INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112 poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 08 lipca 2010r. (data wpływu do tut. Biura 13 lipca 2010r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych dla Wnioskodawcy prowadzącego pozarolniczą działalność gospodarczą otrzymywania przez zatrudnianych przez Niego pracowników świadczeń z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych, prowadzonego wspólnie ze spółką z ograniczoną odpowiedzialnością, o wartości przekraczającej wartość dokonanych przez Wnioskodawcę odpisów na ten fundusz – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 lipca 2010r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych m.in. w zakresie skutków podatkowych dla Wnioskodawcy prowadzącego pozarolniczą działalność gospodarczą otrzymywania przez zatrudnianych przez Niego pracowników świadczeń z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych, prowadzonego wspólnie ze spółką z ograniczoną odpowiedzialnością, o wartości przekraczającej wartość dokonanych przez Wnioskodawcę odpisów na ten fundusz.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie specjalistycznego sprzątania budynków i obiektów przemysłowych. Obecnie nie zatrudnia pracowników w rozumieniu art. 2 Kodeksu Pracy. Wnioskodawca zleca wykonywanie zadań osobom fizycznym prowadzącym, jak i nieprowadzącym samodzielnej działalności gospodarczej na podstawie umowy zlecenia. W związku z dynamicznym rozwojem firmy zaistniała potrzeba zatrudnienia osób do pracy na podstawie umowy o pracę (obsługa biurowa, pracownicy infolinii). Wnioskodawca zamierza zatrudnić ok. 25 osób przy czym początkowo umowy zawierane byłyby na czas określony (np. 6 m-cy). Dodatkowo Wnioskodawca jest wspólnikiem w spółce z ograniczoną odpowiedzialnością. Spółka zatrudnia pracowników oraz prowadzi Zakładowy Fundusz Świadczeń Socjalnych. W ciągu dwóch lat Wnioskodawca zamierza przekształcić przedsiębiorstwo w spółkę z o.o., a następnie powiązać obie spółki kapitałowo. W związku z tymi planami pojawiła się koncepcja wspólnego prowadzenia Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy środki funduszu wykorzystywane przez pracowników Wnioskodawcy w ramach wspólnej działalności socjalnej ponad wartość dokonanych przez niego odpisów na fundusz świadczeń socjalnych będą stanowiły jego przychód...

Zdaniem Wnioskodawcy, fundusz świadczeń socjalnych ma charakter autonomiczny i środki na nim zgromadzone nie stanowią środków podmiotu, który go tworzy. Świadczą o tym przepisy o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych, m.in. art. 12, art. 7 ust. 3, art. 21. W związku z powyższym, jeżeli pracownicy Wnioskodawcy na podstawie zawartej umowy o wspólnym prowadzeniu działalności socjalnej wykorzystują częściowo fundusz utworzony przez spółkę, to oni a nie Wnioskodawca są beneficjentami świadczeń z tego funduszu. Dlatego też w sytuacji opisanej w pytaniu nie można mówić o powstaniu przychodu po stronie Wnioskodawcy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 (pozarolniczej działalności gospodarczej) uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Przychodem z pozarolniczej działalności gospodarczej są wszelkie przysporzenia lub korzyści majątkowe związane z tą działalnością. Zauważyć przy tym należy, iż korzyść ta nie musi skutkować bezpośrednim zwiększeniem aktywów podatnika. Korzyścią taką może być także nieodpłatne zwolnienie podatnika z ciążących na nim zobowiązań (np. umorzenie odsetek do kredytu, czy też umorzenie pożyczki). W takim przypadku podatnik uzyskuje korzyść majątkową w postaci zwolnienia go z obowiązku zapłaty zobowiązania, co skutkuje brakiem uszczerbku w majątku podatnika jaki nastąpiłby w przypadku gdyby do takiego nieodpłatnego zwolnienia nie doszło, a podatnik musiałby dokonać zapłaty tego zobowiązania.

Zasady tworzenia i funkcjonowania zakładowego funduszy świadczeń socjalnych regulują przepisy ustawy z dnia 04 marca 1994r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych (t.j. Dz. U. z 1996r. nr 70 poz. 335 ze zm.). Zgodnie z art. 1 ust. 1 tej ustawy, ustawa określa zasady tworzenia przez pracodawców zakładowego funduszu świadczeń socjalnych, zwanego dalej "Funduszem", i zasady gospodarowania środkami tego Funduszu, przeznaczonego na finansowanie działalności socjalnej organizowanej na rzecz osób uprawnionych do korzystania z Funduszu, na dofinansowanie zakładowych obiektów socjalnych oraz na tworzenie zakładowych żłobków, przedszkoli oraz innych form wychowania przedszkolnego.

