Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP2/443-1011/12/RSz
z 31 grudnia 2012 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012r. poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), w związku z wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 23 kwietnia 2012r., sygn. akt III SA/Gl 1430/11 (data wpływu do tut. organu prawomocnego wyroku 3 października 2012r.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 27 stycznia 2011r. (data wpływu 2 lutego 2011r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania stawki podatku VAT dla dostawy z montażem żaluzji aluminiowych zewnętrznych zwijanych w obiektach budowlanych sklasyfikowanych w PKOB 11, PKOB 12 - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 lutego 2011r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania stawki podatku VAT dla dostawy z montażem żaluzji aluminiowych zewnętrznych zwijanych w obiektach budowlanych sklasyfikowanych w PKOB 11, PKOB 12.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest producentem rolet aluminiowych zewnętrznych zwijanych, bram garażowych, rolet materiałowych i żaluzji pionowych. Poza wyrobami własnej produkcji Wnioskodawca kupuje w celu dalszej odsprzedaży towary związane z osłonami słonecznymi, tj. markizy, refleksole, pergole, żaluzje aluminiowe i drewniane, sunshildy. Wyroby własnej produkcji oraz nabywane towary Wnioskodawca częściowo montuje w obiektach budownictwa mieszkaniowego zaliczanych do PKOB 11 oraz PKOB 12. Oprócz dostawy z montażem Wnioskodawca obsługuje swoich odbiorców oferując towary i usługi, bez jego usług montażowych, do odbioru własnego. Podatek VAT rozlicza na zasadach ogólnych, tzn. z datą wystawienia faktury. W treści faktury Wnioskodawca wyszczególnia wszystkie pozycje sprzedaży oddzielnie. Np. 1. Żaluzje aluminiowe zewnętrzne zwijane. 2. Usługi montażowe wyrobów własnej produkcji. 3. Transport. 4. Inne, np. siłownik. Obecnie Wnioskodawca stosuje na wszystkie usługi i towary VAT 22%.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie (oznaczone we wniosku jako nr 1):

Czy w obecnym stanie prawnym, na podstawie art. 41 ust. 12 i zmianą obowiązujących klasyfikacji Wnioskodawca może stosować stawkę VAT 8% na usługi związane z dostawą i montażem produktów sklasyfikowanych jako „Roboty instalacyjne stolarki budowlanej” PKWiU 43.32.10.0 wykonywane w obiektach objętych społecznościowym programem mieszkaniowym sklasyfikowanych w PKOB 11, PKOB 12. Wykonywaną dostawę Wnioskodawca określi w dokumencie sprzedaży, jako PKWiU: 43.32.10.0 o treści: „Dostawa z montażem żaluzji aluminiowych zewnętrznych zwijanych w obiektach budowlanych sklasyfikowanych w PKOB 11, PKOB 12”.

Stanowisko Wnioskodawcy.

Wnioskodawca ma możliwość zastosowania preferencyjnej stawki VAT 8%, gdyż zmiana obowiązujących przepisów i klasyfikacji, która weszła w życie z dniem 1.01.2011r. określona w art. 41 ust. 12 mówi o dostawie towaru i wykonywaniu usług w obiektach mieszkaniowych nie wyłączając w tym przepisie usług świadczonych przez producenta towarów.

W dniu 2 maja 2011r. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający z upoważnienia Ministra Finansów, wydał dla Wnioskodawcy indywidualną interpretację znak: IBPP2/443-176/11/RSz uznając, że stanowisko Wnioskodawcy jest nieprawidłowe.

Pismem z dnia 19 maja 2011r. (data wpływu 24 maja 2011r.) złożonym na podstawie art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), Wnioskodawca wezwał tut. organ do usunięcia naruszenia prawa w ww. interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego z dnia 2 maja 2011r. znak: IBPP2/443-176/11/RSz.

W odpowiedzi na ww. wezwanie Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, pismem z dnia 21 czerwca 2011r. znak: IBPP2/443W-16/11/RSz, stwierdził brak podstaw do zmiany ww. interpretacji indywidualnej w przedmiotowej sprawie.

