INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 10 sierpnia 2010r. (data wpływu 17 sierpnia 2010r.), uzupełnionym pismem z dnia 12 listopada 2010r. (data wpływu 15 listopada 2010r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania obniżonej stawki podatku do dostawy dwumiesięcznika wytwarzanego metodą poligraficzną - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 sierpnia 2010r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony pismem z dnia 12 listopada 2010r. (data wpływu 15 listopada 2010r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania obniżonej stawki podatku do dostawy dwumiesięcznika wytwarzanego metodą poligraficzną.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Gmina jest podatnikiem podatku VAT czynnym od dnia 1 października 2005r. (od miesiąca stycznia 1998r. podatnikiem podatku VAT był Urząd Gminy) z tytułu zawieranych umów cywilno-prawnych, gmina składa deklaracje VAT-7. Gmina jest wydawcą dumiesiącznika.

Biblioteka Narodowa, Narodowy Ośrodek ISSN nadał dwumiesięcznikowi lokalnemu symbol 1896-1983. Postanowieniem Sądu Okręgowego z dnia 28 lutego 2006r. wpisano do rejestru dzienników i czasopism – dwumiesięcznik. Główny Urząd Statystyczny w dniu 24 maja 2006r. do celów podatkowych umieścił w grupowaniu 22.13.10-00 gazety, magazyny i czasopisma wychodzące mniej niż cztery razy w tygodniu.

Materiały do wytwarzania dwumiesięcznika dostarczają osoby pracujące w zespole redakcyjnym – pracownicy Urzędu Gminy, dyrektorzy szkół, przedszkoli, kierownicy jednostek organizacyjnych, prezesi organizacji społecznych. Obróbką graficzną, składem, drukiem, dystrybucją zajmują się pracownicy Gminnego Ośrodka Kultury. Jednorazowy nakład to 230 egzemplarzy składający się od 10 do 13 kartek, okładki kolorowe, środek czarnobiały drukowany na drukarce laserowej np. Laser Jet 4100N. Okładki kolorowe drukowane na drukarce laserowej np. Color Laser 3550. Kartki łączone zszywaczem w trzech miejscach. Dochód uzyskiwany ze sprzedaży dwumiesięcznika wpłacany jest na konto dochodów gminy. Dochód ze sprzedaży za 2009r. wyniósł 1.406,00 zł brutto.

W piśmie uzupełniającym z dnia 12 listopada 2010r. Wnioskodawca wyjaśnił, iż dwumiesięcznik nie zawiera treści reklamowych.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy wydawanie ww. dwumiesięcznika można zaliczy do poligrafii...
2. Czy można zastosować obniżoną stawkę podatku VAT...
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, produkcję dwumiesięcznika można zaliczyć do małej poligrafii i zastosować stawkę obniżoną 7% podatku VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary, stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy, rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Według art. 7 ust. 1 powołanej ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Świadczenie usług, na podstawie art. 8 ust. 1 powołanej ustawy, stanowi każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy.

Stawka podatku – na podstawie art. 41 ust. 1 wskazanej ustawy - wynosi 22%, jednakże zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i przepisów wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi.

Zgodnie z art. 41 ust. 2 ww. ustawy, w związku z poz. 49 ww. załącznika nr 3 do ustawy o podatku od towarów i usług, opodatkowaniu stawką podatku w wysokości 7%, podlegają, objęte grupowaniem PKWiU ex 22.12 i ex 22.13, gazety, magazyny, czasopisma - oznaczone stosowanymi na podstawie odrębnych przepisów symbolami ISSN, wytwarzane metodami poligraficznymi, z wyłączeniem: wydawnictw, w których nie mniej niż 67% powierzchni jest przeznaczone na nieodpłatne lub odpłatne ogłoszenia handlowe, reklamy lub teksty reklamowe.

Z treści objaśnienia zamieszczonego pod załącznikami do ustawy o podatku od towarów i usług wynika, że oznaczenie w załączniku danej grupy „ex” oznacza, że stawka podatku odnosi się tylko do danego wyrobu/usługi z danego grupowania.

Zarówno ustawa o podatku od towarów i usług, jak również przepisy wykonawcze do niej nie definiują pojęcia: „poligrafia.” W związku z tym należy posiłkować się w tym zakresie definicją zawartą w opracowaniach słownikowych. Poligrafia (zgodnie z Małym Słownikiem Języka polskiego Wydawnictwo Naukowe PWN) – to dział przemysłu obejmujący wszystkie rodzaje techniki drukarskiej, drukarstwo. Mała poligrafia – zespół urządzeń drukarskich w zmodyfikowanej formie, do wydawania książek, broszur itp. o małym nakładzie.

Poligrafia jest dziedziną techniki zajmującą się procesami wytwarzania druków. Na przestrzeni wieków zachodziły w niej zmiany, aż osiągnęła ona dzisiejszy etap przemysłowy, którego rozwój zachodzi w jeszcze szybszym tempie. Przemysł poligraficzny jest szczególną dziedziną produkcyjną – obejmuje on opracowywanie wzorców (form drukowych) oryginałów tekstowych i rysunkowych, i drukowanie za ich pomocą kopii, w większości na potrzeby masowego odbiorcy. Jak każdą dziedzinę produkcyjną, tak i poligrafię można określić poprzez wykorzystywane technologie, charakterystykę wyrobów i powiązania z innymi dziedzinami gospodarki (zgodnie z definicją zawartą w wolnej encyklopedii, Wikipedia).

