INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 14 grudnia 2009r. (data wpływu 18 grudnia 2009r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia czy Spółka, jako poręczyciel, będzie zobligowana do odprowadzania podatku VAT od udzielanych poręczeń – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 grudnia 2009r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia czy Spółka, jako poręczyciel, będzie zobligowana do odprowadzania podatku VAT od udzielanych poręczeń.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w X zamierza na podstawie art. 876 i następnych kodeksu cywilnego udzielać poręczeń spłaty zadłużenia za wynagrodzeniem w oparciu o zawierane umowy poręczenia, których wzór przesyła w załączeniu. Umowa będzie zawarta pomiędzy Sp. z o.o. jako poręczycielem a wierzycielem, posiadającym rzeczywiste, nieprzedawnione wierzytelności pieniężne wobec dłużnika. Na podstawie takiej umowy Spółka Sp. z o.o. zamierza poręczać za dłużnika i zobowiązywać się, że w przypadku niespłacenia wierzycielowi zadłużenia przez dłużnika do określonego w umowie terminu Sp. z o.o. jako poręczyciel zapłaci poręczoną kwotę wierzycielowi. Poręczenie będzie odpłatne, Spółka za udzielone poręczenie będzie pobierał wynagrodzenie.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w X, jako poręczyciel, będzie w przedstawionym stanie faktycznym zobligowana do odprowadzania podatku VAT od udzielanych poręczeń...

Zdaniem Wnioskodawcy, czynności wymienione w art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT. Między innymi jest taką czynnością odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, tj. świadczenie na rzecz osób fizycznych, osób prawnych lub jednostek organizacyjnych nie posiadających osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT (art. 8 ust. 1 ustawy o VAT). Wydawać by się mogło, że odpłatnie udzielone poręczenie, traktowane jako świadczenie usługi, podlega opodatkowaniu podatkiem VAT. Jednak Wnioskodawca uważa, że do faktycznego opodatkowania nie dojdzie, ponieważ usługa tego rodzaju jest sklasyfikowana jako usługa pośrednictwa finansowego pozostała, gdzie indziej niesklasyfikowana o symbolu PKWiU 65.23.1, a więc usługa zwolniona od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 1 w zw. z poz. nr 3 załącznika do ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej również ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

Przez dostawę towarów, na podstawie art. 7 ust. 1 ww. ustawy, należy rozumieć przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Stosownie do art. 8 ust. 3 ustawy o VAT, usługi wymienione w klasyfikacjach wydawanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, z zastrzeżeniem ust. 4, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, z wyjątkiem usług elektronicznych i usług turystyki, o których mowa art. 119.

Klasyfikacją, do której odwołują się przepisy ustawy o podatku od towarów i usług, jest Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług (PKWiU). Na podstawie § 3 pkt 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 29 października 2008r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 207, poz. 1293 ze zm.), do celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług do dnia 31 grudnia 2010r. stosuje się Polską Klasyfikację Wyrobów i Usług (PKWiU) wprowadzoną rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 18 marca 1997r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 42, poz. 264, z późn. zm.).

Z cytowanych wyżej przepisów jednoznacznie wynika, że każde odpłatne świadczenie polegające na działaniu, zaniechaniu lub tolerowaniu czy określonym zachowaniu mieści się w tak sformułowanej definicji usługi.

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

W myśl art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże w samej ustawie a także w przepisach wykonawczych przewidziano możliwość zastosowania stawek obniżonych a także zwolnienia.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku usługi wymienione w załączniku nr 4 do ustawy.

