INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani przedstawione we wniosku z dnia 22.07.2010 r. (data wpływu 26.07.2010 r.) uzupełnione pismem (data nadania 06.09.2010 r., data wpływu 10.09.2010 r.) na wezwanie z dnia 26.08.2010 r. (data nadania 26.08.2010 r., data doręczenia 31.08.2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania renty wdowiej z Norwegii – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26.07.2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania renty wdowiej z Norwegii.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Poniżej przedstawiony stan faktyczny dotyczy okresu od 01.01.2010 r. do chwili obecnej.

Wnioskodawczyni mieszka na stałe w Polsce. Pobiera rentę po zmarłym mężu obywatelu norweskim. Z dniem 01.01.2010 r. ( po zmianie przepisów podatkowych Norwegii) podatek od wypłaconej przez Norwegów renty jest potrącany automatycznie w ich kraju. W momencie wpływu renty do banku również jest potrącany i odprowadzany podatek do urzędu skarbowego. W tym wypadku renta jest opodatkowana podwójnie.

Przedmiotowa renta nie dotyczy świadczonych usług na terytorium Norwegii. Renta jest otrzymywana na podstawie systemu emerytalnego Norwegii i z tego tytułu jest tam pobierany podatek w wysokości 15% (od 01.01.2010 r.).

Pismem z dnia 26.08.2010 r. wezwano Wnioskodawczynię do uzupełnienia braków formalnych wniosku. Powyższe zostało uzupełnione w terminie.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy jest zasadne pobieranie podatku od otrzymywanej renty zagranicznej w Polsce, skoro jest ona opodatkowana w Norwegii...

Zdaniem Wnioskodawczyni:

Wnioskodawczyni wnioskuje o uchylenie podatku od renty otrzymywanej z zagranicy. Uważa, że podwójne opodatkowanie jest krzywdzące.

W odniesieniu do przedstawionego zdarzenia przyszłego, stwierdzam, co następuje:

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Stosownie do art. 4a ww. ustawy, powyższy przepis stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawczyni mieszka na stałe w Polsce. Pobiera rentę po zmarłym mężu obywatelu norweskim. Z dniem 01.01.2010 r. ( po zmianie przepisów podatkowych Norwegii) podatek od wypłaconej przez Norwegów renty jest tam automatycznie potrącany. W momencie wpływu renty do banku PKO SA również jest potrącany i odprowadzany podatek do urzędu skarbowego. W tym wypadku renta jest opodatkowana podwójnie. Przedmiotowa renta nie dotyczy świadczonych usług na terytorium Norwegii. Renta jest otrzymywana na podstawie systemu emerytalnego Norwegii i z tego tytułu jest tam pobierany podatek w wysokości 15% (od 01.01.2010 r.).

Przedstawiony we wniosku stan faktyczny dotyczy okresu od 01.01.2010 r. do chwili obecnej, zatem w przedmiotowej sprawie należy zastosować umowę między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Królestwa Norwegii o unikaniu podwójnego opodatkowania i zapobieżeniu uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku podpisanej w Oslo dnia 24 maja 1977 r. (Dz. U. z 1979 r. Nr 27, poz. 157 ze zm. i z 2000 r. Nr 57, poz. 682).

Zgodnie z art. 18 ust. 1 ww. umowy, z uwzględnieniem postanowień ustępu 2 artykułu 19 emerytury i inne świadczenia o podobnym charakterze wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie (w Polsce) w związku z jej zatrudnieniem w przeszłości oraz wszelkie renty wypłacane takiej osobie będą opodatkowane tylko w tym Państwie (w Polsce).

Stosownie do art. 19 ust. 2 lit. a) ww. umowy, jakakolwiek renta lub emerytura, wypłacana przez Umawiające się Państwo (Norwegię), jego jednostkę terytorialną lub władzę lokalną albo z funduszy utworzonych przez to Państwo lub jego jednostkę terytorialną albo władzę lokalną jakiejkolwiek osobie fizycznej z tytułu usług świadczonych na rzecz tego Państwa, jego jednostki terytorialnej lub władzy lokalnej, będzie opodatkowana tylko w tym Państwie (Norwegii). Jednakże takie renty lub emerytury będą opodatkowane tylko w tym drugim Umawiającym się Państwie (w Polsce), jeżeli osoba je otrzymująca jest obywatelem tego Państwa i ma w nim miejsce zamieszkania – art. 19 ust. 2 lit. b) ww. umowy.

