Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB4/415-665/10-2/SP
z 10 listopada 2010 r.
Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
|
Rodzaj dokumentu
interpretacja indywidualna
Sygnatura
IPPB4/415-665/10-2/SP
Data
2010.11.10
Referencje
Autor
Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie
Temat
Podatek dochodowy od osób fizycznych --> Źródła przychodów --> Pojęcie przychodu
Podatek dochodowy od osób fizycznych --> Źródła przychodów --> Przychody ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych
Słowa kluczowe
najem
najem
pracodawca
pracodawca
przychód
przychód
samochód służbowy
samochód służbowy
Istota interpretacji
Opodatkowanie nieodpłatnego udostępnienia samochodu służbowego do celów prywatnych.
Wniosek ORD-IN  2 MB
INTERPRETACJA INDYWIDUALNA Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 16.08.2010 r. (data wpływu 20.08.2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania nieodpłatnego udostępnienia samochodu służbowego do celów prywatnych – jest prawidłowe. UZASADNIENIE W dniu 20.08.2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania nieodpłatnego udostępnienia samochodu służbowego do celów prywatnych. W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny. Wnioskodawca będący polskim rezydentem podatkowym, jest pracownikiem niemieckiej spółki (dalej: Spółka). Wnioskodawca zatrudniony jest na podstawie umowy o pracę na stanowisku menedżera sprzedaży na terenie Europy Wschodniej. Wykonuje pracę na terenie Polski. Otrzymuje wynagrodzenie ze stosunku pracy z zagranicy (bez pośrednictwa płatnika) i zgodnie z przepisami ustawy o PIT samodzielnie oblicza oraz wpłaca zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych (dalej: podatek PIT). Stosownie do postanowień szczególnych umowy o pracę, Wnioskodawcy powierzono samochód służbowy, który może być wykorzystywany przez Wnioskodawcę do celów prywatnych. Samochód służbowy jest wynajmowany przez Spółkę od firmy leasingowej. Umowa najmu zawiera następujące dane: kwotę miesięcznej raty czynszu najmu, cenę zakupu samochodu, markę i model, wyposażenie, okres najmu oraz liczbę kilometrów jaką samochód może przebyć w okresie najmu Ponadto kwota czynszu najmu zawiera opłatę za pakiet obejmujący ubezpieczenie samochodu, przeglądy, naprawy, wymianę opon i inne usługi. Spółka pokrywa koszt czynszu najmu samochodu oraz koszt paliwa, zarówno w przypadku korzystania przez Wnioskodawcę z samochodu do celów służbowych, jak i prywatnych. Wnioskodawca nie jest zobowiązany do uiszczania wynagrodzenia na rzecz Spółki za użytkowanie udostępnionego mu samochodu służbowego do celów prywatnych oraz nie zwraca Spółce kosztów paliwa zużytego do celów prywatnych. Wnioskodawca uważa że:
Wnioskodawca zamierza szacować wartość pieniężną ww. świadczeń na potrzeby obliczenia miesięcznej zaliczki na podatek PIT według następujących algorytmów: Algorytm 1: Użytkowanie samochodu służbowego do celów prywatnych.
Podstawą do obliczenia wartości pieniężnej nieodpłatnego świadczenia z tytułu użytkowania samochodu służbowego dla celów prywatnych Wnioskodawcy jest czas (ilość godzin w miesiącu), w którym samochód służbowy pozostaje do dyspozycji Wnioskodawcy poza czasem pracy (z wyłączeniem pory nocnej).
W celu ustalenia stawki godzinowej świadczenia, miesięczna kwota czynszu najmu samochodu dzielona jest przez ilość godzin w miesiącu przy zastosowaniu 16 godzinnej doby (tj. po wyłączeniu pory nocnej). Przykład
Wartość świadczenia stanowi iloczyn ilości godzin w ciągu miesiąca, w których samochód służbowy pozostaje do dyspozycji do celów prywatnych (jest to różnica pomiędzy 16 h a ilością godzin spędzonych w pracy) oraz stawki godzinowej świadczenia. Przykład:
Algorytm 2: Koszt paliwa zużywanego przez Wnioskodawcę podczas przejazdów prywatnych
Wnioskodawca ewidencjonuje ilość kilometrów przebytych w danym miesiącu z podziałem na ilość przejechanych kilometrów dla celów służbowych oraz ilość przejechanych kilometrów dla celów prywatnych.
