INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 3 marca 2010r. (data wpływu 10 marca 2010r.), uzupełnionym pismem z dnia 28 maja 2010r. (data wpływu 4 czerwca 2010r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania zamiany działek 1412/48, 106/1 i 107/11 - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 marca 2010r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania zamiany działek 1412/48, 106/1 i 107/11.

Wniosek uzupełniono pismem z dnia 28 maja 2010r. (data wpływu 4 czerwca 2010r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 24 maja 2010r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Starosta realizujący zadania z zakresu administracji rządowej zgodnie z art. 21 i 23 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997r. (tj. Dz. U. z 2004r. nr 261, poz. 2603 ze zm.) gospodaruje nieruchomościami wchodzącymi w skład zasobu nieruchomości Skarbu Państwa. W skład tego zasobu wchodzą między innymi działki: 1412/48 o pow. 0,0621 ha, 106/1 o pow. 0,2650 ha i 107/11 opow. 0,1216 ha. Działki te zapisane są w księgach wieczystych, w których własność wpisana jest na rzecz Skarbu Państwa. Działki: 1412/48, 106/1 i 107/11 są nieruchomościami zabudowanymi. Działka 1412/48 zabudowana jest budynkiem wybudowanym w 1960r. Działka 106/1 zabudowana jest w części przez zbiornik wód wybudowany w 1983r. Działka 107/11 zabudowana jest budynkami gospodarczymi i garażami wybudowanymi w latach 70-tych.

Wszystkie opisane budynki i budowie stanowią własność K. Ponadto K. jest właścicielem niezabudowanej działki 2029/76 o pow. 0,3478 ha. Starosta reprezentujący Skarb Państwa rozważa dokonanie zamiany gruntów, w wyniku której dokona przeniesienia prawa własności działek: 1412/48, 106/1 i 107/11 na rzecz K., natomiast K. przeniesie prawo własności działki 2029/76 na rzecz Skarbu Państwa. Przedmiotowa zamiana gruntów ma na celu uregulowanie stanu prawnego działek: 1412/48, 106/1 i 107/11 zabudowanych budynkami i budowlami stanowiącymi przedmiot odrębnej własności.

Wartość całej nieruchomości Skarbu Państwa oszacowana została na 214 320 zł brutto. Nieruchomość stanowiąca własność K. wyceniona została na 214 987,18 zł brutto. Strony umowy zamiany mają zamiar odstąpić od dopłaty różnicy w wartości zamienianych nieruchomości.

Ponadto Wnioskodawca dodaje, że przedmiotem zamiany ze strony Wnioskodawcy będą wyłącznie grunty, bez posadowionych na nich budynków i budowli.

Budynki i budowle znajdujące się na działkach będących przedmiotem przyszłej zamiany są trwale związane z gruntem. Obiekty te zostały wybudowane ze środków własnych K.

Działka 1412/48 zabudowana jest budynkiem wybudowanym w 1960r.

Działka 106/1 zabudowana jest w części przez zbiornik wód wybudowany w 1983r.

Działka 107/11 zabudowana jest budynkami gospodarczymi i garażami wybudowanymi w latach 70-tych.

Budynki i budowle znajdujące się na działkach przeznaczonych do zamiany nie są budynkami mieszkalnymi i nie są zasiedlone.

Budynki i budowle znajdujące się na działkach przeznaczonych do zamiany nie będą zasiedlone.

Grunty będące przedmiotem zamiany ze strony Wnioskodawcy nie są zabudowane. W związku z tym Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy budowie obiektów.

Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego miasta między innymi w części obejmującej nieruchomości będące przedmiotem wniosku utracił ważność w 2003r.

Natomiast „Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego miasta " ustala dla tych nieruchomości następujące przeznaczenie:

• dz. 107/11 - tereny mieszkaniowo - usługowe,
• dz. 106/1 - tereny produkcyjno - usługowe,
• dz. 1412/48 - tereny usług wolnostojących do adaptacji.
  
  

Przedmiotowe działki nie były i nie są wykorzystywane przez Wnioskodawcę. Działki objęte przyszłą zamianą nie były wykorzystywane przez Wnioskodawcę do prowadzenia działalności gospodarczej.

