INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz.U. z 2005r., Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2007r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 09.07.2010r. (data wpływu 14.07.2010r.) - uzupełnionym pismem z dnia 20.09.2010r. (data wpływu 27.09.2010r.) w odpowiedzi na wezwanie tut. Organu nr IPPP3/443-688/10-2/KT z dnia 13.09.2010r. - o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie świadczenia usług serwisowych naprawy pojazdów oraz nabywania usług od serwisu zagranicznego –

1. w części dotyczącej uznania nabywanych usług serwisowych za import usług oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu tego importu (pytanie 1 i 2) – jest prawidłowe,
2. w części dotyczącej sposobu opodatkowania świadczonych usług gwarancji płatności oraz momentu powstania obowiązku podatkowego z tytułu świadczenia tych usług (pytanie 3 i 4) - jest nieprawidłowe.
   
   

UZASADNIENIE

W dniu 14.07.2010r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie świadczenia usług serwisowych i udzielania gwarancji płatności klientom serwisu oraz nabywania usług od serwisu zagranicznego. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 20.09.2010r. (data wpływu 27.09.2010r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu nr IPPP3/443-688/10-2/KT z dnia 13.09.2010r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca (Spółka) prowadzi działalność między innymi w zakresie serwisu pojazdów użytkowych. W razie awarii poza granicami kraju Spółka udziela swoim klientom gwarancji płatności.

Udzielenie i rozliczenie gwarancji płatności przez Spółkę przebiega w następujący sposób:

1. Pojazd klienta Spółki ulega awarii poza granicami kraju.
2. Klient zgłasza awarię do M.. z centralą w Monachium i wskazuje swój polski serwis, w którym obsługuje pojazdy (czyli Spółkę). M.. to działający w całej Europie serwis zapewniający mobilność samochodów ciężarowych i autobusów marki M.
3. M.. przysyła do Spółki formularz z kodem IM (numer nadany danej sprawie) z prośbą o gwarancję płatności do określonej kwoty w EUR. Chodzi tu o wiarygodność płatnika. Serwis zagraniczny nie zna klienta, natomiast Spółka jako serwis autoryzowany widnieje w sieci serwisowej i jest zobligowana do udzielania takiej pomocy klientom. Serwis zagraniczny naprawi pojazd na warunkach odroczonego terminu płatności pod warunkiem, że Spółka zobowiąże się zapłacić za naprawę. Jeśli klientowi nie zostałaby udzielona taka pomoc, musiałby zapłacić za naprawę gotówką.
4. Klient podpisuje Spółce zobowiązanie do zwrotu wartości obciążenia, które zostanie na Spółkę wystawione przez serwis zagraniczny. Dodatkowo zobowiązuje się do uregulowania prowizji Spółki. W formularzu zobowiązania klienta jest umieszczony zapis, że faktura zostanie wystawiona w ciągu 7 dni od daty otrzymania obciążenia przez Spółkę.
5. Jeśli według oceny Spółki klient jest wypłacalny i ma podpisaną ze Spółką umowę serwisową, a także podpisze zobowiązanie do zwrotu obciążenia za serwis zagraniczny, Spółka potwierdza gwarancję płatności dla M.., a rozliczenie z klientem następuje w terminie późniejszym. Jeśli klient nie ma podpisanej ze Spółką umowy lub / i ocena jego wiarygodności płatniczej nie jest dobra, przed potwierdzeniem przez Spółkę gwarancji płatności dla M.., klient musi uiścić przedpłatę.
6. Serwis zagraniczny naprawia pojazd klienta, a faktura wystawiana jest na Spółkę z powołaniem się na Jej NIP unijny i nie jest naliczany VAT.
7. Spółka płaci bezpośrednio do serwisu zagranicznego lub na rachunek polskiego przedstawicielstwa koncernu M., który z kolei rozlicza się z serwisem zagranicznym. Faktura zawsze wystawiona jest z serwisu dokonującego naprawę na Spółkę. Polskie przedstawicielstwo koncernu tylko ewentualnie pośredniczy w rozliczeniu.
8. Klient płaci Spółce na podstawie wystawionego przez Nią dokumentu obciążeniowego, który obejmuje dwa tytuły: wartość usługi naprawy oraz prowizję Spółki. Prowizja stanowi niewielki procent wartości usługi naprawy dokonanej przez serwis zagraniczny. Jeśli klient wcześniej dokonywał przedpłaty, jest ona rozliczana z wartością obciążenia.
9. Powyżej wymienione czynności dokonywane są w ramach współpracy Spółki z klientami w zakresie serwisowania ich taboru oraz na podstawie kontraktu z koncernem M. (jako autoryzowany serwis Spółka jest zobligowana do uczestniczenia w systemie M..). Nie ma tu żadnej umowy ubezpieczenia. Nie ma znaczenia, czy naprawiany pojazd należy do klienta czy też do leasingu, a klient jest tylko użytkownikiem. Naprawy bieżące taboru są finansowane przez użytkowników i firmy leasingowe nie uczestniczą w procesie zamawiania usług, fakturowania i rozliczeń.
   
