INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 20 lipca 2010r. (data wpływu do tut. Biura - 27 lipca 2010r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika z tytułu umów o dzieło zawieranych z osobami fizycznymi zamieszkałymi za granicą – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 lipca 2010r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika z tytułu umów o dzieło zawieranych z osobami fizycznymi zamieszkałymi za granicą.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą m.in. w zakresie tłumaczeń. Z uwagi na to współpracuje z osobami fizycznymi - tłumaczami mającymi miejsce zamieszkania poza terytorium Rzeczpospolitej Polskiej i niebędącymi polskimi rezydentami podatkowymi w rozumieniu art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wnioskodawca wskazał, iż tłumacze będą wykonywać zlecane im prace na podstawie umowy o dzieło. Nie będą oni uzyskiwać od wnioskodawcy wypłat z innych tytułów wymienionych w art. 29 ww. ustawy. Wnioskodawca zaznaczył, iż niektóre z tych osób nie prowadzą działalności gospodarczej, w związku z czym wnioskodawca będzie płatnikiem zryczałtowanego podatku dochodowego od osób fizycznych w oparciu o art. 29 cyt. ustawy. W niektórych przypadkach natomiast osoby współpracujące z wnioskodawcą powadzą działalność gospodarczą.

Wnioskodawca powołał się na otrzymaną od tut. Organu indywidualną interpretację przepisów prawa podatkowego z dnia 06 lipca 2010 r. Znak: IBPBII/1/415-398/10/ŚS, w której tut. Organ potwierdził, iż fakt wykonywania przez zagranicznego kontrahenta czynności w ramach wykonywanej przezeń działalności gospodarczej powinien być dokumentowany oświadczeniem tej osoby. Oświadczenie takie umożliwia wnioskodawcy niepobranie zryczałtowanego podatku dochodowego od osób fizycznych. Wnioskodawca, wobec powyższego, będzie przesyłał kontrahentom drogą elektroniczną oświadczenia, które powinni oni wydrukować i podpisać. Wnioskodawca nie zamierza jednak bezwzględnie wymagać od kontrahentów, aby oświadczenia te były do niego odsyłane pocztą (w formie papierowej). Zamierza natomiast żądać, aby kontrahenci wysyłali mu podpisane oświadczenia za pośrednictwem poczty elektronicznej jako skan albo faxu. Dopiero po przesłaniu pocztą elektroniczną lub faxem podpisanego oświadczenia wnioskodawca dokonywałby na rzecz kontrahenta wypłaty bez potrącenia zryczałtowanego podatku dochodowego od osób fizycznych. Wnioskodawca stwierdził, iż przechowywałby dokumenty uzyskane tą drogą w taki sposób, iż na żądanie organu podatkowego mogły by one zostać mu udostępnione, np. w formie wydruku. Tym samym na każde żądanie wnioskodawca mógłby wykazać organowi podatkowemu, iż oświadczenie takie zostało złożone w określonej dacie. Wnioskodawca nie zamierza żądać od kontrahentów, aby następnie (tj. po przesłaniu pocztą elektroniczną lub faxem oświadczenia) przesyłali jednak oryginał oświadczenia, celem dołączenia go do dokumentacji.

Wnioskodawca wskazuje, iż pobudką dla faktu nieżądania przesyłania podpisanych oświadczeń w formie innej niż skan lub fax jest przede wszystkim:

• maksymalne odformalizowanie współpracy z tłumaczami, sprzyjające relacjom biznesowym,
• przyspieszenie procedury związanej z wykonaniem umowy i wypłatą wynagrodzenia,
• podniesienie atrakcyjności Wnioskodawcy jako zleceniodawcy w oczach kontrahentów zagranicznych, którzy niechętnie przyjmują zlecenia związane z wieloma dodatkowymi obowiązkami, jak również preferują szybkie otrzymanie wynagrodzenia za wykonaną umowę,
• częste przypadki zaginięcia dokumentów przesyłanych pocztą, a to z uwagi na współpracę z kontrahentami z całego świata.
  
  

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy oświadczenie osoby fizycznej będącej nierezydentem o wykonywaniu czynności objętych umową o dzieło w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej, złożone w formie pisemnej (w drodze własnoręcznego podpisania takiego oświadczenia), a następnie przesłane wnioskodawcy drogą elektroniczną w formie skanu, bądź za pośrednictwem faxu, stanowi wystarczającą i ostateczną podstawę niepobrania przez wnioskodawcę zryczałtowanego podatku od osób fizycznych na podstawie art. 29 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych...