Przedmiotowe działki nie były przedmiotem najmu ani dzierżawy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy transakcja zamiany nieruchomości dokonana pomiędzy Skarbem Państwa, którego reprezentantem jest Starosta a K. podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, a jeżeli jest opodatkowana, jaką należy zastosować stawkę przy zamianie przedmiotowych nieruchomości...

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z ustawą o podatku od towarów i usług jako towar należy uważać rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty. Wnioskodawca uważa, że rozważana zamiana nieruchomości powinna być zatem traktowana jako dostawa towarów. Strony umowy zamiany występują w tym przypadku jednocześnie w charakterze dostawcy i nabywcy towaru. Obowiązek podatkowy w zakresie podatku od towarów i usług powstanie więc po obu stronach, czyli po stronie Skarbu Państwa oraz po stronie K., z tym, że Skarb Państwa przyjmie pełną wartość szacunkową nieruchomości i zastosuje art. 43 ust 1 pkt 10 -zwolnienie od podatku VAT. K. opodatkuje zamienianą nieruchomość stawką 22%, w ten sposób, że do kwoty netto doliczy stawkę VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary rozumie się - zgodnie z art. 2 pkt 6 ustawy o VAT - rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Przez dostawę towarów na terytorium kraju zasadniczo rozumie się - w myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT - przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Zauważyć należy, że z przywołanej w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT regulacji nie wynika, iż odpłatność za czynność dostawy towarów lub świadczenia usług winna mieć postać pieniężną.

Odpłatność jako świadczenie wzajemne może również przybrać postać rzeczową (towar lub usługa otrzymana jako zapłata), albo mieszaną – zapłata w części pieniężna a w części rzeczowa. Zatem dla uznania czynności za odpłatną, musi zaistnieć możliwość określenia ceny wyrażonej w pieniądzu w stosunku do świadczenia wzajemnego, stanowiącego wynagrodzenie za tę czynność.

W myśl powyższych regulacji prawnych należy uznać, że zamiana towarów, co do zasady jest czynnością objętą zakresem opodatkowania podatkiem od towarów i usług ponieważ w jej wyniku dochodzi do przeniesienia prawa do rozporządzenia towarami jak właściciel.

Zgodnie z treścią art. 603 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.) zamiana jest umową cywilnoprawną, na podstawie której każda ze stron zobowiązuje się przenieść na drugą stronę własność rzeczy w zamian za zobowiązanie się do przeniesienia własności innej rzeczy. Natomiast zapis art. 604 Kc daje dyspozycję odpowiedniego stosowania do zamiany przepisów o sprzedaży. Różnica w stosunku do umowy sprzedaży polega na tym, że w miejsce świadczenia ceny pojawia się obowiązek drugiej strony przeniesienia własności rzeczy. Tym samym umowa zamiany skutkuje wzajemnym przeniesieniem prawa do rozporządzania zamienianymi towarami (w tym przypadku nieruchomościami) jak właściciel.

Na podstawie powyższego należy stwierdzić, że umowa zamiany towarów na gruncie podatku od towarów i usług jest niczym innym jak dwiema odpłatnymi dostawami towarów.

Zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy o VAT, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-22, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i ust. 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

W myśl art. 41 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Stosownie do przepisu art. 43 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

Opodatkowaniu podlegają zatem dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe, zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku gruntów niezabudowanych opodatkowane 22% stawką podatku są tylko te, których przedmiotem są tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę. Natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, będących np. gruntami rolnymi czy leśnymi, które nie są przeznaczone pod zabudowę, są zwolnione od podatku od towarów i usług.

Rozpatrując pojęcie „pod zabudowę” należy odwołać się do definicji zawartych w ustawie z dnia 7 lipca 1994r. prawo budowlane (t. j. Dz. U. z 2006r. Nr 156 poz. 1118 ze zm.).

