INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 16 sierpnia 2010 r. (data wpływu 20 sierpnia 2010 r.), uzupełnionym pismami z dnia 2 listopada 2010 r. (data wpływu 8 listopada 2010 r.) oraz z dnia 10 listopada 2010 r. (data wpływu 16 listopada 2010 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie powstania obowiązku podatkowego w związku z wniesieniem aportu w postaci nieruchomości gruntowej niezabudowanej - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 sierpnia 2010 r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony pismami z dnia 2 listopada 2010 r. (data wpływu 8 listopada 2010 r.) oraz z dnia 10 listopada 2010 r. (data wpływu 16 listopada 2010 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie powstania obowiązku podatkowego w związku z wniesieniem aportu w postaci nieruchomości gruntowej niezabudowanej.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka z o.o. prowadzi działalność opodatkowaną podatkiem od towarów i usług zamierza zawiązać spółkę osobową – komandytową, w której zostanie wspólnikiem. Po zawiązaniu spółki osobowej, zamierza wnieść nieruchomość w formie wkładu niepieniężnego oraz wartość wykonanych na rzecz spółki komandytowej robót budowlanych.

Wartość wnoszonej nieruchomości zostanie określona w umowie spółki – będzie to cena rynkowa.

Jeżeli chodzi o wkład w postaci wykonanych robót budowlanych – w umowie spółki komandytowej ma być zapis, że wkład niepieniężny (wykonanie usług budowlanych) uważa się za wniesiony z momentem ostatecznego odbioru całości prac przez spółkę komandytową. Ma być również zapis, że wkład wspólnika (Sp. z o.o.)został wniesiony w całości z wyłączeniem wkładu w postaci usług budowlanych.

Spółka z o.o. planuje dokonać rozliczenia transakcji wniesienia aportem nieruchomości do spółki osobowej w ten sposób, ze wartość otrzymanego przez Spółkę z o.o. udziału w spółce osobowej odpowiadać będzie wartości brutto nieruchomości wnoszonej przez sp. z o.o. w formie wkładu niepieniężnego.

W uzupełnieniu do wniosku wskazano, że przedmiotowa nieruchomość jest nieruchomością niezabudowaną – są to działki budowlane przeznaczone pod budowę mieszkań.

Ponadto wskazano, że udziały za nieruchomości wnoszone aportem do spółki komandytowej przez Wnioskodawcę zostają objęte z chwilą podpisania aktu notarialnego. Natomiast udziały za wykonie robót budowlanych wnoszonych aportem do spółki komandytowej przez Wnioskodawcę zostają objęte z chwilą bezusterkowego podpisania przez inwestora protokołu odbioru wykonanych robót.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy obowiązek podatkowy z tytułu wniesienia aportem nieruchomości do spółki komandytowej powstanie z datą zawarcia umowy spółki w formie aportu, czy z datą wpisu spółki komandytowej do rejestru... W umowie spółki komandytowej ma być zapis, że z dniem podpisania umowy spółki wkład został wniesiony.

Zdaniem Wnioskodawcy, Umowa spółki komandytowej powinna być zawarta w formie aktu notarialnego (art. 106 ksh). W myśl art. 109 § 1 i § 2 spółka komandytowa powstaje z chwilą wpisu do rejestru. W świetle powyższego należy stwierdzić, że spółka komandytowa powstaje z chwilą zawarcia umowy spółki, ale po spełnieniu dodatkowych obowiązków, z chwilą wpisu do rejestru. W umowie spółki komandytowej ma być zapis, że z dniem podpisania umowy spółki wkład został wniesiony. Do wydania nieruchomości dojdzie w dacie zawarcia umowy spółki w formie aktu notarialnego i zgodnie z art. 19 ust. 10, w tym dniu powstanie obowiązek podatkowy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Jak wskazano w interpretacji indywidualnej znak IBPP3/443-877/10/IK wniesienie aportu należy uznać za odpłatną dostawę towarów.