Wnioskodawca, działający przez pełnomocnika, na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego z dnia 2 maja 2011r. znak: IBPP2/443-176/11/RSz, złożył skargę z dnia 25 lipca 2011r. (data wpływu 27 lipca 2011r.), w której wniósł o uchylenie zaskarżonej interpretacji indywidualnej w całości oraz zasądzenie kosztów postępowania według norm przepisanych.

Wyrokiem z dnia 23 kwietnia 2012r., sygn. akt III SA/Gl 1430/11, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach uchylił zaskarżoną interpretację powołując się na okoliczność, że zaskarżona interpretacja dotknięta jest wadą niezgodności z prawem, co skutkuje jej wyeliminowaniem z obrotu prawnego.

WSA przytoczył treść art. 41 ust. 1 i 2, art. 41 ust. 12 oraz art. 146a pkt 2 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.).

WSA stwierdził, iż preferencyjna stawka podatku VAT znajduje zastosowanie w przypadku dostaw albo wskazanych w powołanym przepisie usług odnoszących się do obiektów budowlanych, objętych społecznym programem mieszkaniowym.

W ocenie Sądu z powołanego przepisu wynika, iż z preferencyjnej stawki podatku VAT mogą korzystać wskazane wyżej dostawy i usługi tylko wówczas, gdy odnoszą się do obiektu budowlanego, a nie np. jego wyposażenia. Innymi słowy udzielenie odpowiedzi na pytanie, jaka stawka podatku VAT jest właściwa dla danej dostawy lub usługi, wymaga odpowiedzi na pytanie, czy jest ona związana z obiektem budowlanym, objętym społecznym programem mieszkaniowym czy też nie. W ocenie Sądu nie ma tu znaczenia związek z budynkiem przewidziany w przepisach prawa cywilnego i ewentualny charakter danej rzeczy stanowiącej przedmiot dostawy lub usługi, jako części składowej w rozumieniu art. 47 § 2 K.c., zgodnie z którym częścią składową rzeczy jest wszystko, co nie może być od niej odłączone bez uszkodzenia lub istotnej zmiany całości albo bez uszkodzenia lub istotnej zmiany przedmiotu odłączonego. Zdaniem Sądu istotny jest jedynie związek funkcjonalny i funkcja użytkowa, jaką pełni towar lub usługa będąca przedmiotem analizy w konkretnej sprawie i ustalenie czy jest to element obiektu budowlanego, czy jego wyposażenia. Przyjęcie kryterium związku rozumianego jako posiadanie charakteru części składowej prowadziłoby do wniosku, że np. meble trwale związane ze ścianami budynku korzystają z preferencyjnej stawki podatku VAT, co wydaje się sprzeczne z językową wykładnią art. 41 ust. 12 i dostaw oraz usług, które - jeśli mają korzystać z tej stawki - muszą odnosić się do obiektu budowlanego, a więc:

1. budynku wraz z instalacjami i urządzeniami technicznymi,
2. budowli stanowiącej całość techniczno-użytkową wraz z instalacjami i urządzeniami,
3. obiektu małej architektury, stosownie do art. 3 pkt 1 ustawy Prawo budowlane.
   
   

Sąd zauważył, iż nie ma znaczenia fakt, czy dany towar produkowany jest na indywidualne zamówienie czy seryjnie. Gdyby tak było, to z 8% stawki podatkowej korzystałby np. tkany na zamówienie dywan, będący niewątpliwie elementem wyposażenia, a nie obiektu budowlanego, a nie korzystałyby produkowane standardowo drzwi lub okna.

Zdaniem Sądu, na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług i użytych w niej pojęć z zakresu prawa budowlanego, zauważyć należy, że stawka 8% znajduje zastosowanie także - oprócz dostawy i budowy obiektu budowlanego, które w sposób oczywisty nie mają miejsca w niniejszej sprawie - m.in. w przypadku:

1. remontu,
   
2. modernizacji,
   
3. termomodernizacji
   
4. przebudowy
   

• obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.
  
  

WSA przytoczył brzmienie art. 3 pkt 7 i pkt 8 ustawy z 7 lipca 1994r. Prawo budowlane (t.j. Dz. U. z 2010r. Nr 243, poz. 1623 ze zm.).