   

Spółka uzyskała odpowiedź z Urzędu Statystycznego w sprawie zakwalifikowania usług udzielania gwarancji płatności klientom serwisu pojazdów. Według tej odpowiedzi ww. usługi mieszczą się w grupowaniu: PKWiU 65.23.10-00.00 „Usługi pośrednictwa finansowego, gdzie indziej niesklasyfikowane” - zgodnie z Polską Klasyfikacją Wyrobów i Usług wprowadzoną rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 18 marca 1997r. (Dz.U. Nr 42, poz. 264, z późn.zm).

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy podatnik powinien rozliczać import usług...
2. Czy podatek naliczony dotyczący importu usług podlega odliczeniu...
3. W jaki sposób powinno zostać opodatkowane obciążenie klientów polskich w zakresie podatku od towarów i usług...
4. W jakim terminie powstaje obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług w związku z obciążeniem klientów polskich...
   
   

Stanowisko Wnioskodawcy:

Ad.1 Zdaniem podatnika powinien On rozliczać import usług na podstawie faktur otrzymywanych z serwisu zagranicznego.

Ad.2 Podatek naliczony dotyczący importu usług podlega odliczeniu.

Ad.3 Obciążenie na klienta powinno być podzielone na dwie części. Refaktura kosztów naprawy dokonanej przez serwis zagraniczny powinna być traktowana jak sprzedaż krajowa ze stawką 22%. Prowizja za usługę zagwarantowania płatności powinna być objęta zwolnieniem na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług (punkt 3 załącznika nr 4 do ustawy - usługi pośrednictwa finansowego). Prowizja stanowi niewielki procent wartości usługi serwisowej i podatnik jest zdania, że koszty odsprzedaży usługi serwisowej nie powinny być łączone z prowizją i objęte zwolnieniem.

Ad.4 Obowiązek podatkowy w zakresie podatku od towarów i usług powinien być rozpoznawany w momencie wystawienia faktury na polskiego kontrahenta pod warunkiem, że została ona wystawiona w ciągu 7 dni od momentu otrzymania obciążenia przez Spółkę. Zapis w formularzu zobowiązania klienta o terminie fakturowania jest rodzajem uzgodnienia umownego pomiędzy stronami, które według podatnika może stanowić podstawę do określenia momentu wykonania usługi pośrednictwa finansowego. W przypadku dokonania przed tym dniem przedpłaty, obowiązek podatkowy rozpoznaje się w momencie jej wpływu w takiej wartości, w jakiej dokonano przedpłaty.

Jeśli za moment wykonania usługi uznano by termin, w którym udzielono gwarancji (co dzieje się przed rozpoczęciem naprawy w serwisie zagranicznym) to Spółka musiałaby dokonywać wstecznych rozliczeń w drodze korekty deklaracji VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za:

• prawidłowe - w części dotyczącej uznania nabywanych usług serwisowych za import usług oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu tego importu;
• nieprawidłowe - w części dotyczącej sposobu opodatkowania świadczonych usług oraz momentu powstania obowiązku podatkowego z tytułu świadczenia tych usług.
  
