INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 1 maja 2010 r. (data wpływu 6 maja 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia obowiązku podatkowego w Polsce – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6 maja 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia obowiązku podatkowego w Polsce.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest biologiem pracującym naukowo w dziedzinie biologii/medycyny.

Pod koniec 2003 roku Zainteresowany otrzymał propozycję pracy w jednym z najbardziej renomowanych uniwersytetów na świecie w Stanach Zjednoczonych Ameryki Północnej (zwanej dalej USA).

Praca w tak renomowanej placówce naukowej gwarantuje bardzo dobre perspektywy w karierze naukowej na całym świecie.

W związku z tym Wnioskodawca postanowił wraz z całą rodziną wyjechać do USA na stałe.

Żona Zainteresowanego jest również pracownikiem naukowym (biolog).

W związku z podjęciem decyzji przeniesienia się do USA, żona Wnioskodawcy skontaktowała się z kilkoma ośrodkami naukowymi i ostatecznie przyjęła propozycję pracy na jednym z uniwersytetów w USA.

Wnioskodawca zaznaczył, że obie jednostki, w których wraz z żoną pracowali mają charakter niekomercyjny (ang. non-profit) i prowadzą badania naukowe dla pożytku publicznego (typu OpenAccess), których wyniki są bezpłatnie udostępniane całemu środowisku naukowemu (nie tylko w USA). W obu przypadkach Zainteresowany realizował programy naukowe fundowane przez rząd USA.

Wymiernym wynikiem realizacji tych programów jest szereg publikacji naukowych, które są publicznie udostępnione przez renomowane wydawnictwa naukowe.

Na podstawie deklaracji zapraszających jednostek naukowych dotyczących wynagrodzenia Zainteresowany i Jego żona otrzymali (każdy z małżonków osobną) wizę typu J1 (w ramach programu wymiany naukowej).

Córka Wnioskodawcy otrzymała wizę zależną od utrzymujących ją rodziców typu J2.

Wizy były ważne na jeden rok.

W pracy w Polsce zaproponowano Zainteresowanemu i Jego żonie urlopy bezpłatne. Wnioskodawca wskazał, iż w środowisku naukowym udzielanie urlopów bezpłatnych w takich sytuacjach jest zjawiskiem rutynowym. Jest to związane z oczekiwaniem krajowej jednostki naukowej na skorzystanie z wiedzy zdobytej przez naukowca w czasie pobytu zagranicznego (w formie współpracy, albo po ewentualnym powrocie do kraju). Nie ma to jednak związku z intencjami stypendysty.

Przed wyjazdem do USA Wnioskodawca wraz z żoną sprzedali samochód, rozwiązali umowy z PZU, rozwiązali umowę na abonament telefoniczny. Postanowili również sprzedać mieszkanie, jednak na skutek wielu obowiązków i spraw związanych z przeprowadzką do USA nie zdążyli tego zrobić. Ostatecznie Zainteresowany wraz z żoną pozostawili mieszkanie w Polsce (mieszkanie to nie przedstawiało większej wartości w kontekście zakupu nieruchomości czy kosztów życia w USA).

Zgodnie z interpretacją Ministra Finansów posiadanie mieszkania „nie może przesądzać o istnieniu w Polsce miejsca zamieszkania”.

Na początku 2004 roku (luty) cała rodzina przeprowadziła się do USA z zamiarem pozostania na stale.

Zainteresowany i Jego żona wynajęli mieszkanie, które w sposób przemyślany urządzili w celu stworzenia trwałego ogniska domowego (było to dla nich bardzo ważne biorąc pod uwagę potrzeby ich ówcześnie trzyletniej córki).

Miejscowość, w której mieszkali stanowiła dla Nich centrum życiowej działalności, którą można ocenić w aspekcie ich powiązań osobistych i gospodarczych:

• warunek ściślejszych związków osobistych: cała rodzina Zainteresowanego zamieszkała razem w USA. Żaden z członków rodziny nie opuszczał USA przez cały pobyt (ponad 3 lata),
• warunek ściślejszych związków majątkowych: wszystkie dochody uzyskiwane były w USA. Ze względu na strukturę zarobków w branży i koszty życia - praktycznie całe dochody były przeznaczane na utrzymanie,
• dodatkowe argumenty wskazujące na ściślejszy „ośrodek powiązań osobistych” z USA:
  1. przez cały czas pobytu w USA Zainteresowany wraz rodziną mieszkali w jednym miejscu (Wnioskodawca posiada umowę wynajęcia i dowody opłaty czynszu),
  2. wynajęte mieszkanie Wnioskodawca samodzielnie i kompletnie urządził. Zakupił wszystkie meble, urządzenie RTV i AGD, elementy dekoracyjne i użytkowe oraz zabawki i książki,
  3. Zainteresowany zawarł indywidualne umowy z firmami: energetyczną, telefoniczną, Internet/Telewizja. Wnioskodawca posiada różne dokumenty potwierdzające powyższe usługi.
  4. córka uczęszczała do renomowanego prywatnego przedszkola, realizującego program rozszerzonej wstępnej edukacji, pozwalającej na późniejszą naukę w najlepszych szkołach. Pomimo ogromnych kosztów placówka ta pozwoliła na szybką integrację córki z rówieśnikami z USA (Zainteresowany posiada dowody opłat),
  5. dzięki temu, już po roku córka została zakwalifikowana przez amerykańskie władze edukacyjne (egzamin) do grupy dzieci posługujących się naturalnym językiem angielskim (native english) i nie odróżniała się w żadnym stopniu od dzieci urodzonych i wychowanych w USA. Pozwoliło to na swobodny wybór dobrej szkoły,
  6. od września 2005 roku córka uczęszczała do szkoły podstawowej o wysokim poziomie kształcenia. Zgodnie z amerykańskim systemem szkolnictwa, córka jako 5-latka rozpoczęła edukację szkolną (Wnioskodawca posiada świadectwa i liczne pamiątki),
  7. Zainteresowany nawiązywał i utrzymywał kontakty towarzyskie z sąsiadami, współpracownikami i ich rodzinami, rodzinami koleżanek i kolegów córki (pikniki, przyjęcia urodzinowe itp.),
  8. Wnioskodawca uczestniczył aktywnie w lokalnym życiu społecznym np. w życiu przedszkola i szkoły (realizacja projektów integracyjnych, amerykańskie przedstawienia okolicznościowe np. Święto Niepodległości, Dzień Dziękczynienia, Halloween), jak również w życiu społecznym pozalokalnym (np. kampania wyborcza kandydata demokratów, amerykańskie święta np. Dzień Niepodległości, Dzień Weterana i wiele innych),
  9. stale uczestnictwo w życiu lokalnej parafii katolickiej,
  10. Zainteresowany posiadał zakupiony samochód (gromadzenie majątku),
  11. zdanie egzaminu i posiadanie amerykańskiego prawa jazdy,
  12. płacenie składek na ubezpieczenie zdrowotne, dodatkowe ubezpieczenie stomatologiczne i farmaceutyczne,
  13. płacenie składki ubezpieczenia emerytalnego,
  14. zbieranie historii zniżek ubezpieczeniowych,
  15. każdy z członków rodziny miał wybranego lekarza pierwszego kontaktu,
  16. Wnioskodawca budował historię kredytową,
  17. Zainteresowany posiadał (niektóre nadal posiada) karty „stałego klienta” w wielu sklepach i punktach usługi,
  18. Wnioskodawca wspierał lokalne organizacje społeczne, dobroczynne i pożytku publicznego,
  19. oboje z żoną pracowali w renomowanych uniwersytetach. Praca na takich uczelniach gwarantuje łatwe znalezienie dobrej pracy w dowolnym miejscu w USA. Cenę, którą trzeba za to zapłacić są bardzo niskie wynagrodzenia. Dlatego pracy w takich ośrodkach nie można traktować jako źródła zysku ekonomicznego a jedynie jako inwestycję w swoją karierę zawodową (szczególnie w USA).
  
  

Zainteresowany posiada dokumenty potwierdzające większość wymienionych powyżej argumentów: rachunki, umowy, fotografie, itp.

Praca zarówno Wnioskodawcy, jak i Jego żony przebiegała bardzo pomyślnie (wymierne ich rezultaty można ocenić liczbą opublikowanych prac naukowych).

Pracodawcy proponowali Zainteresowanemu i Jego żonie kontynuację pracy.

Jednakże z powodu krytycznego stanu zdrowia ojca małżonki (pobyt w szpitalu) na początku 2007 roku, po ponad trzech latach spędzonych w USA, postanowili powrócić do Polski. Zainteresowany wskazał, iż przebywali z żoną w USA na warunkach wizy J1, którą kilkakrotnie przedłużali. Wizę taką można kontynuować do pięciu lat włącznie.

