INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112 poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 23 sierpnia 2010r. (data wpływu do tut. Biura 31 sierpnia 2010r.), uzupełnionym w dniach 01 i 13 października 2010r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu ujęcia w podatkowej księdze przychodów i rozchodów wydatków poniesionych na zakup form do wyrobu obcasów oraz obcasów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 31 sierpnia 2010r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych m.in. w zakresie sposobu ujęcia w podatkowej księdze przychodów i rozchodów wydatków poniesionych na zakup form do wyrobu obcasów oraz na zakup obcasów.

Powyższy wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z dnia 27 września 2010r. Znak: IBPBI/1/415-830/10/BK, IBPBI/1/415-831/10/BK wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło w dniach 01 i 13 października 2010r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą w zakresie produkcji obuwia. Kupuje obcasy od dostawcy, który wykonuje je na specjalne zamówienie Wnioskodawcy. Wzory tych obcasów są opracowane tylko dla firmy Wnioskodawcy, a formy do maszyn produkujących obcasy zostały zakupione na jego koszt i zamontowane u dostawcy. Faktura za formy opiewa na kwotę 9.000 tyś. zł netto. Przez cały roku Wnioskodawca sukcesywnie kupuje obcasy do produkcji i otrzymuje faktury zakupu. Formy księguje jako uboczny koszt zakupu w kol. 11 podatkowej księgi przychodów1) i rozchodów, a obcasy jako zakup w kol. 10 księgi, ponieważ podnoszą wartość zakupionego towaru do produkcji.

W uzupełnieniu wniosku wskazano m.in., iż:

• faktura dokumentująca zakup form do produkcji obcasów wystawiona jest na Wnioskodawcę,
• faktura ta opiewa na 5 szt. Form po 1.800 zł netto każda, tj. razem wartość faktury 9.000 zł netto,
• maszyny do produkcji obcasów są własnością dostawcy obcasów,
• zakupione formy są własnością Wnioskodawcy,
• formy zostały zamontowane u dostawcy na podstawie umowy ustnej,
• firma Wnioskodawcy produkuje obuwie i wykorzystuje do produkcji już wyrób gotowy w postaci obcasów wykonanych na formach u producenta obcasów na jego maszynach,
• zamontowanie form do obcasów nie powoduje wzrostu wartości maszyn,
• formy nie mają wpływu na cenę zakupu obcasów.
  
  

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy księgowania dotyczące ww. zdarzeń są prawidłowe...

Zdaniem Wnioskodawcy, formy są środkiem trwałym wykorzystywanym w obcym środku trwałym, ich wartość nie przekracza 3.500 zł, więc księgowane są jednorazowo w koszty w kol. 13 podatkowej księgi przychodów i rozchodów. Fakt zakupu formy jest odnotowany również w ewidencji środków trwałych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Na wstępie zauważyć należy, iż w interpretacji indywidualnej z dnia 18 listopada 2010r. Znak: IBPBI/1/415-831/10/KB Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, wskazał, iż poniesione przez Wnioskodawcę wydatki na zakup wskazanych we wniosku form do produkcji obuwia stanowią wydatki na nabycie środków trwałych. Jednakże z uwagi na wartość tych środków, wydatki te mogą zostać bezpośrednio zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.

Zgodnie z art. 24a ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), osoby fizyczne, spółki cywilne osób fizycznych, spółki jawne osób fizycznych oraz spółki partnerskie, wykonujące działalność gospodarczą, są obowiązane prowadzić podatkową księgę przychodów i rozchodów, zwaną dalej "księgą", z zastrzeżeniem ust. 3 i 5, albo księgi rachunkowe, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający ustalenie dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, w tym za okres sprawozdawczy, a także uwzględniać w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacje niezbędne do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 22a-22o.

Szczegółowe zasady prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów określa rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. Nr 152, poz. 1475 ze zm.).

W myśl pkt 10 Objaśnień do podatkowej księgi przychodów i rozchodów, kolumna 10 jest przeznaczona do wpisywania zakupu materiałów oraz towarów handlowych według cen zakupu.

Kolumna 11 jest przeznaczona do wpisywania kosztów ubocznych związanych z zakupem, np. kosztów dotyczących transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze (pkt 11 ww. Objaśnień).

Stosownie natomiast do pkt 13 ww. Objaśnień, kolumna 13 jest przeznaczona do wpisywania pozostałych kosztów (poza wymienionymi w kolumnach 10-12), z wyjątkiem kosztów, których zgodnie z art. 23 ustawy o podatku dochodowym nie uznaje się za koszty uzyskania przychodów. W kolumnie tej wpisuje się w szczególności takie wydatki, jak: czynsz za lokal, opłatę za energię elektryczną, gaz, wodę, c.o., opłatę za telefon, zakup paliw, wydatki dotyczące remontów, amortyzację środków trwałych, składki na ubezpieczenie emerytalne i rentowe pracowników w części finansowanej przez pracodawcę, składki na ubezpieczenie wypadkowe pracowników, wartość zakupionego wyposażenia.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą w zakresie produkcji obuwia. W tym celu zakupuje od dostawcy obcasy do produkowanego obuwia. Obcasy te produkowane są na specjalne zamówienie Wnioskodawcy i według wzorów opracowanych wyłącznie dla Wnioskodawcy. Na potrzeby produkcji ww. obcasów Wnioskodawca zakupił formy do obcasów, które zostały zainstalowane w maszynie dostawcy. Formy te stanowią środki trwałe w prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej. Ewidencji zdarzeń gospodarczych związanych z prowadzoną działalnością Wnioskodawca dokonuje w podatkowej księdze przychodów i rozchodów.

Mając na względzie cyt. wyżej przepisy stwierdzić należy, iż wydatki poniesione na zakup obcasów, jako wydatki poniesione na zakup materiałów do produkcji obuwia, Wnioskodawca powinien ewidencjonować w kolumnie 10 podatkowej księgi przychodów i rozchodów. Natomiast wydatki poniesione na zakup form do produkcji obcasów, jako wydatki na nabycie środków trwałych, należy ewidencjonować w kolumnie 13 podatkowej księgi przychodów i rozchodów.

Zauważyć przy tym należy, iż w myśl art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, interpretacja indywidualna zawiera ocenę stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny. W prawdzie w opisie stanu faktycznego wskazano, iż Wnioskodawca ewidencjonuje zakup form do produkcji obuwia w kolumnie 11 podatkowej księgi przychodów i rozchodów, jednakże we własnym stanowisku w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego wskazano, iż zdaniem Wnioskodawcy powinien ewidencjonować ww. wydatki w kolumnie 13 podatkowej księgi przychodów i rozchodów. Z tego też względu stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Nadmienić należy, iż w zakresie sposobu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej wydatków poniesionych na zakup form do wyrobu obcasów oraz konieczności ujęcia zakupionych form w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44 – 100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.