INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 4 czerwca 2010 r. (data wpływu 8 czerwca 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży gruntów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 czerwca 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży gruntów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca dnia 6 maja 2008 r. nabył jako osoba prywatna, nieprowadząca działalności gospodarczej, wraz z dwiema osobami grunt rolny o pow. 2,48 ha Udział Zainteresowanego w gruncie wynosi 3913/10000. W 2009 roku Wnioskodawca wraz z pozostałymi współwłaścicielami uzyskał warunki zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej na czternaście wydzielonych wcześniej geodezyjne działek, których powierzchnie wynoszą od 690 m² do 860 m². W dalszej perspektywie ma zamiar wystąpić o wydzielenie kolejnych szesnastu działek podobnej wielkości oraz starać się o uzyskanie na nie takich samych warunków zabudowy jednorodzinnej. Na dzień dzisiejszy działki z wydanymi warunkami zabudowy stanowią powierzchnię łączną 1,00 ha, natomiast powierzchnia gruntu rolnego bez warunków zabudowy stanowi łącznie 1,48 ha. W dniu 12 listopada 2009 r. została sprzedana jedna z wydzielonych działek o pow. 860 m² osobie prywatnej za cenę 45.140,00 zł wraz z podatkiem VAT. Zamiarem Zainteresowanego jest dalsza sprzedaż pozostałych działek. W dacie zakupu działek Wnioskodawca miał zamiar ich dalszej odsprzedaży, bo w takim celu dokonał ich zakupu.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Czy w świetle przedstawionego stanu faktycznego dokonana dostawa towaru – gruntu niezabudowanego, podlega opodatkowaniu podatkiem VAT na podstawie art. 15 ust. 1 w związku z art. 5 ust. 1 i art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, tj. czy stanowi dostawę realizowaną przez podatnika podatku VAT w ramach czynności objętych prowadzoną działalnością gospodarczą... Jeśli tak, to czy czynność ta nie podlega zwolnieniu od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT...

Zdaniem Wnioskodawcy, zasady wykładni gramatycznej i funkcjonalnej definicji działalności gospodarczej, zawartej w art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, prowadzą do wniosku, że działalnością gospodarczą jest wyłącznie działalność wykonywana w ramach produkcji, handlu lub usług. Przywołany przepis wyraźnie określa, że działalność gospodarcza definiowana jest wyłącznie poprzez status podmiotu ustalony każdorazowo w odniesieniu do konkretnych działań. Działalnością gospodarczą są, bowiem wyłącznie czynności producentów, handlowców lub usługowców, nawet jeśli są one wykonane jednorazowo. Natomiast fakt, że ktoś wykonuje czynności w sposób częstotliwy (stały, powtarzalny) ale nie są one wykonywane w ramach produkcji lub handlu nie oznacza to, że tym samym wykonuje działalność gospodarczą. Dotychczasowe orzecznictwo sądów administracyjnych, jak również orzecznictwo ETS, które dotyczy prywatnego obrotu nieruchomością wskazuje, że skoro podatkowi VAT podlegają czynności wykonywane przez producenta lub handlowca, to podatnik musi być jedną z tych osób, aby uznać, że wykonywane przez niego czynności podlegają podatkowi VAT. Z orzecznictwa tego jednoznacznie wynika, że o opodatkowaniu sprzedaży nieruchomości podatkiem VAT decyduje zamiar towarzyszący zakupowi tej nieruchomości. Jeżeli nieruchomości zostaje nabyta z zamiarem odsprzedaży, jej sprzedaż podlega podatkowi VAT. Jeśli natomiast sprzedawca nie miał zamiaru odsprzedaży w momencie zakupu i nieruchomość jest jego majątkiem osobistym, to sprzedaż nie podlega VAT.

Z uwagi na fakt, że działka będąca przedmiotem transakcji sprzedaży wprawdzie nie jest objęta decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, powinna być wyłączona ze zwolnienia przedmiotowego, wynikającego z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Zgodnie z przedstawionymi przepisami, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności – art. 46 § 1 Kodeksu cywilnego (Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93 ze zm.).

Na mocy art. 195 Kodeksu cywilnego, własność tej samej rzeczy może przysługiwać niepodzielnie kilku osobom (współwłasność).

Stosownie do art. 196 § 1 ww. Kodeksu, współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych, albo współwłasnością łączną.

W przypadku współwłasności nieruchomości określonej w częściach ułamkowych, każdy ze współwłaścicieli ma określony ułamkiem udział w nieruchomości.

Podkreślić należy, że współwłaściciel ma względem swego udziału pozycję wyłącznego właściciela. Ze względu na charakter udziału, każdy ze współwłaścicieli może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli (art. 198 Kodeksu cywilnego). Rozporządzanie udziałem polega na tym, że współwłaściciel może zbyć swój udział.

W świetle powyższych przepisów w przypadku zbycia udziału w nieruchomości, dotychczasowy współwłaściciel przenosi na nabywcę prawo do rozporządzania tą nieruchomością jak właściciel, w zakresie w jakim uprawnia go do tego wysokość jego udziału.

