INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki Akcyjnej reprezentowanej przez Pełnomocnika, przedstawione we wniosku z dnia 31 sierpnia 2010 r. (data wpływu 6 września 2010 r.) uzupełnionym pismem z dnia 16 listopada 2010 r. (data wpływu 19 listopada 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania dokonywanej sprzedaży za dostawę ciągłą oraz jej fakturowania – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6 września 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania dokonywanej sprzedaży za dostawę ciągłą oraz jej fakturowania. Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 16 listopada 2010 r. (data wpływu 19 listopada 2010 r.) o oryginał pełnomocnictwa.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej, Wnioskodawca dokonuje regularnych dostaw obuwia na rzecz swojej spółki zależnej „A” (dalej: „Odbiorca”). Strony podpisały umowę na czas nieokreślony, w której Zainteresowany zobowiązuje się do stałego dostarczania towarów, w celu zapewnienia ciągłości działania Odbiorcy. Dostawy są dokonywane w sposób regularny; każda dostawa wynika z bieżącego zapotrzebowania Odbiorcy ustalanego za pośrednictwem wspólnego dla Spółki i Odbiorcy, zintegrowanego systemu informatycznego – modułu zarządzania zapasami (dalej: „System”). Realizacja kolejnych dostaw dokonywana jest faktycznie w oparciu o wskazania Systemu. Oznacza to, że Wnioskodawca sam decyduje o tym, kiedy zrealizować następną dostawę – wyklucza to konieczność składania kolejnych zamówień przez Odbiorcę. Zainteresowany realizuje na rzecz odbiorcy kilkanaście dostaw w ciągu jednego miesiąca. Obecnie Spółka wystawia faktury oddzielnie dla kilku dostaw realizowanych na rzecz Odbiorcy. Faktury sprzedaży wystawiane są w ciągu 7 dni od daty pierwszej z dokumentowanych daną fakturą dostaw. Dla każdej z dostaw wystawiany jest list przewozowy (CMR) przez firmę transportową oraz dokument WZ przez Wnioskodawcę.

W celu zmniejszenia obciążenia administracyjnego i zredukowania kosztów związanych z częstym wystawianiem faktur Odbiorcy, Spółka zamierza traktować dostawy dokonywane na rzecz Odbiorcy jako sprzedaż o charakterze ciągłym i dokumentować je za pomocą jednej faktury zbiorczej wystawianej raz na miesiąc.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy dostawy dokonywane na zasadach przedstawionych w opisie zdarzenia przyszłego mogą być przez Zainteresowanego uznane, zgodnie z § 5 ust. 1 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania (...) (Dz. U. Nr 212, poz. 1337 ze zm.; dalej „Rozporządzenie MF”) za sprzedaż o charakterze ciągłym i w konsekwencji dokumentowane zgodnie z § 9 ust. 2 Rozporządzenia MF, tj. za pomocą jednej faktury zbiorczej wystawianej nie później niż siódmego dnia od zakończenia miesiąca, w którym dokonano sprzedaży...

Zdaniem Wnioskodawcy, charakter transakcji dokonywanych na zasadach określonych w opisie zdarzenia przyszłego pozwala mu na uznanie ich za sprzedaż o charakterze ciągłym w rozumieniu Rozporządzenia MF i w konsekwencji wystawianie tylko jednej faktury dokumentującej sprzedaż w danym miesiącu.

Stosownie do art. 106 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.; dalej ustawa o VAT), podatnicy mają obowiązek wystawiać faktury stwierdzające w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy. Zgodnie z § 5 ust. 1 pkt 4 Rozporządzenia MF, faktura stwierdzająca dokonanie sprzedaży powinna zawierać co najmniej dzień, miesiąc i rok wystawienia faktury, a w przypadku gdy data ta różni się od daty sprzedaży, również datę sprzedaży. Jednakże, w przypadku gdy faktura dokumentuje sprzedaż o charakterze ciągłym, podatnik może podać na fakturze miesiąc i rok dokonania sprzedaży, pod warunkiem podania daty wystawienia faktury. Jednocześnie, stosownie do § 9 ust. 2 Rozporządzenia MF, w przypadku gdy podatnik określa na fakturze wyłącznie miesiąc i rok dokonania sprzedaży, fakturę wystawia się nie później niż siódmego dnia od zakończenia miesiąca, w którym dokonano sprzedaży.