Modernizacja zaś to unowocześnienie i usprawnienie czegoś (internetowy Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN SA).

Termomodernizacja to przedsięwzięcie mające na celu zmniejszenie zapotrzebowania i zużycia energii cieplnej w danym obiekcie budowlanym (Wikipedia; powołany wyżej Słownik języka polskiego nie definiuje tego pojęcia).

Przebudowa zaś to wykonywanie robót budowlanych, w wyniku których następuje zmiana parametrów użytkowych lub technicznych istniejącego obiektu budowlanego, z wyjątkiem charakterystycznych parametrów, jak: kubatura, powierzchnia zabudowy, wysokość, długość, szerokość bądź liczba kondygnacji (...).

W ocenie Sądu, dostawa z montażem żaluzji aluminiowych zewnętrznych zwijanych w zależności od konkretnego stanu faktycznego może mieścić się w powołanych wyżej pojęciach. Jeśli obiekt budowlany był wyposażony w osłony zewnętrzne (żaluzje lub okiennice), to ich wymiana z zastosowaniem innych wyrobów niż użyte pierwotnie będzie stanowiła remont. Jeśli nie, to ich instalacja będzie modernizacją budynku poprzez jego unowocześnienie i dostosowanie do współczesnych standardów budownictwa. Wydaje się, że może stanowić także termomodernizację, jeśli możliwe będzie wykazanie obiektywnymi dowodami, że montaż żaluzji zewnętrznych aluminiowych zwijanych spowoduje zmniejszenie zapotrzebowania i zużycia energii cieplnej w danym obiekcie budowlanym, np. poprzez zmniejszenie strat ciepła przez okna budynku.

W ocenie Sądu, stanowisko organu, że przez montaż żaluzji „nie nastąpi zmiana parametrów użytkowych lub technicznych istniejącego budynku" - jak wskazał organ podatkowy w uzasadnieniu swego stanowiska - nie jest zasadne. Zmiana taka, zdaniem Sądu, nastąpi poprzez zwiększenie bezpieczeństwa i zabezpieczenia przed włamaniem, izolacji dźwiękowej czy świetlnej. W przeciwnym razie nie mogłaby korzystać ze stawki 8% także wymiana stolarki budowlanej lub urządzeń grzewczych, choć oczywiście w przypadku żaluzji zewnętrznych zmiana ta jest niewątpliwie znacznie mniej istotna, tego jednak rozróżnienia ustawa o podatku od towarów i usług nie przewiduje.

W ocenie Sądu, inną podstawę zastosowania preferencyjnej stawki podatku stanowi rozporządzenie Ministra Finansów z 4 kwietnia 2011r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 73 poz. 392), które w § 7 ust. 1 obniża do 8 % stawkę podatku VAT dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 1 do rozporządzenia oraz dla robót konserwacyjnych. Konserwacja, zgodnie z § 3 pkt 4 rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z 16 sierpnia 1999r. w sprawie warunków technicznych użytkowania budynków mieszkalnych (Dz. U. Nr 74, poz. 836) - oznacza wykonywanie robót mających na celu utrzymanie sprawności technicznej elementów budynku.

Ponieważ, w załączniku nr 1 do rozporządzenia, wymieniono towary i usługi innego rodzaju niż objęte zapytaniem Skarżącego, a z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że pytanie dotyczy stawki podatkowej właściwej dla montażu nowych rolet zewnętrznych zwijanych (firma jest producentem rolet aluminiowych zewnętrznych zwijanych i poza wyrobami własnej produkcji kupuje towary w celu dalszej odsprzedaży, a wyroby te i nabywane towary montuje w obiektach budownictwa mieszkaniowego zaliczanych do PKOB 11 i 12), co oznacza, że Skarżący nie wykonuje robót konserwacyjnych, a zatem nie może skorzystać z obniżonej stawki podatkowej na podstawie powołanego rozporządzenia i w tym zakresie Sąd podzielił ocenę organu podatkowego.

