INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 11.05.2009r. (data wpływu 18.05.2009r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obniżenia podstawy opodatkowania na podstawie not obciążeniowych - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18.05.2009r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obniżenia podstawy opodatkowania na podstawie not obciążeniowych.

Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 23.07.2009r. (data wpływu 27.07.2009r.) nadesłanym w odpowiedzi na wezwanie tut. Organu z dnia 01.07.2009r.

W dniu 24.08.2009r. wydana została interpretacja indywidualna Nr IPPP1/443-475/09-4/AW, w której stanowisko Wnioskodawcy uznane zostało za nieprawidłowe. Interpretacja ta była przedmiotem skargi. Prawomocnym wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 21.05.2010r. sygn. akt III SA/Wa 2177/09 uchylono zaskarżoną interpretację indywidualną nr IPPP1/443-475/09-4/AW z dnia 24.08.2009r. z uwagi iż została wydana z uchybieniem art. 14c Ordynacji podatkowej.

Wniosek został uzupełniony, zgodnie z zaleceniem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie zawartym w wyroku z dnia 21.05.2010 r. sygn. akt III SA/Wa 2177/09, na wezwanie tut. Organu z dnia 15.09.2010 r. znak IPPP1/443-475/09-7/S/AW o przedłożenie oryginału lub urzędowo poświadczonego dokumentu, z którego wynika prawo Pana Adama K. do reprezentowania Wnioskodawcy w dniu udzielania pełnomocnictwa Pani Beacie H., pismem z dnia 23.09.2010 r. (data wpływu 27.09.2010r.).

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca ma zawarte z kontrahentami umowy na dostawy towarów. Na podstawie tych umów wnioskodawca wypłacał kontrahentom pewne kwoty pieniędzy, po spełnieniu przez nich określonych warunków, (np. osiągnięcie pewnego pułapu obrotów). Z umów wprost wynikało kiedy i w jakich okolicznościach kwota przysługuje kontrahentom. Jednocześnie, ze względu na warunki w jakich kwota ta jest wypłacana wnioskodawca nie jest w stanie przypisać wypłacanej kwoty do konkretnej dostawy (wypłacana kwota uzależniona jest od wielu dostaw, a nie połączona z jedną dostawą). Kwota ta była w umowach różnie nazywana. Najczęściej nazywana była „premią pieniężną”. Kontrahenci wystawiali na rzecz wnioskodawcy noty obciążeniowe.

W nadesłanym uzupełnieniu Wnioskodawca wskazał, że warunkiem, aby kontrahent otrzymał premię pieniężną jest osiągnięcie określonego w umowie pułapu obrotów w okresie rocznym (jednakże okres na podstawie którego określana jest premia nie zawsze pokrywa się z rokiem kalendarzowym). Wysokość obrotów, od których uzależniona jest premia jest różna w umowach z różnymi kontrahentami.

Kolejnym warunkiem jest również brak zaległości w płatnościach względem Wnioskodawcy. Inne warunki nie są przewidziane. Premia określana jest w sposób procentowy od osiągniętego obrotu. Procent premii może być różny ze względu na osiągnięty obrót (np. po przekroczeniu pewnego poziomu obrotów wypłacane jest 5% rocznego obrotu, a po przekroczeniu innego (wyższego) poziomu obrotów premia pieniężna wynosi 10%).

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy wnioskodawca jest uprawniony do obniżenia obrotu w podatku od towarów i usług w przypadku gdy posiada wyłącznie notę obciążeniową od klienta i wnioskodawca nie wystawia z tego tytułu faktury korygującej...
2. Czy kwota wynikająca z noty obciążeniowej jest kwotą netto...
3. Czy prawo do obniżenia obrotu powstaje w momencie otrzymania noty...
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy.

Zdaniem wnioskodawcy, w opisanym przypadku spółka de facto udzielała rabatu (gdyż zmniejszyło się wynagrodzenie wnioskodawcy za dostarczane towary), a zatem miała prawo dokonać obniżenia obrotu wyłącznie na podstawie noty obciążeniowej uzyskanej od klienta.