W myśl art. 2 pkt 1 ww. ustawy, działalność socjalna oznacza usługi świadczone przez pracodawców na rzecz różnych form wypoczynku, działalności kulturalno-oświatowej, sportowo-rekreacyjnej, opieki nad dziećmi w żłobkach, przedszkolach oraz innych formach wychowania przedszkolnego, udzielanie pomocy materialnej - rzeczowej lub finansowej, a także zwrotnej lub bezzwrotnej pomocy na cele mieszkaniowe na warunkach określonych umową.

Natomiast osobami uprawnionymi do korzystania z funduszu są pracownicy i ich rodziny, emeryci i renciści - byli pracownicy i ich rodziny oraz inne osoby, którym pracodawca przyznał, w regulaminie, o którym mowa w art. 8 ust. 2, prawo korzystania ze świadczeń socjalnych finansowanych z Funduszu (art. 2 pkt 5 ww. ustawy).

W myśl art. 3 ust. 1 ww. ustawy, fundusz tworzą, z zastrzeżeniem ust. 2, pracodawcy zatrudniający według stanu na dzień 1 stycznia danego roku co najmniej 20 pracowników w przeliczeniu na pełne etaty.

Zasady i warunki korzystania z usług i świadczeń finansowanych z Funduszu, z uwzględnieniem ust. 1, oraz zasady przeznaczania środków Funduszu na poszczególne cele i rodzaje działalności socjalnej określa pracodawca w regulaminie ustalanym zgodnie z art. 27 ust. 1 albo z art. 30 ust. 5 ustawy o związkach zawodowych. Pracodawca, u którego nie działa zakładowa organizacja związkowa, uzgadnia regulamin z pracownikiem wybranym przez załogę do reprezentowania jej interesów (art. 8 ust. 2 ww. ustawy).

Natomiast środkami Funduszu administruje pracodawca (art. 10 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ww. ustawy, pracodawcy mogą prowadzić wspólną działalność socjalną na warunkach określonych w umowie. Przepisy art. 8 ust. 2 stosuje się odpowiednio.

Umowa, o której mowa w ust. 1, określa w szczególności przedmiot wspólnej działalności, zasady jej prowadzenia, sposób rozliczeń oraz tryb wypowiedzenia i rozwiązania umowy. Umowa może także określać warunki odstąpienia od jej stosowania oraz odpowiedzialność stron z tego tytułu (art. 9 ust. 3 ww. ustawy).

Z powyższych przepisów wynika, iż pracodawca tworzący zakładowy fundusz świadczeń socjalnych, bądź też pracodawcy prowadzący wspólną działalność socjalną, są jedynie administratorami zgromadzonych w tym funduszu środków. Natomiast beneficjentami świadczeń finansowanych z tego funduszu są ich pracownicy.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą. W związku z rozwojem prowadzonego przedsiębiorstwa zachodzi konieczność zatrudnienia pracowników w liczbie zobowiązującej Wnioskodawcę do utworzenia zakładowego funduszu świadczeń socjalnych. Wnioskodawca planuje prowadzić ww. fundusz wspólnie ze spółką z ograniczoną odpowiedzialnością, której jest wspólnikiem. W związku z powyższym może dojść do sytuacji, w której pracownicy przedsiębiorstwa Wnioskodawcy otrzymają ze wspólnych środków zgromadzonych w tym funduszu świadczenia o wartości przekraczającej wartość dokonanych przez niego odpisów na ten fundusz.

Mając na względzie cyt. wyżej przepisy stwierdzić należy, iż jeżeli odrębne przepisy, nie będące przepisami prawa podatkowego, a tym samym nie mogące być przedmiotem interpretacji indywidualnej, dopuszczają możliwość otrzymywania przez pracowników zatrudnionych przez Wnioskodawcę z prowadzonego wspólnie ze spółką z ograniczoną odpowiedzialnością funduszu świadczeń socjalnych świadczeń o wartości przekraczającej wartość dokonanych przez Wnioskodawcę odpisów na ten fundusz, to po stronie Wnioskodawcy nie wystąpi przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Wnioskodawca, jako przedsiębiorca i pracodawca, nie uzyska bowiem z tego tytułu żadnej korzyści, tj. nie otrzyma żadnego przysporzenia majątkowego, ani nie zostanie zwolniony z żadnego zobowiązania.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Nadmienia się, iż w zakresie pytania oznaczonego we wniosku Nr 1 zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44 – 100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.