W poz. 3 tego załącznika, wymienione zostały usługi pośrednictwa finansowego grupowane do symbolu PKWiU w Sekcji J ex (65-67), z wyłączeniem:

1. działalności lombardów, z wyjątkiem usług świadczonych przez banki,
2. usług polegających na oddaniu w odpłatne użytkowanie rzeczy ruchomej,
3. usług doradztwa finansowego (PKWiU ex 67.13.10-00.20),
4. usług doradztwa ubezpieczeniowego oraz wyceny dla towarzystw ubezpieczeniowych (PKWiU ex 67.20.10-00.20, -00.30), z wyjątkiem świadczonych przez zakład ubezpieczeń w rozumieniu przepisów o działalności ubezpieczeniowej oraz świadczonych w tym zakresie przez podmioty działające w imieniu i na rzecz zakładu ubezpieczeń,
5. usług ściągania długów oraz faktoringu,
6. usług zarządzania akcjami, udziałami w spółkach lub związkach, obligacjami i innymi rodzajami papierów wartościowych, z wyjątkiem wymienionych w art. 43 ust. 1 pkt 12 ustawy,
7. usług przechowywania akcji, udziałów w spółkach lub związkach, obligacji i innych rodzajów papierów wartościowych, z wyjątkiem wymienionych w art. 43 ust. 1 pkt 12 ustawy,
8. transakcji dotyczących dokumentów ustanawiających tytuł własności,
9. transakcji dotyczących praw w odniesieniu do nieruchomości.
   
   

Symbol „ex” zastosowany dla usług pośrednictwa finansowego oznacza, że zwolnienie dotyczy tylko danej usługi z danego grupowania.

Z opisu zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku wynika, że Wnioskodawca zamierza na podstawie art. 876 i następnych kodeksu cywilnego udzielać poręczeń spłaty zadłużenia za wynagrodzeniem w oparciu o zawierane umowy poręczenia. Umowa będzie zawarta pomiędzy Wnioskodawcą jako poręczycielem a wierzycielem, posiadającym rzeczywiste, nieprzedawnione wierzytelności pieniężne wobec dłużnika. Na podstawie takiej umowy Wnioskodawca zamierza poręczać za dłużnika i zobowiązywać się, że w przypadku nie spłacenia wierzycielowi zadłużenia przez dłużnika do określonego w umowie terminu Wnioskodawca jako poręczyciel zapłaci poręczoną kwotę wierzycielowi. Poręczenie będzie odpłatne, Wnioskodawca za udzielone poręczenie będzie pobierał wynagrodzenie.

Ponadto Wnioskodawca uważa, że usługa tego rodzaju jest sklasyfikowana jako usługa pośrednictwa finansowego pozostała, gdzie indziej niesklasyfikowana o symbolu PKWiU 65.23.1.

Mając na uwadze powyższą analizę przepisów należy zatem stwierdzić, że ww. usługi świadczone przez Wnioskodawcę, o ile faktycznie mieszczą się w grupowaniu PKWiU 65.23.1, korzystają ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 1, w związku z pozycją nr 3 załącznika nr 4 do ustawy o podatku od towarów i usług.

Należy jednak jeszcze raz podkreślić, iż niniejszą interpretację oparto na założeniu, że świadczone usługi finansowe faktycznie mieszczą się w PKWiU 65.23.1 jako „usługi pośrednictwa finansowego, gdzie indziej niesklasyfikowane”.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Jednakże podkreślenia wymaga fakt, że najistotniejszym elementem pozwalającym stwierdzić czy świadczone przez Wnioskodawcę usługi korzystają ze zwolnienia od podatku, jest dokonanie prawidłowej klasyfikacji towaru lub usług wg Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług. Organ podatkowy nie jest organem uprawnionym do klasyfikowania danych usług lub towarów do odpowiednich symboli PKWiU. W świetle zasad metodycznych Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług zaliczenie danego towaru lub usługi do odpowiedniego grupowania tej klasyfikacji należy do obowiązków zainteresowanego podmiotu (producenta, importera, usługodawcy).

Ponadto należy podkreślić, iż niniejsza interpretacja została udzielona w oparciu o przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe. W przypadku zmiany któregokolwiek z elementów tego zdarzenia przyszłego, przedmiotowa interpretacja traci swą ważność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Należy zaznaczyć, iż zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, wyczerpujący opis stanu faktycznego winien wynikać z wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej, a nie z załączonych do nich dokumentów, w związku z czym nie były one przedmiotem merytorycznej analizy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.