcia tegoż kosztu na podstawie przedmiotowej faktury w księgach Spółki.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stwierdzam co następuje:

W celu właściwego rozstrzygnięcia opisanego we wniosku stanu faktycznego, w którym Wnioskodawca otrzymał aport w postaci zorganizowanej części przedsiębiorstwa należy odwołać się do przepisów kodeksu spółek handlowych. Na podstawie art. 3 ustawy z dnia 15 września 2000r. - Kodeks spółek handlowych (Dz. U. z nr 94, poz. 1037 ze zm.), przez umowę spółki handlowej wspólnicy zobowiązują się dążyć do osiągnięcia wspólnego celu przez wniesienie wkładów oraz, jeżeli umowa spółki tak stanowi, przez współdziałanie w inny określony sposób. Wspólnicy mogą pokryć kapitał zakładowy przez wniesienie wkładów pieniężnych lub niepieniężnych.

W sytuacji gdy udziały spółki z o.o. pokrywane są w całości albo w części wkładami niepieniężnymi należy mieć na uwadze następujące zasady:

1. umowa spółki powinna szczegółowo określać (art. 158 § 1 K.s.h.):
   1. przedmiot tego wkładu,
   2. osobę wspólnika wnoszącego aport,
   3. liczbę i wartość nominalną objętych w zamian udziałów;
2. w zgłoszeniu spółki do sądu rejestrowego okoliczność ta powinna być zaznaczona (art. 166 § 1 pkt 7 K.s.h.);
3. wspólnikowi nie wolno pobierać odsetek od wniesionych wkładów, jak również od przysługujących mu udziałów (art. 190 K.s.h.);
4. przedmiot wkładu pozostaje do wyłącznej dyspozycji zarządu spółki (art. 158 § 3 K.s.h.);
5. w czasie trwania spółki nie wolno zwracać wspólnikom wniesionych wkładów tak w całości, jak i w części, chyba że przepisy K.s.h. stanowią inaczej (art. 189 § 1 K.s.h.).
   
   

Przepisy Kodeksu spółek handlowych nie określają zasad wyceny wkładów niepieniężnych.

W przypadku spółki z ograniczoną odpowiedzialnością wyceny wnoszonych do spółki wkładów dokonują sami wspólnicy. Przyjmuje się, że przedmiot aportu powinien zostać wyceniony w wartości rynkowej. Wartość ta powinna być równa co najmniej wartości nominalnej udziałów.

W przypadku zawyżenia wartości wkładu niepieniężnego kapitał zakładowy zostanie powiększony w sposób sztuczny, a wspólnik dokona przysporzenia sobie dodatkowej korzyści majątkowej kosztem spółki, pozostałych wspólników oraz wierzycieli spółki. Dlatego też przepisy Kodeksu spółek handlowych przewidują w art. 175 wymóg wyrównania spółce brakującej wartości aportu, gdy ta wartość została znacznie zawyżona w stosunku do jego wartości zbywczej w dniu zawarcia umowy spółki. Za zawyżenie wartości wkładu odpowiadają solidarnie ze wspólnikiem, który wniósł ten wkład, również członkowie zarządu, którzy wiedzieli o tym i pomimo tego zgłosili spółkę do rejestru. Ponadto od obowiązku wyrównania spółce brakującej wartości aportu udziałowcy jak i członkowie zarządu nie mogą być zwolnieni.

W opisanym we wniosku stanie faktycznym, doszło do wniesienia do spółki aportu w postaci zorganizowanej części przedsiębiorstwa. W ramach aportu wniesiono rozpoczętą inwestycję deweloperską wraz z częścią kosztów, które spółka aportująca zaliczyła do kosztów bezpośrednio związanych z przychodem. Pozostałe wydatki, które w spółce aportującej zostały rozliczone, poprzez zaliczenie ich do kosztów innych niż bezpośrednio związanych z przychodem i na podstawie art. 15 ust. 4d potrącanych w momencie poniesienia, nie zostały wliczone do wartości wnoszonego aportu, tj. inwestycji deweloperskiej. Równowartość tych kosztów, została zwrócona spółce aportującej na mocy odrębnej umowy, nastąpiło to jednakże w innym terminie – po wniesieniu aportem inwestycji. W tym przypadku, z uwagi iż koszty te nie weszły w skład przedmiotu aportu (obniżając jego wartość o zobowiązania związane z inwestycją), należy wydatek ten przeanalizować biorąc pod uwagę związek z prowadzoną działalnością oraz związek z uzyskiwanym przychodem.