  

Ad. 1)

Na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem VAT podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

Przez dostawę towarów – stosownie do przepisu art. 7 ust. 1 cyt. ustawy – należy rozumieć przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Natomiast świadczenie usług, to w myśl art. 8 ust. 1 ww. ustawy, każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Zgodnie z art. 2 pkt 9 ww. ustawy o VAT, przez import usług rozumie się świadczenie usług, z tytułu wykonania których podatnikiem jest usługobiorca, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Natomiast w myśl art. 17 ust. 1 pkt 4 cyt. ustawy, podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące usługobiorcami usług świadczonych przez podatników nieposiadających siedziby, stałego miejsca zamieszkania lub stałego miejsca prowadzenia działalności na terytorium kraju.

A zatem w przypadku świadczenia usług bardzo istotnym dla prawidłowego rozliczenia podatku od towarów i usług jest określenie miejsca świadczenia danej usługi. Od poprawności określenia miejsca świadczenia zależeć będzie, czy dane świadczenie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce, czy też nie.

Zgodnie z art. 28b ust. 1 ww. ustawy miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę lub stałe miejsce zamieszkania, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1, art. 28g ust. 1, art. 28i, 28j i 28n.

W przypadku, gdy usługi są świadczone dla stałego miejsca prowadzenia działalności podatnika, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba lub stałe miejsce zamieszkania, miejscem świadczenia tych usług jest to stałe miejsce prowadzenia działalności – art. 28b ust. 2 ustawy. W przypadku zaś, gdy usługobiorca nie posiada siedziby, stałego miejsca zamieszkania lub stałego miejsca prowadzenia działalności, o którym mowa w ust. 2, miejscem świadczenia usług jest miejsce, w którym zwykle prowadzi on działalność lub w którym ma on miejsce zwykłego pobytu – art. 28b ust. 3 ustawy.

W pozostałych przepisach tego rozdziału ustawodawca wymienił wyjątki od ogólnej zasady przewidzianej w art. 28b ust. 1 ustawy i określił szczególne miejsce świadczenia w przypadku świadczenia tych usług. Art. 28c znowelizowanej ustawy dotyczy sytuacji, w której usługi świadczone są dla podmiotów niebędących podatnikami w myśl definicji z art. 28a ww. ustawy. Natomiast wyjątki określone w przepisach art. 28d do 28n znowelizowanej ustawy dotyczą usług o specyficznym charakterze z uwzględnieniem statusu podmiotu, na rzecz którego usługa jest świadczona.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca – Spółka prowadząca działalność w zakresie serwisowania pojazdów – w ramach tej działalności nabywa usługi naprawy pojazdów swoich klientów od firmy zagranicznej (z centralą w Monachium), zajmującej się serwisem na terenie Europy. Za wykonaną naprawę serwis zagraniczny wystawia Spółce fakturę, podając Jej numer NIP UE i nie nalicza podatku VAT.

Opisane usługi, nabywane przez Spółkę od podmiotu z siedzibą poza terytorium kraju, nie zawierają się w wyjątkach od ogólnej zasady zawartych w przepisach art. 28b ust. 2-3 i art. 28c - 28n tej ustawy. W związku z tym, dla ustalenia miejsca świadczenia przedmiotowych usług, zastosowanie znajdzie ogólna zasada zawarta w art. 28b ust. 1 ustawy. W oparciu o ten przepis miejscem świadczenia nabywanych przez Wnioskodawcę usług będzie miejsce, w którym ich zleceniodawca posiada siedzibę. Zatem opisane usługi podlegają opodatkowaniu w kraju siedziby nabywcy usług (Wnioskodawcy) – tj. w Polsce.

Tym samym nabycie przez Spółkę przedmiotowych usług serwisowych należy uznać za import usług w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług, podlegający opodatkowaniu na terytorium kraju. Spółka, jako usługobiorca, jest zobowiązana do rozliczenia podatku VAT od tych usług, wg właściwej dla nich stawki podatku.

A zatem stanowisko Wnioskodawcy w powyższym zakresie jest prawidłowe.

Ad. 2)

Podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16 (art. 106 ust. 1 ustawy).

Stosownie do art. 106 ust. 7, w przypadku czynności wymienionych w art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca, oraz importu usług, wystawiane są faktury wewnętrzne; za dany okres rozliczeniowy podatnik może wystawić jedną fakturę dokumentującą te czynności dokonane w tym okresie (…).

