INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 29 lipca 2010 r. (data wpływu 9 sierpnia 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej zryczałtowanego podatku dochodowego od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne w zakresie opodatkowania przychodu z tytułu dzierżawy gruntu na cele nierolnicze - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 sierpnia 2010 r. został złożony ww. wniosek uzupełniony pismem z dnia 25 października 2010 r. (data wpływu 29 października 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej zryczałtowanego podatku dochodowego od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne w zakresie opodatkowania przychodu z tytułu dzierżawy gruntu na cele nierolnicze.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest rolnikiem, właścicielem nieruchomości o pow. 1.99 ha, którą wydzierżawił innej osobie w celu prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej w zakresie wydobywania, produkcji i sprzedaży żwiru. Zgodnie z zapisem umowy dzierżawy gruntu, Wnioskodawca raz w miesiącu będzie otrzymywał od dzierżawcy na konto bankowe należność z tytułu czynszu dzierżawy w wysokości 1,20 zł brutto za każdą tonę wydobytego żwiru. Na dzień złożenia wniosku jest to przychód nieokreślony i uzależniony od ilości wydobytych kopalin.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

W jakiej formie Wnioskodawca powinien opodatkować przychód uzyskany z tytułu dzierżawy gruntu i wg jakiej stawki podatku...

Zdaniem Wnioskodawcy, działalność gospodarcza rolnika polegająca na sprzedaży piasku i żwiru pochodzącego z gospodarstwa rolnego, wykonywana bez zatrudnienia pracowników, może podlegać opodatkowaniu w formie karty podatkowej. Stanowisko takie zajął Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji indywidualnej z dnia 16 grudnia 2009 r. Nr ITPB1/415-865/09/HD, z tym, że Wnioskodawca nie wydobywa żwiru i nie prowadzi działalności gospodarczej.

Podatnicy nieprowadzący działalności gospodarczej mogą z tytułu dzierżawy opłacać podatek dochodowy według skali podatkowej, mogą też wybrać ryczałt od przychodów ewidencjonowanych wg stawki 8,5% dla przychodów nieprzekraczających 4.000 Euro, wg stawki 20 % po przekroczeniu tej kwoty przychodu. Podatnicy opodatkowani ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych, mają obowiązek prowadzenia ewidencji przychodów. Co miesiąc na podstawie powyższej ewidencji ustalają kwotę podatku, którą wpłacają na rachunek właściwego urzędu skarbowego do 20 dnia następującego po miesiącu którego dotyczy, a za grudzień w terminie złożenia zeznania rocznego PIT-28 (czyli do końca stycznia następnego roku).

Zdaniem Wnioskodawcy, podstawą opodatkowania uzyskanego przychodu z tytułu dzierżawy gruntu na cele nierolnicze (kopalnia żwiru) może być ryczałt od przychodów ewidencjonowanych wg stawki 8,5%, z możliwością skorzystania z preferencyjnych stawek podatku od 5,5% do 3%

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

W myśl art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.) przepisów ustawy nie stosuje się do przychodów z działalności rolniczej, z wyjątkiem przychodów z działów specjalnych produkcji rolnej.

Zgodnie z definicją zawartą w art. 2 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych działalnością rolniczą, w rozumieniu ust. 1 pkt 1, jest działalność polegająca na wytwarzaniu produktów roślinnych lub zwierzęcych w stanie nieprzetworzonym (naturalnym) z własnych upraw albo hodowli lub chowu, w tym również produkcja materiału siewnego, szkółkarskiego, hodowlanego oraz reprodukcyjnego, produkcja warzywnicza gruntowa, szklarniowa i pod folią, produkcja roślin ozdobnych, grzybów uprawnych i sadownicza, hodowla i produkcja materiału zarodowego zwierząt, ptactwa i owadów użytkowych, produkcja zwierzęca typu przemysłowo-fermowego oraz hodowla ryb, a także działalność, w której minimalne okresy przetrzymywania zakupionych zwierząt i roślin, w trakcie których następuje ich biologiczny wzrost, wynoszą co najmniej:

1. miesiąc - w przypadku roślin,
2. 16 dni - w przypadku wysokointensywnego tuczu specjalizowanego gęsi lub kaczek,
3. 6 tygodni - w przypadku pozostałego drobiu rzeźnego,
4. 2 miesiące - w przypadku pozostałych zwierząt

• licząc od dnia nabycia.

Dzierżawa gruntu na cele nierolnicze (wydobywanie kopalin) nie stanowi działalności rolniczej.

Stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 6 cyt. ustawy źródłem przychodu jest – najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą.

Jak wynika z powyższego, do źródła przychodów z najmu, podnajmu, dzierżawy i poddzierżawy ustawodawca zalicza między innymi dzierżawę gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej.

W opisie stanu faktycznego Wnioskodawca (rolnik nieprowadzący działalności gospodarczej) wskazał, że zawarł umowę na dzierżawę gruntu rolnego, na którym dzierżawca będzie wydobywał kopaliny.