Współczynnik paliwa zużytego do celów prywatnych stanowi iloraz kilometrów przebytych w ciągu miesiąca przez Wnioskodawcę do celów prywatnych przez łączną sumę kilometrów przebytych w ciągu miesiąca do celów prywatnych i służbowych. Przykład:
Należy przez to rozumieć wartość pieniężną zakupionego w ciągu miesiąca paliwa określoną na podstawie ewidencjonowanych przez Wnioskodawcę zakupów paliwa. Wnioskodawca przy zakupie paliwa korzysta z karty paliwowej („fuel card”).
Wartość pieniężną paliwa zużytego do celów prywatnych stanowi iloczyn łącznej wartości pieniężnej paliwa zakupionego przez Spółkę (za pomocą karty paliwowej Wnioskodawcy) oraz współczynnika paliwa zużytego do celów prywatnych. Przykład:
Łączna wartość świadczeń obliczona zgodnie z powyższymi algorytmami będzie traktowana przez Wnioskodawcę jako przychód ze stosunku pracy. Przykład:
W celu oszacowania wartości ww. świadczeń, Wnioskodawca będzie prowadził ewidencję czasu pracy, ilości przebytych kilometrów do celów prywatnych i służbowych oraz kosztów zakupionego paliwa. W związku z powyższym zadano następujące pytania:
Zdaniem Wnioskodawcy: Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż wartość pieniężną nieodpłatnego świadczenia z tytułu użytkowania samochodu służbowego do celów prywatnych określa się zgodnie z art. 11 ust. 2a pkt 2 ustawy o PIT. Natomiast wartość pieniężną świadczenia w naturze z tytułu pokrywania przez Spółkę kosztu paliwa zużywanego przez Wnioskodawcę do celów prywatnych szacuje się zgodnie z art. 11 ust. 2 ustawy o PIT. Wnioskodawca uważa, iż przedstawiony w stanie faktycznym sposób ustalania wartości pieniężnej świadczenia z tytułu użytkowania samochodu służbowego do celów prywatnych (Algorytm 1) oraz sposób ustalania wartości pieniężnej świadczenia w naturze z tytułu pokrywania przez Spółkę kosztu paliwa zużytego przez Wnioskodawcę do celów prywatnych (Algorytm 2) jest prawidłowy i zapewnia opodatkowanie w prawidłowej wysokości przedmiotowych świadczeń stosownie do dyspozycji art. 12 ust. 1 ustawy o PIT. Uzasadnienie:
Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o PIT: „opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.” Stosownie do treści art. 12 ust. 1 ww. ustawy o PIT: „za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.” W myśl art. 11 ust. 1 ustawy o PIT: „przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-16, art. 17 ust. 1 pkt 6 i 9, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.” Mając na uwadze powyższe, nie ulega wątpliwości, iż Wnioskodawca otrzymuje od Spółki nieodpłatne świadczenie polegające na udostępnieniu Wnioskodawcy samochodu służbowego do celów prywatnych oraz świadczenie w naturze z tytułu pokrywania przez Spółkę kosztów paliwa zużywanego do celów prywatnych. Świadczenia te stanowią po stronie Wnioskodawcy podlegający opodatkowaniu przychód ze stosunku pracy. Z uwagi na brak szczególnych regulacji prawnych dotyczących określania wartości pieniężnej świadczenia z tytułu użytkowania samochodu służbowego do celów prywatnych oraz pokrywania przez pracodawcę kosztów paliwa zużywanego do celów prywatnych pracowników, zastosowanie ma art. 12 ust. 3 ustawy o PIT wskazujący, iż, cyt.: „wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych ustala się według zasad określonych w art. 11 ust. 2-2b ustawy o PIT.” Zgodnie z art. 11 ust. 2a pkt 2 ustawy o PIT wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się według cen zakupu, jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione. Natomiast stosownie do art. 11 ust. 2 ustawy o PIT wartość pieniężną świadczeń w naturze ustala się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania. Odnosząc przytoczone powyżej przepisy do przedmiotowego stanu faktycznego należy stwierdzić, iż:
