INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów, po rozpatrzeniu postanowieniem znak: IBPP1/443Z-3/10/ES z dnia 29 marca 2010r. zażalenia z dnia 10 lutego 2010r. na postanowienie tut. organu znak: IBPP1/443-1036/09/ES z dnia 28 stycznia 2010r. stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 1 października 2009r. (data wpływu 12 października 2009r.), uzupełnionym pismem z dnia 30 grudnia 2009r. (data wpływu 8 stycznia 2010r.), pismem z dnia 20 stycznia 2010r. (data wpływu 1 lutego 2010r.) oraz pismem z dnia 18 marca 2010r. (data wpływu 23 marca 2010r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania czy opłaty za parkowanie pojazdów samochodowych w strefie płatnego parkowania na drogach publicznych podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 października 2009r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania czy opłaty za parkowanie pojazdów samochodowych w strefie płatnego parkowania na drogach publicznych podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Wniosek uzupełniono pismem z dnia 30 grudnia 2009r. (data wpływu 8 stycznia 2010r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 21 grudnia 2009r. znak: IBPP1/443-1036/09/ES, które zgodnie z art. 170 § 1 cyt. ustawy Ordynacja podatkowa, zostało przekazane przez Naczelnika Urzędu Skarbowego za pismem z dnia 6 stycznia 2009r., tut. organowi, celem załatwienia zgodnie z właściwością.

Ponadto wniosek uzupełniono pismem z dnia 20 stycznia 2010r. (data wpływu 1 lutego 2010r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 11 stycznia 2010r. znak: IBPP1/443-1036/09/ES oraz pismem z dnia 18 marca 2010r. (data wpływu 23 marca 2010r.).

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Z art. 13 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 21 marca 1985r. o drogach publicznych (Dz. U. z 2007r. nr 19, poz. 115; ostatnia zmiana w Dz. U. z 2008r. nr 54, poz. 326) wynika, że korzystający z dróg publicznych są obowiązani do ponoszenia opłat za parkowanie pojazdów samochodowych na drogach publicznych w strefie płatnego parkowania.

Opłatę, o której mowa w powołanym przepisie, pobiera się za parkowanie pojazdów samochodowych w strefie płatnego parkowania, w wyznaczonym miejscu, w określone dni robocze, w określonych godzinach lub całodobowo. Wysokość opłaty oraz sposób jej pobierania określa rada miasta - Uchwała Rady Miasta z dnia 26 sierpnia 2009r. dotyczącej funkcjonowania strefy parkowania.

Zgodnie ze statutem przedmiotem działalności podstawowej Wnioskodawcy jest organizowanie, nadzorowanie i prowadzenie - w ramach planu finansowego - w zakresie nie powierzonym do realizacji innym miejskim jednostkom organizacyjnym Urzędu Miasta lub podmiotom, wszystkich spraw związanych z gospodarką komunalną oraz transportem w Gminie Miejskiej, w szczególności zadaniem związanym z zarządzaniem strefą płatnego parkowania zgodnie z ustawą o drogach publicznych i ustawą o utrzymaniu czystości i porządku w gminach.

Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym płatnikiem VAT dla podatku od towarów i usług oraz składa deklarację VAT-7 miesięcznie.

Wnioskodawca jest samodzielną jednostką organizacyjną Gminy Miejskiej, nie posiadającą osobowości prawnej, działającą jako wyodrębniona jednostka budżetowa. Zgodnie z Uchwałą Rady Miasta z dnia 9 lipca 2008r. nastąpiła reorganizacja jednostki budżetowej, która to od 1 października 2008r. otrzymała nazwę Z.

Opłaty za parkowanie pojazdów samochodowych w strefie płatnego parkowania na drogach publicznych w całości przekazywane są do Gminy.

Pobieranie opłat za parkowanie udokumentowane jest:

• UCHWAŁĄ Rady Miasta z dnia 9 lipca 2008r., której to załącznik stanowi statut Z. Zgodnie z § 3 pkt 2 ust. 4 w/w załącznika Z. zarządza strefą płatnego parkowania zgodnie z ustawą o drogach publicznych i ustawą o utrzymaniu czystości i porządku w gminach.
• UCHWAŁĄ Rady Miasta z dnia 26 listopada 2003r. w sprawie opłat za parkowanie pojazdów samochodowych na drogach publicznych na terenie miasta, w strefie płatnego parkowania.
• UCHWAŁĄ Rady Miasta z dnia 26 sierpnia 2009r. w sprawie zmiany uchwały Rady Miasta z dnia 26 listopada 2003r. w sprawie opłat za parkowanie pojazdów samochodowych na drogach publicznych na terenie miasta, w strefie płatnego parkowania z późn. zm.
  
