INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani, przedstawione we wniosku z dnia 13 sierpnia 2010 r. (data wpływu 18 sierpnia 2010 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w części dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zasad korzystania ze zwolnienia od podatku od towarów i usług – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 sierpnia 2010 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej między innymi podatku od towarów i usług w zakresie zasad korzystania ze zwolnienia od podatku od towarów i usług.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Planuje Pani rozpocząć działalność gospodarczą, klasyfikując rodzaj wykonywanej działalności symbolem PKWiU 63.12 – Usługi portali internetowych. Będzie Pani świadczyć usługi drogą elektroniczną, polegające na prowadzeniu serwisu internetowego, który będzie służył do obsługi i organizowania, gier wiedzowych i pamięciowych na pieniądze oraz gier wiedzowych i pamięciowych o przedmiot, dla których stawką w grze będą własne przedmioty wystawiane przez graczy. Przychód z prowadzonej działalności w zakresie obsługi i organizowania gier stanowić będzie ustalona część prowizji pobieranej od wygranej gracza w grach wiedzowych i pamięciowych na pieniądze. W przypadku gier wiedzowych i pamięciowych o przedmiot, przychód stanowić będzie stała opłata pobierana za wystawienie przedmiotu przez każdego gracza przed przystąpieniem do gry, organizowanych na stronach prowadzonego serwisu. W jednej grze może brać udział minimalnie dwóch graczy dla gier na pieniądze, a w przypadku gry o przedmiot brać udział może tylko dwóch graczy w jednej grze. Gracze przystępując do gry, wpłacają określoną stawkę (w postaci wirtualnej waluty), ustaloną dla danej gry (w grze o pieniądze), dla gry o przedmiot jest pobierana ustalona stała kwota (w postaci wirtualnej waluty) za wystawienie przedmiotu. Z sumy wpłaconych przez graczy stawek (dla gier na pieniądze) tworzy się pula wygranej, w przypadku gier o przedmiot, pulą wygranej są wystawione przez graczy własne przedmioty. Największa ilość poprawnych odpowiedzi na pytania oznacza wygraną w grze. Gracz, który zwyciężył, przejmuje pulę wygranej. O wysokość puli wygranej, pomniejszonej o opłaty związane z obsługą serwisu (dla gry na pieniądze), które stanowić będą przychód, opłaty transakcyjne zostaje zasilone konto zwycięskiego gracza. Zgromadzone środki na koncie użytkownik serwisu może wykorzystać do udziału w kolejnych grach lub wypłacić na wskazane konto bankowe, po przeliczeniu wirtualnej waluty na równowartość pieniężną wyrażoną w PLN. W przypadku gry o przedmiot wystawiony przez gracza, przegrany gracz będzie zobligowany przesłać go wygrywającemu graczowi, ponieważ z chwilą przegranej prawo własności do tego przedmiotu przechodzi na wygranego gracza.

Reasumując, przychodem z organizowanych w serwisie internetowym gier wiedzowych i pamięciowych, dla których stawką są pieniądze jest ustalona kwota prowizji pobierana z puli wygranej zwycięskiego gracza, natomiast dla gier o przedmiot, przychód stanowić będzie opłata w ustalonej kwocie za wystawienie przedmiotu przez gracza przystępującego do wybranej przez siebie gry.

W serwisie zamierza Pani również świadczyć usługi w zakresie pośredniczenia w realizacji doładowań telefonów komórkowych, gdzie przychodem będzie wynagrodzenie prowizyjne za zasilenie telefonu za pośrednictwem serwisu. Świadczenie tej usługi polegać będzie na zamieszczeniu odnośników w postaci banerów, buttonów lub linków do strony serwisu obsługującego doładowania telefonów komórkowych. Jeśli odwiedzający kliknie na znajdujący się w Pani serwisie odpowiedni odnośnik informujący o możliwości doładowania telefonów zostanie przeniesiony na stronę serwisu obsługującego doładowania telefonów, a następnie dokona doładowania telefonu komórkowego, to przychodem będzie wynagrodzenie w postaci prowizji, za doładowanie telefonu, jakie zostało wykonane przez osobę trzecią, która trafiła na tą stronę z doładowaniami bezpośrednio ze stron prowadzonego przeze mnie serwisu.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy prowadząc planowaną działalność gospodarczą skorzysta Pani ze zwolnienia podmiotowego i przedmiotowego od podatku VAT...

