INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 16.07.2010 r. (data wpływu 26.07.2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych umorzenia pożyczki – w związku ze śmiercią pożyczkobiorcy - zaciągniętej ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26.07.2010 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych umorzenia pożyczki – w związku ze śmiercią pożyczkobiorcy - zaciągniętej ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Jedną z podstawowych powinności pracodawcy wobec pracownika jest działalność socjalna, mówi o tym art. 16 oraz art. 94 Kodeksu pracy. Zgodnie z ustawą z 4 marca 1994 roku o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych w Instytucie tworzony jest fundusz świadczeń socjalnych. Wydatki z tego funduszu są dokonywane zgodnie z obowiązującym w Instytucie aktem wewnętrznym, tj. regulaminem zakładowego funduszu świadczeń socjalnych. Art. 8 regulaminu określa zakres przyznawanej pomocy z funduszu. W wymienionym w regulaminie katalogu wymieniono pomoc na cele mieszkaniowe. W 2007 roku pożyczkę na cele mieszkaniowe przyznano pracownikowi, który w 2010 roku zginął tragicznie w wypadku. Pożyczka nie została spłacona w całości. W umowie podpisanej z pracownikiem jak i w obowiązującym regulaminie zakładowego funduszu świadczeń socjalnych brak jest zapisów dotyczących obowiązku uregulowania niespłaconej pożyczki przez spadkobierców. Natomiast w art. 11 pkt 8 regulaminu jest zapis „w razie śmierci pożyczkobiorcy kwota niespłaconej pożyczki ulega umorzeniu”. Na tej podstawie kwotę niespłaconej pożyczki umorzono. Pracownik pozostawił żonę i dwójkę dzieci uprawnionych do renty rodzinnej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy kwota niespłaconej, a umorzonej z powodu śmierci pożyczkobiorcy pożyczki z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych jest opodatkowana podatkiem dochodowym od osób fizycznych i w związku z tym, czy pracodawca ma obowiązek wystawienia PIT – 8C...

Zdaniem Wnioskodawcy:

W tym przypadku, kwota umorzonej, niespłaconej pożyczki, nie jest opodatkowana podatkiem dochodowym od osób fizycznych, a tym samym pracodawca nie ma obowiązku wystawienia PIT – 8C bowiem podpisana z pracownikiem umowa oraz regulacje wewnętrzne nie przenoszą zobowiązania spłaty pożyczki na spadkobierców.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania wyrażoną w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy źródłami przychodów są również: inne źródła.

Z kolei art. 20 ust. 1 powołanej ustawy stanowi, że za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

Jak wynika z treści art. 720 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tą samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości. Natomiast z treści art. 922 ww. ustawy wynika, że prawa i obowiązki zmarłego przechodzą z chwilą śmierci na spadkobierców.

Co do zasady, pożyczki udzielane pracownikowi przez zakład pracy z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych nie stanowią przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Przychodem takim jest jednak umorzona kwota pożyczki (jako nieodpłatne lub częściowo odpłatne świadczenie). W przypadku pracowników kwota powyższa stanowi przychód ze stosunku pracy opodatkowany na analogicznych zasadach jak pozostałe przychody z tego źródła (art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Natomiast, jeżeli umorzenie pożyczki następuje po śmierci pożyczkobiorcy (pracownika), a w regulaminie zakładowego funduszu świadczeń socjalnych lub w umowie o udzielenie pożyczki zawarto zapis o obowiązku uregulowania niespłaconych rat pożyczki przez spadkobiercę po śmierci pożyczkobiorcy, to udzielona pożyczka umorzona zostaje spadkobiercy, a nie pracownikowi. W tej sytuacji przychód w rozumieniu art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, uzyskuje spadkobierca, przejmujący obowiązki dłużnika, a pożyczkodawca ma obowiązek wystawić PIT-8C na podstawie art. 42a ustawy. Podsumowując w przypadku, gdy po śmierci pożyczkobiorcy, dochodzi do umorzenia pożyczki spadkobiercy, który przejął obowiązki dłużnika, u tego spadkobiercy powstaje przychód w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przychód ten odpowiada wartości umorzonej pożyczki.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca utworzył zakładowy fundusz świadczeń socjalnych. Środki z funduszu przeznaczane są między innymi na pomoc osobom uprawnionym w postaci pożyczki udzielanej na cele mieszkaniowe. Zapisy regulaminu zakładowego funduszu świadczeń socjalnych przewidują, iż w przypadku śmierci pożyczkobiorcy, kwota niespłaconej pożyczki ulega umorzeniu. W umowie podpisanej z pracownikiem jak i w obowiązującym regulaminie zakładowego funduszu świadczeń socjalnych brak jest zapisów dotyczących obowiązku uregulowania niespłaconej pożyczki przez spadkobierców.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku stan faktyczny i przytoczone przepisy prawne stwierdzić należy, iż skoro z chwilą śmierci pożyczkobiorcy (pracownika) część pożyczki udzielona z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych podlega na mocy regulaminu umorzeniu, to nie skutkuje to dla innych spadkobierców pożyczkobiorcy powstaniem przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Wobec czego Wnioskodawca nie ma obowiązku sporządzenia informacji PIT-8C.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.