  

Wnioskodawca nie otrzymuje żadnego wynagrodzenia za pobieranie opłat za parkowanie pojazdów samochodowych w strefie płatnego parkowania na drogach publicznych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy opłaty za parkowanie pojazdów samochodowych w strefie płatnego parkowania, wynikające z realizacji postanowień ustawy o drogach publicznych, nie podlegają ustawie o podatku od towarów i usług zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r....

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r, o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54 poz. 535 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega m.in. odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Natomiast stosownie do art. 8 ust. 1 cyt. ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

W myśl art. 13 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 21 marca 1985r. o drogach publicznych (tj. z 2007r. Nr 19, poz. 115 ze zmianami) korzystający z dróg publicznych są obowiązani do ponoszenia opłat za parkowanie pojazdów samochodowych na drogach publicznych w strefie płatnego parkowania. Wyznaczenie strefy płatnego parkowania, wysokości opłat oraz trybu jej poboru należy do kompetencji rady gminy (rady miasta) - art. 13b cyt. ustawy. Zatem stosownie do regulacji zawartych w ustawie o drogach publicznych, opłaty za parkowanie na drodze publicznej, pobierane w oparciu o przepis art. 13 ust. 1 tej ustawy, nie są wynagrodzeniem za świadczoną usługę, lecz opłatą mającą charakter daniny publicznej.

Uwzględniając powyższe stwierdzić należy, że opłaty za parkowanie pojazdów samochodowych na drogach publicznych w wyznaczonych w trybie administracyjnym „strefach płatnego parkowania", nie stanowiące zapłaty za usługę parkingową świadczoną przez zarządcę drogi, nie są odpłatnym świadczeniem usług w rozumieniu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, wobec czego nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zakres tych czynności został zdefiniowany odpowiednio w art. 7 i art. 8 ustawy o VAT.

Przepis art. 7 ust. 1 ww. ustawy o VAT stanowi, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Natomiast przez świadczenie usług, na mocy art. 8 ust. 1 ww. ustawy o VAT, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej,
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji,
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ww. ustawy o VAT podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W myśl art. 15 ust. 6 ww. ustawy nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje pojęcia organu władzy publicznej jak i urzędów obsługujących te organy odwołując się jedynie do odrębnych przepisów nakładających obowiązek realizacji zadań o charakterze publicznym na te organy.

Jak wskazał Trybunał Konstytucyjny w wyroku z dnia 4 grudnia 2001r. Sygn. akt SK 18/00 pojęcie „władzy publicznej” w rozumieniu art. 77 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997r. (Dz. U. Nr 78, poz. 483) obejmuje wszystkie władze w sensie konstytucyjnym – ustawodawczą, wykonawczą i sądowniczą. Należy podkreślić, że pojęcia organu państwa oraz organu władzy publicznej nie są tożsame. W pojęciu „władzy publicznej” mieszczą się bowiem także inne instytucje niż państwowe lub samorządowe, o ile wykonują funkcje władzy publicznej w wyniku powierzenia czy przekazania im tych funkcji przez organ władzy państwowej lub samorządowej. Wykonywanie władzy publicznej dotyczy wszelkich form działalności państwa, samorządu terytorialnego i innych instytucji publicznych, które obejmują bardzo zróżnicowane formy aktywności.

Pojęcie „działania” organu władzy publicznej nie zostało konstytucyjnie zdefiniowane. W pojęciu tym mieszczą się zarówno zachowania czynne tego organu, jak i zaniechania. W zakresie działań czynnych organu władzy publicznej mieszczą się indywidualne rozstrzygnięcia, np. decyzje, orzeczenia i zarządzenia.

Natomiast w wyroku z dnia 10 grudnia 2002r. Sygn. akt P 6/02 Trybunał Konstytucyjny orzekł, że opłaty za parkowanie wchodzą w skład danin publicznych w rozumieniu art. 217 Konstytucji.

