INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani, przedstawione we wniosku z dnia 08.08.2010 r. (data wpływu 16.08.2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodu ze sprzedaży nieruchomości – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16.08.2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodu ze sprzedaży nieruchomości.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W wyniku przeprowadzonych postępowań spadkowych w latach 1992-2002 oraz na drodze administracyjnej Wnioskodawczyni zwrócono zespół pałacowo-parkowy. W opinii Wnioskodawczyni data ostatniego postępowania spadkowego (po śmierci stryja) tj. 23.05.2002 r. jest momentem, od którego pełna własność przechodzi na spadkobierców. Postanowienia sądowo-spadkowe po przodkach Wnioskodawczyni zakończyły się w 2002 r. Ojciec Wnioskodawczyni wraz z rodzeństwem byli spadkobiercami od samego początku tj. od 1946 r. po dziadku Wnioskodawczyni. Błędna interpretacja Dekretu z 1948 r. uniemożliwiła rodzinie użytkowanie obiektu jako prawowitym właścicielom, co doprowadziło do zrujnowania go. Przekazanie własności nastąpiło po kilku latach na skutek długotrwałych procedur związanych ze zwrotem ww. nieruchomości. Cały proces wyglądał następująco:

1. wystąpienie do wojewody o zwrot nieruchomości w 2004 r.
2. decyzja wojewody z dnia 29.06.2006 r. o niegodnym z prawem wywłaszczeniu zespołu pałacowo-parkowego,
3. zaskarżenie decyzji wojewody przez Ministra Rolnictwa,
4. wyrok WSA w Warszawie z dnia 19.09.2007 r. uchylający zaskarżoną decyzję Ministra Rolnictwa,
5. ponowne zaskarżenie przez Agencję Nieruchomości Rolnych,
6. prawomocny wyrok WSA uchylający zaskarżenie Agencji Nieruchomości Rolnych,
7. wyrażenie zgody przez Agencję Nieruchomości Rolnych na wydanie nieruchomości
8. wydzielenie geodezyjne nieruchomości, wpis do księgi wieczystej w dniu 04.08.2009 r.
   
   

Ze względu na katastrofalny stan techniczny konstrukcja techniczna budynku zdaniem biegłych grozi zawaleniem. W związku z powyższym Wnioskodawczyni wraz z pozostałymi członkami rodziny zmuszona została do sprzedaży nieruchomości co nastąpiło 16.07.2010 r.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Czy istnieje obowiązek płacenia podatku dochodowego z tytułu sprzedaży zespołu pałacowo-parkowego...

Zdaniem Wnioskodawczyni podatek dochodowy od sprzedaży zespołu pałacowo-parkowego jest nienależny, gdyż od dnia nabycia praw spadkowych minęło 5 lat.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a, 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do treści art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów
   
   

-jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonywaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Z przedstawionych we wniosku okoliczności wynika, że ostatnie „postępowanie spadkowe”, potwierdzające fakt nabycia przez Wnioskodawczynię zespołu pałacowo-parkowego, zakończyło się w 2002 r. Z uwagi na niewłaściwą interpretację dekretu z 1948 r. pozbawiono właścicieli możliwości użytkowania ww. nieruchomości. W związku z powyższym w 2004 r. wystąpiono do wojewody z wnioskiem o jej zwrot. W dniu 29 czerwca 2006 r. wojewoda wydał decyzję o niezgodnym z prawem wywłaszczeniu zespołu pałacowo – parkowego, która została następnie zaskarżona przez Ministra Rolnictwa oraz Agencję Nieruchomości Rolnych. Wyrokami Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego decyzja wojewody została utrzymana w mocy, Agencja Nieruchomości Rolnych wyraziła zgodę na wydanie nieruchomości i w dniu 4 sierpnia 2009 r. dokonano wpisu w księdze wieczystej.

W przedmiotowej sprawie istotna jest więc kwestia, czy zwrot nieruchomości w trybie przedstawionym przez Wnioskodawczynię będzie stanowił nabycie nieruchomości w myśl powołanego uprzednio art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle art. 112 ust. 2 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2004r. Nr 261 poz. 2603 ze zm.), wywłaszczenie nieruchomości polega na pozbawieniu albo ograniczeniu, w drodze decyzji, prawa własności, prawa użytkowania wieczystego lub innego prawa rzeczowego na nieruchomości.

Wywłaszczenie nieruchomości jest instytucją, za pomocą której państwo wkracza w sferę indywidualnych praw obywateli dla osiągnięcia celów o szczególnej doniosłości publicznej. W drodze decyzji dochodzi, m.in. do pozbawienia dotychczasowego właściciela prawa własności nieruchomości, z drugiej zaś strony przejścia prawa własności na rzecz Skarbu Państwa lub gminy. Jednocześnie ww. ustawa zawiera swoistą gwarancję, że wywłaszczona nieruchomość będzie wykorzystywana wyłącznie zgodnie z celem, na który dokonano wywłaszczenia. Gwarancją tą jest instytucja zwrotu nieruchomości, w przypadku, kiedy nieruchomość stała się zbędna z punktu widzenia celu na jaki dokonano wywłaszczenia.

Zgodnie z art. 136 ust. 2 i ust. 3 ww. ustawy, w razie powzięcia zamiaru użycia wywłaszczonej nieruchomości lub jej części na inny cel niż określony w decyzji o wywłaszczeniu, właściwy organ zawiadamia poprzedniego właściciela lub jego spadkobiercę o tym zamiarze, informując równocześnie o możliwości zwrotu wywłaszczonej nieruchomości. Poprzedni właściciel lub jego spadkobierca mogą żądać zwrotu wywłaszczonej nieruchomości lub jej części, jeżeli, stosownie do przepisu art. 137, stała się zbędna na cel określony w decyzji o wywłaszczeniu. Z wnioskiem o zwrot nieruchomości lub jej części występuje się do starosty, wykonującego zadanie z zakresu administracji rządowej, zawiadamiając o tym właściwy organ.

Decyzja o zwrocie nieruchomości pełni funkcję restytucyjną, przywraca bowiem prawo własności nieruchomości osobie lub spadkobiercy tej osoby, do której nieruchomość należała przed wywłaszczeniem. Oznacza to, że w przedmiotowej sprawie nie można mówić o przeniesieniu prawa własności na zasadach ogólnych wynikających z przepisów o charakterze cywilnoprawnym, ale jedynie o restytucji (przywróceniu) stanu sprzed wywłaszczenia.

Zatem, skoro decyzja o zwrocie wywłaszczonej nieruchomości na rzecz spadkobierców byłego właściciela nie kreuje prawa do niej, lecz tylko przywraca stosunki własnościowe sprzed wywłaszczenia, to zwrot taki nie stanowi nabycia w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wobec czego przychód ze sprzedaży nieruchomości zwróconej po wywłaszczeniu spadkobiercy byłego właściciela nie będzie podlegał opodatkowaniu.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.