Pojawiło się też nowe zjawisko określane jako – DTP. DTP (ang. Desktop Publishing – publikowanie zza biurka), zgodnie z definicją zawartą w wolnej encyklopedii, Wikipedia, to termin oznaczający pierwotnie ogół czynności związanych z przygotowaniem na komputerze materiałów, które będą później powielone metodami poligraficznymi. Krócej mówiąc, termin ten oznaczał komputerowe przygotowanie do druku. W tym znaczeniu termin ten dotyczy nie tylko fazy projektowej, czyli tworzenia w programach komputerowych obrazu (oraz kształtu) stron publikacji, ale także zarządzania pracą grupową, a nawet odnosi się do komputerowego sterowania urządzeniami wykorzystywanymi w tym procesie, a więc np. naświetlarkami czy maszynami drukarskimi.

Skrótem DTP określa się też wykorzystanie komputerów osobistych do pisania, ilustrowania i składania tekstów, które następnie mogą zostać wydrukowane, dając publikacje często charakteryzujące się najwyższą jakością.

Publikacje zapisane za pomocą komputera różnią się między sobą pod względem zaawansowania i obejmują czarno-białe ogłoszenia jak również kolorowe magazyny i książki. Od końca lat siedemdziesiątych DTP zaczęło zastępować tradycyjne metody poligraficzne których różne stadia produkcji należały do osobnych specjalistów nawet firm. System DTP pozwala jednej osobie siedzącej przed komputerem spełnić wiele różnorodnych funkcji w tym wpisanie, projektowanie stron, łamanie tekstu, przygotowanie czcionek i grafiki do druku. Kiedyś wszystkie te zadania wykonywane były przez różnych ludzi i dopiero współczesna technika i technologia pozwoliły połączyć je w jeden proces.

Podstawowy system DTP składa się z komputera osobistego, odpowiedniego oprogramowania oraz drukarki laserowej. W skład oprogramowania wchodzą edytory tekstu, programy graficzne oraz programy do składowania tekstu i grafiki. Niektóre systemy DTP wykorzystują skanery do zmiany ilustracji i fotografii na dokumenty, które następnie mogą zostać wykorzystane przez komputer.

Z powyższego można wyprowadzić wniosek, iż system DTP okazał się przydatny szczególnie w małej poligrafii przy publikacjach o niskim nakładzie.

Jak wynika ze stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę, Gmina jest wydawcą dumiesiącznika. Biblioteka Narodowa, Narodowy Ośrodek ISSN nadał dwumiesięcznikowi lokalnemu symbol 1896-1983. Postanowieniem Sądu Okręgowego z dnia 28 lutego 2006r. wpisano do rejestru dzienników i czasopism – dwumiesięcznik. Główny Urząd Statystyczny w dniu 24 maja 2006r. do celów podatkowych umieścił w grupowaniu 22.13.10-00 gazety, magazyny i czasopisma wychodzące mniej niż cztery razy w tygodniu. Materiały do wytwarzania dwumiesięcznika dostarczają osoby pracujące w zespole redakcyjnym – pracownicy Urzędu Gminy, dyrektorzy szkół, przedszkoli, kierownicy jednostek organizacyjnych, prezesi organizacji społecznych. Obróbką graficzną, składem, drukiem, dystrybucją zajmują się pracownicy Gminnego Ośrodka Kultury. Jednorazowy nakład to 230 egzemplarzy składający się od 10 do 13 kartek, okładki kolorowe, środek czarnobiały drukowany na drukarce laserowej. Okładki kolorowe drukowane na drukarce laserowej. Kartki łączone zszywaczem w trzech miejscach. Dwumiesięcznik nie zawiera treści reklamowych.

Mając na uwadze opisany we wniosku stan faktyczny oraz wskazany powyżej stan prawny należy stwierdzić, iż przedstawiony przez Wnioskodawcę proces wytworzenia przez niego ww. czasopisma, z uwagi na jego podobieństwo do opisanego powyżej systemu DTP, pozwala, zdaniem tut. organu, na stwierdzenie, że czasopismo to zostaje wytworzone metodami poligraficznymi.

W konsekwencji powyższego należy przyjąć, że o ile wytworzone w ww. procesie przedmiotowe czasopismo faktycznie jest oznaczone symbolem ISSN, prawidłowo zaliczone zostało przez Wnioskodawcę do grupowania PKWiU ex 22.13, a ponadto nie zawiera żadnych treści reklamowych, wówczas jego dostawa podlega opodatkowaniu według 7% podatku od towarów i usług, na podstawie art. 41 ust. 2 ustawy o VAT, w związku z poz. 49 załącznika nr 3 do tej ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Podkreślić należy, że niniejsza interpretacja nie rozstrzyga kwestii poprawności dokonanego przez Wnioskodawcę zaklasyfikowania ww. czasopisma (towaru) według PKWiU. Należy bowiem zauważyć, że tut. organ nie jest właściwy do weryfikacji poprawności dokonanej przez Wnioskodawcę klasyfikacji czasopisma (towaru) według PKWiU, gdyż zgodnie z Komunikatem Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005r. w sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz. Urz. GUS Nr 1, poz. 11) zasadą jest, że zainteresowany podmiot sam klasyfikuje swoje towary i usługi według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach wprowadzonych rozporządzeniami Rady Ministrów lub stosowanych bezpośrednio na podstawie przepisów Wspólnoty Europejskiej. W przypadku trudności w ustaleniu właściwego grupowania wyrobu lub usługi według Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług zainteresowany podmiot może zwrócić się o udzielenie informacji w tym zakresie do Urzędu Statystycznego w Łodzi.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu, ul. Kośnego 70, 45-372 Opole, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.