INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 29 kwietnia 2010 r. (data wpływu 4 maja 2010 r.), uzupełnionym w dniu 16 sierpnia 2010 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodu z tytułu wynajmu pokoju – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 maja 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodu z tytułu wynajmu pokoju.

W związku ze stwierdzeniem braków formalnych, o których mowa w art. 14b § 3 i § 4 oraz w art. 14f ustawy – Ordynacja podatkowa, pismem z dnia 2 sierpnia 2010 r. nr ILPB2/415-604/10-2/ES, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów wezwał Wnioskodawczynię do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania.

Jednocześnie poinformowano, że stosownie do postanowień art. 139 § 4 w zw. z art. 14d Ordynacji podatkowej, okresu oczekiwania między wezwaniem przez organ, a jego uzupełnieniem przez Wnioskodawczynię nie wlicza się do trzymiesięcznego terminu przewidzianego na wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego.

Wezwanie wysłano w dniu 2 sierpnia 2010 r. (skuteczne doręczenie nastąpiło w dniu 6 sierpnia 2010 r.), zaś w dniu 16 sierpnia 2010 r. (data nadania 12 sierpnia 2010 r.) do tut. organu wpłynęła odpowiedź na wezwanie, w której Zainteresowana uzupełniła ww. wniosek.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Po śmierci brata Wnioskodawczyni dowiedziała się, że została spadkobierczynią mieszkania w bloku. Brat zapisał Jej to mieszkanie w testamencie. Wówczas Zainteresowana nie wiedziała jeszcze, że istnieją inni współwłaściciele tego mieszkania (była żona brata, z którą nikt nie utrzymywał kontaktu od wielu lat).

Powyższych faktów Wnioskodawczyni dowiedziała się na rozprawie o otwarciu testamentu oraz przyjęciu spadku. Nie wiedząc o współwłaścicielu i z powodu braku środków finansowych na podstawowe opłaty za mieszkanie Zainteresowana wynajęła jeden pokój lokatorowi na okres dwóch miesięcy po 500,00 zł (łącznie 1000,00 zł) by opłacić zaległe i bieżące rachunki.

O zaistniałej sytuacji Wnioskodawczyni nie zgłosiła w urzędzie skarbowym oraz nie wybrała formy opodatkowania. Umowa została zawarta poza pozarolniczą działalnością gospodarczą. Po konsultacji w urzędzie skarbowym Zainteresowana wybiera opodatkowanie na zasadach ogólnych.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Czy Wnioskodawczyni ma zapłacić podatek po rozliczeniu zeznania podatkowego za 2009 rok od wynajmu, jeżeli sprawa o otwarcie testamentu i przyjęcie spadku w sądzie nie jest zakończona i Zainteresowana nie ma tytułu prawnego do wynajmu mieszkania (pokoju)... Jeśli Wnioskodawczyni ma zapłacić podatek to na jakim druku...

Zdaniem Wnioskodawczyni, z braku tytułu prawnego do wynajmu nie powinna go wynajmować oraz odprowadzać podatku za 2009 rok za wynajem.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Natomiast stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 6 ww. ustawy źródłem przychodu jest między innymi najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą.

Przychodami z tytułu najmu, w myśl przepisu art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Powyższe przepisy wyraźnie wskazują, że najem stanowi podlegające opodatkowaniu źródło przychodów. Podstawą uzyskiwania przychodów z tytułu najmu jest zawarcie pomiędzy stronami stosownej umowy. Strony umowy określają w niej wysokość czynszu, który stanowi przychód w rozumieniu przepisów prawa podatkowego. Jednakże do powstania po stronie wynajmującego przychodu konieczne jest zaistnienie przesłanki zawartej w art. 11 ww. ustawy, czyli otrzymanie lub postawienie czynszu do dyspozycji wynajmującego.

Z art. 44 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że w przypadku opodatkowania przychodów z najmu na zasadach ogólnych wg skali podatkowej, podatnicy zobowiązani są do wpłacania zaliczek miesięcznych. Obowiązek wpłacania zaliczki powstaje poczynając od miesiąca, w którym dochody z najmu przekroczyły od początku roku kwotę powodującą obowiązek zapłaty podatku.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie przewidują obowiązku posiadania przez wynajmującego tytułu prawnego do wynajmowanego lokalu.

Istotnym faktem jest, iż Zainteresowana uzyskała przychód z tytułu najmu podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Biorąc powyższe pod uwagę stwierdzić należy, iż jeżeli Wnioskodawczyni uzyskała korzyści majątkowe z tytułu umowy wynajmu lokalu, to powinna je opodatkować jako przychód ze źródła przychodów, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. najem nieruchomości. Rozliczenie powinno nastąpić na druku PIT-36.

Jednocześnie informuje się, że zgodnie z art. 14b § 1 ww. ustawy Ordynacja podatkowa Minister Finansów na pisemny wniosek zainteresowanego wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Treść art. 3 pkt 2 ustawy Ordynacja podatkowa stanowi, iż ilekroć w ustawie jest mowa o przepisach prawa podatkowego – rozumie się przez to przepisy ustaw podatkowych, postanowienia ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską umów o unikaniu podwójnego opodatkowania oraz ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską innych umów międzynarodowych dotyczących problematyki podatkowej, a także przepisy aktów wykonawczych wydanych na podstawie ustaw podatkowych. Natomiast przez ustawy podatkowe zgodnie z art. 3 pkt 1 ustawy Ordynacja podatkowa należy rozumieć ustawy dotyczące podatków, opłat oraz niepodatkowych należności budżetowych określające podmiot, przedmiot opodatkowania, powstanie obowiązku podatkowego, podstawę opodatkowania, stawki podatkowe oraz regulujące prawa i obowiązki organów podatkowych, podatników, płatników i inkasentów, a także ich następców prawnych oraz osób trzecich.

Analiza przedstawionej sprawy wskazuje, że przedstawiony we wniosku stan faktyczny dotyczy zarówno stosowania przepisów prawa podatkowego, jak i stosowania przepisów ustaw niepodatkowych – w tym przypadku ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93 ze zm.).

Zatem ocena możliwości zawarcia skutecznie prawnej umowy najmu lokalu przez osobę nie posiadającą do niego tytułu prawnego nie może stanowić przedmiotu interpretacji indywidualnej, wydawanej na mocy przepisów ustawy Ordynacja podatkowa.

Jednocześnie tutejszy organ wskazuje na treść art. 2 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który stanowi, że przepisów ustawy nie stosuje się do przychodów wynikających z czynności, które nie mogą być przedmiotem prawnie skutecznej umowy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.