INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów, po rozpatrzeniu postanowieniem z dnia 15 października 2010r. znak: IBPP1/443Z-9/10/AZb zażalenia z dnia 13 września 2010r. (data wpływu 16 września 2010r.) na postanowienie tut. organu z dnia 6 września 2010r. znak: IBPP1/443-612/10/AZb stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 22 czerwca 2010r. (data wpływu 28 czerwca 2010r.), uzupełnionym pismem z dnia 26 sierpnia 2010r. (data wpływu 7 września 2010r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktury VAT dokumentującej zakup lokalu użytkowego (sklepu), gdy na fakturze oprócz danych Wnioskodawcy, będą znajdowały się również dane jego małżonka – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 czerwca 2010r. do tut. organu wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktury VAT dokumentującej zakup lokalu użytkowego (sklepu), gdy na fakturze oprócz danych Wnioskodawcy, będą znajdowały się również dane jego małżonka.

Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 26 sierpnia 2010r. (data wpływu 7 września 2010r.), będącym odpowiedzią na wezwania tut. organu z dnia 16 sierpnia 2010r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

W najbliższym czasie Wnioskodawca zamierza rozpocząć prowadzenie działalności gospodarczej i zakupić lokal użytkowy - sklep. Lokal ten będzie wykorzystywany na potrzeby działalności gospodarczej i zostanie wprowadzony do ewidencji środków trwałych. Lokal zostanie zakupiony z majątku wspólnego - Wnioskodawcy i małżonka. W akcie notarialnym będą figurować dane Wnioskodawcy oraz małżonka. Faktura VAT będzie również wystawiona na Wnioskodawcę i na małżonka. W chwili zakupu lokalu małżonek nie będzie czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Nieruchomość będzie wykorzystywana wyłącznie do czynności opodatkowanych.

W związku z planowanym prowadzeniem działalności gospodarczej Wnioskodawca zamierza zarejestrować się jako podatnik VAT czynny oraz będzie zarejestrowany jako podatnik VAT czynny w chwili zakupu lokalu użytkowego.

W chwili zakupu ww. lokalu małżonek nie będzie prowadził działalności gospodarczej.

Planowana działalność gospodarcza będzie prowadzona przez Wnioskodawcę jako osobę fizyczną na jego nazwisko oraz jego numer NIP.

Ww. lokal użytkowy będzie wykorzystywany wyłącznie na potrzeby prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej - będzie środkiem trwałym wyłącznie w firmie Wnioskodawcy.

Pomiędzy Wnioskodawcą a małżonkiem istnieje ustawowa wspólność majątkowa.

Na fakturze VAT dokumentującej zakup ww. lokalu będą wskazane jako dane nabywcy zarówno dane osobowe Wnioskodawcy oraz numer NIP Wnioskodawcy, jak również dane osobowe małżonka Wnioskodawcy i jego numer NIP.

W akcie notarialnym dokumentującym nabycie ww. lokalu użytkowego nie zostanie wskazane przeznaczenie tego lokalu na potrzeby prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy można odliczyć podatek naliczony z faktury VAT wystawionej na oboje małżonków, dokumentującej zakup lokalu użytkowego, gdy na fakturze oprócz danych osoby będącej czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, będą znajdowały się dane małżonka niebędącego czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług...

Zdaniem Wnioskodawcy, można odliczyć podatek naliczony z ww. faktury VAT wystawionej na oboje małżonków dokumentującej zakup lokalu użytkowego.

Stanowisko oparte na interpretacji Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 28 stycznia 2009r. IBPP1/443-1702/08/BM.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Podstawowe uprawnienie podatnika dotyczące obniżenia podatku należnego o podatek naliczony zostało zawarte w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, zgodnie z którym w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o VAT, kwotę podatku naliczonego stanowi, z zastrzeżeniem ust. 3-7, suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Jak stanowi art. 15 ust. 1 i 2 ww. ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W myśl art. 5 ust. 1 ww. ustawy, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

Z powyższego wynika, iż prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest bezpośredni i bezsporny związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi.

Ponadto wskazać należy, iż w systemie podatku od towarów i usług obowiązuje zasada odliczenia niezwłocznego. Tak więc dla oceny istnienia prawa do odliczenia podatku naliczonego decydujące znaczenie będzie miał zamierzony (deklarowany) związek podatku naliczonego z obecnymi lub przyszłymi czynnościami opodatkowanymi. Realizacja prawa do odliczenia podatku naliczonego następuje w określonych terminach wskazanych przez ustawodawcę (nawet jeśli w momencie realizacji prawa do odliczenia towary bądź usługi nie zostały jeszcze spożytkowane na cele działalności opodatkowanej).

