INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 05 sierpnia 2010r. (data wpływu do tut. Biura – 10 sierpnia 2010r.), uzupełnionym w dniu 11 października 2010r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych zawarcia umowy pożyczki – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 sierpnia 2010r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej m.in. podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych zawarcia umowy pożyczki.

Z uwagi na braki formalne wniosku, pismem z dnia 21 września 2010r. Znak: IBPB II/1/415-693/10/MK, IBPB II/1/436-186/10/AŻ wezwano wnioskodawcę do jego uzupełnienia. Wniosek uzupełniono w dniu 11 października 2010r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca zamierza wypłacać pożyczki na cele mieszkaniowe dla pracowników Spółki oraz członków zarządu, które będą realizowane ze specjalnego funduszu utworzonego z części wypracowanego zysku za 2008r. Wnioskodawca posiada stosowną uchwałę ZWZA, która pozwala Spółce na realizację powyższego celu. Zostanie opracowany pisemny regulamin określający zasady i warunki otrzymania pożyczek, które będą jednakowe dla wszystkich. Pożyczka będzie nieoprocentowana. Spółka jest podatnikiem podatku VAT i nie prowadzi działalności w zakresie udzielania pożyczek. W siedzibie Spółki będą zawierane umowy, a środki finansowe na wypłaty pożyczek gromadzone będą na rachunku bankowym Spółki.

W uzupełnieniu wniosku wnioskodawca wskazał, iż maksymalna wysokość pożyczki nie przekroczy 75% wydatków na zakup mieszkania – nie będą określone limity kwotowe pożyczek. Utworzony fundusz mieszkaniowy jest funduszem zakładowym. Wnioskodawca nie posiada na ten moment wewnętrznych przepisów w tym zakresie. Zgodnie z zasadami podziału zysku netto, który może być między innymi przekazany na inne fundusze dla załogi na podstawie przywołanej uchwały ZWZA opracowany będzie szczegółowy regulamin stanowiący wewnętrzną regulację prawną w przedmiotowej sprawie.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy w przypadku udzielenie nieoprocentowanej pożyczki wartość odsetek będzie stanowiła przychód pracownika w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych...
2. Czy umowa pożyczki zawarta z pracownikiem będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych w świetle ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych...
   
   

Zdaniem wnioskodawcy:

1. Wartość odsetek nie stanowi przychodu pracownika.
2. Umowa pożyczki nie podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.
   
   

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam, co następuje:

Niniejsza interpretacja indywidualna stanowi pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego dotyczącą podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych zawarcia umowy pożyczki. W pozostałym zakresie wydano odrębne rozstrzygnięcie.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b) ustawy z dnia 9 września 2000r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (t. j. Dz. U. z 2010r. Nr 101, poz. 649 ze zm.), podatkowi podlegają umowy pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku.

Ponieważ w ustawie brak jest definicji umowy pożyczki, w tym zakresie należy posiłkować się uregulowaniami zawartymi w ustawie Kodeks cywilny. W myśl art. 720 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964r. – Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.) dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości.

W myśl art. 9 pkt 10 lit. e) ww. ustawy zwalnia się od podatku pożyczki udzielane z kas lub funduszów zakładowych, funduszów związków zawodowych, pracowniczych kas zapomogowo-pożyczkowych, spółdzielczych kas oszczędnościowo-kredytowych, koleżeńskich kas oszczędnościowo-pożyczkowych działających w wojsku oraz z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych.

Zgodnie z art. 9 pkt 10 lit. f) ww. ustawy zwalnia się od podatku pożyczki udzielane z utworzonych w drodze ustawy innych funduszów celowych.

Stosownie do przepisów art. 3 ust. 1 pkt 1 oraz art. 4 pkt 7 ww. ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą zawarcia umowy pożyczki i spoczywa na biorącym pożyczkę.

W myśl art. 6 ust. 1 pkt 7 ustawy podstawę opodatkowania przy umowie pożyczki stanowi kwota lub wartość pożyczki. Zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 4 ustawy stawka podatku od umowy pożyczki wynosi 2%.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 ustawy podatnicy są obowiązani, bez wezwania organu podatkowego, złożyć deklarację w sprawie podatku od czynności cywilnoprawnych, według ustalonego wzoru, oraz obliczyć i wpłacić podatek w terminie 14 dni od dnia powstania obowiązku podatkowego, z wyłączeniem przypadków, gdy podatek jest pobierany przez płatnika.

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, iż wnioskodawca zamierza wypłacać pożyczki na cele mieszkaniowe dla pracowników Spółki oraz członków zarządu, które będą realizowane ze specjalnego funduszu utworzonego z części wypracowanego zysku za 2008r. Wnioskodawca posiada stosowną uchwałę ZWZA, która pozwala Spółce na realizację powyższego celu. Wnioskodawca wskazał, iż maksymalna wysokość pożyczki nie przekroczy 75% wydatków na zakup mieszkania – nie będą określone limity kwotowe pożyczek. Utworzony fundusz mieszkaniowy jest funduszem zakładowym. Wnioskodawca nie posiada na ten moment wewnętrznych przepisów w tym zakresie. Zgodnie z zasadami podziału zysku netto, który może być między innymi przekazany na inne fundusze dla załogi na podstawie przywołanej uchwały ZWZA opracowany będzie szczegółowy regulamin stanowiący wewnętrzną regulację prawną w przedmiotowej sprawie.

Mając na uwadze przedstawione zdarzenie przyszłe oraz powołane przepisy prawa należy stwierdzić, iż przedmiotowe umowy pożyczki podlegać będą opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Przywołane wyżej zwolnienia z art. 9 pkt 10 lit. e) oraz lit. f) ustawy nie znajdzie tutaj zastosowania. Podkreślić bowiem należy, iż z przedmiotowych zwolnień korzystają wyłącznie te pożyczki, które są udzielane z funduszy wymienionych w powołanych przepisach. Fundusze te muszą posiadać umocowanie w obowiązujących przepisach, które określają zasady ich funkcjonowania oraz umożliwiają zakwalifikowanie wypłaconej pożyczki do konkretnego (przewidzianego przepisami ustawy) funduszu. Z treści wniosku wynika jednakże, iż brak jest przepisów regulujących zasady funkcjonowania funduszu, tym samym skoro brak jest w tym zakresie uregulowań nie można stwierdzić, iż pożyczka została wypłacona z funduszu zakładowego, o którym mówi art. 9 pkt 10 lit. e) ustawy.

Wobec powyższego stanowisko wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę oraz stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.