Wobec powyższego przychody uzyskiwane z tytułu dzierżawy przedmiotowych gruntów rolnych w celu wydobywania kopalin tj. na cele nierolnicze stanowią źródło przychodów określone w art. 10 ust. 1 pkt 6 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W myśl art. 9a ust. 6 tejże ustawy dochody osiągane przez podatników ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6, są opodatkowane na zasadach określonych w ustawie, chyba że podatnicy złożą właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego pisemne oświadczenia o wyborze opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych, na zasadach określonych w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym.

Zgodnie z art. 1 pkt 2 ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. Nr 144, poz. 930 ze zm.), ustawa reguluje opodatkowanie zryczałtowanym podatkiem dochodowym niektórych przychodów (dochodów) osiąganych przez osoby fizyczne, w tym: osiągające przychody z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze, jeżeli umowy te nie są zawierane w ramach prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej.

Osoby fizyczne osiągające przychody z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze, jeżeli umowy te nie są zawierane w ramach prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej, mogą opłacać ryczałt od przychodów ewidencjonowanych – o czym stanowi art. 2 ust. 1a tej ustawy.

Zgodnie z art. 6 ust. 1a ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne, opodatkowaniu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych podlegają również otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze. Dla ustalenia wartości otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń z tytułu tych umów, stosuje się art. 11 ust. 2-2b ustawy o podatku dochodowym.

Z treści art. 6 ust. 1b ww. ustawy wynika, że przychody uzyskane z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze, o których mowa w ust. 1a, podlegają opodatkowaniu w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych również, jeżeli są uzyskiwane przez podatników, o których mowa w art. 8 ust. 1.

W myśl art. 12 ust. 1 pkt 3 lit. a) tej ustawy, do przychodów, o których mowa w art. 6 ust. 1a, ryczałt od przychodów ewidencjonowanych wynosi 8,5%.

Jednakże warunkiem skorzystania ze zryczałtowanej formy opodatkowania jest, zgodnie z art. 9 ust. 1 ww. ustawy, złożenie pisemnego oświadczenia o wyborze opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych za dany rok podatkowy naczelnikowi urzędu skarbowego właściwemu według miejsca zamieszkania podatnika nie później niż do dnia 20 stycznia roku podatkowego, natomiast podatnik rozpoczynający działalność gospodarczą w trakcie roku podatkowego – do dnia poprzedzającego dzień rozpoczęcia działalności, nie później jednak niż w dniu uzyskania pierwszego przychodu. Jeżeli do dnia 20 stycznia roku podatkowego podatnik nie zgłosił likwidacji działalności gospodarczej lub nie dokonał wyboru innej formy opodatkowania, uważa się, że nadal prowadzi działalność opodatkowaną w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych.

W przypadku osiągania przychodów, o których mowa w art. 6 ust. 1a (z najmu, dzierżawy), przepisy dotyczące oświadczenia o wyborze opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych stosuje się odpowiednio, z tym że podatnik rozpoczynający osiąganie takich przychodów w trakcie roku podatkowego składa pisemne oświadczenie o wyborze opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych za dany rok podatkowy naczelnikowi urzędu skarbowego właściwemu według miejsca zamieszkania podatnika nie później niż do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym osiągnął pierwszy przychód z tego tytułu, albo do końca roku podatkowego, jeżeli pierwszy taki przychód osiągnął w grudniu roku podatkowego (art. 9 ust. 4).

Biorąc pod uwagę powołane powyżej przepisy ustaw: o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz o zryczałtowanym podatku od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne, a także przedstawiony przez Wnioskodawcę stan faktyczny stwierdzić należy, że przychód z tytułu dzierżawy gruntów rolnych na cele nierolnicze (wydobywanie kopalin), nie będącej przedmiotem działalności gospodarczej, stanowi przychód ze źródła przychodów o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Konsekwencją powyższego ustalenia, jest możliwość opodatkowania powyższego przychodu zryczałtowanym podatkiem dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne wg stawki 8,5%, zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 3 lit. a) ww. ustawy.

Nieprawidłowo Wnioskodawca oparł swoje stanowisko w sprawie oceny prawnej zaistniałego stanu faktycznego na stanie prawnym obowiązującym do 31 grudnia 2009 r. wskazując, iż może stosować stawkę ryczałtu 8,5% do kwoty przychodu z tytułu dzierżawy gruntu nie przekraczającej równowartości 4.000 Euro, a od nadwyżki ponad tę kwotę ryczałt wynosi 20% przychodów. Brzmienie przepisu art. 12 ust. 1 pkt 3 lit. a) ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów od 1 stycznia 2010 r. zostało zmienione przez art. 3 pkt 1 ustawy z dnia 17 grudnia 2009 r. o zmianie ustawy o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2010 r. Nr 3, poz.13), poprzez zniesienie limitu, po przekroczeniu którego przychód opodatkowany jest stawką 20%.

Nieprawidłowo również Wnioskodawca wskazał na możliwość zastosowania pozostałych stawek ryczałtu, tj. 5,5% i 3%, które to stawki zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 4 i 5 ww. ustawy, mają zastosowanie do przychodów innych niż z tytułu najmu, dzierżawy.

Osiągany przez Wnioskodawcę przychód z tytułu dzierżawy gruntu na cele nierolnicze może podlegać opodatkowaniu stawką 8,5%, o ile z zachowaniem terminu ustawowego zostanie złożone stosowne oświadczenie o wyborze formy opodatkowania.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.