INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 12 lipca 2010r. (data wpływu 16 lipca 2010r.) uzupełnionym pismem z dnia 5 października 2010r. (data wpływu), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia podstawy opodatkowania i momentu powstania obowiązku podatkowego z tyt. wewnętrznego nabycia maszyny z transportem oraz uznania nadzoru nad montażem i prób technologicznych jako importu usług opodatkowanych przez usługobiorcę – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 lipca 2010r. wpłynęła wniosek uzupełniony pismem z dnia 5 października 2010r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia podstawy opodatkowania i momentu powstania obowiązku podatkowego z tyt. wewnątrzwspólnotowego nabycia maszyny z transportem oraz uznania nadzoru nad montażem i prób technologicznych jako importu usług opodatkowanych przez usługobiorcę.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca podpisał umowę z kontrahentem z Niemiec na zakup systemu mieląco - suszącego. Wartość przedmiotu kontraktu określono jedną kwotą a w załączniku do umowy wyszczególniono wartość poszczególnych urządzeń, transport, nadzór nad montażem, rozruch i próby technologiczne.

Strony ustaliły, że płatności będą realizowane na podstawie wystawionych przez kontrahenta faktur proforma. Sprzedawca wystawił 2 faktury, które zgodnie z tłumaczeniem były fakturami zaliczkowymi:

• pierwszą w miesiącu listopadzie 2009r na 20% wartości umowy i na jej podstawie Spółka dokonała wpłaty także w listopadzie 2009r.
• drugą w miesiącu lutym 2010r. na 30 % wartości umowy i na jej podstawie Spółka dokonała wpłaty miesiącu marcu 2010r.
  
  

Urządzenia Spółka otrzymała w miesiącu marcu 2010r. Po dokonanym uruchomieniu, rozruchu, próbach technologicznych zostanie sporządzony protokół odbioru końcowego i prawdopodobnie w miesiącu lipcu 2010r. kontrahent wystawi fakturę rozliczeniową na całą wartość umowy.

Ponieważ Spółka miała wątpliwości kiedy powstał obowiązek podatkowy z tytułu WNT, czy w miesiącu zapłaty (w listopadzie 2009r. i w marcu 2010r.) na podstawie otrzymanych faktur proforma, które po zapłacie można uznać za faktury zaliczkowe... Czy 15 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy ( w kwietniu 2010r.), czy dopiero po uruchomieniu systemu i wystawieniu faktury końcowej z datą lipcową przez kontrahenta (w lipcu 2010r.)...

Na podstawie rozmów telefonicznych z Krajową Informacją Podatkową i przeczytanych interpretacji Spółka stwierdziła, że posiadane faktury nie potwierdzają otrzymania przez kontrahenta zagranicznego całości lub części należności przed dokonaniem dostawy, lecz są jedynie wezwaniem do zapłaty i nie dokumentują żadnych zdarzeń gospodarczych, dlatego też ich wystawienie nie powoduje powstania obowiązku podatkowego z tytułu WNT w miesiącu listopadzie 2009r. oraz w miesiącu lutym 2010r., i ich wartość nie została wykazana jako WNT w deklaracjach. Natomiast obowiązek podatkowy zgodnie z art. 20 ustawy o podatku od towarów i usług z tytułu WNT powstał 15 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy, czyli 15 kwietnia 2010r. Do podstawy opodatkowania zgodnie z art. 31 ustawy o podatku od towarów i usług Spółka zaliczyła wartość urządzeń z umowy i koszty transportu z umowy.

Natomiast koszty nadzoru nad montażem oraz próby technologiczne wynikające z zapisów umowy, które będą wykonane prawdopodobnie w miesiącu lipcu 2010r. Spółka wykaże jako import usług wenątrzwspólnotowych, których miejscem świadczenia zgodnie art. 28b ustawy o podatku od towarów i usług jest siedziba usługobiorcy. Obowiązek podatkowy na ww. koszty powstanie zgodnie z art. 19a ustawy o podatku od towarów i usług z chwilą wykonania usługi. Wobec powyższego Spółka w miesiącu wykonania usługi wystawi fakturę wewnętrzną i naliczy podatek VAT ze stawką 22%.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, że montaż systemu mieląco-suszącego zakupionego w Unii Europejskiej zgodnie z podpisana umową i załącznikiem, który stanowi integralną część tej umowy jest wykonywany przez pracowników Wnioskodawcy pod nadzorem sprzedającego.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy Spółka prawidłowo określiła podstawę opodatkowania i moment powstania obowiązku podatkowego dla zakupu maszyny z transportem...