WSA w Gliwicach odniósł się do wydania rozbieżnych interpretacji w analogicznym stanie faktycznym i stwierdził, że słuszny jest zarzut naruszenia przez organ podatkowy art. 121 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa. Zdaniem Sądu, z porównania wskazanych stanów faktycznych i treści zapytań wynika, że w istocie przedmiot świadczeń obu przedsiębiorców jest identyczny - jest to dostawa i montaż żaluzji zewnętrznych zwijanych, inaczej jest on jedynie opisany w fakturze - w pierwszym przypadku jako „usługa związana z montażem wyprodukowanych przez nią rolet", w drugim jako „dostawa z montażem żaluzji aluminiowych zewnętrznych zwijanych". W ocenie Sądu, o zastosowaniu stawki podatkowej nie powinien przesądzać zastosowany przez sprzedającego opis towaru lub usługi, lecz jego obiektywne cechy, które w obu sytuacjach są identyczne, a zatem, winno być jednakowo oceniane przez ten sam organ. Sąd zauważył, że utrzymanie takiego zróżnicowania prowadzi do naruszenia art. 32 ust. l Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, zgodnie z którym wszyscy są wobec prawa równi. Wszyscy mają prawo do równego traktowania przez władze publiczne.

Sąd wskazał, iż w jego ocenie, po wydaniu zaskarżonej interpretacji organ zmienił swe stanowisko, co do stawki podatkowej właściwej dla dostawy wraz z montażem rolet zewnętrznych, gdzie w cenę wliczona jest nie tylko wartość usługi montażu, ale także - jak w przedmiotowej sprawie - również zakup towaru, przygotowanie do montażu i koszty dojazdu, albowiem w interpretacji z 27 października 2011r. nr IBPP2/443-839/11/RSz uznał, iż stanowisko podatnika, że jest to stawka 8% jest prawidłowe. Fakt, że nastąpiło to już po wydaniu interpretacji w sprawie Skarżącego, nie może skutkować dla niego negatywnymi konsekwencjami podatkowymi, jeśli zważyć, że podstawą interpretacji stał się taki sam stan faktyczny i prawny.

Zatem biorąc pod uwagę, że zaskarżone orzeczenie narusza wskazane przepisy prawa materialnego, w szczególności art. 41 ust. 2 w zw. z ust. 12 ustawy o podatku od towarów i usług, na podstawie art. 146 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, konieczne stało się jej wyeliminowanie z obrotu prawnego.

Biorąc pod uwagę rozstrzygnięcie zawarte w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 23 kwietnia 2012r. sygn. akt III SA/Gl 1430/11 - stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego, uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej również ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 5a ustawy o VAT, towary i usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Klasyfikacją statystyczną dotyczącą towarów i usług, która ma zastosowanie dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług, od dnia 1 stycznia 2011r. jest Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług wprowadzona rozporządzeniem Rady Ministrów z 29 października 2008r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) – (Dz. U. Nr 207, poz. 1293 ze zm.).

W myśl art. 7 ww. ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel /…/.

Natomiast stosownie do art. 2 pkt 6 ww. ustawy o VAT, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Z kolei przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się, zgodnie z art. 8 ust. 1 ww. ustawy o VAT, każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 /…/.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ww. ustawy o VAT, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewiduje dla niektórych czynności obniżone stawki podatku.

Stosownie do przepisu art. 41 ust. 2 wskazanej ustawy o VAT, dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Natomiast, stosownie do art. 146a pkt 1 i 2 ww. ustawy o VAT, w okresie od dnia 1 stycznia 2011r. do dnia 31 grudnia 2013r., z zastrzeżeniem art. 146f:

• stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%,
• stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy wynosi 8%.

Stawkę podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, stosuje się – w myśl art. 41 ust. 12 ww. ustawy o VAT – do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym rozumie się, w myśl art. 41 ust. 12a ww. ustawy – obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie ex 1264 – wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych, z zastrzeżeniem ust. 12b.

Natomiast w myśl ust. 12b ww. art. 41, do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, określonego w ust. 12a, nie zalicza się:

1. budynków mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 300 m²,
2. lokali mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 150 m².
   
   

W przypadku budownictwa mieszkaniowego o powierzchni przekraczającej ww. limity, stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej (art. 41 ust. 12c ustawy o VAT).