Zdaniem wnioskodawcy, oświadczenie osoby fizycznej będącej nierezydentem o wykonywaniu czynności objętych umową o dzieło w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej, złożone w formie pisemnej (w drodze własnoręcznego podpisania takiego oświadczenia), a następnie przesłane wnioskodawcy drogą elektroniczną w formie skanu, bądź za pośrednictwem faxu, stanowi wystarczającą i ostateczną podstawę niepobrania przez wnioskodawcę zryczałtowanego podatku od osób fizycznych na podstawie art. 29 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wnioskodawca powołał się na interpretację przepisów prawa podatkowego z dnia 6 lipca 2010 r. Znak: IBPB II/1/ 415-398/10/ŚS i stwierdził, iż fakt wykonywania przez zagranicznego kontrahenta działalności gospodarczej powinien być dokumentowany oświadczeniem tej osoby. Oświadczenie takie umożliwia wnioskodawcy niepobranie zryczałtowanego podatku dochodowego od osób fizycznych. W uzasadnieniu Organ potwierdził stanowisko wnioskodawcy, który wskazał, iż obowiązek uzyskiwania oświadczenia nie wynika wprost z przepisów prawa podatkowego w szczególności zaś, iż przepisy nie wymagają dla takiego oświadczenia specyficznej formy.

Wnioskodawca wskazał, iż Organ w ww. interpretacji podatkowej powołał się na art. 41 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nakazujący płatnikowi uzyskiwanie oświadczenia podatnika, iż wykonywane przez niego czynności wchodzą w zakres prowadzonej przez niego działalności gospodarczej, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 cyt. ustawy. Bez takiego oświadczenia płatnik ma obowiązek potrącić zaliczkę na podatek dochodowy. Przepis ten nie dotyczy expressis verbis przypadku płatników podatku dochodowego należnego od nierezydentów, jednakże określa on - w ocenie wnioskodawcy - maksimum wymagań, jakie można na płatników nałożyć w związku z brakiem wyraźnej ustawowej regulacji warunków niepotrącania podatku z tytułu umów o dzieło/zlecenie w wypadku wypłat na rzecz nierezydentów. Wnioskodawca stwierdził, iż skoro ustawodawca nie nakazuje wykazywać w sposób inny niż za pomocą oświadczenia faktu wykonywania czynności w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej w wypadku wypłat na rzecz rezydentów, to nie ma powodu, aby w wypadku nierezydentów płatnik musiał uzyskiwać inne dokumenty. Podobne wnioski dotyczą zdaniem wnioskodawcy formy oświadczenia - jeśli w obrocie krajowym ustawodawca nie odsyła do formy pisemnej, definiowanej w Kodeksie cywilnym, to w ocenie wnioskodawcy wymóg zachowania tej formy nie może objąć oświadczeń składanych przez nierezydentów. W uzasadnieniu interpretacji (s. 7) Organ wskazał, iż oświadczenie winno być złożone w formie pisemnej dla celów dowodowych. Wnioskodawca interpretuje przywołane powyżej sformułowanie w ten sposób, iż oświadczenie winno mieć taką formę, aby płatnik był w stanie na żądanie organu podatkowego bez trudu i wątpliwości wykazać, że zostało ono złożone przed datą dokonania przezeń wypłaty niepomniejszonej o zryczałtowany podatek dochodowy od osób fizycznych. Wnioskodawca stwierdził, iż forma pisemna dla celów dowodowych nie jest w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych wymieniona, natomiast w Kodeksie cywilnym oznacza ściśle powiązaną z procedurą cywilną instytucję, nie dającą się przenieść na grunt prawa i procedury podatkowej. Zdaniem wnioskodawcy, brak ustawowo sprecyzowanego wymogu co do formy oświadczenia powoduje, że nie ma podstaw, aby wymagać od płatnika uzyskiwania oraz przechowywania oświadczeń w formie pisemnej w rozumieniu art. 78 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964r. - Kodeks cywilny, tzn. oryginału podpisanego dokumentu w formie papierowej, względnie dokumentu elektronicznego opatrzonego bezpiecznym popisem elektronicznym. Wnioskodawca uważa również, iż przepisy prawa nie statuują obowiązku uzyskiwania w terminie późniejszym od kontrahentów oryginału oświadczeń, innymi słowy - niepobranie podatku na podstawie pisemnego oświadczenia kontrahenta w formie skanu lub faxu nie jest warunkowe, a jego prawidłowość nie zależy od tego, czy wnioskodawca w późniejszym terminie wszedł w posiadanie oryginału dokumentu i może okazać go organowi podatkowemu. Reasumując wnioskodawca stwierdził, iż skan dokumentu sporządzonego w formie pisemnej w rozumieniu art. 78 Kodeksu cywilnego, ewentualnie zaś fax, jest wystarczającym dowodem, na podstawie którego płatnik może powstrzymać się od pobrania zryczałtowanego podatku dochodowego od osób fizycznych. Obie wymienione formy wiernie oddają treść i wygląd oryginalnego dokumentu, sporządzonego w rygorystycznej formie pozwalającej w razie potrzeby zweryfikować osobę składającą podpis. Wnioskodawca podkreślił, iż w obliczu braku wymogów formalnych wyrażanych expressis verbis w przepisach prawa materialnego, uzasadnione jest również posiłkowanie się przepisem art. 181 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. - Ordynacja podatkowa, który stanowi, iż dowodami w postępowaniu podatkowym mogą być w szczególności księgi podatkowe, deklaracje złożone przez stronę, zeznania świadków, opinie biegłych, materiały i informacje zebrane w wyniku oględzin, informacje podatkowe oraz inne dokumenty zgromadzone w toku czynności sprawdzających lub kontroli podatkowej, z zastrzeżeniem art. 284a § 3, art. 284b § 3 i art. 288 § 2, oraz materiały zgromadzone w toku postępowania karnego albo postępowania w sprawach o przestępstwa skarbowe lub wykroczenia skarbowe. Katalog powyższy jest otwarty w żaden sposób nie zabrania płatnikowi posługiwania się skanami dokumentów, ich wydrukami, czy też dokumentami przesłanymi za pomocą faxu, w celu udowodnienia okoliczności będących przedmiotem postępowania podatkowego.

