INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 12 października 2009r. (data wpływu 14 października 2009r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawidłowości udokumentowania zaistniałych „różnic kursowych" dotyczących kosztów poniesionych w PLN - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 października 2009r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawidłowości udokumentowania zaistniałych „różnic kursowych" dotyczących kosztów poniesionych w PLN.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca zamierza rozliczać się z niektórymi odbiorcami krajowymi w EURO. Rozliczenia te mają dotyczyć tylko towaru zakupionego w walucie EURO, który Wnioskodawca odsprzedaje odbiorcom krajowym. Oprócz kosztu zakupu towaru w EURO Wnioskodawca ponosi również pewne koszty w PLN, które musi uwzględnić w cenie towaru. Są to m.in. koszty transportu, tłumaczeń zagranicznych i inne koszty związane z przygotowaniem transakcji. Koszty te będą przeliczane na EURO i uwzględniane w cenie towaru. Zapłata za towar nastąpi w odroczonym terminie płatności w EURO i zostanie przeliczona na PLN po kursie z dnia wpływu. Wahania kursowe mogą spowodować, że zapłata w EURO po przeliczeniu na PLN nie pokryje kosztów ponoszonych w PLN lub też będzie je przewyższać. Strony transakcji ustaliły, że Wnioskodawca będzie obciążał lub uznawał kontrahenta tak by koszty ponoszone w PLN były w całości zrekompensowane przez klientów i chce w ten sposób wyeliminować ryzyko kursowe dotyczące kosztów ponoszonych uprzednio w PLN.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca powinien wyliczone „różnice kursowe" dotyczące kosztów poniesionych w PLN od wszystkich transakcji zapłaconych w danym miesiącu przenieść na kontrahenta wystawiając notę obciążeniową lub uznaniową, tak by zabezpieczyć tę część transakcji przed ryzykiem kursowym, czy też powinien różnicę wyliczać do każdej faktury i dokonać korekty ceny poprzez wystawienie faktury korygującej...

Zdaniem Wnioskodawcy, winien on dokonać wyliczenia różnicy do każdej faktury i odpowiednio skorygować cenę towaru poprzez wystawienie faktury korygującej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (art. 7 ust. 1 ustawy).

W myśl art. 19 ust. 1 cyt. ustawy obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Jeżeli dostawa towaru lub wykonanie usługi powinny być potwierdzone fakturą, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7. dniu, licząc od dnia wydania towaru lub wykonania usługi (art. 19 ust. 4 ustawy o VAT).

Stosownie do art. 106 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Na mocy § 5 ust. 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1337 ze zm.) kwoty podatku wykazuje się w złotych bez względu na to, w jakiej walucie określona jest kwota należności w fakturze.

Stosownie do art. 31a ust. 1 ww. ustawy o VAT, w przypadku gdy kwoty stosowane do określenia podstawy opodatkowania są określone w walucie obcej, przeliczenia na złote dokonuje się według kursu średniego danej waluty obcej ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski na ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień powstania obowiązku podatkowego, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3.

W przypadku gdy zgodnie z przepisami ustawy lub przepisami wykonawczymi do ustawy podatnik może wystawić fakturę przed powstaniem obowiązku podatkowego i wystawi ją w przewidzianym przepisami terminie, a kwoty stosowane do określenia podstawy opodatkowania są określone w walucie obcej na tej fakturze, przeliczenia na złote dokonuje się według kursu średniego danej waluty obcej ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski na ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień wystawienia faktury (art. 31a ust. 2 ustawy o VAT).

Przytoczone powyżej przepisy wskazują tryb postępowania w przypadku, gdy kwoty wykazane zostały na fakturze w walucie obcej. Żaden z przepisów ustawy ani przepisów

wykonawczych do niej nie określa natomiast, które podmioty i w stosunku do jakich transakcji mogą stosować walutę obcą na fakturach dokumentujących dane czynności. Ponadto cytowane przepisy prowadzą do wniosku, iż podmioty dokonujące przeliczania kwot wyrażonych w walutach obcych nie mają dowolności co do wyboru sposobu przeliczania, gdyż zasady takie zostały wyraźnie określone w przywołanych przepisach. Zatem kwoty wyrażone w walucie obcej przelicza się na złote według wyliczonego i ogłoszonego przez NBP kursu średniego waluty obcej na ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień wystawienia faktury, o ile jest ona wystawiona w terminie, w którym podatnik obowiązany jest do jej wystawienia.

Zasady wystawiania i rozliczania faktur korygujących regulują przepisy cyt. powyżej rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008r. W myśl zatem § 13 ust. 1 i 3 oraz § 14 ust. 1 tego rozporządzenia fakturę korygującą wystawia się:

• w przypadku, gdy po wystawieniu faktury udzielono rabatów określonych w art. 29 ust. 4 ustawy (§ 13 ust. 1);
• w przypadku zwrotu sprzedawcy towarów oraz zwrotu nabywcy kwot nienależnych, o których mowa w art. 29 ust. 4 ustawy (§ 13 ust. 3 pkt 1);
• w przypadku zwrotu nabywcy zaliczek, przedpłat, zadatków lub rat, podlegających opodatkowaniu (§ 13 ust, 3 pkt 2);
• w przypadku, gdy podwyższono cenę po wystawieniu faktury lub w razie stwierdzenia pomyłki w cenie, stawce lub kwocie podatku bądź w jakiejkolwiek innej pozycji faktury (§ 14 ust. 1).
  
