INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów, po ponownym rozpatrzeniu sprawy w związku z wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w K. z dnia 12 maja 2009r. sygn. akt I SA/Kr 1557/08 (data wpływu prawomocnego orzeczenia do tut. organu 10 grudnia 2009r.) stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 18 lutego 2008r. (data wpływu 25 lutego 2008r.), uzupełnionym pismem z dnia 28 maja 2008r. (data wpływu 2 czerwca 2008r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działki – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 lutego 2008r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działki. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 28 maja 2008r. (data wpływu 2 czerwca 2008r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 13 maja 2008r. nr IBPP1/443-331/08/MS.

W dniu 4 czerwca 2008r. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający z upoważnienia Ministra Finansów wydał dla Pani Urszuli Ł. indywidualną interpretację znak: IBPP1/443-331/08/MS uznając, że mająca być przedmiotem sprzedaży działka nie została nabyta przez Wnioskodawcę na potrzeby własne lecz z przeznaczeniem do działalności gospodarczej z zamiarem jej wykorzystania dla celów zarobkowych.

Tut. organ uznał, że dokonane przez Wnioskodawcę czynności przygotowawcze, takie jak zniesienie współwłasności nieruchomości poprzez jej podział, złożenie wniosków ws. wydania decyzji o warunkach zabudowy tej działki dla domu jednorodzinnego oraz 2 domów w zabudowie bliźniaczej, stanowią część transakcji sprzedaży i powinny być również traktowane jako działalność gospodarcza.

W konsekwencji powyższego stwierdzono, iż Wnioskodawca w przedmiotowej sprawie działa w charakterze handlowca z zamiarem częstotliwego wykonywania czynności dla celów zarobkowych, tym samym spełniając przesłanki, o których mowa w art. 15 ust. 1 i 2 kwalifikujące go dla uznania za podatnika podatku VAT prowadzącego działalność gospodarczą.

Pani Urszula Ł. reprezentowana przez pełnomocnika, na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego z dnia 4 czerwca 2008r. znak: IBPP1/443-331/08/MS złożył skargę z dnia 5 września 2008r. (data wpływu 8 września 2008r.), w której zażądała zmiany interpretacji w związku z jej niezgodnością z prawem.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w K. wyrokiem z dnia 12 maja 2009r. sygn. akt I SA/Kr 1557/08 (data wpływu prawomocnego orzeczenia do tut. organu w dniu 10 grudnia 2009r.) uchylił zaskarżoną interpretację indywidualną.

Dokonując przedmiotowego rozstrzygnięcia Wojewódzki Sąd Administracyjny w K. stwierdził, iż cyt.: „Elementem konstrukcji pojęcia podatnika VAT jest, w przypadku tzw. podatników nieprofesjonalnych (niezarejestrowanych, lecz dokonujących określonych czynności opodatkowanych VAT w okolicznościach wskazujących na prowadzenie de facto działalności gospodarczej), zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy, który należy wyinterpretować z obiektywnych okoliczności sprawy. W tym zakresie należy zgodzić się z organem interpretującym. Natomiast warunkiem koniecznym weryfikacji tego zamiaru jest istnienie obiektywnych okoliczności sprawy, które by wskazywały na taki zamiar (inny, niż zadeklarowała to strona). W rozpatrywanej sprawie okoliczności te nie mogą stanowić przesłanki badania zamiaru w momencie zakupu nieruchomości.

Dokonując interpretacji tej regulacji należy stwierdzić, wbrew ocenom organu interpretującego, iż zniesienie współwłasności czy staranie się o decyzję ustalającą warunki zabudowy, równie dobrze może świadczyć o zamiarze budowy domu dla siebie, dla potomstwa, jak i o chęci sprzedaży działki. Realia ustrojowe w Polsce uległy zmianie; nikt nie jest zmuszony posiadać tylko jedno mieszkanie tudzież tylko jeden dom. Niezależnie jednak od tego, czy Wnioskodawcy (skarżący) zamierzali rzeczywiście wybudować dom dla swojej rodziny na przedmiotowej działce, czy też drugi dom dla siebie, a może po prostu sprzedać w przyszłości przedmiotową nieruchomość, zamiaru tego nie można domniemywać. Okoliczności sprawy zaś, w ocenie składu orzekającego, są na tyle zwyczajne (normalne czynności zarządu majątkiem osobistym), że nie wskazują obiektywnie i precyzyjnie na jakikolwiek zamiar czy też cel. Na pewno nie są to, jak to określił organ interpretujący, „czynności przygotowawcze" w ramach prowadzenia działalności gospodarczej (oczywiście niezarejestrowanej).