W ocenie Wnioskodawcy otrzymanie skanu lub faxu dokumentu sporządzonego w formie pisemnej jest warunkiem wystarczającym i jednocześnie ostatecznym, aby wnioskodawca mógł zaniechać pobrania podatku dochodowego od osób fizycznych. Na podstawie któregokolwiek z nich wnioskodawca może dokonać wypłaty wynagrodzenia z tytułu umowy o dzieło niepomniejszonej o podatek dochodowy od osób fizycznych, a działanie takie będzie prawidłowe również wówczas, gdy oryginał oświadczenia nie trafi nigdy do dokumentacji wnioskodawcy.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzam co następuje:

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010r. Nr 51, poz. 307) osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej – stosownie do art. 3 ust. 1a ww. ustawy - uważa się osobę fizyczną, która:

1. posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
2. przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.
   
   

W myśl art. 3 ust. 2a powołanej ustawy osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Stosownie do art. 3 ust. 2b ww. ustawy za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się w szczególności dochody (przychody) z:

1. pracy wykonywanej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia,
2. działalności wykonywanej osobiście na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia,
3. działalności gospodarczej prowadzonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
4. położonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieruchomości, w tym ze sprzedaży takiej nieruchomości.
   
   

Jak dowodzi powyżej użyte sformułowanie „w szczególności” definicja dochodów (przychodów) uważanych za osiąganie na terenie Rzeczypospolitej Polskiej ma charakter otwarty i nie ma przeszkód, aby zaliczyć do nich również inne przychody nie wymienione wprost w tym przepisie. To oznacza, że do przychodów (dochodów) uznawanych za dochody osiągane na terenie Rzeczypospolitej Polskiej należy zaliczyć te wszystkie przychody (dochody), których źródło uzyskania mieści się (jest położone) na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Źródło to należy m.in. definiować poprzez siedzibę podmiotu, od którego przychody (dochody) są uzyskiwane.

Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a tej ustawy).

Zgodnie z art. 10 ust. 1 cyt. ustawy odrębnymi źródłami przychodów są określone w pkt 2 i 3 tego przepisu:

• działalność wykonywana osobiście,
• pozarolnicza działalność gospodarcza.
  
  

W myśl art. 5a ust. 6 ww. ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej - oznacza to działalność zarobkową:

1. wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,
2. polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
3. polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

- prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Z powyższego wynika, iż pozarolniczą działalnością gospodarczą jest działalność spełniająca wskazane w ww. art. 5a ust. 6 ww. ustawy przesłanki, o ile ustawa nie kwalifikuje przychodów z tej działalności do innego źródła.

