INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni, przedstawione we wniosku z dnia 4 listopada 2009r. (data wpływu 2 grudnia 2009r.), uzupełnionym pismem z dnia 26 stycznia 2010r. (data wpływu 2 lutego 2010r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego od kosztów poniesionych w kraju związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą (m.in. telefon, najem, biuro rachunkowe, itp.) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 grudnia 2009r. wpłynął ww. wniosek, uzupełniony pismem z dnia 26 stycznia 2010r. (data wpływu 2 lutego 2010r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego od kosztów poniesionych w kraju związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą (m.in. telefon, najem, biuro rachunkowe, itp.).

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą m.in. w zakresie skupu i sprzedaży towarów używanych (np. meble, rowery, obrazy, porcelana, szkło, sprzęt AGD). Towary używane Wnioskodawczyni sprowadza z Niemiec, a zakupu dokonuje od osób fizycznych na podstawie umów kupna-sprzedaży. W kraju Wnioskodawczyni ponosi koszty m.in. zakupu paliwa do samochodu ciężarowego, najmu lokalu, biura rachunkowego, usług telefonicznych, Na tę okoliczność firma Wnioskodawczyni otrzymuje faktury VAT.

Dodatkowo w piśmie z dnia 26 stycznia 2010r. Wnioskodawczyni sprecyzowała, iż przedmiotem wniosku jest jedno zdarzenie przyszłe, a ponoszone wydatki związane z prowadzoną działalnością dotyczą przychodów opodatkowanych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawczyni przysługuje odliczenie podatku VAT od kosztów poniesionych w kraju (m.in. telefon, najem, biuro rachunkowe, itp.)...

Zdaniem Wnioskodawczyni, przysługuje jej pełne odliczenie podatku VAT od zakupów „kosztowych” związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z postanowieniami art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej również ustawą o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Treść tego przepisu wskazuje, iż:

• prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje podatnikom VAT czynnym,
• prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje podatnikowi w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.
  
  

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 4 ustawy o VAT, kwotę podatku naliczonego stanowi, z zastrzeżeniem ust. 3-7, kwota podatku należnego od importu usług, kwota podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca, oraz kwota podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów.

Jak wynika z powyższego, prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje tylko czynnym podatnikom VAT oraz tylko w takim przypadku, gdy dokonywane zakupy mają ścisły związek z czynnościami opodatkowanymi. Odliczyć zatem można w całości podatek naliczony, który jest związany z transakcjami opodatkowanymi podatnika, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego). Wskazana norma prawna wyraża zasadę neutralności podatku od towarów i usług, w następstwie której podatnicy realizujący czynności zwolnione podmiotowo lub przedmiotowo, są w podobnej sytuacji jak ostateczny nabywca (konsument) towaru lub usługi z wyjątkiem przypadków jednoznacznie wskazanych w ustawie. Ustawa wyłącza zatem możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających opodatkowaniu.

Podatnik w momencie nabycia towarów lub usług powinien dokonać ich kwalifikacji do określonych rodzajów sprzedaży, z którymi zakupy te są związane. Najistotniejszym bowiem warunkiem, umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego, jest związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi.

Z uwagi na konstrukcję podatku od towarów i usług (opartą na zasadzie potrącalności w danej fazie obrotu), podatek ten jest z punktu widzenia jego podatników neutralny, gdyż pełnią oni jedynie rolę jego płatników, przerzucając jego ekonomiczny ciężar na kolejnych nabywców, czyli finalnie na konsumentów. Możliwość obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związana jest jednak z wykonaniem przez podatnika takich czynności, które podlegają ustawie o podatku od towarów i usług, zaś jeśli dana czynność ustawie tej nie podlega, to nie powstaje ani obowiązek w zakresie podatku należnego, ani uprawnienie w zakresie podatku naliczonego.