Na podstawie przepisu art. 86 ust 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2004r. Nr 54 poz. 535 z późn. zm.) – zwanej dalej ustawą, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124. Zgodnie zaś z art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy kwotę podatku naliczonego stanowi, z zastrzeżeniem ust. 3-7, suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług. W oparciu o art. 86 ust. 2 pkt 4 ustawy podatek należny od importu usług jest jednocześnie podatkiem naliczonym.

Z wniosku wynika, że Spółka dokonuje importu usług serwisowych od podmiotu z siedzibą poza terytorium kraju, w związku ze świadczeniem tychże usług serwisowych na rzecz swoich klientów na terytorium kraju. W związku z tym importem winna wystawiać faktury wewnętrzne, w których wykazuje podatek VAT należny i naliczony.

Biorąc powyższe pod uwagę, dokonując opisanego importu usług serwisowych Wnioskodawca ma prawo do odliczenia podatku naliczonego z wystawionej faktury wewnętrznej, dokumentującej rozliczenie przedmiotowych usług, nabywanych w ramach prowadzonej działalności opodatkowanej Spółki w celu świadczenia usług serwisowych dla swoich klientów.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w tej części uznaje się za prawidłowe.

Ad. 3)

Wnioskodawca wskazuje ponadto, że udziela gwarancji płatności swoim klientom, zgłaszającym poza granicami kraju awarię pojazdu do serwisu zagranicznego, który dokonuje naprawy. Serwis zagraniczny naprawia pojazd na warunkach odroczonego terminu płatności pod warunkiem, że Spółka zobowiąże się zapłacić za naprawę. Klient podpisuje Spółce zobowiązanie do zwrotu wartości obciążenia za naprawę, które zostanie na Spółkę wystawione przez serwis zagraniczny. Dodatkowo zobowiązuje się do uregulowania prowizji Spółki za udzielenie gwarancji płatności. W formularzu zobowiązania klienta jest umieszczony zapis, że faktura zostanie wystawiona w ciągu 7 dni od daty otrzymania przez Spółkę obciążenia z serwisu zagranicznego. Serwis zagraniczny naprawia pojazd klienta, a faktura wystawiana jest na Spółkę. Klient płaci Spółce na podstawie wystawionego przez Nią dokumentu obciążeniowego, który obejmuje dwa tytuły: wartość usługi naprawy oraz prowizję Spółki. Prowizja stanowi niewielki procent wartości usługi naprawy dokonanej przez serwis zagraniczny. Jeśli klient wcześniej dokonywał przedpłaty, jest ona rozliczana z wartością obciążenia. Udzielenie gwarancji płatności Spółka klasyfikuje jako „usługi pośrednictwa finansowego, gdzie indziej niesklasyfikowane” mieszczące się w grupowaniu PKWiU 65.23.10-00.00.

Z powyższego wynika, że w ramach prowadzonej działalności Wnioskodawca świadczy na rzecz swoich klientów usługi serwisowe naprawy pojazdów. Wykonanie naprawy Spółka zleca serwisowi zagranicznemu zobowiązując się jednocześnie do zapłaty za tę naprawę. Następnie Spółka obciąża klienta kosztami tej naprawy oraz prowizją za udzielenie gwarancji płatności. Fakt wydzielenia z usługi serwisowej wynagrodzenia (prowizji) za udzielenie przez Spółkę przedmiotowej gwarancji klientowi oraz odrębnego fakturowania tych czynności, nie powoduje traktowania ich pod względem podatkowym jako odrębnych usług. Co do zasady jest to immanentny składnik sprzedawanej przez Wnioskodawcę usługi serwisowej naprawy pojazdów.

A zatem Spółka, rozliczając koszty naprawy (wraz z prowizją) dokonanej przez serwis zagraniczny, występuje w roli podmiotu świadczącego usługę serwisową na rzecz swoich klientów, tj. dokonuje sprzedaży usługi opodatkowanej wg właściwej stawki podatku VAT.

Podstawowa stawka podatku VAT, zgodnie z art. 41 ust. 1 ww. ustawy, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Jednakże zarówno w treści ustawy jak i przepisów wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie z podatku.

Opisane usługi naprawy pojazdów nie zostały wymienione w ustawie o podatku od towarów i usług ani przepisach wykonawczych jako zwolnione lub korzystające z preferencyjnej stawki podatku, a zatem Spółka, dokonując ich sprzedaży, winna zastosować podstawową stawkę podatku VAT w wysokości 22%.