Nie podejmowali kroków mających na celu zmianę statutu wiz, ponieważ taką procedurę uruchamia się na rok przed zakończaniem legalnej możliwości posiadania wizy J1.

W przypadku Zainteresowanego przypadałoby to pod koniec czwartego roku pobytu. Jako, że sytuacja życiowa Wnioskodawcy zmieniła się w trzecim roku pobytu w USA, nie miał okazji rozpocząć ww. procedury i musiał wraz z rodziną powrócić do Polski przed upływem ważności wiz.

W zaistniałych okolicznościach na początku roku 2007 Zainteresowany wraz z całą rodziną powrócił do Polski.

Po powrocie Wnioskodawca dostał propozycję zrobienia habilitacji i objęcia stanowiska docenta oraz został kierownikiem grantu przyznanego przez Ministerstwo Nauki i Szkolnictwa Wyższego.

Został również nominowany do nagrody Prezesa Rady Ministrów za najlepszą pracę habilitacyjną. Powyższe fakty zadecydowały o pozostaniu w Polsce.

Nie mniej jednak Wnioskodawca nadal utrzymuje ścisłą współpracę z amerykańskimi współpracownikami.

Od powrotu do Polski regularnie podróżuje On służbowo do USA (wiza B2 biznes: ważna 10 lat). Oboje z małżonką mają otwarte zaproszenia od amerykańskich jednostek do powrotu do USA.

Zainteresowany wskazuje, że urzędy skarbowe uznają, że rozpatrując kwestię ustalenia miejsca zamieszkania na podstawie centrum interesów życiowych należy brać pod uwagę posiadanie w danym kraju centrum interesów osobistych lub gospodarczych. Za „interesy osobiste” należy rozumieć powiązania rodzinne i towarzyskie danej osoby. W praktyce – zdaniem Zainteresowanego – chodzi tu o sytuację, w której w danym państwie znajduje się najbliższa rodzina danej osoby (małżonek i dzieci). Przez „interesy gospodarcze” należy natomiast rozumieć miejsce wykonywania pracy, prowadzenia działalności gospodarczej, czy też posiadanie majątku.

Na potwierdzenie powyższego stanowiska Zainteresowany powołuje się na szereg postanowień i interpretacji organów podatkowych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w 2005 roku Zainteresowany podlegał w Polsce ograniczonemu, czy też nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu...

Zdaniem Wnioskodawcy, podczas całego pobytu w USA rozliczenia podatkowe dokonywał w miejscu ówczesnego miejsca zamieszkania, czyli w USA „zgodnie z Umową między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Stanów Zjednoczonych Ameryki o uniknięciu podwójnego opodatkowania i zapobieżeniu uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, podpisaną w Waszyngtonie dnia 8 października 1974 r. (dalej nazywaną UMOWĄ POLSKA - USA).

W ramach UMOWY POLSKA-USA przyznano Zainteresowanemu ulgę podatkową zgodnie z art. 17. Umowę międzynarodową Wnioskodawca traktował jako nadrzędną w stosunku do prawa polskiego.

W art. 5 UMOWY POLSKA-USA zawarte są ogólnie zasady opodatkowania, które w punkcie 1 stanowią: „1) Osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie może być opodatkowana przez drugie Umawiające się Państwo z tytułu dochodu pochodzącego ze źródeł z tego drugiego Umawiającego się Państwa i tylko z tytułu takiego dochodu, zgodnie ze wszystkimi ograniczeniami zawartymi w niniejszej Umowie”.

Zgodnie z art. 5 pkt 1, dla rozstrzygnięcia miejsca opodatkowania kluczowym jest ustalenie miejsca zamieszkania.

W tym celu zgodnie z UMOWĄ POLSKA-USA Wnioskodawca posłużył się art. 3, punkt 7b, który definiuje, co oznacza miejsce zamieszkania na terytorium Polski: „b) jakąkolwiek osobę (oprócz spółki lub innej jednostki organizacyjnej, traktowanej zgodnie z polskim prawem jako spółka) mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Polski dla celów jej opodatkowania, lecz w przypadku udziałowca spółki prawa cywilnego lub zarządcy majątku tylko w takim zakresie, w jakim dochód uzyskany przez taką osobę z tego tytułu podlega podatkowi polskiemu jako dochód uzyskany przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce”.

