INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 19 sierpnia 2010 r. (data wpływu) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych otrzymania jednorazowej dotacji z Funduszu Pracy na podjęcie działalności gospodarczej - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 sierpnia 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych otrzymania jednorazowej dotacji z Funduszu Pracy na podjęcie działalności gospodarczej.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Zgodnie z ustawą z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia o instytucjach rynku pracy (Dz. U. z 2008 r. Nr 69, poz. 415 ze zm.) Wnioskodawca otrzymał z Urzędu Pracy jednorazową pomoc na podjecie działalności gospodarczej.

Podpisana została umowa o przyznanie ze środków Funduszu Pracy jednorazowej dotacji na podjęcie działalności gospodarczej. Działalność została rozpoczęta 25 czerwca 2010 r. i z tą datą zgłoszona na VAT-R jako czynny podatnik VAT.

Dofinansowanie zostało przeznaczone na zakup wyposażenia i środków trwałych.

1. Zakup środków trwałych - Faktura VAT z dnia 1 czerwca 2010 r. – wyważarka automatyczna, montażownia do kół – Netto: 8 934,42 zł, VAT: 1 965,58, Brutto: 10 900 zł.
2. Zakup wyposażenia:
   
   
   1. Faktura VAT z dna 1 czerwca 2010 r. – kompresor, zestaw wulkanizacyjny, itp. – Netto: 4999,99 zł, VAT: 1100 zł, Brutto: 6099,99 zł.
   2. Faktura VAT z dna 21 czerwca 2010 r. – podnośnik platforma - Netto: 2 622,95 zł, VAT: 577,05 zł, Brutto: 3 200 zł.

Otrzymana dotacja nie została ujęta w przychodach w podatkowej księdze przychodów i rozchodów, ani też nie będzie ujęta w rozliczeniu rocznym jako przychód.

Natomiast koszty zakupu wyposażenia zostały bezpośrednio zaliczone w ciężar kosztów uzyskania przychodów w podatkowej księdze przychodów i rozchodów. Z kolei wydatki związane z zakupem środków trwałych nie zostały potraktowane bezpośrednio jako koszty uzyskania przychodów ani poprzez odpisy amortyzacyjne z tytułu zużycia środków trwałych. Wydatki te były dokumentowane imiennymi fakturami VAT, z których Wnioskodawca odliczył naliczony VAT, z racji tego że rzeczy te będą wykorzystywane do czynności opodatkowanych.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy uzyskana dotacja stanowi przychód z tytułu prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej...
2. Czy poniesione wydatki stanowią koszty uzyskania przychodów w prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej...

Według Wnioskodawcy, w myśl art. 21 ust 1 pkt 121 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.) – wolne od podatku są jednorazowe środki przyznane bezrobotnemu na podjecie działalności , o których mowa w art. 46 ust 1 pkt 2 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (Dz. U. Nr 99, poz 1001 ze zm.) – w związku z czym nie stanowi podstawy do ujęcia po stronie przychodów w podatkowej księdze przychodów i rozchodów, ani też nie podlega ujęciu w rozliczeniu rocznym jako przychód do opodatkowania podatkiem dochodowym.

Według Wnioskodawcy przepisy podatku dochodowego od osób fizycznych nie uzależniają zaliczenia danego wydatku do kosztów podatkowych od źródła tego finansowania. Wydatki stanowią koszt uzyskania przychodów, gdy spełniają kryteria zawarte w art. 22 ust. 1 ustawy. Wydatek może stanowić koszt uzyskania przychodów, koszt podatkowy, jeżeli nie znajduje się w art. 23, wydatki nie uznawane za koszty uzyskania przychodów oraz zostały faktycznie poniesione w celu:

• osiągnięcia przychodów lub
• zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów.

Wydatek poniesiony przez Wnioskodawcę na zakup wyposażenia sfinansowany ze środków Funduszu Pracy w postaci jednorazowej dotacji na podjęcie działalności gospodarczej - stanowi koszt uzyskania przychodów. Nie uważa się bowiem za koszty odpisów z tytułu zużycia środków trwałych od tej części ich wartości, która odpowiada poniesionym wydatkom na nabycie tych środków trwałych:

1. odliczonych od podstawy opodatkowania lub
2. zwróconym podatnikowi w jakiejkolwiek formie – art. 23 ust. 1 pkt 45 ustawy o podatku dochodowym.

