INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Strony, przedstawione we wniosku z dnia 22.09.2010 r. (data wpływu 24.09.2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów opłaty za studia pracownika – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24.09.2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów opłaty za studia pracownika.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni od 2000 r. prowadzi jednoosobowe biuro rachunkowe. Od bieżącego roku zatrudnia w wymiarze #189; etatu swoją synową, która z chwilą przejścia Wnioskodawczyni na emeryturę (2013 r.) planuje przejęcia biura. Biuro nie prowadzi obecnie ksiąg handlowych, ale synowa posiadana staż pracy w tym zakresie, który w przyszłości pozwoli jej na spełnienie warunku 3-letniego zatrudnienia w księgowości, nie posiada jedynie wykształcenia w zakresie rachunkowości (skończyła studia z zakresu prawa i administracji). W związku z tym podejmuje od x bieżącego roku podyplomowe studia na kierunku rachunkowość i finanse. Ukończenie ww. studiów daje podstawę do ubiegania się o certyfikat księgowy uprawniający do usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych bez konieczności zdawania egzaminu organizowanego przez Ministerstwo Finansów. Uczelnia posiada uprawnienia do nadawania stopni doktora, doktora habilitowanego oraz występowania z wnioskiem o nadania tytułu profesora w zakresie nauk ekonomicznych. Mając na uwadze przyszłe zdarzenia Wnioskodawczyni dokonała wpłaty wpisowego i czesnego za studia synowej (Wnioskodawczyni posiada fakturę vat wystawioną na biuro z informacją za kogo dokonano opłaty). Obecnie synowa poza zatrudnieniem w biurze pracuje także w innej instytucji. Z chwilą przejęcia biura zrezygnuje z pracy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy dokonana opłata będzie stanowić dla biura koszt uzyskania przychodu...

Zdaniem Wnioskodawczyni dokonana wpłata stanowi koszt uzyskania przychodu z uwagi na fakt, iż związana jest z uzyskaniem przychodu. Z chwilą przejęcia biura synowa zrezygnuje z pracy na etacie i poświęci się własnej działalności gospodarczej. Jako młoda, ambitna osoba ma perspektywy poszerzenia oferty biura, a w przyszłości zatrudnienia pracowników. Wnioskodawczyni uważa, iż jest to forma pomocy młodym ludziom w znajdowaniu sposobu na realizację własnych planów.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego, stwierdzam, co następuje:

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Wyrażenie „w celu osiągnięcia przychodu” zawarte we wskazanym przepisie art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oznacza, że nie wszystkie wydatki ponoszone przez podatnika w związku z osiąganiem przychodów z tytułu działalności gospodarczej Wnioskodawcy podlegają odliczeniu od podstawy opodatkowania. Zauważyć należy, iż przez sformułowanie „w celu” należy rozumieć dążenie do osiągnięcia jakiegoś stanu rzeczy (przychodu), a dążenie podatnika ma przymiot „celowości”, jeżeli na podstawie dostępnej wiedzy o związkach przyczynowo-skutkowych można zasadnie uznać, że poniesiony koszt może przynieść oczekiwane następstwo (przychód).

Przez pojęcie „zachować" należy rozumieć „dochować coś w stanie niezmienionym, nienaruszonym, utrzymać”. Natomiast „zabezpieczyć” oznacza „uczynić bezpiecznym, niezagrożonym, dać ochronę”. Można więc przyjąć, że koszty poniesione na zachowanie źródła przychodu to takie, które poniesione zostały, aby przychody z danego źródła przychodów w dalszym ciągu występowały w nienaruszonym stanie oraz aby takie źródło w ogóle dalej istniało. Natomiast jako zabezpieczenie źródła przychodów powinno się przyjmować koszty poniesione na ochronę istniejącego źródła przychodów, które umożliwią dalsze funkcjonowanie źródła. Kosztami podatkowymi są zarówno koszty, które pozostają w bezpośrednim związku przyczynowo-skutkowym z przychodami podatkowymi, jak również koszty pośrednie, których powiązanie z konkretnym przychodem nie jest możliwe, jednak dla prawidłowego funkcjonowania przedsiębiorstwa poniesienie ich jest uzasadnione.

Zatem kosztem uzyskania przychodów nie są wszystkie wydatki, ale tylko takie, które nie są wymienione w art. 23 i których poniesienie pozostaje w związku przyczynowo-skutkowym z uzyskaniem (zwiększeniem) przychodu z danego źródła, bądź też zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów. Jednakże ciężar wskazania owego związku spoczywa na podatniku, który wywodzi z tego określone skutki prawne.

Kosztami uzyskania przychodu są zatem wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Z oceny związku z prowadzoną działalnością winno wynikać, iż poniesiony wydatek obiektywnie może się przyczynić do osiągnięcia przychodów z danego źródła. Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu winien, w myśl powołanego przepisu spełniać łącznie następujące warunki:

• pozostawać w związku przyczynowo-skutkowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
• nie znajdować się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
• być właściwie udokumentowany.
  
  

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawczyni prowadzi biuro rachunkowe. W biurze tym zatrudnia na #189; etatu swoją synową. Synowa od bieżącego roku podjęła podyplomowe studia na kierunku rachunkowość i finanse. Ukończenie ww. studiów daje podstawę do ubiegania się o certyfikat księgowy uprawniający do usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych. Wnioskodawczyni dokonała wpłaty wpisowego i czesnego za studia synowej.

W złożonym wniosku Wnioskodawczyni nie wykazała związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy ww. wydatkami a uzyskiwaniem przychodów z ww. źródła przychodów.

W opisie stanu faktycznego Wnioskodawczyni podaje jedynie, że ukończenie ww. studiów daje podstawę do ubiegania się przez synową o certyfikat księgowy uprawniający do usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych bez konieczności zdawania egzaminu organizowanego przez Ministerstwo Finansów oraz przejęcie przez nią działalności Wnioskodawczyni w przyszłości.

W chwili obecnej prowadzone przez Wnioskodawczynię biuro rachunkowe nie prowadzi usług w zakresie prowadzenia ksiąg rachunkowych i Strona nie wskazała, iż będzie je prowadzić po ukończeniu studiów przez synową.

Planowane przez Panią przekazanie synowej w przyszłości biura, nie powoduje, iż wydatki, o których mowa mają związek z przychodem uzyskiwanym przez Panią, czy też zabezpieczeniem lub zachowaniem źródła przychodu w Pani działalności.

Reasumując stwierdzić należy, iż poniesione przez Wnioskodawczynię wydatki na studia pracownika (synowej) ze względu na brak ich związku z osiąganym przychodem lub zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodu nie mogą stanowić kosztów uzyskania przychodów, gdyż nie wypełniają dyspozycji art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.