Zdaniem Wnioskodawcy, planowane usługi nie wyłączają z możliwości korzystania ze zwolnienia podmiotowego czy przedmiotowego od podatku od towarów i usług. W przypadku świadczonych usług nie znajdują zastosowania wyłączenia określone w ustawie o VAT. Wobec tego, w ocenie Wnioskodawcy, może skorzystać ze zwolnienia podmiotowego oraz przedmiotowego od podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004r., Nr 54, poz. 535 ze zm.), opodatkowaniu tym podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez świadczenie usług, stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Według art. 8 ust. 3 ustawy, usługi wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, z zastrzeżeniem ust. 4, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, z wyjątkiem usług elektronicznych i usług turystyki, o których mowa w art. 119.

Art. 2 pkt 26 ustawy o podatku od towarów i usług stanowi, iż przez usługi elektroniczne rozumie się usługi, o których mowa w art. 11 rozporządzenia nr 1777/2005, z uwzględnieniem art. 12 tego rozporządzenia.

Na mocy art. 11 ust. 1 rozporządzenia Rady (WE) nr 1777/2005 z dnia 17 października 2005 r. ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy 77/388/EWG w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE. L. 05.288.1), do usług świadczonych drogą elektroniczną, o których mowa w art. 9 ust. 2 lit. e) tiret dwunaste i załączniku L dyrektywy 77/388/EWG, należą usługi świadczone za pomocą Internetu lub sieci elektronicznej, których świadczenie jest zautomatyzowane i które wymagają niewielkiego udziału człowieka, a ich wykonanie bez wykorzystania technologii informacyjnej jest niemożliwe.

Stosownie do art. 11 ust. 2 tego rozporządzenia, usługami wchodzącymi w zakres ust. 1 są następujące usługi, w szczególności jeśli świadczone są przez Internet lub sieć elektroniczną:

1. ogólnie produkty w formie cyfrowej łącznie z oprogramowaniem, jego modyfikacjami i nowszymi wersjami oprogramowania;
2. usługi umożliwiające lub wspomagające obecność przedsiębiorstw lub osób w sieci elektronicznej, takie jak witryna lub strona internetowa;
3. usługi generowane automatycznie przez komputer i przesyłane Internetem lub siecią elektroniczną w odpowiedzi na określone dane wprowadzone przez usługobiorcę;
4. odpłatne przekazywanie prawa do wystawiania na aukcji towaru lub usługi za pośrednictwem witryny internetowej działającej jako rynek on-line, na którym potencjalni kupcy przedstawiają swoje oferty przy wykorzystaniu automatycznych procedur oraz na którym strony są informowane o dokonaniu sprzedaży za pomocą poczty elektronicznej generowanej automatycznie przez komputer;
5. pakiety usług internetowych oferujących dostęp do informacji, w których aspekty telekomunikacyjne są natury pomocniczej lub drugorzędnej (czyli pakiety wykraczające poza oferowanie samego dostępu do Internetu i obejmujące inne elementy, takie jak strony, które umożliwiają dostęp do aktualnych wiadomości, informacji meteorologicznych lub turystycznych; gier; umożliwiają hosting witryn internetowych; dostęp do grup dyskusyjnych; etc.);
6. usługi wyszczególnione w załączniku I.

Załącznik I wymienia następujące usługi:

1. Punkt 1 załącznika L do dyrektywy 77/388/EWG



1. Tworzenie i hosting witryn internetowych.
2. Automatyczna konserwacja oprogramowania, zdalnie i on-line.
3. Zdalne zarządzanie systemami.
4. Hurtownie danych on-line, umożliwiające elektroniczne przechowywanie i wyszukiwanie konkretnych danych.
5. Dostarczanie on-line przestrzeni na dysku na żądanie.


2. Punkt 2 załącznika L do dyrektywy 77/388/EWG



1. Uzyskiwanie dostępu on-line i pobieranie oprogramowania (w szczególności programy w zakresie zamówień publicznych/księgowości, programy antywirusowe) oraz jego uaktualnień.
2. Oprogramowanie blokujące pojawianie się banerów reklamowych.
3. Sterowniki do pobierania, takie jak programy ustawiające interfejsy komputera i urządzeń peryferyjnych (np. drukarek).
4. Automatyczna instalacja on-line filtrów na witrynach internetowych.
5. Automatyczna instalacja on-line zabezpieczeń typu firewalls.