Zwrócić również należy uwagę, iż cytowane wcześniej regulacje prawne nakazują oceniać zakres prawa do odliczenia w oparciu o finalne przeznaczenie towaru czy też usługi, w cenie której zawarty był podatek mający podlegać odliczeniu. Oznacza to, iż zmiana przeznaczenia towaru lub usługi może spowodować konieczność weryfikacji istnienia prawa do odliczenia podatku naliczonego.

Zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy o VAT, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Na mocy delegacji ustawowej zawartej w art. 106 ust. 8 ustawy o VAT Minister Finansów w rozporządzeniu z dnia 28 listopada 2008r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1337 ze zm.) określił m. in. szczegółowe zasady wystawiania faktur.

Zgodnie z § 5 ust. 1 ww. rozporządzenia faktura stwierdzająca dokonanie sprzedaży powinna zawierać m.in.: imiona i nazwiska lub nazwy bądź nazwy skrócone sprzedawcy i nabywcy oraz ich adresy.

W przedmiotowej sprawie Wnioskodawca zamierza rozpocząć prowadzenie działalności gospodarczej i zakupić lokal użytkowy (sklep), który będzie wykorzystywany na potrzeby działalności gospodarczej i zostanie wprowadzony do ewidencji środków trwałych. Lokal zostanie zakupiony z majątku wspólnego Wnioskodawcy i małżonka. W akcie notarialnym będą figurować dane Wnioskodawcy oraz małżonka. Faktura VAT będzie również wystawiona na Wnioskodawcę i na małżonka.

W związku z planowanym prowadzeniem działalności gospodarczej Wnioskodawca zamierza zarejestrować się jako podatnik VAT czynny oraz będzie zarejestrowany jako podatnik VAT czynny w chwili zakupu lokalu użytkowego. Planowana działalność gospodarcza będzie prowadzona przez Wnioskodawcę jako osobę fizyczną na jego nazwisko oraz jego numer NIP.

W chwili zakupu lokalu małżonek Wnioskodawcy nie będzie prowadził działalności gospodarczej i nie będzie czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Ww. lokal użytkowy będzie wykorzystywany wyłącznie na potrzeby prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej - będzie środkiem trwałym wyłącznie w firmie Wnioskodawcy. Nieruchomość będzie wykorzystywana wyłącznie do czynności opodatkowanych.

Na fakturze VAT dokumentującej zakup ww. lokalu będą wskazane jako dane nabywcy zarówno dane osobowe Wnioskodawcy oraz numer NIP Wnioskodawcy, jak również dane osobowe małżonka Wnioskodawcy i jego numer NIP.

Pomiędzy Wnioskodawcą a małżonkiem istnieje ustawowa wspólność majątkowa.

Kwestie stosunków majątkowych pomiędzy małżonkami reguluje ustawa z dnia 25 lutego 1964r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. Nr 9, poz. 59 ze zm.). Stosownie do art. 31 § 1 ww. ustawy z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Zatem istotą wspólności majątkowej małżeńskiej, zarówno ustawowej, jak i umownej, jest to, że każdy z małżonków jest współwłaścicielem poszczególnych składników majątku wspólnego (dorobkowego) na zasadach współwłasności łącznej (bezudziałowej).

W czasie trwania wspólności ustawowej żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego. Nie może również rozporządzać ani zobowiązywać się do rozporządzania udziałem, który w razie ustania wspólności przypadnie mu w majątku wspólnym lub w poszczególnych przedmiotach należących do tego majątku (art. 35 ww. Kodeksu).

W myśl art. 36 § 1 oraz § 2 ww. Kodeksu oboje małżonkowie są obowiązani współdziałać w zarządzie majątkiem wspólnym, w szczególności udzielać sobie wzajemnie informacji o stanie majątku wspólnego, o wykonywaniu zarządu majątkiem wspólnym i o zobowiązaniach obciążających majątek wspólny. Każdy z małżonków może samodzielnie zarządzać majątkiem wspólnym, chyba że przepisy poniższe stanowią inaczej. Wykonywanie zarządu obejmuje czynności, które dotyczą przedmiotów majątkowych należących do majątku wspólnego, w tym czynności zmierzające do zachowania tego majątku.

Zgodnie z art. 37 § 1 pkt 1 cyt. ustawy zgoda drugiego małżonka jest potrzebna m.in. do dokonania czynności prawnej prowadzącej do zbycia, obciążenia, odpłatnego nabycia nieruchomości lub użytkowania wieczystego, jak również prowadzącej do oddania nieruchomości do używania lub pobierania z niej pożytków.

Z uwagi na powyższe regulacje prawne w akcie notarialnym dokumentującym tego rodzaju nabycie nieruchomości wymieniani są oboje małżonkowie, jeżeli istnieje między nimi ustawowa wspólność majątkowa (jak wynika z treści wniosku w przedmiotowej sprawie między małżonkami istnieje ustawowa wspólność majątkowa). Wspólność wynikająca ze stosunku małżeństwa jest współwłasnością łączną uprawniającą do współposiadania rzeczy wchodzących w skład majątku wspólnego, a w czasie jej trwania żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego. Na mocy zapisu zawartego w art. 43 § 1 cyt. ustawy oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym.