W konsekwencji, w ocenie tut. Sądu, należało przyjąć zamiar wg oświadczenia złożonego przez skarżących i w tym stanie faktycznym dokonać wykładni przepisów ustawy o VAT. Domniemanie zamiaru, jakie strony miały w 2004r., dokonując zakupu spornej działki, wykracza bowiem w tych okolicznościach sprawy ponad stan faktyczny podany we wniosku. Jeśli strony, będące osobami zaradnymi i operatywnymi, dokonują, za pomocą m.in. wycofanych oszczędności, zakupu działki w 2002r. (ul. S. w K.), na której ostatecznie w 2007r. zamierzają budować dom dla siebie, zaciągając na ten cel kredyt bankowy, a w 2004r. zakupują kolejną nieruchomość, którą wg ich twierdzeń zamierzają przeznaczyć dla syna, to tut. Sąd nie widzi w takich działaniach niczego nadzwyczajnego, a już na pewno nie budzi to automatycznie „podejrzenia" chęci prowadzenia działalności gospodarczej: dokonywania czynności jednorazowo, lecz w okolicznościach wskazujących na zamiar jej prowadzenia w sposób częstotliwy, tak iż mogłaby to być działalność gospodarcza”.

Na marginesie Sąd zwrócił uwagę, „…iż niektóre stwierdzenia kontrolowanej interpretacji, gdyby założyć ich trafność, w praktyce ograniczają całkowicie jakiekolwiek przesunięcia majątkowe osób fizycznych z ich osobistego majątku, w tym przypadku w zakresie obrotu nieruchomościami, poddając je opodatkowaniu VAT.

Zniesienie współwłasności, które jest rzeczą zupełnie normalną na gruncie prawa cywilnego, jeśli chce się w pełni dysponować nieruchomością, a nie jedynie jej częścią wraz z inną osobą trzecią, a następnie wystąpienie o decyzję ustalającą warunki zabudowy (wobec braku planów zagospodarowania przestrzennego wielu obszarów w wielu miastach Polski) wydaje się rodzić u organów podatkowych „podejrzenie" prowadzenia działalności gospodarczej (w rozumieniu ustawy o VAT). Gdyby przyjąć tego rodzaju tezę, oczywiście w danym stanie faktycznym rozpatrywanej sprawy, to żadna osoba fizyczna, czy to prowadząca działalność gospodarczą, lecz dokonująca zakupu i sprzedaży dla potrzeb osobistych, czy to nie prowadząca działalności gospodarczej, nie mogłaby nabyć i następnie sprzedać ani jednej nieruchomości, niezależnie od upływu czasu ani aktualnego stanu majątkowego, nie podlegając równocześnie obowiązkowi podatkowemu w VAT. Samo nabycie, zarząd i sprzedaż po kilku latach rodzi bowiem u organów podatkowych swoistego rodzaju podejrzenie, iż dana osoba ma zamiar wykonywać czynności w sposób częstotliwy, jak stanowi to art. 15 ust. 2 ustawy o VAT. Owa częstotliwość to dla organów podatkowych nabycie i zarząd trzema nieruchomościami na przestrzeni kilkunastu lat.