Powyższe stanowisko jest również powszechnie akceptowane przez władze podatkowe, o czym świadczą przytoczone poniżej indywidualne interpretacje prawa podatkowego. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 12 maja 2010 r. (sygn. IPPB2/415-105/10-3/MK) stwierdził, iż: „(...) W świetle obowiązujących przepisów należy uznać, że Spółka zasadnie przyjęła, iż opisane we wniosku świadczenie stanowi przychód pracownika zgodnie z dyspozycją przepisu art. 11 ust. 2a pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który znajduje zastosowanie w sytuacji zakupu usług np. w postaci najmu samochodu a następnie przekazaniu tegoż samochodu pracownikowi w celu wykorzystania do celów prywatnych. Nie mniej organ podatkowy zauważa, iż wówczas zasadnym jest również ustalanie na podstawie art. 11 ust. 2 ustawy, tj. na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, wartości pieniężnej świadczeń w naturze przekazanych pracownikowi wraz z samochodem w postaci materiałów niezbędnych do eksploatacji tego pojazdu (np. koszt paliwa zakupionego przez Wnioskodawcę), które nie zostaną uwzględnione w wartości świadczenia wyliczonego zgodnie z art. 11 ust. 2a pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (...).” Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji indywidualnej z dnia 31 stycznia 2008 r. (sygn. ITPB1/415-557/07/ENB) stwierdził, iż: „(...) Ponieważ w przedstawionym stanie faktycznym opodatkowaniu podlega wartość pieniężna nieodpłatnych świadczeń na rzecz pracowników, których przedmiotem są usługi zakupione przez Spółkę w formie najmu samochodów oraz wartość pieniężna świadczeń w naturze w postaci materiałów niezbędnych do eksploatacji tych pojazdów, wartość powyższych świadczeń należy ustalić na podstawie art. 11 ust. 2 ustawy w zakresie zakupu materiałów eksploatacyjnych przekazywanych pracownikowi oraz na podstawie art. 11 ust. 2a pkt 2 cytowanej ustawy w zakresie kosztów zakupu usług przez Spółkę (...).”
Z uwagi na brak przepisów określających jak w konkretnych warunkach ustalić przychód z nieodpłatnych świadczeń oraz świadczeń w naturze, Wnioskodawca dla ustalenia wartości obu świadczeń przyjął algorytmy opierające się na:
ALGORYTM 1. Przedmiotem nieodpłatnego świadczenia z tytułu użytkowania samochodu służbowego do celów prywatnych jest usługa najmu samochodu zakupiona przez Spółkę. Kwota czynszu najmu uiszczana jest przez Spółkę raz w miesiącu i dotyczy okresu jednego miesiąca. Nie ulega wątpliwości, że poprzez fakt udostępnienia Wnioskodawcy wynajmowanego samochodu, Spółka niejako świadczy na jego rzecz usługę najmu, którą uprzednio zakupiła. W związku z powyższym, Wnioskodawca opiera kalkulację wartości pieniężnej świadczenia z tytułu użytkowania samochodu służbowego do celów prywatnych na miesięcznej wartości opłat z tytułu najmu samochodu oraz ilości godzin w ciągu miesiąca, w których samochód służbowy pozostaje do dyspozycji do celów prywatnych Wnioskodawcy (po wyłączeniu czasookresu wykorzystywania samochodu dla celów służbowych oraz pory nocnej). Punktem wyjścia dla Algorytmu 1 (szczegółowo zaprezentowanego w stanie faktycznym) są następujące etapy, umożliwiające gospodarcze ustalenie wartości nieodpłatnego świadczenia z tytułu używania samochodu do celów prywatnych. Etap 1: Ewidencja czasu (z podziałem na godziny) wykorzystywania samochodu w celach służbowych. Prowadzenie takiej ewidencji umożliwia ustalenie w jakim wymiarze czasowym samochód pozostaje do dyspozycji Wnioskodawcy dla celów służbowych oraz celów prywatnych. Etap 2: Obliczenie stawki godzinowej świadczenia W celu możliwie najbliższej ekonomicznie alokacji kosztów wykorzystania samochodu do celów służbowych i prywatnych, na potrzeby ustalenia stawki godzinowej przyjęto 16 godzinny