W związku z powyższym, Wnioskodawca twierdzi że zakup środka trwałego został w całości sfinansowany ze środków Funduszu Pracy w postaci jednorazowej dotacji na podjęcie działalności gospodarczej, to pełny odpis amortyzacyjny nie stanowi kosztu uzyskania przychodu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, tj. pozarolniczej działalności gospodarczej, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Na podstawie art. 14 ust. 2 pkt 2 ww. ustawy, przychodem z działalności gospodarczej są również dotacje, subwencje, dopłaty i inne nieodpłatne świadczenia otrzymane na pokrycie kosztów albo jako zwrot wydatków, z wyjątkiem gdy przychody te są związane z otrzymaniem, zakupem albo wytworzeniem we własnym zakresie środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, od których, zgodnie z art. 22a-22o, dokonuje się odpisów amortyzacyjnych.

Mając na uwadze brzmienie powyższego przepisu należy stwierdzić, iż ustawodawca różnicuje skutki podatkowe otrzymanych dotacji i innych nieodpłatnych świadczeń w zależności od celu, na jaki zostały one przeznaczone, tj.:

• dotacje, subwencje, dopłaty i inne nieodpłatne świadczenia otrzymane na cele inne niż nabycie lub wytworzenie środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych – zaliczane są do przychodów z działalności gospodarczej,
• ww. świadczenia otrzymane na pokrycie kosztów albo jako zwrot wydatków poniesionych przez podatnika na zakup lub wytworzenie we własnym zakresie środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, od których dokonuje się odpisów amortyzacyjnych – nie stanowią przychodu z działalności gospodarczej.

Natomiast stosownie do treści art. 21 ust. 1 pkt 121 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są jednorazowe środki przyznane bezrobotnemu na podjęcie działalności, o których mowa w art. 46 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż na podstawie ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy Wnioskodawca podpisał umowę o przyznanie ze środków z Funduszu Pracy jednorazowej dotacji na podjęcie działalności gospodarczej. Działalność została rozpoczęta w dniu 25 czerwca 2010 r.

Zasady przyznawania dotacji z Funduszu Pracy na rozpoczęcie prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej regulują przepisy ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (t.j. Dz. U. z 2008 r. Nr 69, poz. 415 ze zm.). W myśl art. 46 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy, Starosta z Funduszu Pracy może przyznać bezrobotnemu jednorazowo środki na podjęcie działalności gospodarczej, w tym na pokrycie kosztów pomocy prawnej, konsultacji i doradztwa związane z podjęciem tej działalności, w wysokości określonej w umowie, nie wyższej jednak niż 6-krotnej wysokości przeciętnego wynagrodzenia, a w przypadku gdy działalność jest podejmowana na zasadach określonych dla spółdzielni socjalnych, wysokość przyznanych bezrobotnemu środków nie może przekraczać 4-krotnego przeciętnego wynagrodzenia na jednego członka założyciela spółdzielni oraz 3-krotnego przeciętnego wynagrodzenia na jednego członka przystępującego do spółdzielni socjalnej po jej założeniu.

W świetle powołanych przepisów należy stwierdzić, iż otrzymane przez Wnioskodawcę środki z Funduszu Pracy w części przeznaczonej na zakup środka trwałego nie stanowią przychodu, a w części przeznaczonej na zakup wyposażenia – korzystają ze zwolnienia na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 121 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zatem otrzymane środki nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, a co za tym idzie nie podlegają ujęciu w podatkowej księdze przychodów i rozchodów, ani w zeznaniu rocznym jako przychód.

Niemniej zgodnie objaśnieniami do księgi w celu odzwierciedlenia zdarzeń gospodarczych w myśl rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. Nr 152, poz. 1475 ze zm.), ewentualnym miejscem, gdzie można księgować otrzymane dotacje jest kolumna 16 (uwagi). W kolumnie tej bowiem mogą być ewidencjonowane przychody faktycznie przez podatnika otrzymane.

Odnosząc się natomiast do kwestii możliwości i sposobu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej wydatków sfinansowanych wskazaną ww. dotacją stwierdzić należy, iż w myśl art. 22 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Aby zatem dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodu musi spełniać łącznie następujące przesłanki:

• musi być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
• nie może być wymieniony w art. 23 w/w ustawy, wśród wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów,
• musi być należycie udokumentowany.

Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na:

• nabycie gruntów lub prawa wieczystego użytkowania gruntów, z wyjątkiem opłat za wieczyste użytkowanie gruntów,
• nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w lit. a) środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części,
• ulepszenie środków trwałych, które zgodnie z art. 22g ust. 17 powiększają wartość środków trwałych, stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych
  
  - wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów przy określaniu dochodu z odpłatnego zbycia rzeczy określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d), oraz gdy odpłatne zbycie rzeczy i praw jest przedmiotem działalności gospodarczej, a także w przypadku odpłatnego zbycia składników majątku związanych z działalnością gospodarczą, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, bez względu na czas ich poniesienia.