Zainteresowany uważa, iż oznacza to, że aby określić czy Jego miejsce zamieszkania w 2005 roku było w Polsce, należy posłużyć się przepisami wewnętrznymi państwa polskiego.

Ustawa z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, w art. 3 definiuje tylko zasadę opodatkowania: „1. Osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce poleżenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy”.

Niestety ww. ustawa nie precyzuje definicji miejsca zamieszkania. W związku z brakiem jednoznacznej definicji miejsca zamieszkania zapisanej w ustawie z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, urzędy skarbowe odwołują się do przepisów kodeksu cywilnego stanowiących, że „miejscem zamieszkania osoby fizycznej jest miejscowość, w której osoba przebywa z zamiarem stałego pobytu”.

W świetle tak postawionej sprawy, podatnik ma bardzo trudne zadanie, ponieważ musi udowodnić coś, co było jego zamiarem, intencją, wolą, coś do czego dążył.

Dla Polaków chcących pozostać na stale zagranicą jest to bardzo trudne głównie ze względu na fakt, że często dotyczy to osób, które z powodu różnorodnych okoliczności, mimo woli osiedlenia zagranicą, były zmuszone do powrotu do Polski.

Ponadto, a może raczej przede wszystkim, ocena czyjejś woli jest bardzo subiektywna. Pracownik urzędu skarbowego jest człowiekiem, który na podstawie przedstawionych mu przesłanek ocenia w sposób subiektywny zamiar podatnika. Wkrada się tu pewna dowolność interpretacji, możliwość wystawienia różnej oceny woli podatnika w zależności od podejścia urzędnika.

Problem z interpretacją polskich przepisów podatkowych został rozwiązany wraz z nowelizacją ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wprowadzoną od 2007 roku.

Wprowadzono wtedy definicję miejsca zamieszkania podatnika na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, która to miała na celu uproszczenie interpretacji i ujednolicanie prawa.

Art. 3 znowelizowanej ustawy stanowi: „1. Osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

1a. Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę która:

1. posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
2. przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.”

W świetle tak sformułowanej ustawy miejsce zamieszkania podatnika jest zdeterminowane poprzez miejsce, gdzie znajduje się jego centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych).

Mimo że ww. ustawa (która zdaniem Zainteresowanego jednoznacznie wskazuje, że Jego miejsce zamieszkania w 2005 było w USA) nie może być zastosowana do zdarzeń, które wydarzyły się w 2005 roku, Wnioskodawca podkreślił, iż w obecnie obowiązującej ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych, definicja miejsca zamieszkania znacząco pokrywa się z definicją miejsca zamieszkania dla celów podatkowych sformułowaną znacznie wcześniej w UMOWIE POLSKA-USA.

UMOWA POLSKA-USA przewiduje sytuację, kiedy trudno jest ustalić miejsce zamieszkania podatnika.

W związku z tym art. 4 ustanawia:

„Miejsce zamieszkania dla celów podatkowych.

Jeżeli w znaczeniu artykułu 3, ustępu 1, punktów 7 i 8 niniejszej Umowy osoba fizyczna ma miejsce zamieszkania w obydwu Umawiających się Państwach, to:

1. będzie ona uważana za mającą miejsce zamieszka w tym Umawiającym się Państwie, w którym ona stale zamieszkuje. Jeżeli ona stale zamieszkuje w obydwu Umawiających się Państwach lub nie zamieszkuje w żadnym z Umawiających się Państw, to będzie uważana za mającą miejsce zamieszkanie na terytorium tego Umawiającego się Państwa, z którym jej związki osobiste i majątkowe są ściślejsze (ośrodek powiązań osobistych).”

Zgodnie z art. 4 UMOWY POLSKA-USA rodzina Wnioskodawcy spełniała oba warunki (związki osobista i majątkowe są ściślejsze) dla uznania USA jako ich „miejsca zamieszkania dla celów podatkowych”.

Zdaniem Zainteresowanego w 2005 roku podlegał On ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Wynika to z faktu zarówno Jego, jak i Jego rodziny miejsca zamieszkania w latach 2004-2007.

Zgodnie z zamiarem pozostania wraz z całą rodziną w USA na stałe, Zainteresowany podjął wraz z małżonką wysiłek by zbudować ognisko domowe w USA.

