INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani przedstawione we wniosku z dnia 14.08.2010 r. (data wpływu 19.08.2010 r. ) oraz w piśmie z dnia 03.11.2010 r. (data nadania 03.11.2010 r., data wpływu 08.11.2010 r.) stanowiącym odpowiedź na wezwanie z dnia 26.10.2010 r. (data nadania 26.10.2010 r., data odbioru 29.10.2010 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania renty otrzymanej ze Szkocji - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19.08.2010 r. złożyła Pani wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania renty otrzymanej ze Szkocji.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni w latach 1965-1980 pracowała w służbie zdrowia w Szkocji. Z tytułu pracy w Szkocji została przyznana Jej renta, która wypłacana jest co miesiąc za pośrednictwem banku w Polsce. Do Polski Wnioskodawczyni wróciła na przełomie 1980-1981 roku, gdzie nie pracowała za wynagrodzeniem. Pracowała jedynie w małym gospodarstwie rolnym męża. Posiada Ona miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w Polsce.

Wnioskodawczyni poinformowała, iż nie płaci podatku za ww. rentę w Wielkiej Brytanii dlatego, że jest bardzo niska i nie podlega opodatkowaniu. Brak opodatkowania wynika również z faktu, że jest to renta z pracy w służbie zdrowia.

Otrzymane pieniądze w walucie brytyjskiej wymieniane są na PLN co daje kwotę 667,50 zł. Renta Wnioskodawczyni wynosi 211,65 funtów brytyjskich z czego bank wypłaca 150 funtów.

Wnioskodawczyni dodatkowo wskazała, iż funty brytyjskie mają coraz niższą wartość. Koszty utrzymania rosną. Wnioskodawczyni ma 73 lata, jest osobą schorowaną, ma cukrzycę, chorobę wieńcową serca, nadciśnienie, chore nerki, chorą tarczycę, stawy, niedosłuch lewego ucha, anemię, depresję psychiczną. Mąż Jej chory jest na chorobę Parkinsona. Wydatki na leki są bardzo duże. Stan zdrowia Wnioskodawczyni pogarsza się. Mieszka Ona na wsi, daleko od lekarza, nie posiada samochodu, potrzebuje pomocy osób trzecich. Zrobienie podstawowych zakupów jest dla Niej dużym problemem. W związku z powyższym Wnioskodawczyni prosi o zwolnienie od płacenia podatku od renty ze Szkocji.

Pismem z dnia 26.10.2010 r. wezwano Wnioskodawczynię do uzupełnieniu wniosku poprzez doprecyzowanie stanu faktycznego. Wnioskodawczyni pismem z dnia 03.11.2010 r. (data nadania 03.11.2010 r., data wpływu 08.11.2010 r.) uzupełniła powyższe w terminie.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawczyni musi płacić podatek w Polsce od renty zagranicznej pobieranej ze Szkocji...

Pytanie przedstawione we wniosku dotyczy roku podatkowego 2010 i lat następnych.

Zdaniem Wnioskodawczyni, jeżeli rząd w Szkocji traktuje Ją ulgowo, to i rząd Polski nie powinien pobierać podatku od tej renty.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego, stwierdzam, co następuje.

W myśl art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.) osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Zgodnie z art. 3 ust. 1a za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1. posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
2. przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.
   
   

W świetle art. 4a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Natomiast w myśl art. 4 ust. 1 Konwencji z dnia 20 lipca 2006 r. między Rzecząpospolitą Polską a Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i zysków majątkowych (Dz. U. z 2006 r. Nr 250, poz. 1840), określenie „osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie” oznacza każdą osobę, która według prawa tego Państwa podlega tam opodatkowaniu, z uwagi na jej miejsce zamieszkania, miejsce stałego pobytu, siedzibę zarządu, miejsce utworzenia albo inne kryterium o podobnym charakterze, i obejmuje również to Państwo oraz jakąkolwiek jego jednostkę terytorialną lub organ lokalny. Jednakże, określenie to nie obejmuje osoby, która podlega opodatkowaniu w tym Państwie tylko dlatego, że osiąga ona dochód lub zyski majątkowe ze źródeł w nim położonych.

Definicja „osoby mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie” odnosi się zatem bezpośrednio do określenia „miejsca zamieszkania” przyjętego w ustawodawstwach wewnętrznych państw i uwzględnia różne formy więzi osobistej z państwem, które we własnym ustawodawstwie ustala podstawę do nieograniczonego obowiązku podatkowego.

Ustalenie miejsca zamieszkania podatnika decyduje o zakresie ciążącego na nim obowiązku podatkowego. Inaczej mówiąc, od miejsca zamieszkania zależy, czy podatnik podlega nieograniczonemu, czy ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Nieograniczonym obowiązkiem podatkowym objęci są podatnicy, którzy w Polsce mają miejsce zamieszkania.

Podlegają oni obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów. Natomiast, jeśli podatnik będzie miał miejsce zamieszkania za granicą, to w Polsce będzie płacił podatek tylko od dochodów (przychodów) uzyskanych w danym roku podatkowym w Polsce (ograniczony obowiązek podatkowy).

W przedmiotowym wniosku wskazała Pani, iż powróciła do Polski na przełomie 1980-1981 roku i w Polsce posiada Pani miejsce zamieszkania dla celów podatkowych. W latach 1965-1980 pracowała Pani w służbie zdrowia w Szkocji. Została przyznana Pani renta z tytułu pracy w Szkocji.