Natomiast kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23 (art. 22 ust. 8 ww. ustawy).

W myśl art. 22a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

• budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
• maszyny, urządzenia i środki transportu,
• inne przedmioty
  
  - o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Zgodnie natomiast z art. 22d ust. 1 powołanej powyżej ustawy, podatnicy mogą nie dokonywać odpisów amortyzacyjnych od składników majątku, o których mowa w art. 22a i 22b, których wartość początkowa, określona zgodnie z art. 22g, nie przekracza 3.500 zł; wydatki poniesione na ich nabycie stanowią wówczas koszty uzyskania przychodów w miesiącu oddania ich do używania.

Stosownie do treści art. 22g ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-18, uważa się w razie nabycia w drodze kupna - cenę ich nabycia Przy czym za cenę nabycia uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji, oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. W przypadku importu cena nabycia obejmuje cło i podatek akcyzowy od importu składników majątku (art. 22g ust. 3 ww. ustawy).

Z powyższych przepisów wynika, iż wydatki na nabycie środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych nie stanowią kosztów uzyskania przychodów prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej, do kosztów zalicza się natomiast odpisy amortyzacyjne dokonywane od ich wartości początkowej. Przy czym, co do zasady, ich wartość początkową ustala się w wysokości wartości netto. Zauważyć jednak należy, iż do kosztów uzyskania przychodów można zaliczyć jedynie odpisy amortyzacyjne od tej części wartości początkowej, która została sfinansowana z własnych środków podatnika, które nie zostały mu w żaden sposób zwrócone. Zgodnie bowiem z art. 23 ust. 1 pkt 45 ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych dokonywanych, według zasad określonych w art. 22a-22o, od tej części ich wartości, która odpowiada poniesionym wydatkom na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie tych środków lub wartości niematerialnych i prawnych, odliczonym od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym albo zwróconym podatnikowi w jakiejkolwiek formie.

Ponadto stosownie do art. 23 ust. 1 pkt 56 ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków i kosztów bezpośrednio sfinansowanych z dochodów (przychodów), o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 46, 47a, 47c, 47d, 116, 122, 129, 136 i 137. Przepis ten nie wyklucza jednak wydatków sfinansowanych środkami finansowymi otrzymanymi z Funduszu Pracy (zwolnionymi z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 121 ww. ustawy) z katalogu kosztów uzyskania przychodów. Możliwość zaliczenia tych wydatków do ww. kosztów zależy zatem od spełnienia przez nie ogólnych przesłanek uznania ich za te koszty, wymienionych w cyt. art. 22 ust. 1 ww. ustawy.

Pamiętać przy tym należy, iż w myśl art. 23 ust. 1 pkt 43 lit. a ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów podatku od towarów i usług, z tym że jest kosztem uzyskania przychodów podatek naliczony:

• jeżeli podatnik zwolniony jest od podatku od towarów i usług lub nabył towary i usługi w celu wytworzenia albo odprzedaży towarów lub świadczenia usług zwolnionych od podatku od towarów i usług,
• w tej części, w której zgodnie z przepisami o podatku od towarów i usług podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty lub zwrot różnicy podatku od towarów i usług - jeżeli naliczony podatek od towarów i usług nie powiększa wartości środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż dofinansowanie z Funduszy Pracy zostało przeznaczone na zakup środków trwałych i wyposażenia.

Reasumując, mając na uwadze przedstawiony we wniosku stan faktyczny oraz stan prawny w tym zakresie stwierdzić należy, iż otrzymane z Funduszu Pracy jednorazowe środki na rozpoczęcie działalności gospodarczej nie podlegają opodatkowaniu, gdyż w części przeznaczonej na zakup środków trwałych nie stanowią przychodu, a w części przeznaczonej na zakup wyposażenia – korzystają ze zwolnienia na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 121 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wydatki zaś sfinansowane z tych środków przeznaczone na zakup składników majątku nie zaliczonych do środków trwałych (wyposażenia) mogą stanowić koszty uzyskania przychodów działalności gospodarczej. Natomiast odpisy amortyzacyjne dokonywane od środków trwałych, których zakup został sfinansowany w całości z otrzymanych środków nie mogą stanowić w całości kosztów uzyskania przychodów. Tym samym zajęte przez Wnioskodawcę stanowisko w zaprezentowanym stanie faktycznym w ww. zakresie uznać należy za prawidłowe.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.