W rozumieniu przepisu art. 3 pkt 6 tej ustawy przez „budowę” należy rozumieć wykonywanie obiektu budowlanego w określonym miejscu, a także odbudowę, rozbudowę, nadbudowę obiektu budowlanego. Natomiast „obiektem budowlanym” jest zarówno budynek wraz z instalacjami i urządzeniami technicznymi, jak i każdy obiekt budowlany tj. lotniska, drogi, linie kolejowe, mosty, wiadukty, estakady, tunele, przepusty, sieci techniczne, wolno stojące maszty antenowe, wolno stojące trwale związane z gruntem urządzenia reklamowe, budowle ziemne, obronne (fortyfikacje), ochronne, hydrotechniczne, zbiorniki, wolno stojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne, oczyszczalnie ścieków, składowiska odpadów, stacje uzdatniania wody, konstrukcje oporowe, nadziemne i podziemne przejścia dla pieszych, sieci uzbrojenia terenu, budowle sportowe, cmentarze, pomniki, a także części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych, elektrowni wiatrowych i innych urządzeń) oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową, a także obiekty małej architektury tzn. niewielkie obiekty (art. 3 pkt 1-4 ustawy prawo budowlane).

W związku z tym, że ustawa o VAT nie precyzuje, o jakie tereny przeznaczone pod zabudowę chodzi, przyjąć trzeba, że pojęcie „tereny przeznaczone pod zabudowę” obejmuje obszary, na których przewidziane są różne formy zabudowy, począwszy od zabudowy mieszkaniowej, przez tereny zabudowy techniczno-produkcyjnej, aż po tereny zabudowy zagrodowej włącznie.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Starosta realizujący zadania z zakresu administracji rządowej gospodaruje nieruchomościami wchodzącymi w skład zasobu nieruchomości Skarbu Państwa. W skład tego zasobu wchodzą między innymi działki: 1412/48 o pow. 0,0621 ha, 106/1 o pow. 0,2650 ha i 107/11 opow. 0,1216 ha.

Działki te zapisane są w księgach wieczystych, w których własność wpisana jest na rzecz Skarbu Państwa i są nieruchomościami zabudowanymi.

• Działka 1412/48 zabudowana jest budynkiem wybudowanym w 1960r.
• Działka 106/1 zabudowana jest w części przez zbiornik wód wybudowany w 1983r.
• Działka 107/11 zabudowana jest budynkami gospodarczymi i garażami wybudowanymi w latach 70-tych.
  
  

Wszystkie opisane budynki i budowie stanowią własność K. Ponadto K. jest właścicielem niezabudowanej działki 2029/76 o pow. 0,3478 ha.

Starosta reprezentujący Skarb Państwa rozważa dokonanie zamiany gruntów, w wyniku której dokona przeniesienia prawa własności działek: 1412/48, 106/1 i 107/11 na rzecz K., natomiast K. przeniesie prawo własności działki 2029/76 na rzecz Skarbu Państwa. Przedmiotowa zamiana gruntów ma na celu uregulowanie stanu prawnego działek: 1412/48, 106/1 i 107/11 zabudowanych budynkami i budowlami stanowiącymi przedmiot odrębnej własności.

Wartość całej nieruchomości Skarbu Państwa oszacowana została na 214 320 zł brutto. Nieruchomość stanowiąca własność Kompanii Węglowej wyceniona została na 214 987,18 zł brutto. Strony umowy zamiany mają zamiar odstąpić od dopłaty różnicy w wartości zamienianych nieruchomości.

Przedmiotem zamiany ze strony Wnioskodawcy będą wyłącznie grunty, bez posadowionych na nich budynków i budowli.

Budynki i budowle znajdujące się na działkach będących przedmiotem przyszłej zamiany są trwale związane z gruntem. Obiekty te zostały wybudowane ze środków własnych K.

Budynki i budowle znajdujące się na działkach przeznaczonych do zamiany nie są budynkami mieszkalnymi, nie są zasiedlone i nie będą zasiedlone.

Grunty będące przedmiotem zamiany ze strony Wnioskodawcy nie są zabudowane. W związku z tym Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy budowie obiektów.

Przedmiotowe działki nie były i nie są wykorzystywane przez Wnioskodawcę. Działki objęte przyszłą zamianą nie były wykorzystywane przez Wnioskodawcę do prowadzenia działalności gospodarczej oraz nie były przedmiotem najmu ani dzierżawy.

Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego miasta między innymi w części obejmującej nieruchomości będące przedmiotem wniosku utracił ważność w 2003r.

