INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, reprezentowanej przez Pełnomocnika, przedstawione we wniosku z dnia 20 maja 2010 r. (data wpływu 25.05.2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie momentu zaliczenia wydatku na nabycie gruntu przekazanego gminie celem poszerzenia drogi gminnej do kosztów uzyskania przychodów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 maja 2010 r. został złożony ww. wniosek – uzupełniony pismem z dnia 13 sierpnia 2010 r. – o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie:

• możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów części wydatku na nabycie gruntu, który proporcjonalnie przypada na część gruntu przekazanego Gminie na mocy prawomocnej decyzji o podziale w związku z porozumieniem celem poszerzenia drogi gminnej w trybie art. 98 ustawy o gospodarce nieruchomościami,

• momentu zaliczenia wydatku na nabycie gruntu przekazanego gminie celem poszerzenia drogi gminnej do kosztów uzyskania przychodów.
  
  

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka nabyła na własność grunt wpisując go do ewidencji środków trwałych (na podstawie art. 3 ust. 1 pkt 15 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (t. j. Dz. U. z 2002 r. Nr 76, poz. 694 ze zm.)). Jednocześnie grunt, będący przedmiotom zapytania nie został nabyty przez Spółkę z przeznaczeniem do dalszej odsprzedaży (jako towar w rozumieniu art. 3 ust. 1 pkt 19 ustawy o rachunkowości). Grunt miał służyć bieżącej działalności prowadzonej przez Spółkę. Spółka w momencie nabycia planowała wybudowanie na tym gruncie m.in. magazynu.

W dniu 16 września 2009 r. Spółka zawarła z Gminą, reprezentowaną przez Wójta oraz Skarbnika Gminy porozumienie określające zasady współpracy przy przebudowie ulicy. W porozumieniu strony oświadczyły, iż realizacja wyżej wymienionego celu zgodnie z założeniem miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego wymaga pozyskania gruntu pod poszerzenie pasa drogowego do planowanej szerokości. Na mocy powyższego porozumienia, z gruntu będącego własnością Spółki miała zostać wydzielona działka, która przejdzie na własność Gminy za odszkodowaniem z dniem, w którym decyzja zatwierdzająca podział stanie się ostateczna. Jednocześnie wskazano, iż Spółce zostanie wypłacone odszkodowanie za wydzieloną działkę, zgodnie z wyceną rzeczoznawcy w terminie do 30.06.2011 r. Do dnia złożenia wniosku Spółka nie otrzymała jeszcze tego odszkodowania.

Następnie decyzją Wójta Gminy z dnia 05.10.2009 r. grunt został podzielony na podstawie art. 98 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (t. j. Dz. U. z 2004 r. Nr 261, poz. 2603 ze zm.). W decyzji tej został zatwierdzony projekt podziału przedmiotowych nieruchomości (w tym dotyczący m.in. działki stanowiącej własność Spółki), w którym działki przeznaczone zostały pod poszerzenie drogi gminnej.

W decyzji wskazano również, iż zgodnie z art. 98 przytoczonej powyżej ustawy o gospodarce nieruchomościami, działki przeznaczone pod poszerzenie drogi (w tym działka stanowiąca własność Spółki), przejdą na rzecz Gminy z dniem, w którym przedmiotowa decyzja stanie się ostateczna.

W dniu 15.10.2009 r. Spółka wniosła odwołanie od decyzji z dnia 05.10.2009 r. w przedmiocie nie wyrażenia zgody na podział działki w taki sposób, aby linia podziału przebiegała za istniejącym ogrodzeniem.

Organ właściwy do wydania decyzji (tutaj Wójt Gminy) uznając, iż odwołanie zasługuje w całości na uwzględnienie, wydał nową decyzję w dniu 23.10.2009 r. w trybie art. 132 § 1 Kodeksu postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071 ze zm.), zmieniając decyzję - w części graficznej, stanowiącej projekt podziału (załącznik nr 1 do decyzji). Uprawomocnienie decyzji nastąpiło po 14 dniach od momentu otrzymania jej przez Spółkę. Uprawomocnienie decyzji nastąpiło zatem w listopadzie 2009 r., tym samym, część działki przeszła w listopadzie na własność Gminy.