Korekta taka winna być dokonana w miesiącu, w którym wnioskodawca otrzyma taką notę. Kwestia korekty obrotu o udzielone rabaty uregulowana została w art. 29 ust. 4 ustawy o VAT. Zgodnie z tym przepisem w brzmieniu obowiązującym do 30 listopada 2008 r. „obrót zmniejsza się o kwoty udokumentowanych, prawnie dopuszczalnych i obowiązkowych rabatów (bonifikat, opustów, uznanych reklamacji i skont) i o wartość zwróconych towarów, zwróconych kwot nienależnych w rozumieniu przepisów o cenach oraz zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, a także kwot wynikających z dokonanych korekt faktur”.

Zdaniem wnioskodawcy, w sytuacji, gdy na podstawie otrzymanych od kontrahentów not obciążeniowych wypłacał premie pieniężne, ma on prawo uznać, iż następuje obniżenie jego wynagrodzenia za sprzedaż towarów po dokonaniu transakcji. Ekonomicznym rezultatem bowiem wypłaconej kwoty jest zmniejszenie pierwotnego wynagrodzenia wnioskodawcy z tytułu dokonanej sprzedaży towarów na rzecz kontrahenta.

W ocenie wnioskodawcy w przedstawionym przez niego stanie faktycznym zastosowanie ma zatem cyt. wyżej art. 29 ust. 4 ustawy o VAT. Jak wynika z wykładni literalnej tego przepisu, dokumentowanie rabatów nie musi być koniecznie potwierdzone fakturą korygującą wynika to wprost z użytego w przepisie zwrotu „a także”. Zatem zgodnie z wykładnią gramatyczną przepisu, obrót może być zmniejszany w dwojaki sposób:

• albo o kwoty udokumentowanych, prawnie dopuszczalnych i obowiązkowych rabatów,
• albo o kwoty wynikające z dokonanych korekt faktur.
  
  

Mając na uwadze powyższe wnioskodawca stoi na stanowisku, że rabat ma zostać udokumentowany, lecz zgodnie z art. 29 ust 4 ustawy o VAT, „udokumentowanie” nie oznacza wystawienia faktury korygującej. Taki sposób wykładni przepisów, dowodzący, iż rabat nie musi zostać udokumentowany fakturą korygującą co wynika wprost z cytowanego art. 29 ust. 4 ustawy o VAT, został również potwierdzony w orzecznictwie sądów administracyjnych, na przykład w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 7 sierpnia 2007 r. (sygn. III SA/Wa 3856/06). Wnioskodawca dla potwierdzenia swojego stanowiska pragnie również wskazać na wyrok Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości w sprawie Elida Gibbs Ltd przeciwko Commissioners of Customs and Excise z 24 października 1996 r. (sprawa C-317/94). W wyroku tym ETS wskazał, iż zgodnie z podstawową zasadą podatku VAT opodatkowana jest konsumpcja, podatek ten jest natomiast zupełnie neutralny dla podatników. Zatem podstawa opodatkowania nie może przekroczyć kwoty efektywnie zapłaconej przez konsumenta finalnego. ETS podkreślił również, iż prawo do obniżenia obrotu przysługuje również wtedy gdy nie jest możliwe wystawienie faktury korygującej. Zdaniem ETS nie byłoby zgodne z dyrektywą (dyrektywa 77/3888/EWG z 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji przepisów państw członkowskich dotyczących podatków obrotowych - wspólny system podatku od wartości dodanej ujednolicona podstawa wymiaru podatku, obecnie zastąpiona dyrektywą 112/2006/WE z 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej) gdyby podstawa opodatkowania użyta do obliczenia podatku należnego przekraczała kwotę ostatecznie otrzymaną przez podatnika. Gdyby bowiem tak było, zasada neutralności VAT w stosunku do podatników nie byłaby spełniona.

Dokonanie korekty faktury nie stanowi jedynej możliwości dla zmniejszenia obrotu. Zmniejszenie takie możliwe jest także w oparciu o inne dokumenty, które zawierać będą wszelkie dane potrzebne dla zobrazowania wysokości udzielonego rabatu. Ustawodawca nie sprecyzował bowiem tego, w jaki sposób i w jakiej formie następować by miało dokumentowanie rabatów, zarówno co do faktu ich udzielenia, jak i co do ich wysokości i przedmiotu.