Art. 120 ust. 17 cyt. ustawy o VAT stanowi, że „w zakresie, w jakim podatnik dokonuje dostaw towarów opodatkowanych zgodnie z ust. 4 i 5, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez tego podatnika:

1. dzieł sztuki, przedmiotów kolekcjonerskich i antyków przez niego importowanych;
2. dzieł sztuki nabytych od ich twórców lub spadkobierców twórców;
3. (159) dzieł sztuki nabytych od podatnika nie będącego podatnikiem, o którym mowa w ust. 4 i 5”.
   
   

Natomiast art. 120 ust. 19 ustawy o VAT, stanowi, że obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika towarów używanych, dzieł sztuki, przedmiotów kolekcjonerskich i antyków, jeżeli podlegały opodatkowaniu zgodnie z ust. 4 i 5”.

Należy ponadto zauważyć, iż w art. 88 ustawy o VAT zostały wskazane sytuacje, w których podatnikowi podatku od towarów i usług nie przysługuje prawo do obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą m.in. w zakresie skupu i sprzedaży towarów używanych (np. meble, rowery, obrazy, porcelana, szkło, sprzęt AGD). Towary używane Wnioskodawczyni sprowadza z Niemiec, a zakupu dokonuje od osób fizycznych na podstawie umów kupna-sprzedaży. W kraju Wnioskodawczyni ponosi koszty m.in. zakupu paliwa do samochodu ciężarowego, najmu lokalu, biura rachunkowego, usług telefonicznych. Na tę okoliczność firma Wnioskodawczyni otrzymuje faktury VAT.

Dodatkowo w piśmie z dnia 26 stycznia 2010r. Wnioskodawczyni sprecyzowała, iż przedmiotem wniosku jest jedno zdarzenie przyszłe, a ponoszone wydatki związane z prowadzoną działalnością dotyczą przychodów opodatkowanych.

Dla dostawy towarów używanych znajdują zastosowanie szczególne procedury, określone w art. 120 ustawy o podatku od towarów i usług. Jednakże odliczenie podatku naliczonego związanego z taką sprzedażą odbywa się na zasadach ogólnych, z zastrzeżeniem wyżej cyt. art. 120 ust. 19 stanowiącego o braku możliwości obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony zawarty w zakupach tych towarów używanych, przy sprzedaży których Wnioskodawczyni stosuje opodatkowanie marży stanowiącej różnicę między całkowitą kwotą, którą ma zapłacić nabywca towaru, a kwotą nabycia, pomniejszoną o kwotę podatku.

Z regulacji tych wynika, że zakaz dokonywania odliczeń dotyczy jedynie konkretnych, wymienionych w tym przepisie towarów, a nie jest zakazem odliczania podatku w ogóle. Oznacza to, że podatnik, którego działalność w zakresie dostawy towarów używanych jest opodatkowana wg szczególnej procedury opodatkowania (marży – zgodnie z art. 120 ust. 4 ww. ustawy o VAT), ma prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony związany z zakupem towarów i usług, stanowiących wydatki tzw. kosztowe (koszty obsługi biura rachunkowego, energii elektrycznej, usługi telekomunikacyjne, zakup środków czystości, zakup art. biurowych).

Odnosząc zatem przedstawiony stan prawny do przedstawionego zdarzenia przyszłego należy stwierdzić, iż Wnioskodawczyni przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony związany z zakupem towarów i usług, stanowiących wydatki tzw. kosztowe, o ile nie zaistnieją wyłączenia wskazane w art. 88 ustawy o VAT.

Reasumując, stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za prawidłowe.

Końcowo, tut. organ zauważa, iż ustawa o podatku od towarów i usług nie posługuje się pojęciem przychodu, natomiast zgodnie z ww. art. 120 ustawy o VAT, w okolicznościach wskazanych w tym przepisie, podstawą opodatkowania jest marża stanowiąca różnicę między całkowitą kwotą, którą ma zapłacić nabywca towaru, a kwotą nabycia, pomniejszoną o kwotę podatku.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu, ul. Kośnego 70, 45-372 Opole, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.