Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP1/443-1249/12-2/AW
z 28 lutego 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012r. poz. 749 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 10.12.2012r. (data wpływu 21.12.2012r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku VAT dla świadczonych usług - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21.12.2012r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku VAT dla świadczonych usług.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą. Zajmuje się sprzedażą detaliczną i hurtową artykułów branży sanitarnej i grzewczej. W przyszłości zamierza poszerzyć swoją działalność o wykonywanie usług montażu systemów grzewczych, kotłowni, instalacji wodno - kanalizacyjnych i solarnych, jak również usług montażu wyposażenia łazienek i paneli podłogowych. Usługi te w większości będą dotyczyły budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym budynków nowych i używanych. Usługi te będą wykonywane przez pracowników Zainteresowanego lub przez podwykonawcę, z którym będzie zawarta umowa na świadczenie usług montażowych. W przypadku współpracy z podwykonawcą to on będzie obciążał X kosztami robocizny wystawiając za swoje usługi fakturę bądź rachunek, natomiast to X wystawi za całość prac fakturę dla kontrahenta odpowiadając wobec niego za prawidłowość realizacji zlecenia.

Cały proces będzie wyglądał następująco: po podpisaniu umowy z podwykonawcą zostaną mu wydane z magazynu X towary niezbędne do wykonania usługi montażu lub modernizacji. Po zakończeniu prac zostanie podpisany protokół odbioru, który będzie uprawniał X do wystawienia faktury końcowej dla kontrahenta. W przypadku nowych budynków usługi będą polegały na zamontowaniu nowej instalacji czy też wyposażenia natomiast w przypadku budynków już użytkowanych usługa będzie polegała na wymianie poprzedzonej demontażem starych elementów instalacji i wyposażenia lub remoncie starej instalacji lub wyposażenia.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy świadczone przez X usługi wymiany instalacji grzewczej, wodno-kanalizacyjnej, solarnej, wymiany wyposażenia łazienek, wymiany paneli podłogowych stanowią usługę remontu lub modernizacji w przypadku budynków użytkowanych?
2. Czy świadczone przez X usługi montażu instalacji grzewczej, wodno-kanalizacyjnej, solarnej, montażu wyposażenia łazienek, montażu paneli podłogowych stanowią element usługi budowy w przypadku nowych budynków?
3. Czy X może zastosować obniżoną stawkę VAT w wysokości 8% w sytuacji fakturowania usługi modernizacji lub remontu w budynkach mieszkalnych już użytkowanych?
4. Czy X może zastosować obniżoną stawkę VAT w wysokości 8% w sytuacji fakturowania usługi montażu w budynkach nowobudowanych?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

Usługi świadczone przez X stanowią modernizację i remont w przypadku lokali użytkowanych oraz usługę budowy w przypadku montażu w nowobudowanych lokalach i jako takie podlegają opodatkowaniu 8% stawką podatku VAT.

Zgodnie z art. 146a pkt 2 w zw. z art. 41 ust. 2 i w zw. z ust. 12 ustawy o VAT stawkę 8% stosuje się do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym. Pod pojęciem budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym zgodnie z art. 41 ust. 12a ustawy o VAT rozumie się obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie ex 1264- wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych, z zastrzeżeniem ust. 12b.

Do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym określonego w ust. 12a nie zalicza się:

1. budynków mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 300 m2;
2. lokali mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 150 m2.
   
   

Dodatkowo zgodnie z § 7 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 73, poz. 392), stawkę podatku wymienioną w art. 41 ust. 1 ustawy obniża się do wysokości 8% dla:

• towarów i usług wymienionych w załączniku nr 1 do rozporządzenia;
• robót konserwacyjnych dotyczących budownictwa objętego społecznym programem młeszkaniowym;
• robót konserwacyjnych dotyczących:
  • obiektów budownictwa mieszkaniowego, o których mowa w art. 2 pkt 12 ustawy, lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych,
    
  • lokali mieszkalnych w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12 - w zakresie w jakim wymienione roboty nie są objęte tą stawką na podstawie pkt 2.
  
  
  

Przez roboty konserwacyjne, o których mowa w ust. 1 pkt 2 i 3, rozumie się roboty mające na celu utrzymanie sprawności technicznej elementów budynku lub jego części inne niż remont (§ 7 ust, 2 rozporządzenia).

Przepisu pkt 3 nie stosuje się, jeżeli wartość towarów bez podatku wchodzących w podstawę opodatkowania świadczenia robót konserwacyjnych przekracza 50% tej podstawy.

W ustawie o VAT nie zdefiniowano pojęć: budowa, roboty budowlane, remont, modernizacja, montaż.