Zatem opłata za parkowanie pojazdów na drogach publicznych w strefie płatnego parkowania, będąc dochodem publicznym, jest świadczeniem o charakterze publicznoprawnym, czyli ma charakter daniny publicznej, co w konsekwencji wyklucza opodatkowanie tych czynności podatkiem od towarów i usług.

W podobnej kwestii wypowiedział się ETS w wyroku z dnia 16 września 2008r. C-288/07, który orzekł, że zgodnie z art. 4 ust. 5 akapit pierwszy Szóstej Dyrektywy Rady z dnia 17 maja 1977r. w sprawie harmonizacji przepisów Państw Członkowskich dotyczących podatków obrotowych – wspólny system podatku od wartości dodanej; ujednolicona podstawa wymiaru podatku (77/388/EEC), krajowe, regionalne i lokalne organy władzy i inne podmioty prawa publicznego, nie są uważane za podatników w związku z działalnością, które podejmują i transakcjami, które zawierają jako organy władzy publicznej (…) aby przepis ten mógł zostać zastosowany muszą zostać spełnione łącznie dwie przesłanki, to znaczy działalność musi być wykonana przez podmiot prawa publicznego i musi być ona wykonywana jako organ władzy publicznej.”

Dalej w cyt. wyroku Trybunał sprawiedliwości stwierdził,, że jedynie w drodze odstępstwa od owej zasady ogólnej, niektóre rodzaje działalności o charakterze gospodarczym nie podlegają podatkowi VAT. Jedno z tych odstępstw zostało przewidziane w art. 4 ust. 5 akapit pierwszy Szóstej Dyrektywy, na podstawie którego działalność wykonywana przez podmioty prawa publicznego działające w charakterze organów władzy publicznej nie podlegają opodatkowaniu tym podatkiem. Odstępstwo to przewiduje głównie działalność wykonywaną przez podmioty prawa publicznego, działając w charakterze organów władzy publicznej, która będąc działalnością gospodarczą, jest ściśle związana z wykonywaniem prerogatyw władztwa publicznego. W tych okolicznościach nieopodatkowanie podatkiem VAT tych podmiotów z tytułu tej działalności najprawdopodobniej nie ma skutku antykonkurencyjnego, ponieważ działalność ta jest prowadzona przez sektor publiczny na zasadzie wyłączności.”

Jednocześnie należy nadmienić, iż przepis art. 4 ust. 5 akapit pierwszy Szóstej Dyrektywy znajduje odzwierciedlenie w obecnie obowiązującym przepisie art. 13 ust. 1 zdanie pierwsze Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej.

W myśl art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990r. o samorządzie gminnym (t. j. Dz. U. z 2001r. Nr 142, poz. 1591 ze zm.) gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność.

Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 1 ww. ustawy do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów. Do zadań własnych gminy należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty. W szczególności zadania własne obejmują sprawy gminnych dróg, ulic, mostów, placów oraz organizacji ruchu drogowego (art. 7 ust. 1 pkt 2 cyt. ustawy o samorządzie gminnym).

Jednocześnie należy zauważyć, iż w celu wykonywania zadań gmina może tworzyć jednostki organizacyjne, a także zawierać umowy z innymi podmiotami, w tym z organizacjami pozarządowymi (art. 9 ust. 1 cyt. ustawy).

Zgodnie z art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 21 marca 1985r. o drogach publicznych (t. j. Dz. U. z 2007r. Nr 19, poz. 115 ze zm.) organ administracji rządowej lub jednostki samorządu terytorialnego, do którego właściwości należą sprawy z zakresu planowania, budowy, przebudowy, remontu, utrzymania i ochrony dróg, jest zarządcą drogi.

Zarządcami dla poszczególnych kategorii dróg są:

1. krajowych – Generalny Dyrektor Dróg Krajowych i Autostrad,
2. wojewódzkich – zarząd województwa,
3. powiatowych – zarząd powiatu,
4. gminnych – wójt (burmistrz, prezydent miasta).
   
   

Zarządca drogi może wykonywać swoje obowiązki przy pomocy jednostki organizacyjnej będącej zarządem drogi, utworzonej odpowiednio przez sejmik województwa, radę powiatu lub radę gminy (art. 21 ust. 1 cytowanej wyżej ustawy).