Reasumując, w myśl definicji zawartej w art. 2 pkt 6 ustawy o podatku od towarów i usług, zbycie udziału we współwłasności nieruchomości należy traktować w kategorii sprzedaży towarów.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – na mocy art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Cytowana wyżej definicja wprowadza wymóg samodzielnego prowadzenia działalności gospodarczej – rozumieć przez to należy prowadzenie działalności na własne ryzyko, w warunkach niepewności rynkowej. Ww. przepisy odnoszą się również wprost do „okoliczności, które wskazują na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy” co pozwala na opodatkowanie jednorazowej czynności, jeśli tylko towarzyszące jej okoliczności pozwalają ocenić, czy działalność będzie kontynuowana, a więc czy podmiot ma zamiar wykonywać działalność w sposób częstotliwy.

Podkreślić należy, że nie jest konieczne faktyczne kontynuowanie działalności, wystarczający jest zamiar jej kontynuowania, choćby nawet po dokonaniu jednorazowej czynności podmiot zaprzestał dalszego prowadzenia działalności gospodarczej.

Działalność gospodarcza w rozumieniu cyt. wyżej przepisu polega również na wykorzystywaniu swego majątku, tj. towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. W tym przypadku, ustawa nie wprowadza wymogu częstotliwości wykorzystywania lecz ciągłości wykorzystywania składników majątku. Przez ciągłe wykorzystywanie składników majątku należy więc rozumieć takie wykorzystywanie majątku, które charakteryzuje się powtarzalnością lub długim okresem trwania. Zatem czerpanie korzyści ze składnika majątku wskazuje na prowadzenie działalności gospodarczej.

Zasady wykładni językowej i funkcjonalnej definicji działalności gospodarczej prowadzą do wniosku, że działalność gospodarcza stanowi profesjonalny obrót, wykonywany w sposób ciągły oraz zorganizowany. Z działalnością gospodarczą mamy do czynienia również wtedy, gdy czynności są wykonywane sporadycznie lub nawet jednorazowo, jednak okoliczności dostawy towarów lub świadczenia usług wskazują na zamiar ich wykonywania w sposób częstotliwy.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca dnia 6 maja 2008 r. nabył jako osoba prywatna, nieprowadząca działalności gospodarczej, wraz z dwiema osobami grunt rolny o pow. 2,48 ha, jego udział wynosi 3913/10000. W 2009 roku uzyskano warunki zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej na czternaście (wcześniej geodezyjne wydzielonych) działek. Zainteresowany wraz z współwłaścicielami gruntu ma zamiar wystąpić o wydzielenie kolejnych szesnastu działek oraz starać się o uzyskanie na nie takich samych warunków zabudowy jednorodzinnej. Dnia 12 listopada 2009 r. została sprzedana jedna z wydzielonych działek o pow. 860 m², osobie prywatnej, za kwotę 45.140,00 zł wraz z podatkiem VAT. Zamiarem Zainteresowanego jest sprzedaż pozostałych działek. Wnioskodawca zakupił przedmiotowe grunty w celu ich dalszej odsprzedaży.

Biorąc pod uwagę liczbę posiadanych działek (14 działek) oraz zamiar wydzielenia kolejnych – 16 działek oraz fakt, iż przedmiotowe nieruchomości zostały nabyte w celu dalszej odsprzedaży należy stwierdzić, że dostawa przedmiotowych działek jest realizowana z zamiarem ich powtarzania i zmierza do nadania im zorganizowanego charakteru. Zatem, Zainteresowany występuje w charakterze handlowca, a więc spełnia wymogi wynikające z art. 15 ustawy, aby uznać go za podatnika. Istotnym jest, bowiem fakt, iż w momencie dokonywania pierwszej dostawy działki Wnioskodawca miał zamiar dokonać kolejnych czynności tego rodzaju.

W przedmiotowej sprawie sprzedaż działek przeznaczonych pod zabudowę mieszkaniową jednorodzinną nosi znamiona działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy, Zainteresowany działa w charakterze podatnika podatku od towarów i usług, dokonując dostawy towarów (gruntów), zatem sprzedaż przez Wnioskodawcę działek podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Od zasady opodatkowania dostawy gruntu według stawki podstawowej przewidziano jednak pewne wyjątki. Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ust. 1 ustawy.

Jak wynika z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwolniona od podatku jest jedynie dostawa terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

O przeznaczeniu nieruchomości stanowią akty prawa miejscowego (miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, decyzja o warunkach zabudowy), a w przypadku jego braku inne akty ustanowione przez właściwe organy (studium uwarunkowań oraz ewidencja gruntów).

Uwzględniając opis stanu faktycznego, w którym Zainteresowany wskazał, iż zgodnie z warunkami zabudowy działki przeznaczone do sprzedaży oznaczone są jako działki pod zabudowę mieszkaniową jednorodzinną (uzyskano warunki zabudowy) stwierdza się, iż ich dostawa nie korzysta ze zwolnienia od podatku VAT.

Reasumując, dostawa przedmiotowych działek niezabudowanych, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ nosi znamiona działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy, a dokonujący dostawy tych działek Wnioskodawca wykonuje czynności, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy. Czynności te nie są objęte zwolnieniem od podatku (nie spełniają przesłanki wynikającej z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy), tym samym opodatkowane są stawką 22%.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.