Zgodnie z wyrokiem WSA w Poznaniu z dnia 16 stycznia 2012 r. sygn. akt I SA/Po 806/11 należy więc zastosować przepisy prawa budowlanego a nie definicje słownikowe i tak zgodnie ze słownikiem pojęć zawartym w art . 3 pkt . 6,7 i 8 ustawy Prawo Budowlane (Dz. U. z 2010 r. Nr 243, poz 1623 ze zm.) przez:

• budowę należy rozumieć wykonywanie obiektu budowlanego w określonym miejscu, a także odbudowę, rozbudowę, nadbudowę obiektu budowlanego,
  
• roboty budowlane należy rozumieć budowę, a także prace polegające na przebudowie, montażu, remoncie lub rozbiórce obiektu budowlanego
  
• remont należy rozumieć wykonywanie w istniejącym obiekcie budowlanym robót budowlanych polegających na odtworzeniu stanu pierwotnego a niestanowiących bieżącej konserwacji przy czym dopuszcza się stosowanie wyrobów budowlanych innych niż użyto w stanie pierwotnym.
  
  
  

Pojęcia modernizacja i montaż nie zostały wprost zdefiniowane w ustawie Prawo Budowlane i w związku z pojawiającymi się wątpliwościami związanymi z brakiem w przepisach ustawy z dnia 7 lipca 1994r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2003 r. Nr 207, poz 2016 z późn. zm.) pojęcia „modernizacja” Główny Urząd Nadzoru Budowlanego na stronie internetowej WWW.gunb.gov.pl/dziala/pliki/Gl-modernizacja.pdf przedstawił interpretację zagadnień prawnych związanych z tym problemem.

W dokumencie czytamy m.in. „że pojęcie modernizacji zostało wykreślone z art. 3 pkt 7 ustawy Prawo budowlane przez art. 90 pkt 2 lit. a ustawy z dnia 24 lipca 1998 r. o zmianie niektórych ustaw określających kompetencje organów administracji publicznej - w związku z reformą ustrojową państwa (Dz. U. Nr 106, poz 668 z późn. zm.). Zmiana ta weszła w życie z dniem 1 stycznia 1999 r. Ustawodawca dokonując zmian w Prawie budowlanym, związanych z reformą administracyjną państwa w ogóle zrezygnował z posługiwania się pojęciem „modernizacja” wprowadzając równocześnie zmianę definicji remontu.

W obecnym stanie prawnym w art. 3 pkt 6 ustawy Prawo budowlane podano definicję „budowy - należy przez to rozumieć wykonywanie obiektu budowlanego w określonym miejscu, a także odbudowę, rozbudowę, nadbudowę obiektu budowlanego”.

W art. 3 pkt 7 zdefiniowano „roboty budowlane - należy przez to rozumieć budowę, a także prace polegające na przebudowie, montażu, remoncie lub rozbiórce obiektu budowlanego”.

W pkt 8 art. 3 określony został „remont - należy przez to rozumieć wykonywanie w istniejącym obiekcie budowlanym robót polegających na odtworzeniu stanu pierwotnego, a niestanowiących bieżącej konserwacji, przy czym dopuszcza się stosowanie wyrobów budowlanych innych niż użyto w stanie pierwotnym”.

Natomiast pkt 7a art. 3 zdefiniował pojęcie przebudowy - należy przez to rozumieć wykonywanie robót budowlanych, w wyniku których następuje zmiana parametrów użytkowych lub technicznych istniejącego obiektu budowlanego, z wyjątkiem charakterystycznych parametrów, jak kubatura, powierzchnia zabudowy, wysokość, długość, szerokość bądź liczba kondygnacji w przypadku dróg są dopuszczalne zmiany charakterystycznych parametrów w zakresie niewymagającym zmiany granic pasa drogowego”.

W ten sposób ustawodawca jednoznacznie zdefiniował i uporządkował zakres pojęciowy występujący w przepisach Prawa budowlanego, w tym również rozwiązał jasno kwestię zakwalifikowania modernizacji Pojęcie modernizacja mieści się w zakresie pojęciowym „remontu”, „przebudowy” albo „rozbudowy”.

Zatem, odpowiednie zakwalifikowanie wykonywanych robót budowlanych ma istotne znaczenie w przypadku rozbudowy lub wykonywania robót budowlanych, dotyczących przebudowy albo remontu. Jest to związane z obowiązkiem wydania przez organ administracji architektoniczno - budowlanej odpowiednio pozwolenia na budowę (art. 28 - ustawy Prawo budowlane) lub przyjęcie zgłoszenia (art. 29 i 30 ustawy Prawo budowlane).

Jednakże mając na uwadze, że brak pojęcia „modernizacja” może powodować wątpliwości w zakresie prawidłowego zakwalifikowania wykonywanych robót budowlanych, szczególnie dotyczących projektów realizowanych ze środków Unii Europejskiej, dopuszcza się umieszczanie, w razie konieczności, w wydawanych decyzjach o pozwoleniu na budowę, dotyczących przebudowy albo rozbudowy, w nawiasie określenia „modernizacja”.