Zgodnie z art. 13 ust. 1 pkt 1 ustawy o drogach publicznych korzystający z dróg publicznych są obowiązani do ponoszenia opłat za parkowanie pojazdów samochodowych na drogach publicznych w strefie płatnego parkowania.

Opłatę tą pobiera się zgodnie z art. 13b ust. 1 ww. za parkowanie pojazdów samochodowych w strefie płatnego parkowania, w wyznaczonym miejscu, w określone dni robocze, w określonych godzinach lub całodobowo.

W tym miejscu należy wskazać, iż zgodnie z art. 4 pkt 1 i 2 powołanej ustawy użyte w ustawie określenia oznaczają:

1. pas drogowy - wydzielony liniami granicznymi grunt wraz z przestrzenią nad i pod jego powierzchnią, w którym są zlokalizowane droga oraz obiekty budowlane i urządzenia techniczne związane z prowadzeniem, zabezpieczeniem i obsługą ruchu, a także urządzenia związane z potrzebami zarządzania drogą;
2. droga - budowlę wraz z drogowymi obiektami inżynierskimi, urządzeniami oraz instalacjami, stanowiącą całość techniczno-użytkową, przeznaczoną do prowadzenia ruchu drogowego, zlokalizowaną w pasie drogowym.
   
   

Art. 13b ust. 3 i 4 ww. ustawy o drogach publicznych nakłada na gminę obowiązek ustalenia stref płatnego parkowania, ustalenia wysokości opłaty za parkowanie w wyznaczonych strefach oraz trybu poboru tej opłaty.

Z powyższego wynika, że pobór opłat, w strefach płatnego parkowania wyznaczonych na drogach publicznych, jest zadaniem Gminy nałożonym przez ustawę o drogach publicznych.

W myśl art. 13b ust. 7 ustawy o drogach publicznych zarząd drogi lub w przypadku jego braku zarządca drogi pobiera opłaty za parkowanie pojazdów na drogach publicznych w strefie płatnego parkowania ponoszonych przez użytkowników dróg na podstawie art. 13 ust. 1 pkt 1 tejże ustawy.

Natomiast zgodnie z podanym już przepisem art. 13b ust. 3 cytowanej ustawy o drogach publicznych wyznaczenie strefy płatnego parkowania i ustalenie wysokości opłat należy do kompetencji rady gminy. Działania zarządców dróg mieszczą się zatem w zakresie czynności o charakterze publicznoprawnym i wynikają z wykonywania przez jednostki państwowe władztwa publicznoprawnego.

Opłata parkingowa za parkowanie na drogach publicznych stanowi obrót gminy i mieści się w dochodach własnych, o których mowa w art. 5 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009r. o finansach publicznych (Dz. U. Nr 157, poz. 1240 ze zm.). Dochodami publicznymi są daniny publiczne, do których zalicza się: podatki, składki, opłaty oraz inne świadczenia pieniężne, których obowiązek ponoszenia na rzecz państwa, jednostek samorządu terytorialnego, państwowych funduszy celowych oraz innych jednostek sektora finansów publicznych wynika z odrębnych ustaw.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca pobiera opłatę za parkowanie pojazdów samochodowych w strefie płatnego parkowania, w wyznaczonym miejscu, w określone dni robocze, w określonych godzinach lub całodobowo. Wysokość opłaty oraz sposób jej pobierania określa Rada Miasta - Uchwała Rady Miasta z dnia 26 sierpnia 2009r. dotyczącej funkcjonowania strefy parkowania.

Zgodnie ze statutem przedmiotem działalności podstawowej Wnioskodawcy jest organizowanie, nadzorowanie i prowadzenie - w ramach planu finansowego - w zakresie nie powierzonym do realizacji innym miejskim jednostkom organizacyjnym Urzędu Miasta lub podmiotom, wszystkich spraw związanych z gospodarką komunalną oraz transportem w Gminie Miejskiej, w szczególności zadaniem związanym z zarządzaniem strefą płatnego parkowania zgodnie z ustawą o drogach publicznych i ustawą o utrzymaniu czystości i porządku w gminach.

Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym płatnikiem VAT dla podatku od towarów i usług oraz składa deklarację VAT-7 miesięcznie.

Wnioskodawca jest samodzielną jednostką organizacyjną Gminy Miejskiej, nie posiadającą osobowości prawnej, działającą jako wyodrębniona jednostka budżetowa. Zgodnie z Uchwałą Rady Miasta z dnia 9 lipca 2008r. nastąpiła reorganizacja jednostki budżetowej, która to od 1 października 2008r. otrzymała nazwę Z.

Opłaty za parkowanie pojazdów samochodowych w strefie płatnego parkowania na drogach publicznych w całości przekazywane są do Gminy.

Pobieranie opłat za parkowanie udokumentowane jest:

• UCHWAŁĄ Rady Miasta z dnia 9 lipca 2008r., której to załącznik stanowi statut Z. Zgodnie z § 3 pkt 2 ust. 4 w/w załącznika Z. zarządza strefą płatnego parkowania zgodnie z ustawą o drogach publicznych i ustawą o utrzymaniu czystości i porządku w gminach.
• UCHWAŁĄ Rady Miasta z dnia 26 listopada 2003r. w sprawie opłat za parkowanie pojazdów samochodowych na drogach publicznych na terenie miasta, w strefie płatnego parkowania.
• UCHWAŁĄ Rady Miasta z dnia 26 sierpnia 2009r. w sprawie zmiany uchwały Rady Miasta z dnia 26 listopada 2003r. w sprawie opłat za parkowanie pojazdów samochodowych na drogach publicznych na terenie miasta, w strefie płatnego parkowania z późn. zm.
  
  

Wnioskodawca nie otrzymuje żadnego wynagrodzenia za pobieranie opłat za parkowanie pojazdów samochodowych w strefie płatnego parkowania na drogach publicznych.

Odnosząc przedstawiony stan faktyczny do powołanych przepisów prawa należy stwierdzić, że na mocy art. 9 ust. 1 cyt. wyżej przepisu ustawy o samorządzie gminnym w celu wykonywania zadań gmina może tworzyć jednostki organizacyjne, a także zawierać umowy z innymi podmiotami, w tym z organizacjami pozarządowymi. Z treści wniosku wynika, iż Wnioskodawca jest jednostką organizacyjną Gminy nieposiadającą osobowości prawnej, działającą jako wyodrębniona jednostka budżetowa. Na mocy stosownych uchwał Rady Miasta Wnioskodawca pobiera opłaty za parkowanie na drogach publicznych realizując zadania związane z zarządzaniem strefą płatnego parkowania zgodnie z ustawą o drogach publicznych i ustawą o utrzymaniu czystości i porządku w gminach. Opłaty za parkowanie pojazdów samochodowych w strefie płatnego parkowania na drogach publicznych w całości są przekazywane do Gminy. Wnioskodawca nie otrzymuje żadnego wynagrodzenia za czynności związane z poborem opłaty parkingowej.

Zatem w przedmiotowej sprawie mamy do czynienia z pobieraniem przez Wnioskodawcę daniny o charakterze publicznym, która nie stanowi zapłaty za świadczenie usług. Wnioskodawca będący jednostką budżetową, zgodnie ze statutem realizuje ww. czynności będące zadaniem Gminy nałożonym odrębnymi przepisami prawa (przepisami ustawy o drogach publicznych), a powierzonym tej jednostce.

Zatem w przedmiotowej sprawie, jeśli pobrane przez Wnioskodawcę kwoty stanowią w całości dochód Gminy, w sytuacji gdy pobór ten stanowi czynność związaną z wykonywaniem zadań publicznych nałożonych odrębnymi przepisami, (w przedmiotowej sprawie przepisami ustawy o drogach publicznych), Wnioskodawca w zakresie opisanych wyżej czynności poboru opłaty za parkowanie pojazdów na drogach publicznych w strefie płatnego parkowania, nie może być uznany za podatnika podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym pobór opłaty parkingowej nie podlega przepisom ustawy o podatku od towarów i usług, jednakże wyłącznie przy spełnieniu przez Wnioskodawcę warunków określonych art. 15 ust. 6 ustawy o podatku od towarów i usług.

Mając powyższe na uwadze, stanowisko Wnioskodawcy, należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.