Pojęcie sprzedaży o charakterze ciągłym nie zostało zdefiniowane w przepisach o VAT. Zdaniem Spółki należy jednak wyodrębnić w nim dwa elementy – dana transakcja mieści się w zakresie pojęcia, jeżeli:

• stanowi sprzedaż, oraz
• ma charakter ciągły.
  
  

Przez „sprzedaż”, zgodnie z definicją zawartą w art. 2 pkt 22 ustawy o VAT, należy rozumieć odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów (dalej: WDT). Pojęcie sprzedaży o charakterze ciągłym odnosi się zatem do wszystkich typów transakcji wskazanych w powyższym przepisie – w szczególności, obejmuje dostawę towarów.

W związku z brakiem definicji legalnej pojęcia „ciągłość”, należy odwołać się w pierwszej kolejności do wykładni językowej. Przykładowo, w Słowniku Języka Polskiego pod red. J. Szymczaka (Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1989) słowo to zostało zdefiniowane jako „dziejący się, odbywający nieustannie, trwający stale, nieustannie; bezustanny, ustawiczny, stale się powtarzający, stały”.

Podobnie, według definicji zawartej w Uniwersalnym Słowniku Języka Polskiego pod red. S. Dubisza (Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2006) pojęcie „ciągły” oznacza „dziejący, odbywający się, trwający stale, nieustannie, bezustanny, ustawiczny stały; stale, systematycznie się powtarzający”.

W powyższych definicjach wskazuje się zatem na stałość (bezustanność) danej czynności, jak i na jej powtarzalność. Analizując w tym kontekście pojęcie „sprzedaży o charakterze ciągłym”, należy uznać, że tego typu transakcje stanowią świadczenia polegające zarówno na (i) stałym zachowaniu się strony zobowiązanej do świadczenia, jak i (ii) powtarzalnych działaniach. W rezultacie dostawy realizowane przez Spółkę, jako dostawy realizowane wielokrotnie w ciągu każdego miesiąca, należy uznać za sprzedaż o charakterze ciągłym.

W celu uzupełnienia wniosków wypływających z wykładni językowej Zainteresowany odwołał się do prawa cywilnego, które wyróżnia pojęcie zobowiązania o charakterze ciągłym. Pojęcie to obejmuje „świadczenia ciągłe” (świadczenie ciągłe polega na „oznaczonym, niezmiennym zachowaniu się dłużnika przez cały czas trwania stosunku zobowiązaniowego” – G. Bieniek, H. Ciepła, S. Dmowski, J. Gudowski, K. Kołakowski, M. Sychowicz, T. Wiśniewski, C. Żuławska, „Komentarz do Kodeksu cywilnego. Księga trzecia. Zobowiązania. Tom l”, Wydawnictwo prawnicze Lexisnexis), jak i „świadczenia okresowe” (por. W. Czachórski „Zobowiązania. Zarys Wykładu”, Wydawnictwo prawnicze Lexisnexis, Warszawa 2003, s. 73). W przypadku świadczenia okresowego, „konieczne jest stwierdzenie, że w ramach jednego i tego samego stosunku obligacyjnego dłużnik ma spełnić wiele świadczeń jednorazowych, których przedmiotem są najczęściej pieniądze lub rzeczy oznaczone rodzajowo, a które mogą nie składać się na całość z góry określoną” (W. Czachórski „Zobowiązania. Zarys wykładu”, Wydawnictwo prawnicze Lexisnexis, Warszawa 2003, s. 73-74).