Natomiast studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego miasta ustala dla tych nieruchomości następujące przeznaczenie:

• działka nr 107/11 - tereny mieszkaniowo - usługowe,
• działka nr 106/1 - tereny produkcyjno - usługowe,
• działka nr 1412/48 - tereny usług wolnostojących do adaptacji.
  
  

Zgodnie z ustawą z dnia 27 marca 2003r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 ze zm.) ustalenie przeznaczenia terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego. Przepis art. 1 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy określa zakres i sposoby postępowania w sprawach przeznaczania terenów na określone cele oraz ustalania zasad ich zagospodarowania i zabudowy przyjmując ład przestrzenny i zrównoważony rozwój za podstawę tych działań.

Natomiast art. 4 ust. 1 tej ustawy stanowi, iż ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

Zatem w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego określa się obowiązkowo przeznaczenie terenów oraz linie rozgraniczające tereny o różnym przeznaczeniu lub różnych zasadach zagospodarowania. Tak więc charakter danego terenu wyznacza plan miejscowy. Tam należy szukać wyjaśnienia, czy przedmiotem transakcji jest teren budowlany, czy też szerzej - przeznaczony pod zabudowę. W przypadku jego braku zgodnie z art. 4 ust. 2 tej ustawy określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy.

W myśl art. 9 ust. 1-5 powołanej ustawy, w celu określenia polityki przestrzennej gminy, w tym lokalnych zasad zagospodarowania przestrzennego, rada gminy podejmuje uchwałę o przystąpieniu do sporządzania studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy, zwanego dalej "studium".

Wójt, burmistrz albo prezydent miasta sporządza studium zawierające część tekstową i graficzną, uwzględniając zasady określone w koncepcji przestrzennego zagospodarowania kraju, ustalenia strategii rozwoju i planu zagospodarowania przestrzennego województwa oraz strategii rozwoju gminy, o ile gmina dysponuje takim opracowaniem. Studium sporządza się dla obszaru w granicach administracyjnych gminy. Ustalenia studium są wiążące dla organów gminy przy sporządzaniu planów miejscowych. Studium nie jest aktem prawa miejscowego.

Rada gminy uchwala plan po stwierdzeniu jego zgodności z ustaleniami studium (art. 20 ust. 1 ww. ustawy).

Z powyższych unormowań wynika, iż studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy jako plan-program, winno być wyrazem perspektywicznej polityki przestrzennej, odnoszącym się do całego obszaru gminy.

Według cytowanego art. 9 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, z treści studium powinny wynikać lokalne zasady zagospodarowania przestrzennego. Skonkretyzowane działania w zakresie zmiany przeznaczenia terenu, położonego na obszarze gminy, przewidziane w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego oraz w decyzjach o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, powinny być formułowane i realizowane zgodnie z tymi zasadami.

Z treści studium, jego charakteru i funkcji, a zwłaszcza z całokształtu unormowań ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym należy wnosić, iż w odróżnieniu np. od miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego jest ono aktem obligatoryjnym.

Urządzenia prawne planowania i zagospodarowania przestrzennego przewidziane w powołanej ustawie składają się na swego rodzaju system. Stąd też naturalną koleją rzeczy studium jako aktu o wyższym stopniu ogólności od pozostałych urządzeń planistycznych wykorzystywanych na szczeblu gminnym (miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego oraz decyzje o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu) wyznacza przedmiotowe granice, w jakich ma następować wiążące, zarówno władzę, jak i obywateli, ustalenie przeznaczenia poszczególnych terenów oraz sposobów zagospodarowania i zabudowy.

Z powyższych przepisów wynika zatem, że dla określenia przeznaczenia danego terenu, w przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego oraz w sytuacji gdy nie wydano decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, decydujące znaczenie ma przeznaczenie terenu określone w studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy.

Mając zatem powyższe na uwadze oraz opis zdarzenia przyszłego, zgodnie ze studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy, przedmiotowe działki nr 107/11, nr 106/1, nr 1412/48 znajdują się na terenach przeznaczonych pod zabudowę i w rzeczywistości są działkami zabudowanymi.