Ponadto sama, mocno domniemana, chęć lokaty kapitału w nieruchomość dla osiągnięcia następnie zysku ze sprzedaży, również jest, i to na dodatek explicite, traktowana jako „działalność gospodarcza". Organ dokonujący interpretacji zdaje się zapominać, iż chęć osiągnięcia zysku nie jest ani niczym nagannym, ani niczym nadzwyczajnym w stosunkach cywilnoprawnych, wśród osób fizycznych nie wykonujących działalności gospodarczej. To okoliczności sprawy, które by wskazywały na zamiar wykonywania jej w sposób częstotliwy, a nie sama chęć osiągnięcia zysku, powodują, iż na tle obowiązującej aktualnie w Polsce regulacji, można domniemywać działalność gospodarczą w rozumieniu ustawy o VAT. Zresztą częstotliwość wykonywania danych czynności jest podstawowym kryterium działalności gospodarczej w znaczeniu także innych ustaw. To ona stanowi wyznacznik opodatkowania VAT, nie zaś dążenie do zysku, którego wobec braku danych i tak w niniejszej sprawie nie można wykazać. Częstotliwość, tudzież wykonywanie danej działalności w sposób ciągły, zrównuje podatnika nieprofesjonalnego, z podatnikiem profesjonalnym, prowadzącym zarejestrowaną działalność gospodarczą, np. w zakresie obrotu nieruchomościami, będącym zarejestrowanym podatnikiem VAT.”

Wskutek powyższego, wniosek z dnia z dnia 18 lutego 2008r. (data wpływu 25 lutego 2008r.), uzupełnionym pismem z dnia 28 maja 2008r. (data wpływu 2 czerwca 2008r.), wymaga ponownego rozpatrzenia przez tut. organ.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

W lutym 1993r. Wnioskodawca otrzymał wraz z współmałżonkiem w drodze darowizny udział wynoszący 6/8 we współwłasności działki budowlanej położonej w K. przy ulicy D. W sierpniu 1998r. dokupiona została 1/8 części przedmiotowej nieruchomości, a w sierpniu 2001r. kolejny i ostatni udział wynoszący 1/8. Od 1994r. do dnia dzisiejszego powyższa działka jest przedmiotem dzierżawy. Od 1998r. do stycznia 2002r. Wnioskodawca oszczędzał wraz z współmałżonkiem w kasie mieszkaniowej X. Z tego tytułu, korzystając z ulgi na postawie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dokonano odliczeń od podatku dochodowego następujących kwot: w 1998r. - 3000 zł; w 1999r. - 1998 zł; w 2000r. - 2772 zł; w 2001r. - 4689 zł, co łącznie daje kwotę 12.459 zł. Pieniądze z kasy mieszkaniowej X wycofane zostały 25 lutego 2002r. i przeznaczone na zakup 1/2 udziału we współwłasności działki budowlanej nr 148/3 o powierzchni 2721m² położonej w K. przy ulicy S., na której Wnioskodawca planował realizować inwestycję w postaci budowy domu mieszkalnego. Niemniej na skutek wygaśnięcia miejskiego planu zagospodarowania przestrzennego, działka uzyskała charakter rolny. W sierpniu 2004r. została jednak wydana decyzja o ustaleniu warunków zabudowy. W lutym 2006r. działka 148/3 została podzielona geodezyjnie na dwie działki - 148/5 o pow. 1361m² oraz 148/6 o pow. 1360m², a we wrześniu i listopadzie 2006r. zatwierdzono projekty budowlane. Natomiast w grudniu 2006r. została zniesiona współwłasność nieruchomości (składającej się już z dwóch działek - 148/6 i 148/5) przez jej podział, w wyniku czego działka 148/6 została przyznana na własność Wnioskodawcy i jego współmałżonka (wspólność ustawowa małżeńska). W kwietniu 2007r. Wnioskodawca zawarł z współmałżonkiem umowę kredytu mieszkaniowego na budowę domu jednorodzinnego na wskazanej działce.

Ponadto w lipcu 2004r. Wnioskodawca zawarł wraz z współmałżonkiem warunkową umowę kupna od osoby trzeciej udziału w wysokości 57/100 w działce rolnej o nr 21/3 o pow. 1639m² położonej w K. przy ulicy P., a w sierpniu 2004r. została zawarta definitywna umowa przeniesienia własności tego udziału. W listopadzie 2007r. postanowieniem sądu rejonowego została zniesiona współwłasność wskazanej nieruchomości poprzez jej podział na działki 21/8 o pow. 705m² i działkę 21/9 o pow. 934m², a Wnioskodawcy wraz z współmałżonkiem została przyznana własność działki 21/9 odpowiadająca dotychczas zajmowanej części. W styczniu 2008r. wystąpiono z wnioskiem o założenie księgi wieczystej dla tej działki, oraz z wnioskiem o ustalenie warunków zabudowy. Wszelkie opisane czynności związane z obrotem nieruchomościami były dokonywane na prawach ustawowej wspólności majątkowej małżeńskiej, oraz wszelkie zakupy nieruchomości dokonywane były z majątku wspólnego.

