INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 17 maja 2010 r. (data wpływu 24 maja 2010 r.), uzupełnionym w dniach 7, 12 i 13 lipca 2010 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 maja 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych określonych w art. 14b § 3 oraz art. 14f § 1 i § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, w związku z czym pismem z dnia 29 czerwca 2010 r. nr ILPB1/415-609/10-2/AO wezwano Wnioskodawcę do usunięcia braków w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania pod rygorem pozostawienia podania bez rozpatrzenia.

Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 2 lipca 2010 r., natomiast w dniu 12 lipca 2010 r. Wnioskodawca uzupełnił ww. wniosek (nadano w polskiej placówce pocztowej w dniu 9 lipca 2010 r.). Brakującą opłatę uzupełniono w dniu 7 lipca 2010 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Firma Wnioskodawcy wynajmuje lokale od osób fizycznych i zgodnie z postanowieniami umowy najmu wszystkie koszty związane z dostarczaniem mediów do lokalu: woda, prąd, gaz, wywóz nieczystości - ponosi najemca, natomiast faktury za te media wystawiane są przez dostawców na rzecz wynajmującego.

W tym stanie rzeczy, firma Wnioskodawcy nie posiada dokumentów - faktury, bezpośrednio obciążającej tymi kosztami.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, iż prowadzi księgę rachunkową. Do dowodów wewnętrznych dołączone są oryginały faktur.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w przedstawionej sytuacji prawidłowością jest, jeżeli poniesione przez Wnioskodawcę koszty ujmuje On dowodami wewnętrznymi w koszty uzyskania przychodu jako usługi obce...

Treść pytania wynika z uzupełnienia wniosku z dnia 13 lipca 2010 r.

Zdaniem Wnioskodawcy, jest to prawnie dopuszczalne, lecz konieczne by były wewnętrzne dowody księgowe, które stanowiłyby podstawę ujęcia tych wydatków jako koszty uzyskania przychodu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Przepis art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.) stanowi, iż kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu, winien, w myśl powołanego wyżej przepisu, spełniać łącznie następujące warunki:

• pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub ze źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów,

• nie znajdować się na liście wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ustawy,

• być właściwie udokumentowany.
  
  

W przypadku źródła przychodów, jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza można przyjąć, iż kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodu, bądź też zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów, nie wymienione w art. 23 ww. ustawy.

Jednakże, wydatki takie muszą być właściwie udokumentowane. Brak stosownych dokumentów, uniemożliwia bowiem zaliczenie określonego wydatku do kosztów uzyskania przychodów.

Zainteresowany podał, iż wynajmuje lokale od osób fizycznych i zgodnie z postanowieniami umowy najmu wszystkie koszty związane z dostarczaniem mediów do lokalu: woda, prąd, gaz, wywóz nieczystości - ponosi najemca, natomiast faktury za te media wystawiane są przez dostawców na rzecz wynajmującego. W tym stanie rzeczy, firma Wnioskodawcy nie posiada dokumentów - faktury, bezpośrednio obciążającej tymi kosztami. Wnioskodawca wskazał, iż prowadzi księgę rachunkową. Do dowodów wewnętrznych dołączone są oryginały faktur.

Powołany wyżej przepis art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie określa zasad dokumentowania wydatków zaliczanych do kosztów uzyskania przychodów. Jednakże na podstawie 24a ust. 1 ww. ustawy, na podatnika został nałożony m.in. obowiązek prowadzenia ewidencji księgowych, w tym ksiąg rachunkowych, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, w tym za okres sprawozdawczy. Tymi odrębnymi przepisami są przepisy ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (t. j. Dz. U. z 2009 r. Nr 152, poz. 1223 ze zm.), nie będące jednak przepisami prawa podatkowego, a tym samym i nie mogące być przedmiotem interpretacji indywidualnej.

Zwrócić przy tym należy uwagę na istotę dowodów w postępowaniu kontrolnym lub podatkowym. Stosownie do art. 180 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), jako dowód należy dopuścić wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem. Dowodami w postępowaniu podatkowym, zgodnie z art. 181 ww. ustawy, mogą być w szczególności księgi podatkowe, deklaracje złożone przez stronę, zeznania świadków, opinie biegłych, materiały i informacje zebrane w wyniku oględzin, informacje podatkowe oraz inne dokumenty zgromadzone w toku czynności sprawdzających lub kontroli podatkowej, z zastrzeżeniem art. 284a § 3, art. 284b § 3 i art. 288 § 2, oraz materiały zgromadzone w toku postępowania karnego albo postępowania w sprawach o przestępstwa skarbowe lub wykroczenia skarbowe.

Użyte przez ustawodawcę sformułowanie „w szczególności” wskazuje, iż katalog dowodów jest otwarty. Wskazane jest zatem posiadanie (pod kątem ewentualnego postępowania kontrolnego lub podatkowego) wszelkich dowodów, potwierdzających zaistnienie danego zdarzenia gospodarczego.

Mając powyższe na względzie, stwierdzić należy, iż jeżeli w świetle przepisów ustawy o rachunkowości prawnie dopuszczalnym jest dokumentowanie wydatków poniesionych przez Wnioskodawcę dotyczących dostarczania mediów do lokalu: woda, prąd, gaz, wywóz nieczystości dowodami wewnętrznymi, to wydatki te mogą być ujęte jako koszty uzyskania przychodu na podstawie art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Jednocześnie informuje się, iż w zakresie zdarzenia przyszłego wydana została interpretacja indywidualna w dniu 20 sierpnia 2010 r. nr ILPB1/415-609/10-6/AO.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.