W myśl art. 13 pkt 8 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się przychody z tytułu wykonywania usług, na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło, uzyskiwane wyłącznie od:

1. osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą, osoby prawnej i jej jednostki organizacyjnej oraz jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej,
2. właściciela (posiadacza) nieruchomości, w której lokale są wynajmowane, lub działającego w jego imieniu zarządcy albo administratora - jeżeli podatnik wykonuje te usługi wyłącznie dla potrzeb związanych z tą nieruchomością

- z wyjątkiem przychodów uzyskanych na podstawie umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej oraz przychodów, o których mowa w pkt 9.

Zasady opodatkowania w Polsce przychodów uzyskanych przez nierezydentów z tytułu umów o dzieło reguluje art. 29 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 29 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy podatek dochodowy od uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez osoby, o których mowa w art. 3 ust. 2a, przychodów z działalności określonej w art. 13 pkt 2 i 6-9 (w tym z umowy o dzieło) oraz z odsetek, z praw autorskich lub z praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, handlowego lub naukowego, w tym także środka transportu, oraz za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how) - pobiera się w formie ryczałtu w wysokości 20% przychodu.

Stosownie do art. 29 ust. 2 tej ustawy przepisy ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska. Jednakże zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub niepobranie (niezapłacenie) podatku zgodnie z taką umową jest możliwe

pod warunkiem udokumentowania dla celów podatkowych miejsca zamieszkania podatnika uzyskanym od niego certyfikatem rezydencji.

Jednakże w myśl postanowień art. 29 ust. 3 powołanej ustawy, przepisów ust. 1 nie stosuje się, jeżeli przychody, o których mowa w ust. 1, są uzyskane przez podatnika, o którym mowa w art. 3 ust. 2a, prowadzącego pozarolniczą działalność gospodarczą poprzez położony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zagraniczny zakład, pod warunkiem że podatnik posiada zaświadczenie o istnieniu zagranicznego zakładu, wydane przez właściwy organ podatkowy państwa, w którym ma on miejsce zamieszkania, albo przez właściwy organ podatkowy państwa, w którym ten zagraniczny zakład jest położony.

Podkreślić należy, iż w świetle powołanych powyżej przepisów za dochody uzyskane na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej uznaje się również dochody pochodzące od polskiego płatnika, wypłacone osobie, która umowę o dzieło wykonuje za granicą.

Powołane bowiem powyżej przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jednoznacznie wskazują, iż miejsce uzyskania dochodów z tytułu umowy o dzieło określa się w świetle tejże ustawy poprzez pryzmat siedziby zleceniodawcy dzieła. Skoro zatem wnioskodawca będący zleceniodawcą dzieła ma siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, to bez znaczenia jest fakt, że zawarta z obcokrajowcami umowa o dzieło wykonywana jest poza terytorium Polski. Tym samym, w takim przypadku sposób opodatkowania wypłaconych z tego tytułu dochodów jest uzależniony od przedstawionego płatnikowi – zleceniodawcy certyfikatu rezydencji podatkowej zleceniobiorcy, który wykonuje umowę o dzieło (wówczas jest możliwe zastosowanie stawki wynikającej z umowy międzynarodowej lub niedobranie podatku zgodnie z taką umową). Jeżeli płatnik nie dysponuje certyfikatem rezydencji tej osoby to winien pobierać podatek u źródła zgodnie z art. 29 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Należy zauważyć, że stosownie do art. 41 ust. 2a ww. ustawy płatnicy nie są obowiązani do poboru zryczałtowanego podatku dochodowego od należności, o których mowa w art. 29, pod warunkiem udokumentowania miejsca zamieszkania podatnika, o którym mowa w art. 3 ust. 2a (podatnik podlegający ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu), prowadzącego działalność gospodarczą poprzez położony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zagraniczny zakład, uzyskanym od niego certyfikatem rezydencji oraz uzyskania pisemnego oświadczenia, że należności te związane są z działalnością tego zakładu; przepis art. 42 ust. 6 stosuje się odpowiednio.