Należy zwrócić uwagę na brzmienie art. 2 pkt 12 ustawy, zgodnie z którym przez obiekty budownictwa mieszkaniowego rozumie się budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 11.

Dla celów podatku VAT stosuje się przepisy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) (Dz. U. Nr 112, poz. 1316 ze zm.), która to klasyfikacja stanowi usystematyzowany wykaz obiektów budowlanych.

Zgodnie z ww. rozporządzeniem, w dziale 11 mieszczą się budynki mieszkalne. Dział ten obejmuje grupy budynków: 111 - mieszkalnych jednorodzinnych, 112 - o dwóch mieszkaniach i wielomieszkaniowe, 113 - zbiorowego zamieszkania.

Przepisy ww. ustawy o podatku od towarów i usług nie definiują pojęć budowa, remont, modernizacja, termomodernizacja oraz przebudowa, dlatego też w tym zakresie należy odwołać się do przepisów prawa budowlanego.

Stosownie do art. 3 pkt 6 ustawy z dnia 7 lipca 1994r. Prawo budowlane (t.j. Dz. U. z 2010r. Nr 243, poz. 1623 ze zm.), przez budowę należy rozumieć wykonywanie obiektu budowlanego w określonym miejscu, a także odbudowę, rozbudowę, nadbudowę obiektu budowlanego.

Zgodnie z art. 3 pkt 7 ustawy Prawo budowlane, przez roboty budowlane należy rozumieć budowę, a także prace polegające na przebudowie, montażu, remoncie lub rozbiórce obiektu budowlanego.

Z kolei w świetle regulacji pkt 7a tego artykułu, przez przebudowę należy rozumieć wykonywanie robót budowlanych, w wyniku których następuje zmiana parametrów użytkowych lub technicznych istniejącego obiektu budowlanego, z wyjątkiem charakterystycznych parametrów, jak: kubatura, powierzchnia zabudowy, wysokość, długość, szerokość bądź liczba kondygnacji; w przypadku dróg są dopuszczalne zmiany charakterystycznych parametrów w zakresie niewymagającym zmiany granic pasa drogowego.

Natomiast definicja remontu została zawarta w pkt 8 art. 3 cyt. ustawy Prawo budowlane. Zgodnie z jego brzmieniem, przez remont należy rozumieć wykonywanie w istniejącym obiekcie budowlanym robót budowlanych polegających na odtworzeniu stanu pierwotnego, a nie stanowiących bieżącej konserwacji, przy czym dopuszcza się stosowanie wyrobów budowlanych innych niż użyto w stanie pierwotnym.

Modernizacja to według internetowego słownika języka polskiego (Wydawnictwo Naukowe PWN S.A.) – „unowocześnienie i usprawnienie czegoś”.

Natomiast montaż – wg powyższego słownika – to „składanie maszyn, aparatów, urządzeń z gotowych części; zakładanie, instalowanie urządzeń technicznych, łączenie oddzielnych części w całość”.

W związku z przytoczoną definicją stwierdzić należy, że pojęcie „montaż” odnosi się do takiego sposobu działania, w efekcie którego z niezależnie od siebie istniejących części powstaje wytwór będący zupełnie nową całością.

Należy także wyjaśnić, iż w przepisach prawa podatkowego brak jest ustawowego określenia pojęcia termomodernizacji obiektu budowlanego. Definicji takiej nie zawiera również Prawo budowlane – ustawa z dnia 7 lipca 1994r.