  

Powyższe przepisy wskazują sytuacje, w których można wystawić fakturę korygującą i nie ma wśród nich przypadku dot. korekty z tytułu powstania różnic wynikających ze zmiany kursu walut.

Analiza przywołanych przepisów prowadzi do wniosku że w sytuacji gdy faktura jest wystawiona w walucie obcej, to o ile kwota podatku VAT należnego zostanie ustalona w PLN zgodnie z art. 31a ust. 1 ww. ustawy o VAT, tj. według kursu średniego danej waluty obcej ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski na ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień powstania obowiązku podatkowego, bądź o ile kwota podatku VAT należnego zostanie ustalona w PLN zgodnie z art. 31a ust. 2 ww. ustawy o VAT tj. według kursu średniego danej waluty obcej ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski na ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień wystawienia faktury, wówczas wykazaną na fakturze kwotę podatku należy uznać za prawidłową i nie ma podstaw do jej zmiany. Natomiast fakt otrzymania zapłaty należności wykazanej na fakturze wystawionej w walucie obcej (nawet w sytuacji, gdyby kurs waluty z dnia otrzymania był inny niż kurs zastosowany w dniu wystawienia faktury), nie wywiera skutków w zakresie podatku VAT, a zatem nie zmienia się wysokość podatku VAT należnego.

Wynika z tego więc, iż różnice kursowe dla podatku od towarów i usług są, co do zasady, neutralne i nie mają wpływu na rozliczenie tego podatku, w tym na wysokość podstawy opodatkowania i kwoty podatku.

Powyższe stwierdzenie odnosi się jednak tylko do sytuacji gdy wystąpienie różnic kursowych nie skutkuje zmianą ceny sprzedawanego towaru.

Z przedstawionego w złożonym wniosku zdarzenia przyszłego wynika, iż zamierza rozliczać się z niektórymi odbiorcami krajowymi w EURO. Rozliczenia te mają dotyczyć tylko towaru zakupionego w walucie EURO, który Wnioskodawca odsprzedaje odbiorcom krajowym. Oprócz kosztu zakupu towaru w EURO, Wnioskodawca ponosi również pewne koszty w PLN, które musi uwzględnić w cenie towaru. Są to m.in. koszty transportu, tłumaczeń zagranicznych i inne koszty związane z przygotowaniem transakcji. Koszty te będą przeliczane na EURO i uwzględniane w cenie towaru. Zapłata za towar nastąpi w odroczonym terminie płatności w EURO i zostanie przeliczona na PLN po kursie z dnia wpływu. Wahania kursowe mogą spowodować, że zapłata w EURO po przeliczeniu na PLN nie pokryje kosztów ponoszonych w PLN lub też będzie je przewyższać. Strony transakcji ustaliły, że Wnioskodawca będzie obciążał lub uznawał kontrahenta tak by koszty ponoszone

w PLN były w całości zrekompensowane przez klientów i chce w ten sposób wyeliminować ryzyko kursowe dotyczące kosztów ponoszonych uprzednio w PLN.

Zatem przedstawiony we wniosku problem nie dotyczy kwestii czy w sytuacji udokumentowania transakcji fakturą wystawioną w walucie obcej, wystąpienie różnic kursowych ma wpływ na kwotę podatku należnego z tytułu tej transakcji. Problem ten bowiem dotyczy kwestii czy wobec uzgodnień pomiędzy stronami, iż koszty transakcji poniesione przez Wnioskodawcę w PLN takie jak m.in. koszty transportu, tłumaczeń zagranicznych i inne koszty związane z przygotowaniem transakcji, które dla celów tej transakcji przeliczane są na walutę obcą (będącą walutą transakcji), a które to koszty mają być w całości rekompensowane Wnioskodawcy przez nabywcę, fakt wystąpienia różnic kursowych będzie skutkował koniecznością korekty ceny poprzez wystawienie faktury korygującej.

Z analizy wskazanego we wniosku sposobu rozliczania transakcji wynika, iż wobec konieczności przewalutowywania niektórych kosztów transakcji, przy jednoczesnym ustaleniu między stronami, że koszty te poniesione w PLN mają być rekompensowane, może wystąpić konieczność zmiany ceny sprzedawanego towaru. Stąd też, o ile faktycznie, wystąpienie różnic kursowych prowadzi do zmiany ceny towaru, to wówczas należy dokonać korekty faktury VAT dokumentującej sprzedaż.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy, iż Spółka powinna dokonać wyliczenia różnicy do każdej faktury i odpowiednio skorygować cenę towaru poprzez wystawienie faktury korygującej, należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.