W 2005 roku w USA znajdował się ośrodek interesów życiowych, ośrodek powiązań osobistych Wnioskodawcy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.) - w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 stycznia 2007 r. - osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Na podstawie art. 3 ust. 2a ww. ustawy osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów z pracy wykonywanej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie stosunku służbowego lub stosunku pracy, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia, oraz od innych dochodów osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Stosownie do art. 4a ww. ustawy przepisy art. 3 ust. 1 i 2a stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 pkt 7 umowy zawartej między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Stanów Zjednoczonych Ameryki o uniknięciu podwójnego opodatkowania i zapobieżeniu uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, podpisanej w Waszyngtonie w dniu 8 października 1974 r. (Dz. U. z 1976 r. Nr 31, poz. 178), określenie „osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Polski” oznacza:

1. polską spółkę i
2. jakąkolwiek osobę (oprócz spółki lub innej jednostki organizacyjnej, traktowanej zgodnie z polskim prawem jako spółka) mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Polski dla celów jej opodatkowania, lecz w przypadku udziałowca spółki prawa cywilnego lub zarządcy majątku tylko w takim zakresie, w jakim dochód uzyskany przez taką osobę z tego tytułu podlega podatkowi polskiemu jako dochód uzyskany przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce.

Natomiast zgodnie z art. 3 ust. 1 pkt 8 ww. umowy, określenie „osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium na terytorium Stanów Zjednoczonych Ameryki” oznacza:

1. spółkę Stanów Zjednoczonych i
2. jakąkolwiek osobę (oprócz spółki lub innej jednostki organizacyjnej, traktowanej zgodnie z prawem Stanów Zjednoczonych jako spółka) mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Stanów Zjednoczonych dla celów jej opodatkowania, lecz w przypadku udziałowca spółki prawa cywilnego lub zarządcy majątku tylko w takim zakresie, w jakim dochód uzyskany przez taką osobę z tego tytułu podlega podatkowi Stanów Zjednoczonych jako dochód uzyskany przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w Stanach Zjednoczonych.

Zgodnie z art. 4 cytowanej umowy, jeżeli w znaczeniu art. 3 ust. 1 pkt 7 i 8 niniejszej Umowy osoba fizyczna ma miejsce zamieszkania w obydwu Umawiających się Państwach, to:

1. będzie ona uważana za mającą miejsce zamieszkania w tym Umawiającym się Państwie, w którym ona stale zamieszkuje. Jeżeli ona stale zamieszkuje w obydwu Umawiających się Państwach lub nie zamieszkuje w żadnym z Umawiających się Państw, to będzie uważana za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium tego Umawiającego się Państwa, z którym jej związki osobiste i majątkowe są ściślejsze (ośrodek powiązań osobistych),
2. jeżeli nie można ustalić, w którym z Umawiających się Państw znajduje się ośrodek jej powiązań osobistych, to będzie ona uważana za mającą miejsce zamieszkania na terytorium tego Umawiającego się Państwa, w którym ona zazwyczaj przebywa,
3. jeżeli ona zazwyczaj przebywa w obydwu Umawiających się Państwach lub nie przebywa w żadnym z Umawiających się Państw, to będzie ona uważana za mającą miejsce zamieszkania na terytorium tego Umawiającego się Państwa, którego jest obywatelem.
   
   

Definicja ta odnosi się zatem bezpośrednio do określenia „miejsca zamieszkania” przyjętego w ustawodawstwach wewnętrznych państw i uwzględnia różne formy więzi osobistej z państwem, które we własnym ustawodawstwie ustala podstawę do nieograniczonego obowiązku podatkowego.

W przepisach polskiego prawa podatkowego obowiązujących do dnia 31 grudnia 2006 r. pojęcie „miejsca zamieszkania” nie zostało zdefiniowane.

Zgodnie z art. 25 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), miejscem zamieszkania osoby fizycznej jest miejscowość, w której osoba ta przebywa z zamiarem stałego pobytu. Warunek przebywania w danym miejscu ma charakter obiektywny. Zamiar stałego pobytu w danej miejscowości ma natomiast charakter subiektywny, ponieważ odnosi się do zamiaru (woli) osoby.