cykl dobowy (z wyłączeniem 8 – godzinnej pory nocnej, podczas której samochód z przyczyn obiektywnych nie może być wykorzystywany ani do celów służbowych, ani do celów prywatnych). Stawkę godzinową świadczenia stanowi iloraz miesięcznej kwoty czynszu najmu samochodu przez ilość godzin w miesiącu, przy zastosowaniu 16 godzinnej doby. Pozwala to na ustalenie gospodarczej i ekonomicznej wartości stawki godzinowej najmu samochodu (tj. ustalanej w oparciu o rzeczywisty czasookres możliwego wykorzystywania samochodu – tak dla celów służbowych, jak i prywatnych). Przyjęcie 16 – godzinnego cyklu dobowego jest celowym zabiegiem mającym uzasadnienie w biologicznym rytmie okołodobowym człowieka. Mimo iż dobowe zapotrzebowanie na sen jest cechą indywidualną, przyjmuje się, iż wynosi ono średnio 8 godzin na dobę. Zastosowanie 16 – godzinnego cyklu dobowego powoduje:
Etap 3: Obliczenie wartości pieniężnej świadczenia Wartość świadczenia stanowi iloczyn ilości godzin w ciągu miesiąca, w których samochód służbowy pozostaje do dyspozycji do celów prywatnych Gest to różnica pomiędzy 16 h a ilością godzin spędzonych w pracy) oraz stawki godzinowej świadczenia. Pomimo iż przepisy ustawy o PIT nie wskazują według jakich zasad pracownik powinien ustalać przychód z nieodpłatnych świadczeń w sytuacji użytkowania pojazdu służbowego dla celów prywatnych, opisana powyżej procedura określa w sposób miarodajny oraz transparentny zasady ustalania przychodu pracowniczego z tego tytułu. Zdaniem Wnioskodawcy opisane powyżej zasady zapewniają najbliższą ekonomicznie alokację kosztów wynajmu samochodu do kosztów Spółki oraz wartości przychodu pracowniczego z tytułu nieodpłatnych świadczeń. ALGORYTM 2. Wnioskodawca stoi na stanowisku, że wartość rynkową świadczeń, o której mowa w art. 11 ust. 2 ustawy o PIT stanowi cena zakupu paliwa uiszczana przez Spółkę. Wnioskodawca pragnąc opodatkować w prawidłowej wysokości świadczenia w naturze powinien dokonać alokacji miesięcznych wydatków na zużyte paliwo odpowiednio do jazd służbowych i prywatnych. Wnioskodawca jest zdania, że kalkulacja wartości pieniężnej świadczenia powinna opierać się zatem na faktycznie przebytych kilometrach do celów prywatnych. Wynika to z faktu, iż w momencie zakupu paliwa nie jest znany cel, w jakim zostanie ono zużyte. Nie istnieje więc obiektywna możliwość przyporządkowania konkretnego zakupu paliwa do celu, na który zostanie ono zużyte w przyszłości. Punktem wyjścia dla Algorytmu 2 (szczegółowo zaprezentowanego w stanie faktycznym) jest zatem przypisanie ponoszonych przez Spółkę wydatków na zakup paliwa – w sposób adekwatny do przebytych kilometrów – do jazd służbowych i prywatnych, co umożliwia przyjęta przez Wnioskodawcę i przedstawiona poniżej procedura. Etap 1: Określenie ilości kilometrów przebytych przez Wnioskodawcę do celów służbowych oraz prywatnych w okresie jednego miesiąca. Wnioskodawca ewidencjonuje ilość kilometrów przebytych w danym miesiącu z podziałem na ilość przejechanych kilometrów dla celów służbowych oraz ilość przejechanych kilometrów dla celów prywatnych. Etap 2: Obliczenie współczynnika paliwa zużytego do celów prywatnych. Współczynnik paliwa zużytego do celów prywatnych stanowi iloraz kilometrów przebytych w ciągu miesiąca przez Wnioskodawcę do celów prywatnych przez łączną sumę kilometrów przebytych w ciągu miesiąca do celów prywatnych i służbowych. Etap 3: Określenie przez Wnioskodawcę wartości pieniężnej zakupionego paliwa w okresie jednego miesiąca. Należy przez to rozumieć wartość pieniężną zakupionego w ciągu miesiąca paliwa określoną na podstawie ewidencjonowanych przez Wnioskodawcę zakupów paliwa. Etap 4: Określenie wartości pieniężnej świadczenia w naturze. Wartość pieniężną paliwa zużytego do celów