3. Punkt 3 załącznika L do dyrektywy 77/388/EWG



1. Uzyskiwanie dostępu i pobieranie motywów pulpitów.
2. Uzyskiwanie dostępu i pobieranie obrazów, fotografii i wygaszaczy ekranu.
3. Zawartość książek w formie cyfrowej i innych publikacji elektronicznych.
4. Prenumerata gazet i czasopism on-line.
5. Dzienniki logowania i statystyki odwiedzania stron internetowych.
6. Wiadomości, informacje o sytuacji na drogach oraz prognozy pogody on-line.
7. Informacje generowane automatycznie on-line przez oprogramowanie po wprowadzeniu przez klienta określonych danych, takich jak dane prawne lub finansowe (w szczególności stale uaktualniane kursy giełdowe).
8. Dostarczanie przestrzeni reklamowej, szczególnie banerów reklamowych na stronach lub witrynach internetowych.
9. Korzystanie z wyszukiwarek i katalogów internetowych.


4. Punkt 4 załącznika L do dyrektywy 77/388/EWG



1. Uzyskiwanie dostępu i pobieranie muzyki na komputery i telefony komórkowe.
2. Uzyskiwanie dostępu i pobieranie sygnałów dźwiękowych, urywków nagrań, dzwonków i innych dźwięków.
3. Uzyskiwanie dostępu i pobieranie filmów.
4. Pobieranie gier na komputery i telefony komórkowe.
5. Uzyskiwanie dostępu do automatycznych gier on-line, które wymagają użycia Internetu lub innych podobnych sieci elektronicznych, gdy gracze są od siebie oddaleni.


5. Punkt 5 załącznika L do dyrektywy 77/388/EWG



1. Automatyczne nauczanie na odległość, którego funkcjonowanie wymaga użycia Internetu lub podobnej sieci elektronicznej, wymagające niewielkiego bądź niewymagające żadnego udziału człowieka, łącznie z klasami wirtualnymi, z wyjątkiem sytuacji, gdzie Internet lub podobna sieć elektroniczna wykorzystywana jest jako proste narzędzie służące komunikowaniu się nauczyciela z uczniem.
2. Ćwiczenia wypełniane przez ucznia on-line i sprawdzane automatycznie, bez udziału człowieka.

Natomiast art. 12 rozporządzenia zawiera katalog usług, które nie są zaliczane do usług elektronicznych:

1. usługi nadawcze radiowe i telewizyjne, o których mowa w art. 9 ust. 2 lit. e) tiret jedenaste dyrektywy 77/388/EWG;
2. usługi telekomunikacyjne w rozumieniu art. 9 ust. 2 lit. e) tiret dziesiąte dyrektywy 77/388/EWG;
3. dostawy następujących towarów i świadczenie następujących usług:



1. towary, w przypadku których zamawianie i obsługa zamówienia odbywa się elektronicznie;
2. płyty CD-ROM, dyskietki i podobne nośniki fizyczne;
3. materiały drukowane, takie jak książki, biuletyny, gazety i czasopisma;
4. płyty CD, kasety magnetofonowe;
5. kasety wideo, płyty DVD;
6. gry na płytach CD-ROM;
7. usługi świadczone przez osoby takie jak prawnicy lub doradcy finansowi, którzy udzielają swym klientom porad za pomocą poczty elektronicznej;
8. usługi edukacyjne, w ramach których treść kursu przekazywana jest przez nauczyciela za pomocą Internetu lub sieci elektronicznej (czyli poprzez zdalne połączenie);
9. usługi fizyczne off-line naprawy sprzętu komputerowego;
10. hurtownie danych off-line;
11. usługi reklamowe, w szczególności w gazetach, na plakatach i w telewizji;
12. centra wsparcia telefonicznego (ang. helpdesk);
13. usługi edukacyjne świadczone korespondencyjnie, zwłaszcza za pośrednictwem poczty;
14. konwencjonalne usługi aukcyjne, przy których niezbędny jest udział człowieka, niezależnie od sposobu składania ofert;
15. usługi telefoniczne z elementem wideo, znane też pod nazwą usług wideofonicznych;
16. dostęp do Internetu i stron World Wide Web;
17. usługi telefoniczne świadczone przez Internet.