Natomiast kwestię opodatkowania dostawy gruntu, wraz z posadowionymi na nim budynkami rozstrzyga przepis art. 29 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, zgodnie z którym w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

W świetle tego przepisu grunt, na którym są posadowione budynki lub budowle dzieli byt prawny budynków w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Oznacza to, że do dostawy gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale z gruntem związanych. Jeżeli dostawa budynków albo budowli lub ich części korzysta ze zwolnienia od podatku, ze zwolnienia takiego korzysta również dostawa gruntu, na którym obiekt jest posadowiony.

Sprzedaż gruntu (a tym samym zamiana) w takim przypadku nie ma charakteru samodzielnego, lecz jest związana z obiektem, który z tym gruntem jest trwale związany.

Powyższy przepis art. 29 ust. 5 ustawy o VAT nie będzie miał jednak zastosowania w przedmiotowej sprawie, ponieważ przedmiotem planowanej przez Wnioskodawcę zamiany nie będą budynki i budowle wraz z gruntem lecz wyłącznie grunt, którego właścicielem jest Skarb Państwa, natomiast budynki i budowle znajdujące się na ww. działkach stanowiące odrębną własność K. i nie będą stanowić przedmiotu dostawy.

Tym samym brak jest podstaw do badania czy w przedmiotowej sprawie znalazłby zastosowanie powołany przez Wnioskodawcę przepis art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, gdyż dotyczy on ewentualnego zwolnienia od podatku dostawy budynków, budowli lub ich części.

Mając na uwadze przedstawione zdarzenie przyszłe oraz obowiązujący w tym zakresie stan prawny stwierdzić należy, iż zamiana przez Wnioskodawcę przedmiotowego gruntu stanowiącego własność Skarbu Państwa, na którym znajdują się budynki i budowle stanowiące odrębną własność K. i niebędące przedmiotem zamiany, sklasyfikowanego zgodnie ze studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy jako tereny przeznaczone pod zabudowę, zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, będzie podlegała opodatkowaniu według stawki 22%.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

W kwestii natomiast przyjęcia przez Wnioskodawcę wartości szacunkowej nieruchomości stwierdzić należy, że co do zasady (poza wyjątkami określonymi w ustawie np. w art. 32 ustawy o VAT) przepisy prawa podatkowego pozostawiają stronom transakcji rozstrzygnięcie kwestii wysokości wynagrodzenia za dostawę towarów czy świadczenie usług.

Zgodnie bowiem z art. 29 ust. 1 ustawy o VAT podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-22, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku. W przypadku gdy pobrano zaliczki, zadatki, przedpłaty lub raty, obrotem jest również kwota otrzymanych zaliczek, zadatków, przedpłat lub rat, pomniejszona o przypadającą od nich kwotę podatku. Dotyczy to również otrzymanych zaliczek na dotacje, subwencje i na inne dopłaty o podobnym charakterze (art. 29 ust. 2 ustawy o VAT).

Ponadto, zgodnie z treścią art. 29 ust. 3 ustawy o VAT jeżeli należność jest określona w naturze, podstawą opodatkowania jest wartość rynkowa towarów lub usług pomniejszona o kwotę podatku.

Natomiast zgodnie z treścią art. 29 ust. 9 ww. ustawy, w przypadku wykonania czynności, o których mowa w art. 5, dla których nie została określona cena, podstawą opodatkowania jest wartość rynkowa towarów lub usług pomniejszona o kwotę podatku, z zastrzeżeniem ust. 10 i 12.

Jednocześnie zgodnie z art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 5 lipca 2001r. o cenach (Dz. U. Nr 97, poz. 1050 ze zm.) ceną jest wartość wyrażona w jednostkach pieniężnych, którą kupujący jest obowiązany zapłacić przedsiębiorcy za towar lub usługę; w cenie uwzględnia się podatek od towarów i usług oraz podatek akcyzowy, jeżeli na podstawie odrębnych przepisów sprzedaż towaru (usługi) podlega obciążeniu podatkiem od towarów i usług oraz podatkiem akcyzowym.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Nadmienia się, że niniejsza interpretacja indywidualna traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Niniejsza interpretacja nie wywołuje skutków prawnopodatkowych dla drugiej strony planowanej transakcji tj. K., a kwestia ewentualnego obowiązku podatkowego ciążącego na K. będzie przedmiotem odrębnego rozstrzygnięcia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.