Ponadto Wnioskodawca nie jest i nie był czynnym podatnikiem podatku VAT oraz nie prowadzi działalności gospodarczej.

Działka nr 21/3 o pow. 1639m² położona w K. przy ulicy P. jest sklasyfikowana jako nieruchomość rolna (RW). Nieruchomość ta nie jest objęta planem zagospodarowania przestrzennego oraz nie ma decyzji o warunkach - zabudowy, postępowanie o wydanie decyzji o warunkach zabudowy tej działki jest w toku. Zostały złożone wnioski o wydanie warunków zabudowy: dla domu jednorodzinnego oraz dla 2 domów w zabudowie bliźniaczej.

Działka nie jest zabudowana, a grunt nie był i nie jest przedmiotem najmu lub dzierżawy. W przeszłości Wnioskodawca nie dokonywał sprzedaży żadnych gruntów jak również nie zamierza sprzedawać w przyszłości innych gruntów niż te, o których mowa we wniosku. Przedmiotowa działka została zakupiona w celu wybudowania domu dla syna. Środki ze sprzedaży działki zostaną przeznaczone na spłatę kredytu oraz dokończenie budowy domu na innej działce. Wnioskodawca nie był i nie jest rolnikiem ryczałtowym.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy sprzedaż działki o numerze 21/9 powstałej w wyniku zniesienia współwłasności, będzie podlegała podatkowi od towarów i usług...

Zdaniem Wnioskodawcy sprzedaż działki o numerze 21/9, powstałej w wyniku zniesienia współwłasności, nie będzie podlegała podatkowi od towarów i usług. Zgodnie art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Natomiast zgodnie z ust. 2 powołanego artykułu, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Z definicji zawartej w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT wynika, że działalność gospodarcza dla celów VAT jest to przede wszystkim profesjonalny obrót gospodarczy. Za działalność gospodarczą uznaje się też czynności z zakresu działalności produkcyjnej, handlowej, usługowej, tak więc warunkiem niezbędnym do uznania, że dany podmiot działa w charakterze podatnika VAT jest ustalenie, że występuje on w obrocie jako producent, handlowiec lub usługodawca. Dopiero wówczas za działalność gospodarczą może być uznana nawet pojedyncza czynność, jeśli wiąże się z nią zamiar jej wykonywania w sposób częstotliwy. Sprzedaż (nawet kilkukrotna) przedmiotów z majątku prywatnego osoby fizycznej, które nie służyły prowadzeniu działalności gospodarczej i nie zostały nabyte w celu ich odsprzedaży, nie ma charakteru handlowego, nie jest więc działalnością gospodarczą w myśl art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług. Natomiast obowiązek podatkowy z tytułu podatku od towarów i usług nie powstanie, gdy podmiot wykonujący czynność opodatkowaną nie występuje w odniesieniu do tej czynności jako podatnik. Konieczne jest więc spełnienie zarówno przedmiotowego, jak i podmiotowego zakresu opodatkowania. W niniejszym stanie faktycznym działka, która ma być przedmiotem sprzedaży, zakupiona została na cele mieszkaniowe, jednak ze względu na konieczność pozyskania środków finansowych na budowę domu mieszkalnego na innej działce, Wnioskodawca jest zmuszony ją sprzedać. Stanowi więc ona majątek osobisty i w żaden sposób nie jest związana z działalnością gospodarczą. Jej sprzedaż nie będzie więc podlegać podatkowi VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Czynności te podlegają opodatkowaniu niezależnie od tego, czy zostały wykonane z zachowaniem warunków oraz form określonych przepisami prawa, o czym stanowi art. 5 ust. 2 ww. ustawy.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Przepis art. 7 ust. 1 ustawy o VAT stanowi, iż przez dostawę, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy o VAT – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w cytowanej ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, iż do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto podatnikiem staje się również ten, kto wykonał czynność, podlegającą opodatkowaniu, jednorazowo, ale w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Chociaż ustawa nie definiuje pojęcia „częstotliwości”, przez zamiar wykonywania danej czynności w sposób częstotliwy należy rozumieć chęć, wolę powtarzalnego, a nie jednorazowego wykonywania określonych czynności, składających się na istotę prowadzenia działalności. O kwestii częstotliwości nie decyduje czasookres wykonywania czynności (rok, dwa czy pięć lat), ani ilość dokonanych transakcji. Decydującym kryterium jest powtarzalność czynności. Dlatego też, w każdym przypadku należy indywidualnie rozstrzygnąć, czy intencją określonej czynności, z którą łączą się skutki podatkowo-prawne, było dokonywanie tej czynności wielokrotnie.