Powyższe stanowisko pozostaje w zgodzie z dyrektywą Rady 2006/1112WE z dnia 28.11.2006r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, która w art. 73 oraz art. 90 ust. 1 określa podstawę opodatkowania, przewidując uprawnienia do jej obniżenia w przypadku każdorazowego, faktycznego zmniejszenia obrotu.

Zgodnie z dyrektywą przesłanką wystarczającą dla ustalenia podstawy opodatkowania jest zaistnienie samego faktu zmniejszenia obrotu, bez konieczności wykazywania go w jeden konkretny sposób.

Wnioskodawca pragnie również zaznaczyć, że w związku z tym, że wypłacana kwota nie dotyczy jednej dostawy, a wielu, to niemożliwe jest wystawienie faktury korygującej, która musi zawierać chociażby:

1. numer faktury korygowanej (a w omawianym stanie faktycznym nie jest możliwe zapisanie na fakturze korygującej faktury korygowanej, gdyż rabat udzielany jest za łączny obrót wynikający z wielu faktur, a nie jednej) lub
2. nazwę towaru lub usługi objętych rabatem (w omawianym stanie faktycznym wnioskodawca nie jest w stanie stwierdzić które towary są objęte rabatem).
   
   

Wnioskodawca stoi zatem na stanowisku że ma prawo obniżyć swój obrót na podstawie innego dokumentu w tym otrzymanej noty obciążeniowej. Przepis § 16 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 25 maja 2005 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2005r. Nr 95 poz. 798) mówiący o wystawieniu faktury korygującej w związku z udzieleniem rabatu po wystawieniu faktury odnosi się do jednej faktury, natomiast wnioskodawca na podstawie umowy nie udziela rabatu w odniesieniu do jednej dostawy (a więc po wystawieniu jednej faktury), lecz w odniesieniu do wielu dostaw.

Zatem w ocenie wnioskodawcy miał on prawo do obniżania obrotu z tytułu dostaw towarów o kwoty wykazywane w otrzymywanych notach obciążeniowych jako prawnie dopuszczalnego oraz udokumentowanego rabatu (bonusu premii pieniężnej) przyznanego z tytułu przekroczenia określonego poziomu obrotów kwoty wykazane w notach obciążeniowych spółka powinna traktować jako kwoty netto.

Spółka jest zdania, iż obniżenie obrotu winno nastąpić w deklaracji podatkowej VAT składanej za miesiąc, w którym otrzymano notę obciążeniową. Powyższe stanowisko zostało również podzielone przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z dnia 9 marca 2009 r. (sygn. akt III SA/Wa 2866/08).

W dniu 24.08.2009r. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie wydał interpretację indywidualną znak IPPP1/443-475/09-4/AW, w której uznał stanowisko Wnioskodawcy za nieprawidłowe wskazując, że warunkiem obniżenia przez Wnioskodawcę podatku należnego z tytułu udzielonego kontrahentowi rabatu będzie wystawienie faktury korygującej oraz posiadanie przez niego potwierdzenia odbioru faktury korygującej przez nabywcę.

W dniu 14.09.2009 r. wpłynęło wezwanie do usunięcia naruszenia prawa (data nadania 11.09.2009 r.), w którym Wnioskodawca zarzucił m.in., że wydana interpretacja została oparta na przepisach prawa, które nie mają zastosowania dla udzielenia odpowiedzi na pytania przedstawione we wniosku. Wnioskodawca wskazał, że organ w wydanej interpretacji powołał przepisy obowiązujące w okresie, którego zapytanie podatnika nie dotyczyło.

Udzielając odpowiedzi na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie po ponownej analizie sprawy, z uwzględnieniem zarzutów przytoczonych przez Wnioskodawcę, stwierdził brak podstaw do zmiany ww. indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego. Jednocześnie zgodził się z zarzutem strony, iż interpretacja indywidualna została oparta na przepisach prawa, które zaczęły obowiązywać od 01 grudnia 2008r. Nie zmienia to jednak merytorycznej oceny wniosku ponieważ przepisy obowiązujące w dniu zaistnienia zdarzenia w opisanym we wniosku stanie faktycznym zawierały identyczne rozstrzygnięcie co przepisy na których oparto wydaną dla Spółki interpretację indywidualną.