W myśl art. 17 ust. 1 powołanej wyżej Konwencji w sprawie unikania podwójnego opodatkowania zawartej między Rzecząpospolitą Polską a Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej, z zastrzeżeniem postanowień artykułu 18 ustęp 2 niniejszej Konwencji, emerytury, renty i inne podobne wynagrodzenia wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie, podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie.

Natomiast zgodnie z treścią ustępu 2 tego przepisu, bez względu na postanowienia ustępu 1 niniejszego artykułu, jednorazowe wypłaty w ramach systemu emerytalnego utworzonego w jednym Umawiającym się Państwie i wypłacane na rzecz osoby mającej miejsce zamieszkania w drugim Umawiającym się Państwie podlegają opodatkowaniu tylko w tym pierwszym wymienionym Państwie.

Z powyższych przepisów wynika zatem, iż emerytury i renty otrzymywane z Wielkiej Brytanii – z wyjątkiem wskazanym w art. 18 ust. 2 Konwencji – wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania w Polsce, podlegają opodatkowaniu tylko w Polsce.

Jednocześnie jednak art. 18 ust. 2 ww. konwencji stanowi, że:

1. Jakakolwiek emerytura wypłacana lub pochodząca z funduszy utworzonych przez Umawiające się Państwo, lub jego jednostkę terytorialną albo organ lokalny, osobie fizycznej z tytułu świadczenia usług na rzecz tego Państwa lub jego jednostki terytorialnej lub organu lokalnego, podlega opodatkowaniu tylko w tym Państwie.
2. Bez względu na postanowienia punktu a) niniejszego ustępu, taka emerytura podlega opodatkowaniu tylko w drugim Umawiającym się Państwie, jeśli osoba ma miejsce zamieszkania w tym Państwie i jest obywatelem tego Państwa.
   
   

W świetle powyższego art. 18 ust. 2 Konwencji dotyczy emerytur wypłacanych z tytułu uprzednio wykonywanej pracy, jednakże, nie każdej emerytury, a wyłącznie związanej z usługami na rzecz wypłacającego je państwa, jego jednostki terytorialnej lub organu lokalnego. Nadmienić należy, iż wspomniany przepis dotyczy osób piastujących funkcje publiczne w ramach administracji publicznej (tj. państwowej czy samorządowej). W znaczeniu potocznym – bowiem przepisy podatkowe nie definiują „funkcji publicznych” – funkcjonariuszem publicznym jest osoba będąca pracownikiem administracji publicznej, nie pełniąca funkcji wyłącznie usługowych (np. sędzia), a także osoba korzystająca z ochrony prawnej z mocy przepisu szczególnego (np. poseł, senator, radny).

Mając na względzie powyższe oraz przedstawiony we wniosku stan faktyczny, należy wskazać, iż przedmiotowa renta wypłacana ze Szkocji podlega opodatkowaniu tylko w Polsce.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy źródłami przychodów są stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Przez emeryturę lub rentę rozumie się łączną kwotę świadczeń emerytalnych i rentowych, w tym kwoty emerytur kapitałowych wypłacanych na podstawie ustawy o emeryturach kapitałowych, wraz ze wzrostami i dodatkami, z wyłączeniem dodatków rodzinnych i pielęgnacyjnych oraz dodatków dla sierot zupełnych do rent rodzinnych (art. 12 ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Przyznana Wnioskodawczyni renta z tytułu pracy w Szkocji nie mieści się w katalogu zwolnień określonych w art. 21 ww. ustawy, jak również nie jest dochodem, od którego na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, w związku z czym podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W świetle art. 35 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych do poboru zaliczek miesięcznych jako płatnicy są obowiązane osoby prawne i ich jednostki organizacyjne, które dokonują wypłaty emerytur i rent z zagranicy - od wypłacanych przez nie emerytur i rent.

W myśl art. 35 ust. 3 tej ustawy zaliczki, o których mowa w ust. 1 pkt 1, 2, 4 i 7, za miesiące od stycznia do grudnia ustala się w sposób określony w art. 32 ust. 1-1c, z tym że w przypadku poboru zaliczek od emerytur i rent z zagranicy stosuje się postanowienia umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, zawartej z państwem, z którego pochodzą te emerytury i renty.

Zaliczkę od dochodów, o których mowa w ust. 1, obliczoną w sposób określony w ust. 3-8, zmniejsza się o kwotę składki na ubezpieczenie zdrowotne, o której mowa w art. 27b, pobranej w tym miesiącu przez płatnika ze środków podatnika (art. 35 ust. 9 ww. ustawy).

Mając na uwadze opisany we wniosku stan faktyczny oraz przedstawiony powyżej stan prawny uznać należy, że otrzymywana przez Wnioskodawczynię renta z tytułu pracy w Szkocji, podlega opodatkowaniu w Polsce, stosownie do art. 3 ust. 1 ustawy, w związku z art. 17 ust. 1 Konwencji o unikaniu podwójnego opodatkowania. Bez znaczenia pozostaje natomiast fakt, że dochody te nie podlegają opodatkowaniu w kraju ich uzyskania (w Szkocji).

Końcowo, tut. Organ zauważa, iż Wnioskodawczyni w odpowiedzi na wezwanie do uzupełnienia braków formalnych wniosków wniosła o „zwolnienie z płacenia podatku od renty ze Szkocji”. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie informuje, iż nie jest organem właściwym w przedmiotowej kwestii. Organem właściwym w ww. sprawie jest naczelnik urzędu skarbowego właściwy ze względu na miejsce zamieszkania podatnika.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie, ul. M.C. Skłodowskiej 40, 20-029 Lublin po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.