Natomiast w przedmiotowej kwestii należy rozpatrzyć moment powstania obowiązku podatkowego w podatku od towarów i usług dla gruntu niezabudowanego.

Zgodnie z art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawa o VAT, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Przede wszystkim zauważyć należy, iż przepis art. 19 ust. 1 ustawy o VAT posługuje się pojęciem „wydania towaru”, ustalając zakres znaczenia pojęcia wydania na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług nie można ignorować charakteru czynności opodatkowanych VAT. Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel. W orzecznictwie i doktrynie podkreśla się przy tym, że z punktu widzenia opodatkowania czynności podatkiem VAT istotne jest nie tyle przeniesienie prawa własności, lecz przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel. Zatem chodzi tutaj przede wszystkim o możliwości faktycznego dysponowania rzeczą, a nie rozporządzania nią w sensie prawnym. Użycie określenia „jak właściciel” oznacza, że moment powstania obowiązku podatkowego nie jest uzależniony od przeniesienia prawa własności rzeczy, ale uzyskania możliwości ekonomicznego dysponowania rzeczą przez nabywcę. Definicję „dysponowania rzeczą jak właściciel”, należy rozumieć szeroko. Akcent sformułowanej definicji położony został głównie na podkreślenie przeniesienia ekonomicznego władztwa nad rzeczą w taki sposób, aby nabywca mógł nią dysponować podobnie jak właściciel. Konstruując definicje dostawy towarów dla celów podatku od towarów i usług, ustawodawca w art. 7 uptu posłużył się celowo zwrotem „rozporządzania towarem jak właściciel, wskazując, że dostawa towarów nie jest tożsama z przeniesieniem własności w rozumieniu prawa cywilnego. Tym samym przy klasyfikacji zdarzenia gospodarczego należy przeanalizować, czy doszło do przekazania kontroli ekonomicznej nad towarem w taki sposób, że nabywca może nią rozporządzać jak właściciel, a taka możliwość pojawia się dopiero z chwilą przekazania towaru, co w sprawie będącej przedmiotem wniosku, jak wskazał Wnioskodawca nastąpiło w dacie zawarcia umowy spółki w formie aktu notarialnego.

Jeżeli dostawa towaru lub wykonanie usługi powinny być potwierdzone fakturą, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7. dniu, licząc od dnia wydania towaru lub wykonania usługi (art. 19 ust. 4 ustawy o VAT).

Zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy o VAT podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Zatem zgodnie z powyżej przytoczonym przepisem Wnioskodawca będzie zobowiązany do udokumentowania wniesienia aportu do spółki komandytowej poprzez wystawienie faktury VAT dla tej spółki do której aport zostanie wniesiony.

W związku z powyższym obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług w odniesieniu do nieruchomości niezabudowanej, w sytuacji gdy w dacie zawarcia umowy spółki dojdzie do wydania nieruchomości, powstanie z chwilą wystawienia faktury nie później jednak niż w 7. dniu, licząc od dnia wydania towaru, tj. zawarcia umowy spółki komandytowej w formie aktu notarialnego.

Mając powyższe na uwadze stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Dodatkowo zauważa się, iż w niniejszej sprawie wskazany przez Wnioskodawcę przepis art. 19 ust. 10 ustawy o VAT nie ma zastosowania, dotyczy on bowiem budynków i lokali.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Dodatkowo informuje się, iż ocena prawna stanowiska Wnioskodawcy w części dotyczącej ustalenia podstawy opodatkowania dla czynności wniesienia aportu niepieniężnego w postaci niezabudowanej nieruchomości gruntowej, powstania obowiązku podatkowego z tytułu wniesienia aportu do spółki komandytowej w postaci wierzytelności własnej z tytułu wykonania na rzecz tej spółki robót budowlanych oraz w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych zawarte zostały w odrębnych rozstrzygnięciach.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016), skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.