Natomiast słownikowa definicja modernizacji mówi, iż jest to unowocześnienie środków trwałych, zmierzające wyraźnie do zwiększenia wartości użytkowej (np. realizacja w budynku robót polegających na wykonaniu instalacji wodnej, kanalizacyjnej, centralnego ogrzewania, ciepłej wody, gazu przewodowego lub jednego elementu w budynku, w którym tych instalacji przed modernizacją nie było) (źródło Wikipedia, wolna encyklopedia).

Montaż w rozumieniu budownictwa, to rodzaj robót budowlanych polegających na połączeniu ze sobą gotowych elementów prefabrykowanych tworzących obiekt budowlany, część obiektu budowlanego, lub wyposażenie trwale z nim związane (żródło Wikipedia, wolna encyklopedia).

Usługi świadczone przez X w lokalach już użytkowanych będą polegały na m.in. na demontażu starej instalacji co, instalacji wodnej, kanalizacyjnej i montażu w jej miejsce nowej, wymianie kotłów co, rur, grzejników, wymianie paneli podłogowych, wymianie wyposażenia łazienek ale również na zakładaniu nowej instalacji gdy nie ma jej jeszcze w budynku. W świetle przytoczonych definicji będą one stanowiły usługi modernizacji i remontu gdyż konserwacja polega wyłącznie na utrzymywaniu urządzeń w sprawności, a nie przywracaniu ich do stanu pierwotnego - jak remont, co potwierdza również wyrok WSA w Poznaniu (sygn. akt I SA/Po 806/11). Ponadto przedmiotowe rozróżnienie potwierdza sam Prawodawca (czyli Ministerstwo Finansów) wskazując wyraźnie (§ 7 ust. 2 rozporządzenia), że roboty konserwacyjne są to czynności inne niż remont.

Remont – podobnie jak budowa - jest działaniem twórczym, w którym konieczne jest użycie nowych elementów infrastruktury budynku, a nie wyłącznie naprawa lub utrzymanie w działaniu istniejących części. Konserwacja zabezpiecza jedynie przed zużyciem, zniszczeniem i pozwala na dalsze użytkowanie elementów istniejących. Dlatego też prace polegające na wymianie a nie odnawianiu istniejących w budynkach urządzeń uznawane są przez sądy administracyjne za prace remontowe a nie konserwacyjne, co potwierdzają następujące wyroki:

• WSA w Lublinie z dnia 17 grudnia 2009, sygn. akt II SA/Lu 582/09, który mówi m.in., że „Roboty budowlane polegające na wymianie okien stanowią remont i to niezależnie od tego czy następuje zmiana wielkości otworów okiennych. Nie jest to bowiem czynność z zakresu bieżącej konserwacji, gdyż do takich czynności można zaliczyć odnowienie okien poprzez pomalowanie i inne drobne naprawy”.
• NSA z 15 lipca 2008 r. sygn. akt II OSK 844/07, który mówi, że „prace wykonywane w obiekcie budowlanym będą remontem jeżeli będą polegały na odtworzeniu stanu pierwotnego. Prace niepolegające na odtworzeniu stanu pierwotnego, ale mające na celu utrzymanie obiektu budowlanego w dobrym stanie będą bieżącą konserwacją, a nie remontem”.
• NSA z 5 kwietnia 2006 r. sygn. akt OSKA 704/05 mówiący, że „przez pojęcie „bieżącej konserwacji” o jakiej mowa w art. 3 pkt 8 Prawa budowlanego należy rozumieć wykonanie w istniejącym obiekcie budowlanym robót nie polegających na odtworzeniu stanu pierwotnego, ale mających na celu utrzymanie obiektu budowlanego w dobrym stanie, w celu jego zabezpieczenia przed szybkim zużyciem się, czy też zniszczeniem i dla utrzymania go w celu użytkowania w stanie zgodnym z przeznaczeniem tegoż obiektu. Tak więc bieżącą konserwacją będą prace budowlane wykonywane na bieżąco w węższym zakresie niż roboty budowlane określone jako remont”.
  
  

Natomiast usługi montażu kotłów co i całej instalacji grzewczej, instalacji wodno -kanalizacyjnej, montażu wyposażenia łazienek, paneli podłogowych w nowobudowanych lokalach będą na mocy cytowanych już przepisów ustawy Prawo budowlane oraz wyroku NSA z dnia 19.11.2001 sygn. akt IV SA 390/01 wchodziły w zakres budowy.

Zgodnie bowiem z przytoczonym wyrokiem, wszystkie prace budowlane, polegające na montażu w budynku dodatkowych elementów, których nie było w stanie pierwotnym, posiadają status „budowy”.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.