prywatnych stanowi iloczyn łącznej wartości pieniężnej paliwa zakupionego przez Spółkę oraz współczynnika paliwa zużytego do celów prywatnych. Również opisana powyżej procedura ustalania wartości pieniężnej świadczeń w naturze jest zdaniem Wnioskodawcy prawidłowa i zapewnia opodatkowanie przychodów z tytułu uzyskiwanych świadczeń w naturze w prawidłowej wysokości. Zdaniem Wnioskodawcy, wartość pieniężna ww. świadczenia może zostać oszacowana wyłącznie jako iloczyn ilości faktycznie przebytych kilometrów do celów prywatnych w stosunku do łącznej ilości kilometrów przebytych w danym miesiącu przez wartość pieniężnej zakupionego paliwa w okresie jednego miesiąca (zgodnie z Algorytmem 2).
Z uwagi na fakt, iż Wnioskodawca jest świadomy, iż organy podatkowe niejednokrotnie odmawiają oceny sposobu ustalania przychodu z nieodpłatnych świadczeń i świadczeń w naturze, Wnioskodawca wnosi o rozstrzygnięcie przedmiotowego wniosku z poszanowaniem przepisu art. 14c ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.). Mając bowiem na względzie, iż:
jedyną obiektywną możliwością wypełnienia luki prawnej i uzyskania jednoznacznej wskazówki, w jaki sposób należy ustalić taki przychód jest wystąpienie o wiążącą interpretację prawa podatkowego. Z ostrożności proceduralnej Wnioskodawca pragnie wskazać, iż celem interpretacji prawa podatkowego, jest udzielenie podatnikowi takiej odpowiedzi, która pozwoli mu wywiązać się z ciążących na nim obowiązków ustawowych. Stanowisko takie znajduje powszechną akceptację sądów administracyjnych, o czym świadczą zacytowane poniżej orzeczenia: Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 27 lutego 2007 r. (sygn. I FSK 373/2006): „(...) Odpowiedź organu działającego w trybie art. 14a – 14e Ordynacji ma być tak sformułowana, ażeby podatnik uzyskał informację, co do trafności jego stanowiska, a ewentualna interpretacja organów ma wyjaśnić, jaki przepis (przepisy) znajdzie zastosowanie w jego indywidualnej sprawie. Organ nie ma obowiązku ustosunkowywania się do wszystkich wymienionych we wniosku przepisów. Jego zadaniem jest udzielenie odpowiedzi, która pozwoli podatnikowi na wypełnienie spoczywających na nim obowiązków nałożonych przez prawo podatkowe (...)”. Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w wyroku z dnia 06 stycznia 2009 r. (sygn. I SA/Wr 1200/08): (...) Przez ocenę prawną stanowiska pytającego (wnoszącego zapytanie) należy rozumieć wskazanie przez Ministra Finansów, czy stanowisko pytającego jest prawidłowe, czy też jest nieprawidłowe z punktu widzenia przepisów prawa podatkowego, znajdujących zastosowanie w indywidualnej sprawie podatnika. Zadaniem Ministra Finansów (organu upoważnionego) jest takie udzielenie odpowiedzi, która pozwoli podatnikowi na wypełnienie spoczywających na nim obowiązków nałożonych przez prawo podatkowe. Należy zatem stwierdzić, że ocena prawna stanowiska pytającego stanowi podstawowy składnik orzeczenia w sprawie interpretacji prawa podatkowego i musi być tak skonstruowana, aby wynikało z niej w sposób niewątpliwy, jak powinien w określonym stanie faktycznym postąpić podatnik, aby nie narażać się na ewentualne ujemne konsekwencje przy realizacji obowiązków podatkowych.(...)”. Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w wyroku z dnia 18 września 2008 r. (sygn. I SA/Wr 233/03): „(... ) W tym miejscu należy zauważyć, że odpowiedź organu działającego w trybie art. 14a-14e Ordynacji podatkowej winna być tak sformułowana, aby podatnik uzyskał pełną informację co do trafności jego stanowiska. Organ powinien wskazać, na czym jego zdaniem powinno polegać prawidłowe zastosowanie prawa na tle przedstawionego przez podatnika stanu faktycznego. Zadaniem organu jest udzielenie odpowiedzi, która pozwoli podatnikowi na wypełnienie spoczywających na nim obowiązków nałożonych przez prawo podatkowe.