Natomiast w ustawie z dnia 21 listopada 2008r. o wspieraniu termomodernizacji i remontów (Dz. U. Nr 223, poz. 1459 ze zm.) znajduje się określenie przedsięwzięcia termomodernizacyjnego (art. 2 pkt 2), którym jest między innymi ulepszenie, w wyniku którego następuje zmniejszenie zapotrzebowania na energię dostarczaną na potrzeby ogrzewania i podgrzewania wody użytkowej oraz ogrzewania do budynków mieszkalnych, budynków zbiorowego zamieszkania oraz budynków stanowiących własność jednostek samorządu terytorialnego służących do wykonywania przez nie zadań publicznych. Co prawda ustawa o wspieraniu termomodernizacji i remontów ma inny kontekst normatywny niż ustawa o podatku od towarów i usług, ale skoro ustawodawca zdefiniował dane pojęcie w systemie prawnym to nie ma podstaw do tego, aby odrzucać istniejącą definicję i tworzyć nową. Należy więc zaznaczyć, że definiując pojęcie przedsięwzięcia termomodernizacyjnego ustawodawca kierował się wyłącznie skutkiem, jaki ma zostać osiągnięty w wyniku tego przedsięwzięcia; zaniechał nawet przykładowego wymienienia rodzajów prac, jakie mieszczą się w pojęciu tego przedsięwzięcia. Definicja określająca przedsięwzięcie termomodernizacyjne wyłącznie na podstawie celu jaki ma zostać osiągnięty, jest usprawiedliwiona zarówno na gruncie ustawy o wspieraniu termomodernizacji i remontów jak i na gruncie prawa podatkowego.

Należy zauważyć, iż sama usługa montażu czy też instalacja poszczególnych towarów nie może być traktowana jako remont lub modernizacja. Dopiero w połączeniu z zespołem innych czynności, w wyniku których podnosi się bądź też przywraca poprzedni stan faktyczny czy wartość użytkową budynku lub lokalu, usługę taką można traktować jako usługę budowy, remontu, modernizacji lub przebudowy, o których mowa w ustawie.

Zauważa się, iż przy ustaleniu właściwej stawki podatku VAT decydujące znaczenie ma ustalenie, co jest przedmiotem sprzedaży, czy podatnik dokonuje dostawy towarów czy świadczy usługę oraz czy czynność wykonywana przez podatnika mieści się w zakresie czynności wymienionych w art. 41 ust. 12 ustawy o VAT (dostawa, budowa, remont, modernizacja, przebudowa obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym).

Strony w umowach cywilnoprawnych określają co jest przedmiotem sprzedaży. Jeżeli przedmiotem sprzedaży jest montaż rolet, żaluzji, moskitier z wykorzystaniem własnych towarów (materiałów), wówczas nie można z niej wyłączyć poszczególnych elementów kosztów do odrębnej sprzedaży, ponieważ obrotem podatnika jest uzgodniona kwota za wykonanie określonej usługi, bez względu na jej poszczególne elementy (materiały, robocizna, transport, zużyta energia, narzędzia, itp.). Wyliczenie co składa się na wykonaną usługę ma istotne znaczenie informacyjne przy ustalaniu ceny, jednak nie może uzasadniać odrębnego kwalifikowania poszczególnych elementów zawartych w tym wyliczeniu (dla celów podatkowych).

Analiza powołanych wyżej przepisów prawa podatkowego prowadzi do wniosku, iż warunkiem zastosowania 8% stawki, na podstawie art. 41 ust. 12 ustawy o podatku od towarów i usług, jest spełnienie dwóch przesłanek. Po pierwsze zakres wykonywanych czynności musi dotyczyć budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji budynków lub ich dostawy. Po drugie, budynki lub ich części, których dotyczą ww. czynności, muszą być zaliczane do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym. Niespełnienie chociażby jednej z ww. przesłanek powoduje, że transakcja nie może korzystać z preferencyjnej, 8% stawki podatku.

Z wniosku wynika, iż Wnioskodawca jest producentem rolet aluminiowych zewnętrznych zwijanych, bram garażowych, rolet materiałowych i żaluzji pionowych. Poza wyrobami własnej produkcji Wnioskodawca kupuje w celu dalszej odsprzedaży towary związane z osłonami słonecznymi, tj. markizy, refleksole, pergole, żaluzje aluminiowe i drewniane, sunshildy. Wyroby własnej produkcji oraz nabywane towary Wnioskodawca częściowo montuje w obiektach budownictwa mieszkaniowego zaliczanych do PKOB 11 oraz PKOB 12.

Wątpliwość Wnioskodawcy dotyczy kwestii zastosowania 8% stawki podatku VAT dla dostawy z montażem żaluzji aluminiowych zewnętrznych zwijanych w obiektach objętych społecznym programem mieszkaniowym, sklasyfikowanych w PKOB 11, PKOB 12.