Jednocześnie przekazany Gminie grunt zostanie wykorzystany pod budowę drogi gminnej, co ułatwi dostęp Spółce do pozostałej części gruntu będącej własnością Spółki, a także ułatwi dostęp kontrahentom. Obecna droga dojazdowa do Spółki jest drogą piaszczystą wyłożoną nierównymi, z licznymi ubytkami płytami betonowymi, co w szczególności w porach zimowych oraz deszczu powoduje znaczne utrudnienia w dojeździe klientom. Z informacji posiadanych przez Spółkę wynika, iż obecnie ze względu na bardzo zły stan drogi dojazdowej klienci niekiedy rezygnują z dojazdu do Spółki.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy część wydatku na nabycie gruntu, który proporcjonalnie przypada na część gruntu przekazanego Gminie na mocy prawomocnej decyzji o podziale wydanej przez Wójta Gminy w związku z porozumieniem z dnia 16.09.2009 r. (celem poszerzenia drogi gminnej) w trybie art. 98 ustawy o gospodarce nieruchomościami, może zostać uznany za koszt uzyskania przychodów Spółki...
2. Czy Spółka powinna zaliczyć wydatek, o którym mowa w pytaniu pierwszym do kosztów uzyskania przychodów, traktując go jako koszt pośredni w rozumieniu art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w momencie uprawomocnienia się decyzji, a więc w listopadzie 2009 r....

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytanie nr 2. Wniosek Spółki w zakresie pytania nr 1 został rozpatrzony odrębną interpretacją indywidualną wydaną w dniu 24 sierpnia 2010 r. nr ILPB3/423-464/10-4/KS.

Ad. 1.

Zdaniem Wnioskodawcy, w sytuacji przedstawionej w opisie stanu faktycznego, część wydatku na nabycie gruntu, który proporcjonalnie przypada na część gruntu przekazanego Gminie na mocy prawomocnej decyzji o podziale wydanej przez Wójta Gminy, Spółka może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów.

Ad. 2.

Zdaniem Wnioskodawcy, proporcjonalną część wydatku na nabycie gruntu, dotyczącego części działki przekazanej Gminie, Spółka może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów traktując je jako koszty pośrednie w rozumieniu art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, a więc w kosztach roku 2009 (tj. w listopadzie 2009 r.).

Uzasadnienie.

Zgodnie z art. 98 ust. 1 ustawy o gospodarce nieruchomościami, działki gruntu wydzielone pod drogi publiczne: gminne, powiatowe, wojewódzkie, krajowe - z nieruchomości, której podział został dokonany na wniosek właściciela, przechodzą, z mocy prawa, odpowiednio na własność gminy, powiatu, województwa lub Skarbu Państwa z dniem, w którym decyzja zatwierdzająca podział stała się ostateczna albo orzeczenie o podziale prawomocne. Za działki gruntu przekazane gminie przysługuje odszkodowanie w wysokości uzgodnionej między właścicielem lub użytkownikiem wieczystym a właściwym organem.

Kosztami uzyskania przychodów, zgodnie z art. 15 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, co do zasady, są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 tej ustawy.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 1 lit. a) ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na nabycie gruntów lub prawa wieczystego użytkowania gruntów. Z tym jednak zastrzeżeniem, że wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, są jednak kosztem uzyskania przychodów, w przypadku odpłatnego zbycia środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na czas ich poniesienia. Jednocześnie, zgodnie z art. 16c tej ustawy, amortyzacji nie podlegają grunty i prawa wieczystego użytkowania gruntów - zwane odpowiednio środkami trwałymi lub wartościami niematerialnymi i prawnymi.

Ponadto, zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 14 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, co do zasady, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów darowizn i ofiar wszelkiego rodzaju.

Podobnie zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 5 ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów strat w środkach trwałych oraz wartościach niematerialnych i prawnych, w części pokrytej sumą odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1.

Ad. 1.

Mając na uwadze powyższe, z pewnością należy stwierdzić po pierwsze, iż aby przedmiotowy wydatek mógł zostać uznany za koszt podatkowy powinien on przede wszystkim spełniać warunki określone w art. 15 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, a więc pozostawać w związku przyczynowo - skutkowym z osiągniętymi przez Spółkę przychodami. Po drugie, nie może on być wymieniony w negatywnym katalogu kosztów, o którym mowa w art. 16 ust. 1 tej ustawy.

Analizując związek przyczynowo - skutkowy poniesionego przez Spółkę wydatku z przyszłymi przychodami Spółki z całą pewnością należy stwierdzić, iż wydatek ten poniesiony został przez Nią w celu i w związku z osiąganiem przychodów. Przede wszystkim grunt został nabyty celem wykorzystania go w bieżącej działalności Spółki, jako środek trwały, służący działalności gospodarczej. Spółka nabyła grunt m.in. z zamiarem wybudowania na tym gruncie magazynu. Jednocześnie celem zakupu gruntu nie było dokonanie jego odpłatnej sprzedaży. Jak bowiem wspomniano w opisie stanu faktycznego grunt nie został zakwalifikowany jako towar handlowy.