Wnioskodawczyni otrzymuje rentę wdowią z Norwegii, renta ta nie dotyczy usług świadczonych na terytorium Norwegii, a zatem w przedmiotowej sprawie ma zastosowanie art. 18 ust. 1 umowy polsko-norweskiej, zgodnie z którym wszelkie renty wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania w Polsce podlegają opodatkowaniu tylko w Polsce.

Biorąc pod uwagę powyższe, należy stwierdzić, iż renta wdowia wypłacana Wnioskodawczyni (od 01.01.2010 r. do chwili obecnej) podlegała regulacjom prawa polskiego.

Zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania wyrażoną w art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów zwolnionych na podstawie art. 21, 52, 52a i 52c wymienionej ustawy oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, źródłami przychodów są stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Przez emeryturę lub rentę w myśl art. 12 ust. 7 ww. ustawy, rozumie się łączną kwotę świadczeń emerytalnych i rentowych, w tym kwoty emerytur kapitałowych wypłacanych na podstawie ustawy o emeryturach kapitałowych, wraz ze wzrostami i dodatkami, z wyłączeniem dodatków rodzinnych i pielęgnacyjnych oraz dodatków dla sierot zupełnych do rent rodzinnych.

W świetle art. 35 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, do poboru zaliczek miesięcznych jako płatnicy są obowiązane osoby prawne i ich jednostki organizacyjne, które dokonują wypłaty emerytur i rent z zagranicy – od wypłacanych przez nie emerytur i rent.

W myśl art. 35 ust. 3 tej ustawy, zaliczki, o których mowa w ust. 1 pkt 1, 2, 4 i 7, za miesiące od stycznia do grudnia ustala się w sposób określony w art. 32 ust. 1-1c, z tym że w przypadku poboru zaliczek od emerytur i rent z zagranicy stosuje się postanowienia umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, zawartej z państwem, z którego pochodzą te emerytury i renty.

Jak stanowi art. 35 ust. 9 ww. ustawy, zaliczkę od dochodów, o których mowa w ust. 1, obliczoną w sposób określony w ust. 3-8, zmniejsza się o kwotę składki na ubezpieczenie zdrowotne, o której mowa w art. 27b, pobranej w tym miesiącu przez płatnika ze środków podatnika.

Biorąc pod uwagę przedstawiony we wniosku stan faktyczny oraz przedstawiony powyżej stan prawny, stwierdzić należy, że renta wdowia otrzymywana przez Wnioskodawcę z Norwegii podlega opodatkowaniu wyłącznie w Polsce.

Ponadto, z uwagi na to, iż Wnioskodawczyni wskazała, że Jej renta opodatkowana jest w Norwegii od 01 stycznia 2010 r. w związku ze zmianą przepisów podatkowych w Norwegii, tut. Organ podkreśla, iż niniejsza interpretacja wydana została w oparciu o przepisy obowiązujące w Polsce w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, czyli w oparciu o umowę między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Królestwa Norwegii o unikaniu podwójnego opodatkowania i zapobieżeniu uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku podpisanej w Oslo dnia 24 maja 1977 r.

Należy ponadto wyjaśnić, iż zgodnie z oświadczeniem rządowym z dnia 01.06.2010 r. w sprawie mocy obowiązującej Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Norwegii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu oraz Protokołu do tej Konwencji, podpisanych w Warszawie dnia 9.09.2009 r. (Dz. U. z 2010 r. Nr 134, poz. 900) Konwencja i protokół do Konwencji weszły w życie dnia 25.05.2010 r.

Natomiast zgodnie z art. 28 Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Norwegii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu (Dz. U. z 2010 r. Nr 134, poz. 899) postanowienia niniejszej Konwencji mają zastosowanie od 01.01.2011 r.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię oraz stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.