INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 21 lipca 2010 r. (data wpływu 27 lipca 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku dla usługi międzynarodowego transportu morskiego - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 lipca 2010 r. złożono wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku dla usługi międzynarodowego transportu morskiego.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka (przewoźnik) wykonała dla kontrahenta (spółki z siedzibą w Polsce) usługę transportu towaru, statkiem z G. do Rotterdamu. Ostatecznym portem przeznaczenia transportowanego towaru miał być jednak kraj trzeci – Republika Indii, do którego towar miał trafić po dokonaniu przeładunku w porcie w Rotterdamie.

Z tytułu wykonanej usługi Spółka wystawiła zleceniodawcy, w dniu 16 kwietnia 2009 r., fakturę VAT, w której zastosowano stawkę podatku w wysokości 22%. Zastosowanie powyższej stawki podyktowane było potraktowaniem wykonanej usługi jako wewnątrzwspólnotowej usługi transportu towarów, przy przyjęciu braku dokumentów uprawniających do zastosowania stawki podatku 0%. W dacie wystawienia faktury VAT Spółka była w posiadaniu dokumentu w postaci wystawionego przez kapitana statku konosamentu morskiego (bill of lading), z którego wprawdzie wynikało, iż miejscem przeznaczenia towaru były Indie (zapis: final destination India). Konosament jest jednak dokumentem mogącym ulec zmianie, w tym w szczególności nie jest możliwe ostateczne/nieodwołalne ustalenie na jego podstawie, czy faktycznie w wyniku przewozu nastąpiło przekroczenie granicy z państwem trzecim. Przyjęcie więc stawki podatku w wysokości 0% nie byłoby uprawnione.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Spółka właściwie zastosowała stawkę podatku w wysokości 22% w wystawionej kontrahentowi fakturze VAT, do usług transportu statkiem z G. do portu w Rotterdamie i dalej, po przeładunku, statkiem transoceanicznym do Azji, w sytuacji, gdy w dacie wystawienia faktury Spółka nie miała (nie mogła mieć), poza konosamentem, definitywnego dowodu dokonania dostawy towaru do miejsca przeznaczenia w państwem trzecim (Republika Indii)...

Zdaniem Spółki, powołującej treść art. 83 ust. 1 pkt 23 i ust. 3 lit. a) ustawy o podatku od towarów i usług oraz § 9 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, stawkę podatku w wysokości 0% stosuje się do usług transportu międzynarodowego towarów, tj. przemieszczenia towarów z terytorium kraju do miejsca przyjazdu poza terytorium Wspólnoty. Tę samą stawkę stosuje się także do wewnątrzwspólnotowej usługi transportu towarów, jeżeli transport ten stanowi część usługi transportu międzynarodowego.

Spółka zaznaczyła, że możliwość zastosowania powyższej stawki ustawodawca ograniczył do przypadków, gdy wykonanie usługi zostało potwierdzone stosownymi dowodami, o których mowa w art. 83 ust. 5 pkt 1 ww. ustawy. Zdaniem Spółki treść tego przepisu nie jest jednoznaczna. Wskazała, że konosament morski jest dokumentem, który może ulec zmianie, w szczególności zaś usługodawca może zmienić port przeznaczenia towaru. Stanowi on zatem faktycznie wyłącznie dowód przyjęcia ładunku w nim oznaczonego na statek w celu przewozu i jest dokumentem legitymującym do dysponowania tym ładunkiem i do jego odbioru. Konosament wystawiony zgodnie z przepisami stwarza domniemanie przyjęcia na statek przez przewoźnika określonego ładunku do przewozu w takiej ilości i stanie, jak to uwidoczniono w konosamencie (art. 131 Kodeksu morskiego). Tym samym konosament nie potwierdza faktu przekroczenia granicy z państwem trzecim, a dopiero ta okoliczność uprawnia wystawcę faktury VAT (przewoźnika) do zastosowania stawki w wysokości 0%. Spółka na dzień wystawienia faktury nie dysponowała więc wymaganym przez prawo dowodem potwierdzającym, iż wykonana usługa transportu wewnątrzwspólnotowego stanowi część usługi transportu międzynarodowego.

Mając na uwadze powyższe – zdaniem Spółki – słusznie wystawiła fakturę VAT ze stawką 22%, zgodnie z zasadą określoną w art. 28b ust. 1 ww. ustawy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Stosownie do treści art. 83 ust. 1 pkt 23 ww. ustawy, stawkę podatku w wysokości 0% stosuje się do usług transportu międzynarodowego.