Czy pozostała część kosztów,tj.: nadzór nad montażem, próby technologiczne stanowią import usług i będą opodatkowane przez usługobiorcę...

Zdaniem Wnioskodawcy, wystawione faktury zaliczkowe przez kontrahenta z UE w miesiącu listopadzie 2009r. i w lutym 2010r. nie potwierdzają otrzymania przez kontrahenta zagranicznego całości lub części należności przed dokonaniem dostawy, lecz są jedynie wezwaniem do zapłaty i nie dokumentują one żadnych zdarzeń gospodarczych dlatego też ich wystawienie nie powoduje powstanie obowiązku podatkowego z tytułu WNT w miesiącu listopadzie 2009r. oraz w miesiącu lutym 2010r.. Zdaniem Spółki obowiązek z tytułu WNT zgodnie z art. 20 ustawy o podatku od towarów i usług powstał 15 dnia miesiąca następującego po miesiącu w którym dokonano dostawy, ponieważ w miesiącu marcu 2010r. otrzymaliśmy od kontrahenta urządzenia wobec powyższego obowiązek podatkowy powstał 15 kwietnia 2010r. Do podstawy opodatkowania w myśl art. 31 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług Spółka zaliczyła wartość maszyny i koszty transportu zgodne z zapisami umowy.

Pozostałe koszty wynikające z umowy: nadzór nad montażem oraz próby technologiczne, które prawdopodobnie będą wykonane w miesiącu lipcu 2010r. Spółka nie zaliczy do podstawy opodatkowania z tytułu WNT, ponieważ nie ma ich wyszczególnionych w art. 31 ustawy o podatku od towarów i usług i potraktuje je jako import usług, których miejscem świadczenia zgodnie z art. 28b ustawy o podatku od towarów i usług jest siedziba usługobiorcy. Obowiązek podatkowy na w. w. koszty powstanie zgodnie z art. 19a ustawy o podatku od towarów i usług z chwila, wykonania usługi. Wobec powyższego Spółka w miesiącu wykonania usługi wystawi fakturę wewnętrzną i naliczy podatek VAT ze stawką 22%.

Wnioskodawca oświadcza również, że w tym zakresie nie toczy się postępowanie podatkowe, kontrola podatkowa ani postępowanie przed sądem administracyjnym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej również ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

W myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…). Natomiast art. 8 ust. 1 ww. ustawy o VAT stanowi, iż przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Zgodnie z art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o towarach rozumie się przez to rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa powyżej, rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz - przepis art. 9 ust. 1 ww. ustawy.

Stosownie do art. 9 ust. 2 pkt 1 lit. a i pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług, ww. przepis stosuje się pod warunkiem, że nabywcą towarów jest podatnik, o którym mowa w art. 15, lub podatnik podatku od wartości dodanej, a nabywane towary mają służyć działalności gospodarczej podatnika, natomiast dokonujący dostawy jest podatnikiem, o którym mowa w art. 9 ust. 2 pkt 1 lit. a.

Natomiast w myśl art. 25 ust. 1 ustawy o VAT, wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów uznaje się za dokonane na terytorium państwa członkowskiego, na którym towary znajdują się w momencie zakończenia ich wysyłki lub transportu.

W myśl art. 12 ust. 1 pkt 1 cyt. ustawy o VAT, przemieszczenia towarów, o którym mowa w art. 11 ust. 1, przez podatnika podatku od wartości dodanej lub na jego rzecz nie uznaje się za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, w przypadku gdy towary są instalowane lub montowane, z próbnym uruchomieniem lub bez niego, dla których miejscem dostawy zgodnie z art. 22 ust. 1 pkt 2 jest terytorium kraju, jeżeli towary te są przemieszczane przez tego podatnika dokonującego ich dostawy lub na jego rzecz.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 pkt 2 tej ustawy, miejscem dostawy towarów jest w przypadku towarów, które są instalowane lub montowane, z próbnym uruchomieniem lub bez niego, przez dokonującego ich dostawy lub przez podmiot działający na jego rzecz - miejsce, w którym towary są instalowane lub montowane; nie uznaje się za instalację lub montaż prostych czynności umożliwiających funkcjonowanie montowanego lub instalowanego towaru zgodnie z jego przeznaczeniem.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego, wynika iż Wnioskodawca (dalej również Spółka) podpisał kontrakt na zakup systemu mieląco-suszcącego. Wartość przedmiotu kontraktu określono jedną kwotą, a załączniku do umowy wyszczególniono wartość poszczególnych urządzeń, transport, nadzór nad montażem, rozruch i próby technologiczne. Natomiast sam montaż zakupionego systemu wykonywany jest przez pracowników Wnioskodawcy.