W analizowanym zakresie za punkt wyjścia uznać należy przepis art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, z którego wynika, że kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. W jego świetle nie budzi wątpliwości, że kosztami uzyskania przychodu są wszystkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione, i definitywnie poniesione wydatki, których celem jest osiągnięcie przychodów lub zachowanie albo zabezpieczenie ich źródła, związane z prowadzoną działalności gospodarczą, o ile, jak wynika z art. 15 ust. 1, nie zostały one wymienione w katalogu kosztów (wydatków) zawartym w art. 16 ust. 1.

W analizowanym zakresie, uwzględniającym również elementy stanu faktycznego przedstawione we wniosku o udzielnie interpretacji indywidualnej, za kierunkowe kryterium wykładni przepisu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, jakkolwiek oczywiście nie jest to kryterium wyłączne i jedyne, uznać należy kryterium celu poniesionego wydatku. Wiąże się ono z zamiarem działania podatnika zdeterminowanym na osiągnięcie przychodów lub zachowanie albo zabezpieczenie ich źródła, tym samym, w naturalny zupełnie sposób, z istnieniem związku przyczynowego, który wyraża się we wpływie (bezpośrednim lub pośrednim) poniesionego wydatku na powstanie lub zwiększenia osiąganego przychodu lub we wpływie na zachowanie (na przykład również w stanie, polegającym na wyeliminowaniu, czy też ograniczeniu generowania strat pomniejszających przychód) albo zabezpieczenie jego źródła. W tym więc kontekście istotne jest, aby ocena zachowania podatnika, kwalifikującego określony wydatek, jako koszt podatkowy, dokonywana była również z perspektywy związku tego wydatku z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz jego wiedzy o związkach przyczynowych, tj. w tym zakresie, że dany wydatek (koszt) może obiektywnie przyczynić się do realizacji pożądanego celu – osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia jego źródła – co jednak oczywiście nie oznacza, że cel ten zostanie osiągnięty. Podatnik jest więc uprawniony do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu wszystkie koszty zarówno bezpośrednio, jak i pośrednio związane z przychodem, o ile zostały one prawidłowo udokumentowane, z wyjątkiem kosztów, uznanych przez ustawę za niestanowiące kosztów uzyskania przychodu.

W świetle powyższego Wnioskodawca błędnie dokonał zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatku, przeniesionego w wyniku podpisanej umowy, a poniesionego przez inną spółkę. Argument, iż koszty te związane są z inwestycją, która obecnie jest kontynuowana przez Wnioskodawcę, nie zasługuje na uwzględnienie gdyż koszty te zostały poniesione przez spółkę, która prowadziła budowę, na pewnym etapie procesu inwestycyjnego. Dla niej wydatek ten mógł (po wypełnieniu przesłanek wynikających z art. 15 ust. 1 ustawy podatkowej) stanowić koszt uzyskania przychodu. Jednakże u Wnioskodawcy, który zwrócił równowartość poniesionych przez inną spółkę kosztów nie występuje taki związek z przychodem. Bez znaczenia pozostaje również argument, iż „Spółka po zakończeniu procesu inwestycyjnego zrealizuje przychód ze sprzedaży przedmiotowej Inwestycji, a zatem celowe jest, aby to właśnie Spółka rozpoznała Koszty pośrednie jako koszty uzyskania przychodu”. Wydatki te jak zostało już powiedziane zostały rozliczone przez poprzednią spółkę jako koszty uzyskania przychodu, a ponowne ich rozpoznanie u Wnioskodawcy nie wypełnia kryterium celowości poniesienia kosztu dla osiągnięcia przychodu ze sprzedaży inwestycji deweloperskiej.

Z uwagi zatem na okoliczność, że celem poniesienia przez Wnioskodawcę ww. kosztu nie jest osiągnięcie przychodów lub zachowanie albo zabezpieczenie ich źródła nie stanowi on kosztów uzyskania przychodów, o których mówi art. 15 ust. 1 ustawy podatkowej.

W sytuacji uznania, iż poniesiony wydatek nie stanowi kosztów uzyskania przychodu bezprzedmiotowa pozostaje odpowiedź na pytanie nr 2, dotycząca określenia momentu zaliczenia wydatków do kosztów.

Końcowo, odnosząc się do cytowanych w stanie faktycznym niniejszego wniosku, interpretacji przepisów prawa podatkowego, należy zauważyć iż dotyczą one zasad kwalifikacji wydatków do kosztów bezpośrednio związanych z przychodem i innych niż bezpośrednio związanych z przychodem. Należy potwierdzić prawidłowość zawartych w nich tez lecz z uwagi na zastosowane do niniejszego stanu faktycznego rozstrzygnięcie nie mogą one stanowić podstawy w wydanej interpretacji indywidualnej.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.