INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zmianami) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani, przedstawione we wniosku z dnia 19 lipca 2010 r. (data wpływu 30 lipca 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 lipca 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Mąż Pani do dnia śmierci tj. 22 lutego 2009 r. prowadził działalność gospodarczą. Jako osoba fizyczna podlegał obowiązkowi podatkowemu wnikającemu z ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Między Państwem trwała ustawowa majątkowa wspólność małżeńska. Z chwilą jego śmierci jako wdowa przejęła Pani działalność gospodarczą po byłym mężu na podstawie zgodnego oświadczenia złożonego przez spadkobierców przed notariuszem. Przejęcie działalności gospodarczej zostało dokonane w rozumieniu przepisów kodeksu cywilnego - art. 55¹. Zgodnie z brzmieniem tego przepisu w pkt 2 dotyczy to również materiałów, towarów i wyrobów związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą. Działalność gospodarcza zarówno zmarłego męża jak i Pani jest prowadzona na podstawie księgi przychodów i rozchodów. Zgodnie z treścią § 27 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. Nr 152 poz. 1475 z późn. zm.) podatnik z chwilą rozpoczęcia działalności gospodarczej jest zobowiązany do sporządzenia spisu z natury. Fakt ten miał miejsce tuż po śmierci męża tj. 22 lutego 2009 r. i stanowił podstawę do prowadzenia dalszej działalności gospodarczej przez Panią.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy jako podatnik może Pani przyjąć wartość materiałów i towarów z chwilą śmierci męża do księgi przychodów i rozchodów w prowadzonej przez nią działalności gospodarczej...
2. Czy na koniec okresu rozliczeniowego (roku) wartość tych materiałów będzie kosztem uzyskania przychodu jak wynika z przepisu art. 24 ust.2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych...

Zdaniem Wnioskodawczyni zgodnie z dyspozycją zawartą w art. 24 ust.2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz § 27 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. Nr 152 poz. 1475 z późn. zm.) jest zobowiązana do przyjęcia wartości spisu z natury z dnia 22 lutego 2009 r. na zasadach określonych w tych przepisach. Z uwagi na przejęcie działalności gospodarczej po zmarłym mężu jako zorganizowanego całego przedsiębiorstwa, a także trwającej do czasu śmierci męża ustawowej wspólności majątkowej małżonków prawo takie uważa Pani za zasadne.

W świetle obowiązującego stanu prawnego, stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ustawy.

W świetle tego przepisu, wartość materiałów i towarów nabytych w drodze spadku (nieodpłatnie) nie może stanowić kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej, albowiem nabycie tych towarów nie wiąże się z poniesieniem wydatku.

W myśl art. 24 ust. 2 ww. ustawy, u podatników osiągających dochody z działalności gospodarczej i prowadzących księgi przychodów i rozchodów dochodem z działalności jest różnica pomiędzy przychodem w rozumieniu art. 14 a kosztami uzyskania, powiększona o różnicę pomiędzy wartością remanentu końcowego i początkowego towarów handlowych, materiałów (surowców) podstawowych i pomocniczych, półwyrobów, wyrobów gotowych, braków i odpadków, jeżeli wartość remanentu końcowego jest wyższa niż wartość remanentu początkowego, lub pomniejszona o różnicę pomiędzy wartością remanentu początkowego i końcowego, jeżeli wartość remanentu początkowego jest wyższa.

Stosownie natomiast do § 27 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. Nr 152, poz. 1475 ze zm.) podatnicy są obowiązani do sporządzenia i wpisania do księgi spisu z natury towarów handlowych, materiałów (surowców) podstawowych i pomocniczych, półwyrobów, produkcji w toku, wyrobów gotowych, braków i odpadów, zwanego dalej „spisem z natury” na dzień 1 stycznia, na koniec każdego roku podatkowego, na dzień rozpoczęcia działalności w ciągu roku podatkowego, a także w razie zmiany wspólnika, zmiany proporcji udziałów wspólników lub likwidacji działalności. Materiały i towary handlowe objęte spisem z natury winny być wycenione według cen zakupu lub nabycia albo wg cen rynkowych z dnia sporządzenia spisu, jeżeli są one niższe od cen zakupu lub nabycia (por. § 29 ust. 1 ww. rozporządzenia).

Ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynika, iż po śmierci męża przejęła Pani prowadzone przez niego przedsiębiorstwo w rozumieniu przepisów kodeksu cywilnego (art. 55¹). Dotyczyło to również materiałów, towarów i wyrobów związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Na podstawie przedstawionych uregulowań prawnych stwierdzić należy, że zobowiązana jest Pani ująć otrzymane w drodze spadku materiały i towary w remanencie początkowym, a w remanencie końcowym materiały i towary handlowe nie sprzedane na koniec roku podatkowego i wartość tych remanentów wpisać do podatkowej księgi przychodów i rozchodów.

Skoro jednak nabycie materiałów i towarów nastąpiło nieodpłatnie, tj. w drodze spadku, to wartość tych towarów i materiałów nie może być zaliczona do kosztów uzyskania przychodów w prowadzonej przez Panią pozarolniczej działalności gospodarczej, albowiem nie została spełniona jedna z przesłanek wynikająca z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. poniesienie kosztu. Pomimo więc ciążącego na Pani obowiązku ujęcia ww. materiałów i towarów w remanencie początkowym, a towarów i materiałów nie sprzedanych na koniec roku podatkowego (na dzień 31 grudnia 2009 r.) w remanencie końcowym, ich wartość wynikająca z wyceny tych remanentów, nie może być brana pod uwagę, przy ustaleniu dochodu z prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej stanowiącego podstawę opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Nieprawidłowość stanowiska przedstawionego we wniosku polega zatem na błędnym stwierdzeniu, że wartość towarów i materiałów ujętych w remanencie początkowym (przejętych w spadku) może być uznana za koszt uzyskania przychodu w prowadzonej przez Panią działalności gospodarczej. Prawidłowo natomiast wskazała Pani, iż ma obowiązek ujęcia przejętych towarów i materiałów w remanencie początkowym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zmianami). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.