Przez usługi transportu międzynarodowego, o których mowa w ust. 1 pkt 23, rozumie się przewóz lub inny sposób przemieszczania towarów z miejsca wyjazdu (nadania) na terytorium kraju do miejsca przyjazdu (przeznaczenia) poza terytorium Wspólnoty .

Zgodnie z ust. 5 tegoż artykułu, dokumentami stanowiącymi dowód świadczenia usług, o których mowa w ust. 1 pkt 23, są w przypadku transportu towarów przez przewoźnika lub spedytora - list przewozowy lub dokument spedytorski (kolejowy, lotniczy, samochodowy, konosament morski, konosament żeglugi śródlądowej), stosowany wyłącznie w komunikacji międzynarodowej, lub inny dokument, z którego jednoznacznie wynika, że w wyniku przewozu z miejsca nadania do miejsca przeznaczenia nastąpiło przekroczenie granicy z państwem trzecim, oraz faktura wystawiona przez przewoźnika (spedytora), z zastrzeżeniem pkt 2.

Zgodnie z § 9 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 211, poz. 1336 ze zm.), obniżoną do wysokości 0% stawkę podatku stosuje się również do wewnątrzwspólnotowych usług transportu towarów, jeżeli transport ten stanowi część usługi transportu międzynarodowego.

Stosownie do treści ust. 2 ww. paragrafu, przepis ust. 1 pkt 1 i 2 stosuje się w przypadku posiadania przez podatnika odpowiednich dokumentów, o których mowa w art. 83 ust. 5 pkt 1 ustawy.

Należy przy tym zaznaczyć, że ww. rozporządzenie obowiązywało do dnia 31 grudnia 2009 r. Po tej dacie obowiązuje rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 24 grudnia 2009 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 224, poz. 1799 ze zm.), które rozstrzyga przedmiotową kwestię analogicznie.

Według art. 27 ust. 1 ustawy, który obowiązywał do dnia 31 grudnia 2009 r., w przypadku świadczenia usług miejscem świadczenia jest miejsce, gdzie świadczący usługę posiada siedzibę, a w przypadku posiadania stałego miejsca prowadzenia działalności, z którego świadczy usługi - miejsce, gdzie świadczący usługę posiada stałe miejsce prowadzenia działalności; w przypadku braku takiej siedziby lub stałego miejsca prowadzenia działalności - miejsce stałego zamieszkania, z zastrzeżeniem ust. 2-6 i art. 28.

W przypadku świadczenia usług transportowych miejscem świadczenia usług jest miejsce, gdzie odbywa się transport, z uwzględnieniem pokonanych odległości, z zastrzeżeniem art. 28 (ust. 2 pkt 2 ww. artykułu).

Zgodnie z obowiązującym do ww. daty art. 28 ust. 1 ww. ustawy, w przypadku transportu towarów, którego rozpoczęcie i zakończenie ma miejsce odpowiednio na terytorium dwóch różnych państw członkowskich, zwanego dalej "wewnątrzwspólnotową usługą transportu towarów", miejscem świadczenia usługi jest miejsce, gdzie transport towarów się rozpoczyna, z zastrzeżeniem ust. 3.

W przypadku gdy nabywca usługi, o której mowa w ust. 1 i 2, podał dla tej czynności świadczącemu wewnątrzwspólnotową usługę transportu towarów numer, pod którym jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia transportu, miejscem świadczenia usługi jest terytorium państwa członkowskiego, które wydało nabywcy ten numer (ust. 3 ww. artykułu).

Mając na uwadze powyższe oraz treść powołanych przepisów stwierdzić należy, że Spółka do opisanej usługi transportu morskiego towaru z G. do Rotterdamu, który następnie, po przeładunku, transportowany był statkiem transoceanicznym do Indii, właściwie zastosowała stawkę podatku w wysokości 22% w momencie wystawienia faktury, ponieważ – jak wynika z treści złożonego wniosku - z posiadanych (na moment wystawienia faktury) dokumentów jednoznacznie nie wynikało, że w wyniku przewozu z miejsca nadania do miejsca ostatecznego przeznaczenia towaru nastąpiło przekroczenie granicy z państwem trzecim.

Jednocześnie należy zaznaczyć, że powołany przez Spółkę przepis ustawy o podatku od towarów i usług, tj. art. 28b ust. 1, obowiązuje od dnia 1 stycznia 2010 r., w związku z czym nie może mieć zastosowania w niniejszej sprawie.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecin, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.