Jak z powyższego wynika, warunkiem koniecznym uznania usługi za usługę elektroniczną jest, aby była ona świadczona za pomocą Internetu lub podobnej sieci elektronicznej. Warunek ten jednak nie jest wystarczający do uznania danej usługi za usługę elektroniczną w rozumieniu powołanych wyżej przepisów. Istotne jest wystąpienie następujących cech świadczonych usług:

• realizacja za pomocą Internetu lub sieci elektronicznej;
• świadczenie jest zautomatyzowane, a udział człowieka jest niewielki;
• ich wykonanie bez wykorzystania technologii informacyjnej jest niemożliwe.

Dopiero łączne spełnienie powyższych warunków pozwala na zaklasyfikowanie usługi jako usługi elektronicznej.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że w ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca zamierza świadczyć usługi, polegające na prowadzeniu serwisu internetowego, który będzie służył do obsługi i organizowania gier wiedzowych i pamięciowych. Wnioskodawca zamierza również świadczyć usługi, polegające na pośredniczeniu w doładowaniach telefonów komórkowych poprzez zamieszczenie odpowiednich odnośników w postaci banerów, butonów lub linków do strony serwisu obsługującego doładowania telefonów.

W ocenie tutejszego organu, planowane przez Wnioskodawcę usługi spełniają definicję usług elektronicznych, o których mowa w wyżej cytowanych przepisach.

W przypadku świadczenia usług istotnym dla prawidłowego rozliczenia podatku od towarów i usług jest określenie miejsca świadczenia danej usługi. Od poprawności określenia miejsca świadczenia zależeć będzie bowiem, czy dane świadczenie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce, czy też nie.

Stosownie do art. 28a ustawy, na potrzeby stosowania rozdziału 3 w dziale V ustawy:

1. ilekroć jest mowa o podatniku - rozumie się przez to:



1. podmioty, które wykonują samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2, lub działalność gospodarczą odpowiadającą tej działalności, bez względu na cel czy rezultat takiej działalności, z uwzględnieniem art. 15 ust. 6,
2. osobę prawną niebędącą podatnikiem na podstawie lit. a, która jest zidentyfikowana do celów podatku lub podatku od wartości dodanej;


2. podatnika, który prowadzi również działalność lub dokonuje transakcji nieuznawanych za podlegające opodatkowaniu dostawy towarów lub świadczenia usług zgodnie z art. 5 ust. 1, uznaje się za podatnika w odniesieniu do wszystkich świadczonych na jego rzecz usług.

Ogólna zasada dotycząca określania miejsca świadczenia usług wykonywanych na rzecz podatników zawarta została w art. 28b ust. 1 ustawy, zgodnie z którym miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę lub stałe miejsce zamieszkania, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1, art. 28g ust. 1, art. 28i, 28j i 28n.

Stosownie natomiast do art. 28c ust. 1 ustawy, miejscem świadczenia usług na rzecz podmiotów niebędących podatnikami jest miejsce, w którym usługodawca posiada siedzibę lub stałe miejsce zamieszkania, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3 oraz art. 28d-28f, art. 28g ust. 2, art. 28h-28n.

Natomiast zgodnie z art. 28l ustawy, w przypadku świadczenia na rzecz podmiotów niebędących podatnikami, mających siedzibę, stałe miejsce zamieszkania lub miejsce zwykłego pobytu poza terytorium Wspólnoty, usług:

1. sprzedaży praw lub udzielania licencji i sublicencji, przeniesienia lub cesji praw autorskich, patentów, praw do znaków fabrycznych, handlowych, oddania do używania wspólnego znaku towarowego albo wspólnego znaku towarowego gwarancyjnego, albo innych pokrewnych praw,
2. reklamy,
3. doradczych, inżynierskich, prawniczych, księgowych oraz podobnych usług, w tym w szczególności usług:



1. doradztwa w zakresie sprzętu komputerowego (PKWiU 72.1),
2. doradztwa w zakresie programowania (PKWiU 72.2),
3. prawniczych, rachunkowo-księgowych, badania rynków i opinii publicznej, doradztwa w zakresie prowadzenia działalności gospodarczej i zarządzania (PKWiU 74.1),
4. architektonicznych i inżynierskich (PKWiU 74.2) - z zastrzeżeniem art. 28e,
5. w zakresie badań i analiz technicznych (PKWiU 74.3),