Odnosząc zatem przedstawiony stan prawny do przedstawionego zdarzenia przyszłego należy stwierdzić, że opisana we wniosku transakcja stanowi wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, gdyż jak wskazał Wnioskodawca urządzenia dostarczane przez zagranicznego kontrahenta będą montowane przez Wnioskodawcę.

W myśl art. 20 ust. 5 ustawy o VAT, w wewnątrzwspólnotowym nabyciu towarów obowiązek podatkowy powstaje 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru będącego przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia, z zastrzeżeniem ust. 6-9.

Jednocześnie należy zauważyć, iż zgodnie z ust. 6 powyższego artykułu w przypadku gdy przed terminem, o którym mowa w ust. 5, podatnik podatku od wartości dodanej wystawił fakturę, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury.

Zgodnie natomiast z art. 20 ust. 7 ww. ustawy, przepis ust. 6 stosuje się odpowiednio do faktur wystawianych przez podatnika podatku od wartości dodanej potwierdzających otrzymanie przez niego od podatnika całości lub części należności przed dokonaniem dostawy towaru będącego przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów na terytorium kraju.

W ocenie tut. organu, z powołanych wyżej przepisów wynika, że ustawodawca wyraźnie oddzielił sytuacje, w których nabywca dokonuje zapłaty części lub całości należności przed dokonaniem dostawy, a dostawca potwierdza ten fakt wystawiając fakturę potwierdzającą otrzymanie całości lub części należności przed dokonaniem dostawy towaru, od sytuacji gdy przed dokonaniem dostawy kontrahent zagraniczny wystawia fakturę z żądaniem zapłaty całości lub części wartości realizowanej dostawy.

W przypadku wystawienia faktur zaliczkowych przez podatnika podatku od wartości dodanej istotna jest kolejność zdarzeń. Najpierw przyszły nabywca dokonuje wpłaty zaliczki, a następnie zagraniczny kontrahent wystawia fakturę potwierdzającą jej otrzymanie.

Jak wynika z treści wniosku, fakturowanie przez dostawcę zagranicznego zgodnie z kontraktem odbywało się poprzez wystawienie przez kontrahenta w listopadzie 2009r. i lutym 2010r. faktur pro forma (zaliczkowych) na podstawie których Wnioskodawca dokonał wpłaty odpowiednio 20% wartości umowy (w listopadzie 2009r.) oraz 30% wartości umowy (w marcu 2010r.). Urządzenia Spółka otrzymała w miesiącu marcu 2010r. Po dokonanym uruchomieniu, rozruchu, próbach technologicznych zostanie sporządzony protokół odbioru końcowego i w miesiącu lipcu 2010r. kontrahent wystawi fakturę rozliczeniową na całą wartość umowy.

Analiza opisanego stanu faktycznego w konfrontacji z powołanymi przepisami prowadzi do wniosku, że otrzymane przed wpłatą zaliczki faktury pro-forma nie dokumentują żadnego zdarzenia gospodarczego podlegającego opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. W efekcie wystawienie przez kontrahenta ww. faktur nie spowodowało u Wnioskodawcy powstania obowiązku podatkowego z tytułu zaliczki w wewnątrzwpólnotowym nabyciu towarów.

Odnosząc zatem przedstawiony stan prawny do przedstawionego stanu faktycznego należy stwierdzić, iż obowiązek podatkowy z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów powstał w 15. dniu miesiąca następnego po miesiącu dostarczenia wszystkich podzespołów do montażu (kompletnej linii produkcyjnej), czyli 15 kwietnia 2010r.

Zgodnie z art. 31 ust. 1 cyt. ustawy o podatku od towarów i usług podstawą opodatkowania wewnątrzwpólnotowego nabycia towarów jest kwota, jaką nabywający jest obowiązany zapłacić.