W kontekście powyższego należy stwierdzić, iż nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Z przedstawionych przepisów wynika więc, że jeśli osoba fizyczna dokonuje sprzedaży ze swojego majątku prywatnego nieruchomości gruntowej przeznaczonej pod zabudowę, a czynność ta wykonywana jest okazjonalnie, w warunkach wskazujących, iż działanie to nie jest czynione z zamiarem jego powtarzania (kontynuowania) i nie zmierza do nadania mu stałego charakteru, transakcja taka nie może być uznana za działalność gospodarczą, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą. Aby zatem dostawę towarów (nawet jednorazową) uznać za działalność gospodarczą, należy wykazać, że w momencie jej realizacji podatnik miał zamiar dokonywać takich czynności wielokrotnie, a wykorzystywane przez niego towary czy usługi zostały nabyte w celu spożytkowania ich do wykonywania tej czynności.

Jak wynika z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego, w lipcu 2004r. Wnioskodawca zawarł wraz z współmałżonkiem warunkową umowę kupna od osoby trzeciej udziału w wysokości 57/100 w działce rolnej o nr 21/3 o pow. 1639m² położonej w K. przy ulicy P., a w sierpniu 2004r. została zawarta definitywna umowa przeniesienia własności tego udziału. W listopadzie 2007r. postanowieniem sądu rejonowego została zniesiona współwłasność wskazanej nieruchomości poprzez jej podział na działki 21/8 o pow. 705m² i 21/9 o pow. 934m², a Wnioskodawcy wraz z współmałżonkiem została przyznana własność działki 21/9 odpowiadająca dotychczas zajmowanej części. W styczniu 2008r. wystąpiono z wnioskiem o założenie księgi wieczystej dla tej działki, oraz z wnioskiem o ustalenie warunków zabudowy. Wszelkie opisane czynności związane z obrotem nieruchomościami były dokonywane na prawach ustawowej wspólności majątkowej małżeńskiej, oraz wszelkie zakupy nieruchomości dokonywane były z majątku wspólnego.

Ponadto Wnioskodawca nie jest i nie był czynnym podatnikiem podatku VAT oraz nie prowadzi działalności gospodarczej.

Działka nr 21/3 o pow. 1639m² położona w K. przy ulicy P. jest sklasyfikowana jako nieruchomość rolna (RW). Nieruchomość ta nie jest objęta planem zagospodarowania przestrzennego oraz nie ma decyzji o warunkach - zabudowy, postępowanie o wydanie decyzji o warunkach zabudowy tej działki jest w toku. Zostały złożone wnioski o wydanie warunków zabudowy: dla domu jednorodzinnego oraz dla 2 domów w zabudowie bliźniaczej.

Działka nie jest zabudowana, a grunt nie był i nie jest przedmiotem najmu lub dzierżawy. W przeszłości Wnioskodawca nie dokonywał sprzedaży żadnych gruntów jak również nie zamierza sprzedawać w przyszłości innych gruntów niż te, o których mowa we wniosku. Przedmiotowa działka została zakupiona w celu wybudowania domu dla syna. Środki ze sprzedaży działki zostaną przeznaczone na spłatę kredytu oraz dokończenie budowy domu na innej działce. Wnioskodawca nie był i nie jest rolnikiem ryczałtowym.