Z uwagi na powyższe, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie sposobu opodatkowania świadczonych usług uznaje się za nieprawidłowe.

Ad. 4)

Na podstawie przepisu art. 19 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1. Jeżeli dostawa towaru lub wykonanie usługi powinny być potwierdzone fakturą, obowiązek podatkowy, stosownie do art. 19 ust. 4 ustawy, powstaje z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7 dniu, licząc od dnia wydania towaru lub wykonania usługi.

Ponadto, art. 19 ust. 11 ustawy wskazuje, że jeżeli przed wydaniem towaru lub wykonaniem usługi otrzymano część należności, w szczególności: przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą jej otrzymania w tej części.

Przedmiotem zapytania Spółki jest termin powstania obowiązku podatkowego z tytułu świadczonych przez Nią usług na rzecz polskich klientów. Z wniosku wynika, że klient, podpisuje Spółce zobowiązanie do zwrotu wartości kosztów naprawy, którymi Spółkę obciąży serwis zagraniczny, a także do uregulowania prowizji Spółki (za udzielenie gwarancji płatności). W formularzu tego zobowiązania umieszczony jest zapis, że faktura zostanie wystawiona w ciągu 7 dni od daty otrzymania przez Spółkę obciążenia z serwisu zagranicznego za naprawę. Wnioskodawca przyjmuje, że zapis w formularzu zobowiązania klienta o terminie fakturowania stanowi uzgodnienie umowne pomiędzy stronami, stanowiące podstawę do określenia momentu wykonania usługi.

Podkreślić należy, że przepisy podatkowe nie regulują zasad zawierania między stronami umów, które określają ich wzajemne prawa i obowiązki. Rodzaj zawieranej umowy, charakter świadczenia, termin jego wykonania definiują strony umowy cywilnoprawnej. Ponadto organy podatkowe nie mają prawa ingerować w treść zawieranych umów i przyjęty w nich sposób rozliczeń pomiędzy kontrahentami, chyba, że postanowienia umów naruszają przepisy podatkowe, co może być stwierdzone jedynie w trakcie przeprowadzonego przez organ pierwszej instancji postępowania podatkowego.

Zawarta pomiędzy stronami umowa, która określa ich wzajemne prawa i obowiązki, decyduje o tym, czy dana usługa została faktycznie wykonana. Usługa jest wykonana, gdy usługodawca zrealizował wszystkie czynności składające się na określony rodzaj usług. Przyjmuje się, że o faktycznym wykonaniu usługi decyduje jej charakter. O charakterze usługi, sposobie jej rozliczenia i o dacie jej wykonania decydują, co do zasady, strony umowy cywilnoprawnej.

Jeżeli zatem w przedmiotowej sprawie wolą stron, na podstawie zawartego pomiędzy Wnioskodawcą i klientem porozumienia, jest ustalenie terminu wykonania opisanych usług serwisowych na dzień otrzymania przez Spółkę obciążenia od serwisu zagranicznego za naprawę pojazdu, to obowiązek podatkowy z tytułu wyświadczenia przez Spółkę tych usług powstaje, zgodnie z cyt. art. 19 ust. 4 ustawy o VAT, z chwilą wystawienia faktury, nie później niż w ciągu 7 dni od dnia wykonania usługi, tj. otrzymania przez Spółkę obciążenia. Jeżeli przed tym dniem klient dokonał przedpłaty, obowiązek podatkowy w tej części powstaje, stosownie do art. 19 ust. 11 ustawy, z chwilą otrzymania tej przedpłaty przez Spółkę.

Z uwagi na to, że w swoim stanowisku do pytania nr 4 Wnioskodawca odniósł się do usług pośrednictwa finansowego, które, jak rozstrzygnięto w niniejszej interpretacji, nie występują w przedmiotowej sprawie, stanowisko Spółki w powyższym zakresie należało uznać za nieprawidłowe.

Ponadto informuje się, że w przedmiocie udzielenia odpowiedzi na pytania Wnioskodawcy dotyczące podatku dochodowego od osób prawnych wydane zostanie odrębne rozstrzygnięcie.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.