4. przetwarzania danych, dostarczania informacji oraz usług tłumaczeń,
5. bankowych, finansowych i ubezpieczeniowych i reasekuracyjnych, z wyjątkiem wynajmu sejfów przez banki,
6. dostarczania (oddelegowania) personelu,
7. wynajmu, dzierżawy lub innych o podobnym charakterze, których przedmiotem są rzeczy ruchome, z wyjątkiem środków transportu, za które uznaje się również przyczepy i naczepy oraz wagony kolejowe,
8. telekomunikacyjnych;
9. nadawczych radiowych i telewizyjnych,
10. elektronicznych,
11. polegających na zapewnieniu dostępu do systemów gazowych lub elektroenergetycznych,
12. przesyłowych:



1. gazu w systemie gazowym,
2. energii elektrycznej w systemie elektroenergetycznym,


13. bezpośrednio związanych z usługami, o których mowa w pkt 11 i 12,
14. polegających na zobowiązaniu się do powstrzymania się od dokonania czynności lub posługiwania się prawem, o którym mowa w pkt 1-13

• miejscem świadczenia usług jest miejsce, gdzie podmioty te posiadają siedzibę, stałe miejsce zamieszkania lub miejsce zwykłego pobytu.

Biorąc pod uwagę powyższe oraz powołane przepisy dotyczące określenia miejsca świadczenia należy stwierdzić, iż miejscem opodatkowania usług na rzecz:

• usługobiorców zamieszkałych lub posiadających miejsce prowadzenia działalności lub siedzibę na terytorium Polski będzie terytorium kraju;
• podatników (w rozumieniu art. 28a) będzie miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę lub stałe miejsce zamieszkania;
• osób fizycznych niebędących podatnikami, zamieszkałych na terytorium Unii Europejskiej, stosownie do art. 28c ust. 1 ustawy, będzie Polska;
• podmiotów niebędących podatnikami, zamieszkałych poza terytorium Wspólnoty, w myśl art. 28l ustawy, będzie miejsce, gdzie podmioty te posiadają stałe miejsce zamieszkania.

Stosownie do art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług zwalnia się od podatku podatników, u których wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 50.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Należy podkreślić, iż z zapisu art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 2 grudnia 2009 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 215, poz. 1666), kwotę o której mowa w art. 113 ust. 1 ustawy, dla 2010 r. przyjmuje się w wysokości 100.000 zł.

Podatnik rozpoczynający w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5 jest zwolniony od podatku, jeżeli przewidywana przez niego wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym, kwoty określonej w ust. 1 (art. 113 ust. 9 ustawy).

Jak wynika z art. 113 ust. 10, jeżeli faktyczna wartość sprzedaży, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej, przekroczy w trakcie roku podatkowego kwotę określoną w ust. 1, zwolnienie określone w ust. 9 traci moc z momentem przekroczenia tej kwoty. Opodatkowaniu podlega nadwyżka sprzedaży ponad wartość określoną w zdaniu pierwszym, a obowiązek podatkowy powstaje z momentem przekroczenia tej wartości. (…)

Należy również zaznaczyć, iż na podstawie art. 1 pkt 2 powołanej ustawy z dnia 2 grudnia 2009 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług, od dnia 1 stycznia 2011 r. przepis art. 113 ust. 1 otrzymuje brzmienie:

„Zwalnia się od podatku podatników, u których wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.”

Natomiast stosownie do zapisu art. 2 ust. 5 tej ustawy, podatnicy rozpoczynający w 2010 r. wykonywanie czynności określonych w art. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, u których łączna wartość sprzedaży, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej, przekroczyła 100.000 zł i nie przekroczyła 150.000 zł, mogą skorzystać ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy wymienionej w art. 1, pod warunkiem pisemnego zawiadomienia o tym zamiarze naczelnika urzędu skarbowego w terminie do dnia 15 stycznia 2011 r.