W odpowiedzi na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie wykazał, że przepisy obowiązujące w dniu zaistnienia zdarzenia jak i przepisy powołane w wydanej interpretacji (obowiązujące od 01.12.2008r.) są zbieżne co do warunków jakie musi spełnić Wnioskodawca aby dokonać obniżenia podatku w związku z udzieleniem na rzecz kontrahenta rabatu.

Przedmiotowa interpretacja była przedmiotem skargi, złożonej przez Wnioskodawcę.

Wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 21.05.2010r. sygn. akt III SA/Wa 2177/09 uchylono zaskarżoną interpretację.

W ocenie Sądu, wydając przedmiotową interpretację indywidualną prawa podatkowego Minister Finansów naruszył art. 14c § 1 i 2 ustawy Ordynacja podatkowa. Zdaniem Sądu naruszenie należało uznać, za mające istotny wpływ na wynik postępowania, zatem pytanie strony pozostaje bez odpowiedzi. Nie zostały też spełnione podstawowe funkcje dla jakich wprowadzona została do ordynacji podatkowej instytucja interpretacji: strona nie uzyskuje informacji o sposobie i zakresie zastosowania przepisów prawa podatkowego i nie ma zagwarantowanej ochrony wynikającej z zastosowania się do udzielonej interpretacji. Ponadto zdaniem Sądu, Minister Finansów w toku postępowania o wydanie interpretacji indywidualnej zaniechał zbadania upoważnienia osoby podpisującej udzielającej pełnomocnictwa osobie podpisującej wniosek.

W świetle obowiązującego stanu prawnego, oraz biorąc pod uwagę rozstrzygnięcie zawarte w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 21.05.010r. sygn. akt III SA/Wa 2177/09 - stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Przedmiotowa interpretacja dotyczy stanu prawnego obowiązującego do dnia 30.11.2008r.

Zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-22, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

W myśl art. 29 ust. 4 ustawy, obrót zmniejsza się o kwoty udokumentowanych, prawnie dopuszczalnych i obowiązkowych rabatów (bonifikat, opustów, uznanych reklamacji i skont) i o wartość zwróconych towarów, zwróconych kwot nienależnych w rozumieniu przepisów o cenach oraz zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, a także kwot wynikających z dokonanych korekt faktur.

Art. 106 ust. 1 ustawy określa, iż podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy (...).

Zgodnie z ust. 8 powołanego artykułu, minister właściwy do spraw finansów publicznych, w drodze rozporządzenia:

1. określi szczegółowe zasady wystawiania faktur, dane, które powinny zawierać, oraz sposób i okres ich przechowywania;
2. może określić wzory faktur dla wszystkich lub niektórych rodzajów czynności;
3. może określić przypadki, w których faktury mogą być wystawiane przez inne przedmioty niż wymienione w ust. 1 i 2, oraz szczegółowe zasady i warunki wystawiania faktur w takich przypadkach.
   
   

Na podstawie delegacji ustawowej zawartej w powołanym artykule, Minister Finansów wydał rozporządzenie z dnia 25 maja 2005 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 95, poz. 798 ze zm.), regulujące m.in. zagadnienia związane z wystawianiem faktur korygujących oraz określają sytuacje, w jakich Podatnik ma prawo wystawić fakturę VAT korygującą.

Zgodnie z § 16 ust. 1 cyt. rozporządzenia, w przypadku gdy po wystawieniu faktury udzielono rabatów określonych w art. 29 ust. 4 ustawy, podatnik udzielający rabatu wystawia fakturę korygującą. Jak stanowi ust. 2 § 16 rozporządzenia, faktura korygująca powinna zawierać co najmniej:

1. numer kolejny oraz datę jej wystawienia;
2. dane zawarte w fakturze, której dotyczy faktura korygująca:
   1. określone w § 9 ust. 1 pkt 1-3,
   2. nazwę towaru lub usługi objętych rabatem;
3. kwotę i rodzaj udzielonego rabatu;
4. kwotę zmniejszenia podatku należnego.
   