Mając powyższe na uwadze, za świadczenie okresowe należy zatem uznać przykładowo następujące po sobie, powtarzalne dostawy, tak jak ma to miejsce w przypadku Wnioskodawcy.

Prawidłowość takiego podejścia została wielokrotnie potwierdzona w interpretacjach organów podatkowych. Co istotne, organy, jak na przykład Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji z dnia 25 lipca 2008 r. (IPPP1-443-846/08-2/JL) wskazują, że częstotliwość dostaw nie powinna być jedynym czynnikiem rozstrzygającym („częstotliwość świadczeń (...) nie stanowi (...) głównego, a tym bardziej jedynego kryterium oceny występowania zobowiązania ciągłego”). W konsekwencji, za sprzedaż o charakterze ciągłym mogą zostać uznane zarówno dostawy wykonywane z częstotliwością dwunastu (interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 16 października 2008 r., IPPP1-443-1370/08-2/AK), ośmiu (interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 10 października 2008 r., IPPP1 -443-1369/08-2/JL), jak i czterech (interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 9 października 2008 r., IPPP1/443-1367/08-2/SM) razy w miesiącu – istotna jest regularność, powtarzalność tych dostaw. Mając na uwadze powyższe, tym bardziej zatem za sprzedaż o charakterze ciągłym należy uznać kilkanaście dostaw realizowanych przez Spółkę w ciągu jednego miesiąca.

Niezależnie od faktu powtarzalności dostaw realizowanych przez Zainteresowanego, na rzecz Odbiorcy o prawidłowości zakwalifikowania ich jako sprzedaży o charakterze ciągłym przemawia również stosowanie przez niego oraz Odbiorcę, Systemu. Zgodnie z Systemem sprzedaży to Spółka faktycznie decyduje o terminie oraz wielkości dokonywanych dostaw na podstawie danych o aktualnym stanie zapasów Odbiorcy. Innymi słowy to ona planuje częstotliwość i zawartość poszczególnych dostaw a dostawy wykonywane są w taki sposób, by zachować ciągłość działalności Odbiorcy.

W tym kontekście warto wskazać na interpretację z dnia 20 stycznia 2010 r. wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie (IPPP1/443-1180/09-2/AW), w której organ potwierdził, że dostawy towarów do słowackiego kontrahenta wykonywane w sposób regularny i w oparciu o rozwiązanie analogiczne do Systemu wykorzystywanego przez Wnioskodawcę, mogą być uznane za sprzedaż o charakterze ciągłym.

W oparciu o powyższe, skoro dostawy realizowane przez Zainteresowanego na rzecz Odbiorcy mają charakter powtarzalny, a o ich dokonaniu decyduje faktycznie on sam, a nie Odbiorca, dodatkowo uzasadnione jest jego stanowisko, że stanowią one sprzedaż o charakterze ciągłym i w konsekwencji powinny być dokumentowane za pomocą jednej miesięcznej faktury zbiorczej wystawianej nie później niż siódmego dnia od zakończenia miesiąca, w którym dokonano sprzedaży.

Niezależnie od powyższego, należy wskazać, że miejscem docelowym dostaw towarów realizowanych przez Spółkę na rzecz Odbiorcy są Czechy. Wnioskodawca traktuje je zatem jako WDT. W przypadku każdej z dostaw posiada on kopię faktury, specyfikację poszczególnych sztuk ładunku oraz dokument przewozowy (CMR). W efekcie, do powyższych transakcji stosuje stawkę VAT w wysokości 0%.

Zainteresowany zaznaczył, że rozważany sposób fakturowania oparty na uznaniu realizowanych dostaw za sprzedaż o charakterze ciągłym nie wpłynie w żaden sposób na jego obowiązki oraz uprawnienia związane z charakterem dokonywanych dostaw jako WDT. Nadal będzie posiadać wszystkie dokumenty wymagane do zastosowania stawki VAT 0%. W rezultacie, wprowadzenie planowanego sposobu fakturowania nie zmieni wysokości jego zobowiązań z tytułu VAT (ani nie spowoduje żadnych opóźnień w jego płatnościach).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Towarami, w świetle art. 2 pkt 6 ustawy, są rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Przez dostawę towarów, stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Na mocy art. 13 ust. 1 ustawy, przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

W myśl art. 106 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

W obecnym stanie prawnym, szczegółowe zasady wystawiania faktur oraz dane, które te faktury powinny zawierać zostały uregulowane w rozdziale 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1337 ze zm.), zwanego dalej rozporządzeniem.