Należy również wskazać, iż zgodnie z art. 113 ust. 13 ustawy o podatku od towarów i usług, zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do importu towarów i usług, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca, oraz podatników:

1. dokonujących dostaw:



1. wyrobów z metali szlachetnych lub z udziałem tych metali,
2. towarów opodatkowanych podatkiem akcyzowym, z wyjątkiem energii elektrycznej (PKWiU 40.10.10) i wyrobów tytoniowych w rozumieniu przepisów o podatku akcyzowym,
3. nowych środków transportu,
4. terenów budowlanych oraz przeznaczonych pod zabudowę;


2. świadczących usługi prawnicze oraz usługi w zakresie doradztwa, a także usługi jubilerskie;
3. niemających siedziby lub miejsca zamieszkania na terytorium kraju.

Z powołanych przepisów wynika, iż do wartości limitu określonego w art. 113 ust. 1 ustawy, uprawniającego podatnika do korzystania ze zwolnienia od podatku, wlicza się sprzedaż podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zatem w opisanej sytuacji, do wartości sprzedaży opodatkowanej, uprawniającej do korzystania ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 lub ust. 9 ustawy, nie będzie Pani wliczać wartości sprzedaży dokonywanej na rzecz:

• podmiotów niebędących podatnikami, zamieszkałych poza terytorium Unii Europejskiej,
• podatników, w rozumieniu cytowanego art. 28a pkt 1 ustawy, posiadających siedzibę lub stałe miejsce zamieszkania na terytorium Unii Europejskiej a także poza tym terytorium,

a jedynie sprzedaż dokonaną na rzecz osób niebędących podatnikami, zamieszkałych na terenie kraju oraz Unii Europejskiej, jak również podatników posiadających siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium kraju.

Na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Oprócz stawki podstawowej, dla wybranych grup towarów i usług, ustawodawca przewidział także stawki preferencyjne, tj. 7%, 3% i 0% oraz zwolnienia od podatku.

Jednakże zarówno w treści wskazanej ustawy, jak i przepisów wykonawczych do niej, ustawodawca nie przewidział opodatkowania stawkami obniżonymi lub zwolnienia od podatku usług elektronicznych oraz usług polegających na zamieszczeniu w serwisie internetowym odnośników w postaci banerów, buttonów lub linków do strony serwisu obsługującego doładowania telefonów komórkowych. Biorąc powyższe pod uwagę, stanowisko Pani, z którego wynika, iż przy świadczeniu omawianych usług może korzystać ze zwolnienia przedmiotowego, uznano za nieprawidłowe.

Reasumując, mając na uwadze przedstawiony opis zdarzenia przyszłego oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa należy stwierdzić, iż rozpoczynając prowadzenie działalności w określonym we wniosku zakresie, do dnia 31 grudnia 2010 r. może Pani korzystać ze zwolnienia podmiotowego od podatku od towarów i usług, o ile wcześniej obrót z tytułu wykonywania czynności opodatkowanych (na rzecz osób fizycznych z terytorium kraju oraz państw Unii Europejskiej) nie przekroczy w proporcji do okresu prowadzonej działalności kwoty w wysokości 100.000 zł. Wówczas, zwolnienie to utraci moc z chwilą przekroczenia tego obrotu, zgodnie z cytowanym przepisem art. 113 ust. 10 ustawy o podatku od towarów i usług, a świadczone usługi, stosownie do zapisu art. 41 ust. 1 ustawy, podlegać będą opodatkowaniu stawką podatku w wysokości 22%.

Końcowo należy wskazać, iż w przypadku, gdy osiągane przez Panią obroty nie przekroczą w bieżącym roku podatkowym kwoty 100.000 zł, to zgodnie z zapisem art. 113 ust. 1 w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2011 r. będzie Pani mogła korzystać ze zwolnienia od podatku od towarów i usług do momentu przekroczenia w 2011 r. kwoty obrotu z tytułu sprzedaży opodatkowanej w wysokości 150.000 zł. Gdyby zaś osiągnięta przez panią wartość sprzedaży w bieżącym roku podatkowym mieściła się w przedziale 100.000 zł do 150.000 zł, wówczas, chcąc korzystać ze zwolnienia od podatku od towarów i usług w 2011 r. należy o tym pisemnie poinformować naczelnika urzędu skarbowego w terminie do dnia 15 stycznia 2011 r.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu datowania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska Nr 10, 70-561 Szczecin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy Krajowe Biuro Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.