   

W myśl § 16 ust. 3 pkt 1 rozporządzenia, przepisy ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio w przypadku zwrotu sprzedawcy towarów oraz zwrotu nabywcy kwot nienależnych, o których mowa w art. 29 ust. 4 ustawy

Zgodnie z § 16 ust. 4 wyżej powołanego rozporządzenia, sprzedawca jest obowiązany posiadać potwierdzenie odbioru faktury korygującej przez nabywcę; nie dotyczy to eksportu towarów, przypadków określonych w § 11 ust. 2 pkt 3, wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz dostawy towarów, dla której miejsce opodatkowania znajduje się poza terytorium kraju. Potwierdzenie odbioru faktury korygującej stanowi podstawę do obniżenia kwoty podatku należnego w rozliczeniu za miesiąc, w którym sprzedawca otrzymał to potwierdzenie, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 99 ust. 2 i 3 ustawy – w rozliczeniu za kwartał, w którym to potwierdzenie otrzymali, z uwzględnieniem zasad, o których mowa w art. 21 ust. 1 ustawy.

Podatnicy podatku od towarów i usług zobowiązani są do dokumentowania zawartych transakcji sprzedaży towarów bądź usług fakturami VAT o czym stanowi art. 106 ustawy. W przypadku udzielenia przez Podatnika dokonującego sprzedaży towarów lub usług, rabatu określonego w art. 29 ust. 4 ustawy, jedynym dokumentem potwierdzającym udzielenie rabatu będzie faktura korygująca. Zasady wystawiania faktury korygującej określa powołany wyżej przepis § 16 rozporządzenia.

W świetle powyższego mając na uwadze powołane przepisy w rozpatrywanym stanie faktycznym warunkiem obniżenia przez Wnioskodawcę podatku należnego z tytułu udzielonego kontrahentowi rabatu będzie wystawienie faktury korygującej oraz posiadanie przez niego potwierdzenia odbioru faktury korygującej przez nabywcę.

Powyższy sposób postępowania wynika, z okoliczności sprawy. Spółka współpracuje z kontrahentami, z którymi jako podatnik podatku VAT rozlicza się na podstawie faktur VAT (art. 106 ust. 1 ustawy). Jedynym dokumentem upoważniającym do skorygowania faktury VAT jest faktura korygująca VAT o czym stanowi § 16 ust. 1 rozporządzenia „(…) w przypadku gdy po wystawieniu faktury udzielono rabatów (…) podatnik udzielający rabatu wystawia fakturę korygującą (…)”.

Spółka właściwie zauważyła, że zgodnie z gramatyczną wykładnią przepisu art. 29 ust. 4 ustawy obrót zmniejsza się w dwojaki sposób:

• albo o kwoty udokumentowanych, prawnie dopuszczalnych i obowiązkowych rabatów;
• albo o kwoty wynikające z dokonanych korekt faktur.
  
  

Należy jednak zauważyć, że możliwość dokumentowania rabatów bez obowiązku wystawiania faktury korygującej do faktury VAT nie znajdzie zastosowania w rozpatrywanym przypadku. Powyższy sposób byłby możliwy w sytuacji, gdyby pierwotna transakcja Wnioskodawcy została potwierdzona dokumentem innym niż faktura np. paragon z kasy fiskalnej, lub rabat nie został udzielony podmiotowi wobec którego wystawiono fakturę, np. nie bezpośredniemu kontrahentowi dostawcy, lecz kolejnemu odbiorcy w łańcuchu dystrybucji towaru. Jeżeli zatem Wnioskodawca z tytułu dokonanych dostaw wystawia kontrahentowi faktury VAT, to analogicznie czynność udzielenia rabatu wymaga udokumentowania fakturą korygującą odnoszącą się do pierwotnej faktury. Wnioskodawca nie jest uprawniony do obniżenia obrotu wyłącznie na podstawie not obciążających otrzymanych od klienta. Na mocy wskazanych przepisów zobowiązany jest do wystawienia kontrahentom faktur korygujących które uprawniają do obniżenia obrotu, po spełnieniu warunków wskazanych w ww. przepisach.

Wnioskodawca formułując stanowisko stwierdził, iż ustawodawca nakładający na podatnika wymóg posiadania potwierdzenia otrzymania faktury korygującej przez kontrahenta i uzależnienia od jego otrzymania możliwości obniżenia kwoty podatku VAT należnego narusza art. 73 i 90 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej.

Stosownie do art. 73 Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (zwanej dalej „Dyrektywa 112”) podstawę opodatkowania w odniesieniu do dostaw towarów i świadczenia usług, innych niż wymienione w artykułach 74-77, obejmuje wszystko, co stanowi zapłatę, które dostawca albo usługodawca otrzymał od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej z tytułu tych czynności, włączając subwencje bezpośrednio związane z ich ceną.