Faktura stwierdzająca dokonanie sprzedaży, wystawiona przez podatnika, o którym mowa w art. 15 ustawy winna – zgodnie z § 5 ust. 1 rozporządzenia – zawierać dane wymienione w tym przepisie.

Z treści § 5 ust. 1 pkt 4 rozporządzenia wynika, że faktura powinna zwierać między innymi dzień, miesiąc i rok wystawienia faktury, a w przypadku, gdy data ta różni się od daty sprzedaży, również datę sprzedaży; w przypadku sprzedaży o charakterze ciągłym podatnik może podać na fakturze miesiąc i rok dokonania sprzedaży, pod warunkiem podania daty wystawienia faktury.

Pojęcie sprzedaży ciągłej, o której mowa w cytowanym § 5 ust. 1 pkt 4 rozporządzenia nie zostało zdefiniowane w przepisach ustawy o podatku od towarów i usług. Dlatego też, należy w tym zakresie odwołać się do wykładni językowej oraz przepisów prawa cywilnego.

Sprzedaż o charakterze ciągłym należy rozumieć w znaczeniu nadanym pojęciu „sprzedaż” w art. 2 pkt 22 ustawy, a mianowicie jako odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów. Zatem wykładnia językowa pojęcia „sprzedaż o charakterze ciągłym” sprowadza się do ustalenia znaczenia przymiotnika „ciągły”. W Słowniku Języka Polskiego pod red. J. Szymczaka (PWN, Warszawa 1989), słowo to zdefiniowane zostało jako „dziejący się, odbywający nieustannie, trwający stale, nieustannie; bezustanny, ustawiczny, stale się powtarzający, stały” oraz „ciągnący się nieprzerwanie w przestrzeni, nie mający luk, odstępów”.

Wynika z powyższego, że za sprzedaż o charakterze ciągłym należy uznać sprzedaż odbywającą się bezustannie, stale, bez przerwy itd. Pojęcie ciągłości rozumiane zgodnie z zasadami prawa cywilnego, należy odnieść do pojęcia zobowiązania o charakterze ciągłym. Zobowiązanie takie wytwarza stosunek prawny oznaczony terminem lub nim nie oznaczone. Charakter tego zobowiązania jest trwały i mogą z niego wypływać obowiązki ciągłe lub okresowe. W zobowiązaniu ciągłym nie da się wyróżnić powtarzających się odrębnych czynności, które można byłoby zakwalifikować jako świadczenia samodzielne w określonym momencie czasu. Innymi słowy, w przypadku świadczenia ciągłego nie sposób stwierdzić, że zostało ono zrealizowane w konkretnej dacie, bowiem jest ono realizowane stale – stan realizacji świadczenia trwa – przez określony okres (np. w przypadku najmu, czy też usług telekomunikacyjnych).

Zgodnie z ogólną zasadą, faktura winna dokumentować każdą dostawę towarów lub świadczenie usług i być wystawiana, stosownie do § 9 ust. 1 rozporządzenia, nie później niż siódmego dnia od dnia wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem § 10-12.

Natomiast, według § 9 ust. 2 rozporządzenia, w przypadku gdy podatnik określa w fakturze, zgodnie z § 5 ust. 1 pkt 4, wyłącznie miesiąc i rok dokonania sprzedaży, fakturę wystawia się nie później niż siódmego dnia od zakończenia miesiąca, w którym dokonano sprzedaży.