Jednocześnie jednak istnieją kryteria obiektywizujące zamiar stałego pobytu. Uznaje się na przykład, że podatnik wykazuje zamiar stałego pobytu w danej miejscowości, jeżeli miejscowość ta stanowi dla niego centrum jego życiowej działalności, ocenianej w aspekcie jego powiązań osobistych i gospodarczych. Należy przy tym podkreślić, że sama deklaracja osoby co do jej zamiaru nie ma doniosłości prawnej, jeżeli nie znajduje wyrazu w faktycznych okolicznościach wskazujących na to, gdzie ustanowiła ona ośrodek życiowej działalności.

Miejsce zamieszkania osoby fizycznej, znajduje się tam, gdzie osoba ta posiada stałe ognisko domowe. Ognisko to musi być trwałe, co oznacza, że osoba ta urządziła je i zastrzegła dla swego trwałego użytkowania, w przeciwieństwie do przebywania w konkretnym miejscu, ale w takich warunkach, z których wynika, że dany pobyt jest zamierzony na krótki okres.

Istotnym czynnikiem jest trwałość zamieszkania, dbałość o ognisko domowe, a oznacza to, że osoba zainteresowana czyni wszystko, co jest niezbędne, aby mieć to mieszkanie do własnej dyspozycji w każdym czasie, w sposób ciągły, a nie od czasu do czasu, na pobyt, który z różnych powodów może mieć krótkotrwały charakter.

W przypadku, kiedy osoba fizyczna posiada stałe ognisko domowe w obu Umawiających się państwach decydujące znaczenie dla określenia, w którym z państw osoba fizyczna ma miejsce zamieszkania ma to, czy stworzyła w danym państwie ośrodek (centrum) interesów życiowych, rozumiany jako suma okoliczności osobistych i gospodarczych. Ośrodek interesów życiowych obejmuje powiązania osobiste i ekonomiczne (m.in. źródła dochodu, miejsce przebywania najbliższej rodziny podatnika, znajomi, miejsce położenia jego składników majątku). Dokonując oceny gdzie dana osoba ma centrum interesów życiowych, wszelkie okoliczności należy rozważyć w całości, lecz niewątpliwie należy zwrócić szczególną uwagę na indywidualne postępowanie danej osoby. Jeżeli osoba, mająca ognisko domowe w jednym państwie, utworzyła ognisko domowe w drugim państwie, z zachowaniem w całej pełni pierwszego ogniska, to fakt, iż pierwsze z nich zostało zachowane w środowisku, w którym osoba ta zawsze mieszkała, pracowała i w którym znajduje się jej rodzina, znajomi i mienie, może w połączeniu z innymi elementami wskazywać, że osoba ta zachowała ośrodek swych życiowych interesów w pierwszym państwie.

Ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynika, iż na początku 2004 roku Zainteresowany wraz z rodziną wyjechał do Stanów Zjednoczonych.

Od tego momentu ściślejsze powiązania osobiste i rodzinne łączyły Wnioskodawcę ze Stanami Zjednoczonymi.

Przed wyjazdem do USA Wnioskodawca wraz z żoną sprzedali samochód, rozwiązali umowy z PZU, rozwiązali umowę na abonament telefoniczny. Postanowili również sprzedać mieszkanie, jednak nie zdążyli tego zrobić.

Zainteresowany i Jego żona wynajęli w USA mieszkanie, w celu stworzenia trwałego ogniska domowego. Ściślejsze powiązania osobiste i gospodarcze łączyły Zainteresowanego ze Stanami Zjednoczonymi.

Wnioskodawca wskazał, iż żaden z członków rodziny nie opuszczał USA przez cały pobyt (ponad 3 lata).

Wymienione przez Zainteresowanego w przedmiotowym wniosku okoliczności (miejsce zamieszkania, praca oraz najbliższa rodzina) świadczą, iż w okresie, którego dotyczy wniosek ze Stanami Zjednoczonymi Wnioskodawcę łączyły ściślejsze powiązania osobiste i gospodarcze.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku stan faktyczny i przytoczone przepisy prawne stwierdzić należy, iż w 2005 r. Zainteresowany podlegał ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce, tj. podlegał opodatkowaniu jedynie od dochodów osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z uwzględnieniem treści umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Jednocześnie wskazać należy, iż na powyższe rozstrzygnięcie nie ma wpływu zmiana art. 3 ust. 1, art. 3 ust. 2a oraz art. 4a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, które obowiązują od dnia 1 stycznia 2007 r.

W odniesieniu do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji organów podatkowych stwierdzić należy, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.