Z treści powołanych przepisów wynika zatem jednoznacznie, iż płatnik może być zwolniony z obowiązku poboru zryczałtowanego podatku dochodowego od wypłacanych nierezydentowi należności z tytułu umów o dzieło, wykonywanych przez nierezydenta w ramach prowadzonej przez niego działalności gospodarczej poza terytorium Polski tylko wówczas gdy wypełnione zostaną dyspozycje art. 29 ust. 2 powołanej ustawy (możliwość taką przewiduje umowa międzynarodowa i przedstawiono certyfikat rezydencji). Fakt, iż czynności dotyczą umów o dzieło zawieranych z osobami prowadzącymi działalność gospodarczą w tym zakresie (realizowanych w ramach działalności gospodarczej) nie ma w opisanym stanie faktycznym znaczenia bowiem ustawodawca jednoznacznie wskazał kiedy od wypłacanych z tego tytułu należności płatnik nie jest zobligowany do poboru zryczałtowanego podatku dochodowego. W przypadku gdy należności wypłacane są nierezydentom prowadzącym działalność gospodarczą nie zastosowanie art. 29 ww. ustawy uzależnione jest od wypełnienia dyspozycji art. 41 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tzn. taka osoba musi udokumentować miejsce zamieszkania poza granicami Polski stosownym certyfikatem rezydencji, musi prowadzić działalność gospodarczą poprzez zakład położony na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej, na potwierdzenie czego winna mieć zaświadczenie, o którym mowa w art. 29 ust. 3 ww. ustawy oraz winna złożyć pisemne oświadczenie, że należności z umowy o dzieło związane są z działalnością tegoż zakładu.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, iż wnioskodawca zamierza zawrzeć umowy o dzieło z obywatelami (tłumaczami) mających miejsce zamieszkania poza terytorium Rzeczypospolitej. Niektóre osoby, z którymi wnioskodawca planuje zawrzeć umowę o dzieło nie prowadzą działalności gospodarczej, inne natomiast deklarują, iż prowadzą taką działalność i umowy o dzieło będą zawierać w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej. W ocenie wnioskodawcy oświadczenie osoby fizycznej będącej nierezydentem o wykonywaniu czynności objętych umową o dzieło w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej, złożone w formie pisemnej (w drodze własnoręcznego podpisania takiego oświadczenia), a następnie przesłane wnioskodawcy drogą elektroniczną w formie skanu, bądź za pośrednictwem faxu, stanowi wystarczającą i ostateczną podstawę niepobrania przez wnioskodawcę zryczałtowanego podatku od osób fizycznych na podstawie art. 29 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W tak przedstawionym stanie faktycznym tylko spełnienie warunków określonych w treści art. 29 ust. 2 ww. ustawy zwolni płatnika z obowiązku pobrania zryczałtowanego podatku dochodowego.

Z treści wniosku wynika bowiem jednoznacznie, iż osoby z którymi wnioskodawca zamierza zawrzeć umowy o dzieło, nie prowadzą na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej działalności gospodarczej (nie mają tutaj zakładu, o którym mowa w art. 41 ust. 2a powołanej ustawy).

Należy zaznaczyć, że uregulowania zawarte w treści art. 41 ust. 2 tejże ustawy nie będą miały tutaj zastosowania, bo jak słusznie zauważył wnioskodawca nie dotyczą one ściśle nierezydentów. Zwolnienie płatnika z obowiązku poboru zryczałtowanego podatku dochodowego w przypadku, gdy należności z tytułu umów o dzieło, realizowanych w ramach działalności gospodarczej, są wypłacane osobom niemającym polskiej rezydencji podatkowej zostało uregulowane w art. 41 ust. 2a powołanej ustawy. Tylko zatem przez pryzmat tegoż uregulowania należy badać spełnienie warunków, od których uzależnione jest niedobranie przez płatnika zryczałtowanego podatku, w sytuacji gdy wypłaca on należności, o których mowa w art. 29 cyt. ustawy osobom prowadzącym działalność gospodarczą.

Tym samym w świetle przedstawionego zdarzenia przyszłego oraz przytoczonych powyżej przepisów bezprzedmiotowe staje się więc rozważanie w jakiej formie może być złożone rzeczone oświadczenie o którym mowa w art. 41 ust. 2 ww. ustawy, ponieważ uregulowania zawarte w art. 41 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie będą miały tutaj zastosowania.

Powyższe oznacza, że w przedmiotowej sprawie stanowisko wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Końcowo, Organ pragnie poinformować, iż powołana przez wnioskodawcę interpretacja indywidualna z dnia 06 lipca 2010r. Znak: IBPBII/1/415-398/10/ŚS została przekazana do Ministerstwa Finansów w celu jej weryfikacji i ewentualnej zmiany.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.