Wskazać należy, że z uwagi na to, iż obniżone stawki podatku mają charakter wyjątkowy, winny mieć zastosowanie do towarów i usług wskazanych wprost przez ustawodawcę w ustawie o podatku od towarów i usług lub w przepisach wykonawczych do tej ustawy. Preferencyjna stawka podatku miała i ma zastosowanie do wskazanych w przepisach czynności związanych z budownictwem mieszkaniowym, jednakże nie do wszystkich usług dotyczących samego instalowania, czy montażu różnych towarów.

W świetle powołanych powyżej przepisów należy stwierdzić, że do czynności o których mowa w zapytaniu Wnioskodawcy, w stanie prawnym obowiązującym od dnia 1 stycznia 2011r., należy odwołać się do uregulowań zawartych w ww. art. 41 ust. 12.

Nie należy natomiast odwoływać się do klasyfikacji statystycznych, gdyż dla tych czynności ani przepisy ustawy ani przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie nie powołują symboli statystycznych.

Odnosząc wskazany wyżej stan prawny do przedstawionego zdarzenia przyszłego należy stwierdzić, że wykonywane przez Wnioskodawcę usługi polegające na dostawie wraz z montażem żaluzji aluminiowych zewnętrznych zwijanych w obiektach budowlanych zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, wykonywane w ramach czynności wymienionych w art. 41 ust. 12 ustawy o VAT, tj. w ramach budowy, przebudowy, modernizacji, termomodernizacji i remontu obiektów mieszkalnych sklasyfikowanych w PKOB 11, PKOB 12, podlegają opodatkowaniu preferencyjną 8% stawką podatku od towarów i usług, na podstawie art. 41 ust. 12 w powiązaniu z art. 146a pkt 2 ustawy o VAT. Wskazać tu należy, iż montaż żaluzji aluminiowych zewnętrznych zwijanych spowoduje podniesienie wartości użytkowej budynku.

Stawka 8% ma zastosowanie do całości robót, w przypadku gdy Wnioskodawca zawarł umowy na wykonanie całości usług, w których wartość usług obejmuje zarówno koszty robocizny i materiału.

W konsekwencji powyższego stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku należało uznać za prawidłowe.

Ocena stanowiska Wnioskodawcy dotycząca zagadnienia objętego pytaniem nr 2 jest przedmiotem odrębnego rozstrzygnięcia.

Podkreślić należy, że niniejsza interpretacja rozstrzyga wyłącznie ściśle w okolicznościach przedstawionych we wniosku i w kwestiach, które były przedmiotem zapytania Wnioskodawcy, tj. w kwestii opodatkowania dostawy wraz z montażem żaluzji aluminiowych zewnętrznych zwijanych w obiektach objętych społecznym programem mieszkaniowym.

Nie jest przedmiotem interpretacji kwestia opodatkowania dostaw i montażu innych produkowanych przez Wnioskodawcę towarów tj. bram garażowych, rolet materiałowych i żaluzji pionowych a także nabywanych uprzednio towarów związanych z osłonami słonecznymi, jak również prawidłowości dokumentowania ww. sprzedaży, gdyż kwestie te nie były przedmiotem zapytania Wnioskodawcy.

W myśl bowiem art. 14c § 1 i § 2 Ordynacji podatkowej, interpretacja indywidualna zawiera ocenę stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny, przy czym można odstąpić od uzasadnienia prawnego, jeżeli stanowisko wnioskodawcy jest prawidłowe w pełnym zakresie, natomiast w razie negatywnej oceny stanowiska wnioskodawcy interpretacja indywidualna zawiera wskazanie prawidłowego stanowiska wraz z uzasadnieniem prawnym.

Z przywołanych wyżej przepisów wynika zatem, że interpretacja indywidualna wydawana w trybie przepisów art. 14b Ordynacji podatkowej stanowi de facto ocenę prawidłowości stanowiska zainteresowanego wskazanego przez niego w złożonym wniosku. Zauważyć należy, że zakres interpretacji wyznacza postawione przez zainteresowanego we wniosku pytanie.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji uchylonej wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, tj. w dniu 13 kwietnia 2011r.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku–Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.