Odstępstwo od zasady ogólnej, wynikające z zapisu § 9 ust. 2 rozporządzenia znajduje uzasadnienie w istocie świadczenia ciągłego, która z uwagi na stałość i trwanie spełniania tego świadczenia w czasie, sprowadza się do niemożności wyróżnienia powtarzających się odrębnych czynności stanowiących samodzielne świadczenia, a w konsekwencji na określenie konkretnego dnia dokonania takiej czynności (spełnienia świadczenia).

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca dokonuje dostaw obuwia na rzecz swojej spółki zależnej z siedzibą w Czechach. Na podstawie zawartej umowy na czas nieokreślony, Zainteresowany zobowiązał się do stałego dostarczania towarów, w celu zapewnienia ciągłości działania odbiorcy. Dostawy są dokonywane w sposób regularny; każda dostawa wynika z bieżącego zapotrzebowania odbiorcy ustalanego za pośrednictwem wspólnego dla Spółki i Odbiorcy, zintegrowanego systemu informatycznego – modułu zarządzania zapasami (Systemu). Realizacja kolejnych dostaw dokonywana jest faktycznie w oparciu o wskazania Systemu. Oznacza to, że Wnioskodawca sam decyduje o tym, kiedy zrealizować następną dostawę – wyklucza to konieczność składania kolejnych zamówień przez Odbiorcę. Zainteresowany realizuje na rzecz odbiorcy kilkanaście dostaw w ciągu jednego miesiąca.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku stan sprawy oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa podatkowego należy stwierdzić, że dostawa towarów w przedmiotowej sprawie nie może być uznana za sprzedaż o charakterze ciągłym, a co za tym idzie nie stwarza podstaw do zastosowania regulacji zawartej w § 5 ust. 1 pkt 4 w powiązaniu z § 9 ust. 2 rozporządzenia.

Fakt, że dostawa towarów będzie dokonywana każdorazowo, zgodnie z aktualnym zapotrzebowaniem odbiorcy, nie wskazuje na to, że sprzedaż będzie prowadzona w sposób stały, nieustanny i systematyczny. Realizacja kolejnych dostaw towarów, dokonywana w oparciu o dane wynikające z Systemu, pokazującego aktualny stan zapasów Odbiorcy powoduje, że każdą dostawę można wyodrębnić, odróżnić od następnej dostawy realizowanej przy kolejnym wskazaniu Systemu. Powyższe znajduje potwierdzenie w dotychczasowej praktyce stosowanej przez Wnioskodawcę, polegającej na każdorazowym dokumentowaniu wydanego towaru fakturą VAT.

W związku z powyższym, dostaw dokonywanych na zasadach przedstawionych w opisie sprawy nie można uznać, zgodnie z § 5 ust. 1 pkt 4 rozporządzenia za sprzedaż o charakterze ciągłym, a w konsekwencji nie można ich dokumentować zgodnie z § 9 ust. 2 rozporządzenia. Faktury VAT dokumentujące te dostawy powinny być wystawione na ogólnych zasadach określonych w § 9 ust. 1 rozporządzenia, tj. nie później niż siódmego dnia od dnia wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem § 10-12.

Wyjaśnić również należy, że okoliczność stosowania w przedmiotowej sprawie Systemu monitorującego aktualny stan zapasów Odbiorcy, nie może decydować o zakwalifikowaniu dostaw będących przedmiotem pytania jako sprzedaży o charakterze ciągłym. Bowiem o zakresie stosowania prawa podatkowego w odniesieniu do danych czynności przesądza rzeczywisty charakter tych czynności.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Należy zauważyć, że powołane w treści wniosku interpretacje indywidualne są rozstrzygnięciami w indywidualnych sprawach, osadzonych w określonych stanach faktycznych i tylko do nich się zawężają, w związku z tym nie mają mocy powszechnie obowiązującego prawa.

Dodatkowo informuje się, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie wynikające z opisu sprawy, które nie zostały objęte pytaniem – nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 oraz art. 14f § 2 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.