Należy jednak zaznaczyć, iż autonomiczność prawa podatkowego wyklucza możliwość interpretacji przepisów, która zakładałaby, że stosunki majątkowe między małżonkami, regulowane przepisami Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, mogą kształtować zakres praw i obowiązków podatników podatku od towarów i usług.

Jak już wskazano, podstawową zasadą obowiązującą w podatku od towarów i usług, określoną w powołanym wyżej art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, jest prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Zasada ta ma na celu zapewnienie neutralności podatku od towarów i usług dla czynnych podatników VAT.

Jeśli z faktury VAT wynika, iż nabywcą danej usługi czy towaru jest szczególnego rodzaju podmiot, jakim jest małżeństwo, które samo nie ma przymiotu podatnika – to pozbawienie Wnioskodawcy prawa do odliczenia kwoty podatku naliczonego z niej wynikającego, naruszałoby fundamentalną zasadę obowiązującą w podatku od towarów i usług.

Zatem jeżeli przedmiotowy lokal użytkowy (pomimo, iż stanowić będzie majątek wspólny małżonków) zostanie nabyty z wyłącznym przeznaczeniem dla celów prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej (zostanie zaliczony do środków trwałych Wnioskodawcy), a następnie w ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności będzie wykorzystywany do wykonywania czynności opodatkowanych, to podatnikiem podatku od towarów i usług w okolicznościach wskazanych w art. 15 ustawy o podatku od towarów i usług będzie Wnioskodawca.

Tak więc Wnioskodawca, występując odrębnie jako podatnik podatku od towarów i usług, o którym mowa w art. 15 ustawy o VAT, będzie miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającą z faktury dokumentującej zakup ww. lokalu użytkowego dla potrzeb działalności gospodarczej, którą zamierza rozpocząć, w takiej części, w jakiej ww. lokal użytkowy będzie wykorzystywany do wykonywania czynności opodatkowanych.

Wnioskodawca we wniosku wskazał, że przedmiotowy lokal będzie wykorzystywany wyłącznie do czynności opodatkowanych - zatem takie prawo co do zasady będzie mu przysługiwało.

Tak więc Wnioskodawca będzie miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z faktury VAT dokumentującej nabycie przedmiotowego lokalu użytkowego, wykorzystywanego wyłącznie do dokonywania czynności opodatkowanych, z zachowaniem zasad zawartych w art. 86 ustawy o VAT, pomimo, że na fakturze tej będą wskazani jako nabywcy Wnioskodawca oraz jego małżonek (pozostający we wspólności majątkowej), pod warunkiem, że faktura ta będzie wystawiona zgodnie z cyt. § 5 ust. 1 ww. rozporządzenia.

Reasumując należy stwierdzić, iż Wnioskodawca występując odrębnie jako podatnik podatku od towarów i usług, o którym mowa w art. 15 ustawy o VAT, będzie miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającą z faktury dokumentującej nabycie opisanego we wniosku lokalu użytkowego w takiej części, w jakiej wydatki te będą miały związek z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi, pod warunkiem niezaistnienia innych przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Ponadto należy podkreślić, iż zgodnie z treścią art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa Minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

Należy zatem stwierdzić, iż niniejsza interpretacja indywidualna została wydana w oparciu o stan faktyczny przedstawiony przez Wnioskodawcę i stanowi rozstrzygnięcie wyłącznie dla Wnioskodawcy.

Zaznacza się, iż jeżeli małżonek Wnioskodawcy zainteresowany jest uzyskaniem interpretacji w swojej indywidualnej sprawie, wówczas winien wystąpić z odrębnym wnioskiem o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, w którym przedstawi wyczerpująco opis stanu faktycznego, sformułuje pytanie i własne stanowisko w sprawie oraz wniesie opłatę w wymaganej wysokości.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Odnosząc się natomiast do powołanej przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnej z dnia 28 stycznia 2009r. znak: IBPP1/443-1702/08/BM wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach należy zauważyć, iż interpretacje przepisów prawa podatkowego niewątpliwie kształtują sytuację prawną podatników w ich indywidualnych sprawach, lecz nie mają one mocy prawa powszechnie obowiązującego i dotyczą konkretnego stanu faktycznego. Powyższe oznacza, że interpretacje przepisów prawa podatkowego należy traktować indywidualnie.

Interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego (w szczególności w przypadku wykorzystania przedmiotowego lokalu użytkowego do wykonywania czynności zwolnionych lub niepodlegających opodatkowaniu) lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.