Natomiast zgodnie z art. 90 (1) i (2) Dyrektywy 112 w przypadku anulowania, wypowiedzenia, rozwiązania, całkowitego lub częściowego niewywiązania się z płatności lub też w przypadku obniżenia ceny po dokonaniu dostawy, podstawa opodatkowania jest stosownie obniżana na warunkach określonych przez państwa członkowskie.

W przypadku całkowitego lub częściowego niewywiązania się z płatności państwa członkowskie mogą odstąpić od zastosowania ust. 1.

Wskazane przepisy określają w sposób ogólny podstawę opodatkowania, nie wskazując szczegółowych zasad lub ograniczeń dla państw członkowskich w celu jego implementacji, tym bardziej dotyczących korygowania tej podstawy. Zatem przedstawione regulacje nie naruszają postanowień Dyrektywy gdyż w zasadniczej części są jego odzwierciedleniem.

Z uwagi, iż w zakresie pytania Nr 1 uznano stanowisko Wnioskodawcy za nieprawidłowe odstąpiono od odpowiedzi na pytania Nr 2 i 3.

W odniesieniu do powołanego przez Wnioskodawcę wyroku ETS, należy zauważyć, że odnosi się on do roli i obowiązku podatnika w systemie poboru podatku VAT. Wyrok z dnia 24 października 1996r. C-317/94 w sprawie Elida Gibbs zawiera rozstrzygnięcie w sprawie o odmiennym stanie faktycznym od zaprezentowanego we wniosku. Dotyczy rozliczania rabatów (udzielonych na podstawie wystawionych kuponów zniżkowych) przyznanych przez producenta klientom detalicznym, a przyjmowanych przez sprzedawcę detalicznego, a zatem dotyczy sytuacji, w której rabaty nie były udzielane przez podatnika bezpośredniemu nabywcy, lecz przez producenta ostatecznemu nabywcy. W powyższej sprawie mamy do czynienia z tzw. łańcuchem dostaw. Kluczowe rozstrzygnięcie sprawy odnosi się do podstawowej zasady w podatku VAT – zasady neutralności, prawidłowe zastosowanie warunków do odliczenia podatku VAT (nie ma obowiązku korygowania podstawy opodatkowania w transakcjach pośrednich) ma to wykluczyć niewłaściwe obciążenie podatnika podatkiem VAT.

Przytoczonego przez Wnioskodawcę rozstrzygnięcie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie sygn. akt III SA/Wa 3856/06 z dnia 07.08.2007r. odnosi się do kwestii obniżenia podstawy opodatkowania o wartość rabatów pieniężnych przyznawanych uczestnikom akcji promocyjnych w przypadku wystąpienia tzw. łańcucha dostaw (analogiczna sytuacja jak w przypadku wyroku ETS w sprawie Elida Gibbs C-317/94). Zatem należy zauważyć, że powołane orzeczenie odnosi się do odmiennego stanu faktycznego od zaprezentowanego we wniosku.

W odniesieniu do przytoczonego przez Wnioskodawcę wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie sygn. akt III SA/WA 2866/08 z dnia 09.03.2009r., w którym sąd orzekł, iż obrót może być zmniejszony na podstawie innego niż faktura korygująca dokumentu, który zawierać będzie wszelkie dane potrzebne dla zobrazowania wysokości udzielonego rabatu, tut. Organ pragnie zauważyć, że praktyka orzecznicza w tym zakresie nie jest jednolita i o ile strona powołała tylko korzystny dla siebie wyrok, tak Organ pragnie przytoczyć orzeczenie Naczelnego Sądu Administracyjnego z 27 maja 2010 r., sygn. akt I FSK 883/09 w którym Sąd zaprezentował stanowiska, że „fakt obniżenia obrotu udokumentowanego fakturą, z uwagi na rolę tegoż dokumentu w podatku od towarów i usług w zakresie odliczenia podatku naliczonego w nim wykazanego, powinien zostać udokumentowany również fakturą – korygującą tenże pierwotny obrót i wykazany uprzednio podatek.”. Powyższe orzeczenie zapadło w oparciu o przepisy prawa obowiązujące do dnia 30.11.2008r.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.