Stosownie zaś do art. 31 ust. 2 ww. ustawy podstawa opodatkowania, o której mowa w ust. 1, obejmuje:

1. podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze związane z nabyciem towarów, z wyjątkiem podatku,
2. wydatki dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opodatkowania, transportu oraz ubezpieczenia, pobierane przez dostawcę od podmiotu dokonującego wewnątrzwspólnotowego nabycia.
   
   

Zgodnie z powyższym w przedstawionym stanie faktycznym, do podstawy opodatkowania nabycia wewnatrzwspólnotowego towarów (systemu suszcząco-mielącego) wchodzi wartość dostarczonych do Wnioskodawcy urządzeń wraz z kosztami transportu tych urządzeń.

Odnośnie zaś pozostałych kosztów związanych ze świadczoną usługą nadzoru nad montażem, rozruchu i prób technologicznych należy zauważyć, iż dla potrzeb określenia miejsca świadczenia zastosowanie znajdą przepisy określone w rozdziale 3 działu V ustawy o podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 28a cyt. ustawy na potrzeby stosowania niniejszego rozdziału:

1. ilekroć jest mowa o podatniku - rozumie się przez to:
1. podmioty, które wykonują samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2, lub działalność gospodarczą odpowiadającą tej działalności, bez względu na cel czy rezultat takiej działalności, z uwzględnieniem art. 15 ust. 6,
2. osobę prawną niebędącą podatnikiem na podstawie lit. a, która jest zidentyfikowana do celów podatku lub podatku od wartości dodanej;
2. podatnika, który prowadzi również działalność lub dokonuje transakcji nieuznawanych za podlegające opodatkowaniu dostawy towarów lub świadczenia usług zgodnie z art. 5 ust. 1, uznaje się za podatnika w odniesieniu do wszystkich świadczonych na jego rzecz usług.

Stosownie do art. 28b ust. 1 ww. ustawy miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę lub stałe miejsce zamieszkania, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1, art. 28g ust. 1, art. 28i, 28j i 28n.

Zgodnie z art. 2 pkt 9 ww. ustawy przez import usług - rozumie się świadczenie usług, z tytułu wykonania których podatnikiem jest usługobiorca, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy czyli osoby prawne, jednostki organizacyjne mniemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące odbiorcami usług świadczonych przez podatników nieposiadających siedziby, stałego miejsca prowadzenia działalności lub stałego miejsca zamieszkania albo pobytu na terytorium kraju.

Mając powyższe na uwadze przy spełnieniu powyższych przepisów Wnioskodawca prawidłowo uznał, iż świadczone usługi przez kontrahenta na rzecz Wnioskodawcy należy traktować jako import usług opodatkowanych przez usługobiorcę.

Zgodnie natomiast z art. 19 ust. 19a przypadku usług, do których stosuje się art. 28b, stanowiących import usług, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wykonania usług, z tym że:

1. usługi, dla których, w związku z ich świadczeniem, ustalane są następujące po sobie terminy płatności lub rozliczeń, uznaje się za wykonane z upływem każdego okresu, do którego odnoszą się te rozliczenia lub płatności, do momentu zakończenia świadczenia tych usług;
2. usługi świadczone w sposób ciągły przez okres dłuższy niż rok, dla których, w związku z ich świadczeniem, w danym roku nie upływają terminy rozliczeń lub płatności, uznaje się za wykonane z upływem każdego roku podatkowego, do momentu zakończenia świadczenia tych usług.

Tym samym Wnioskodawca jest zobligowany stosownie do art. 106 ust. 7 ww. ustawy do wystawienia faktury wewnętrznej.

W myśl art. 106 ust. 7 ustawy przypadku czynności wymienionych w art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca, oraz importu usług wystawiane są faktury wewnętrzne; za dany okres rozliczeniowy podatnik może wystawić jedną fakturę dokumentującą te czynności dokonane w tym okresie. Faktury wewnętrzne są wystawiane także dla udokumentowania zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze.

Mając powyższe na uwadze stanowisko Wnioskodawcy prezentowane we wniosku w odniesieniu do przedstawionego stanu faktycznego należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz.U. Nr 163, poz. 1016), skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach, ul. Prosta 10, 25-366 Kielce, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.