Przenosząc powołane przepisy na grunt rozpatrywanej sprawy należy uznać, iż sprzedaż przedmiotowej działki, z majątku osobistego, nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT, gdyż jest wykonywana okazjonalnie, w okolicznościach wskazujących, iż działanie to nie jest czynione z zamiarem nadania mu stałego charakteru.

Wnioskodawcy nie można uznać za podatnika prowadzącego działalność gospodarczą w odniesieniu do transakcji sprzedaży działki nr 21/9 o pow. 934m² pochodzącej z majątku osobistego, w myśl art. 15 ustawy o VAT. Nic nie wskazuje na to, aby dokonując sprzedaży działki Wnioskodawca działał w charakterze handlowca, a okoliczności będące przyczyną transakcji sprzedaży przedmiotowej działki, nie wskazują, iż miałyby być one czynione z zamiarem wykonywania w sposób częstotliwy (w przeszłości Wnioskodawca nie dokonywał sprzedaży żadnych gruntów jak również nie zamierza sprzedawać w przyszłości innych gruntów niż te, o których mowa we wniosku).

Wnioskodawca zawarł wraz z współmałżonkiem warunkową umowę kupna od osoby trzeciej udziału w wysokości 57/100 w działce rolnej o nr 21/3 o pow. 1639m² położonej w K. przy ulicy P., z której w związku ze zniesieniem współwłasności wydzielona została działka 21/9 o pow. 934m², w celu wybudowania domu dla syna. Zatem nie można przypisać Wnioskodawcy w momencie nabycia działki zamiaru jej późniejszej sprzedaży. Działka w żaden sposób nie służyła prowadzeniu przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej, Wnioskodawca nie czerpał żadnych pożytków z niniejszej działki (grunt nie był i nie jest przedmiotem najmu lub dzierżawy, Wnioskodawca nie był i nie jest rolnikiem ryczałtowym) zatem działka stanowi jego majątek osobisty – wykorzystywany na potrzeby własne Wnioskodawcy.

Z powyższego wynika, że działka nie została nabyta w celu odsprzedaży czy też wykorzystania w ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej, a więc nie w celach handlowych czy też związanych z działalnością gospodarczą, lecz w celach prywatnych. Zarówno nabycie jak i sprzedaż dokonywana jest z majątku osobistego i do majątku osobistego – zaspokojenie potrzeb mieszkaniowych Wnioskodawcy i jego rodziny. Dokonane przez Wnioskodawcę czynności przygotowawcze, takie jak zniesienie współwłasności nieruchomości poprzez jej podział, złożenie wniosków ws. wydania decyzji o warunkach zabudowy tej działki dla domu jednorodzinnego oraz 2 domów w zabudowie bliźniaczej, stanowią czynności w ramach zwykłego zarządu majątkiem osobistym w związku z czym nie powinny być traktowane jako działalność gospodarcza.

Jak wskazał Wnioskodawca, środki ze sprzedaży działki zostaną przeznaczone na spłatę kredytu oraz dokończenie budowy domu na innej działce. W przeszłości Wnioskodawca nie dokonywał sprzedaży żadnych gruntów jak również nie zamierza sprzedawać w przyszłości innych gruntów niż te, o których mowa we wniosku.

Wnioskodawca sprzedając działkę korzysta z przysługującego mu prawa do rozporządzania własnym majątkiem, a zatem czynność ta nie oznacza wykonywania działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Zatem w ocenie tut. organu nie można uznać przedmiotowej sprzedaży działki z majątku osobistego za częstotliwą dostawę gruntów, a więc czynność ta w przedstawionym zdarzeniu przyszłym nie mieści się w definicji działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o VAT, a co za tym idzie sprzedaż przedmiotowej działki nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Podsumowując, w oparciu o przedstawione przez Wnioskodawcę zdarzenie przyszłe oraz obowiązujący w tym zakresie stan prawny należy stwierdzić, że dostawa działki, o której mowa we wniosku, nie będzie podlegała przepisom ustawy o VAT.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy, że sprzedaż działki o numerze 21/9 powstałej w wyniku zniesienia współwłasności nie będzie podlegała opodatkowaniu, należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa cyt. w sentencji, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego.

Zaznaczyć zatem należy, że niniejsza interpretacja indywidualna traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.