(...)” Ze względu na wagę tego zagadnienia, Wnioskodawca uprzejmie prosi o rozpatrzenie przedmiotowego wniosku, a w szczególności o ustosunkowanie się do przedstawionych we wniosku algorytmów, według których Wnioskodawca będzie ustalał przychód z nieodpłatnych świadczeń oraz świadczeń w naturze. W interesie Wnioskodawcy jest bowiem uzyskanie jednoznacznej informacji, czy przedstawione we wniosku stanowisko jest poprawne, a tym samym czy gwarantuje ono Wnioskodawcy wypełnienie spoczywających na nim obowiązków nałożonych przez prawo podatkowe. Dotychczas wydane interpretacje, w tym lub podobnych tematach, odsyłają jedynie do przepisu art. 11 ust. 2a pkt 2 lub 4, nie dając odpowiedzi na pytanie jaką metodę kalkulacji powinien zastosować podatnik dla określenia wartości pieniężnej nieodpłatnego świadczenia, Wnioskodawca prosi o potwierdzenie prawidłowości przedstawionej przez siebie metodologii lub wskazanie innej właściwej, zdaniem Ministra Finansów, metody kalkulacji wartości nieodpłatnego świadczenia. W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe. Stosownie do przepisu art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów zwolnionych na podstawie art. 21 wymienionej ustawy o podatku dochodowym oraz zwolnionych od podatku na podstawie odrębnych przepisów. Na mocy art. 12 ust. 1 cytowanej ustawy za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych. Ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynika, iż Wnioskodawca będący polskim rezydentem podatkowym, jest pracownikiem niemieckiej spółki (dalej: Spółka). Wnioskodawca zatrudniony jest na podstawie umowy o pracę na stanowisku menedżera sprzedaży na terenie Europy Wschodniej. Wykonuje pracę na terenie Polski. Otrzymuje wynagrodzenie ze stosunku pracy z zagranicy (bez pośrednictwa płatnika) i zgodnie z przepisami ustawy o PIT samodzielnie oblicza oraz wpłaca zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych (dalej: podatek PIT). Stosownie do postanowień szczególnych umowy o pracę, Wnioskodawcy powierzono samochód służbowy, który może być wykorzystywany przez Wnioskodawcę do celów prywatnych. Samochód służbowy jest wynajmowany przez Spółkę od firmy leasingowej. Umowa najmu zawiera następujące dane: kwotę miesięcznej raty czynszu najmu, cenę zakupu samochodu, markę i model, wyposażenie, okres najmu oraz liczbę kilometrów jaką samochód może przebyć w okresie najmu Ponadto kwota czynszu najmu zawiera opłatę za pakiet obejmujący ubezpieczenie samochodu, przeglądy, naprawy, wymianę opon i inne usługi. Spółka pokrywa koszt czynszu najmu samochodu oraz koszt paliwa, zarówno w przypadku korzystania przez Wnioskodawcę z samochodu do celów służbowych, jak i prywatnych. Wnioskodawca nie jest zobowiązany do uiszczania wynagrodzenia na rzecz Spółki za użytkowanie udostępnionego mu samochodu służbowego do celów prywatnych oraz nie zwraca Spółce kosztów paliwa zużytego do celów prywatnych. Wnioskodawca uważa że:
Udostępnienie samochodu służbowego w celach prywatnych stanowi w świetle powyższych regulacji nieodpłatne świadczenie na rzecz Wnioskodawcy, będące jego przychodem ze stosunku pracy. W związku z powyższym, wartość tego nieodpłatnego świadczenia Wnioskodawca powinien dodać do innych przychodów pochodzących ze stosunku pracy i od łącznej kwoty odprowadzić miesięczną zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych. Z uwagi na brak szczególnych regulacji prawnych w kwestii wykorzystywania samochodu służbowego w celach prywatnych, wartość pieniężną nieodpłatnych świadczeń w przypadku świadczeń polegających na nieodpłatnym korzystaniu z samochodów służbowych – ustala się według zasad określonych w art. 11 ust. 2 – 2b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Na podstawie art. 11 ust. 2 ustawy wartość pieniężną świadczeń w naturze określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, natomiast wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się zgodnie z treścią ust. 2a:
Jeżeli świadczenia są częściowo odpłatne, przychodem podatnika jest różnica pomiędzy wartością tych świadczeń, ustalona według zasad określonych w ust. 2 lub 2a, a odpłatnością ponoszoną przez podatnika (art. 11 ust. 2b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych). Ponieważ w przedstawionym stanie faktycznym opodatkowaniu podlega wartość pieniężna nieodpłatnych świadczeń na rzecz Wnioskodawcy, których przedmiotem są usługi zakupione przez niemieckiego pracodawcę w formie najmu samochodu oraz koszt zakupu paliwa, wartość powyższych świadczeń należy ustalić na podstawie art. 11 ust. 2a pkt 2 cytowanej ustawy. Z treści wniosku wynika, iż wartość świadczenia w postaci udostępnienia samochodu służbowego Wnioskodawca zamierza ustalać jako iloczyn ilości godzin w ciągu miesiąca, w których samochód służbowy pozostaje do dyspozycji do celów prywatnych (jest to różnica pomiędzy 16 h a ilością godzin spędzonych w pracy) oraz stawki godzinowej świadczenia. Natomiast wartość pieniężną paliwa zużytego do celów prywatnych według Wnioskodawcy stanowi iloczyn łącznej wartości pieniężnej paliwa zakupionego przez Spółkę (za pomocą karty paliwowej Wnioskodawcy) oraz współczynnika paliwa zużytego do celów prywatnych. W celu oszacowania wartości ww. świadczeń, Wnioskodawca będzie prowadził ewidencję czasu pracy, ilości przebytych kilometrów do celów prywatnych i służbowych oraz kosztów zakupionego paliwa. W świetle obowiązujących przepisów należy uznać, że Wnioskodawca zasadnie przyjął, iż opisane we wniosku świadczenia stanowią przychód zgodnie z dyspozycją przepisu art. 11 ust. 2a pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który znajduje zastosowanie w sytuacji zakupu usług np. w postaci najmu samochodu a następnie przekazaniu tegoż samochodu w celu wykorzystania do celów prywatnych oraz zgodnie z art. 11 ust. 2 ustawy, tj. na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, wartości pieniężnej świadczeń w naturze w postaci zakupionego przez Spółkę paliwa zużywanego przez Wnioskodawcę do celów prywatnych. Zgodnie z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretacje indywidualną). Rolą postępowania w sprawie wydania interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego, nie jest ustalenie czy sposób kalkulacji przychodu z tytułu nieodpłatnego korzystania, dla potrzeb prywatnych z samochodu służbowego jest prawidłowy, bowiem stanowi to domenę ewentualnego postępowania podatkowego. Zgodnie z zasadą samoopodatkowania, obowiązującą w polskim systemie podatkowym, na podatniku spoczywa obowiązek dokonania oceny własnej sytuacji prawnopodatkowej, a po jej dokonaniu zachowania się zgodnie z przepisami prawa podatkowego, bowiem prawidłowość takiego wyliczenia podlega weryfikacji przez organ podatkowy. W odniesieniu do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji i wyroków Naczelnego Sądu Administracyjnego i Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, należy stwierdzić iż zarówno interpretacje jak i wyroki zostały wydane w indywidualnych sprawach, w określonych stanach faktycznych i nie są wiążące dla organu wydającego przedmiotową interpretację. Jeżeli przedstawiony we wniosku stan faktyczny różni się od stanu faktycznego występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego. Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym. Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock. Referencje
|
doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.