Jednocześnie należy zauważyć, iż w momencie zakupu gruntu, Spółka nie brała pod uwagę i nie miała świadomości, zaistnienia w przyszłości sytuacji, w wyniku której własność części gruntu zostanie z urzędu przeniesiona (w wyniku decyzji administracyjnej) na Gminę celem poszerzenia drogi gminnej. Abstrahując od faktu, iż w wyniku przedstawionego w opisie stanu faktycznego zdarzenia Spółka uzyska w przyszłości odszkodowanie (w terminie do 30.06.2011 r.), w ocenie Spółki, nie powinno się wiązać tego faktu (otrzymanego odszkodowania) bezpośrednio z wydatkiem na nabycie gruntu. Analizując związek przyczynowo - skutkowy w rozumieniu art. 15 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, wydatek na nabycie gruntu w przedmiotowym przypadku należy w sposób pośredni wiązać z możliwością osiągania przychodów przez Spółkę, jako wymierne korzyści, które przyniesie Spółce przeprowadzona przez Gminę inwestycja. W ocenie Spółki, korzyści płynące z przeprowadzonej przez Gminę inwestycji w pośredni sposób wpłyną na uzyskanie przez Spółkę przychodów w przyszłości. Podkreślenia wymaga bowiem fakt, iż w wyniku inwestycji gminnej przede wszystkim powstanie droga, która będzie służyła zarówno społeczności lokalnej, jak i przede wszystkim samej zainteresowanej Spółce, ponieważ będą z tej drogi korzystali klienci Spółki.

Podkreślenia wymaga również fakt, iż obecna droga dojazdowa do Spółki jest drogą piaszczystą wyłożoną nierównymi, z licznymi ubytkami płytami betonowymi, co w szczególności w porach zimowych oraz deszczu powoduje znaczne utrudnienia w dojeździe klientom. A zatem, podsumowując powyższe rozważania, przekazany grunt zostanie wykorzystany pod budowę drogi, co nie tylko ułatwi dostęp Spółce do pozostałej części gruntu będącej własnością Spółki, lecz przede wszystkim ułatwi ten dostęp kontrahentom.

Analizując brzmienie dalszych przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, należy przede wszystkim zwrócić uwagę na brzmienie art. 16 ust. 1 pkt 1 lit a) ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zgodnie z którym - wydatek na nabycie gruntu staje się kosztem, co do zasady dopiero w momencie jego odpłatnego zbycia. Zdaniem Spółki, za moment zbycia należy w analizowanej sytuacji uznać moment przejścia prawa własności gruntu na Gminę, który to moment nastąpił z chwilą uprawomocnienia się decyzji wydanej przez Wójta Gminy.

Jak zauważono w opisie stanu faktycznego, Spółka, na mocy art. 98 ust. 3 ustawy o gospodarce nieruchomościami, otrzyma wynagrodzenie za utracone prawo własności - wypłacone w formie odszkodowania. Tym samym, w ocenie Spółki, nie można stwierdzić, iż Spółka wydała grunt Gminie nieodpłatnie (otrzymała bowiem za przekazany grunt odszkodowanie). A zatem, mając na uwadze, iż zbycie gruntu następuje, co do zasady odpłatnie, w ocenie Spółki, w świetle art. 16 ust. 1 pkt 1 lit. a) ustawy, wydatki poniesione przez Spółkę na nabycie gruntów, będą stanowić koszty uzyskania przychodów, jako koszty pośrednie.

Dodatkowo Spółka pragnie zwrócić uwagę, iż przeniesienie własności gruntu na rzecz Gminy nie stanowiło darowizny ani też innego rodzaju ofiary, o których mowa w art. 16 ust. 1 pkt 14 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Zdaniem Spółki, wydanie gruntu nastąpiło z nakazu władzy publicznej (z urzędu), co nie może być tożsamo rozumiane z darowizną. Podsumowując, w ocenie Spółki, przedmiotowa transakcja z punktu widzenia podatku dochodowego od osób prawnych nie stanowi darowizny w rozumieniu przepisów prawa cywilnego, ani też nie ma charakteru nieodpłatnego (formą odpłatności będzie odszkodowanie). Celem transakcji nie jest bowiem nieodpłatne przysporzenie majątkowe na rzecz gminy kosztem majątku Spółki, lecz osiągnięcie korzyści dla Spółki, o których mowa była wcześniej.

W uzupełnieniu Spółka pragnie dodatkowo zauważyć, iż wydanie gruntu, które nastąpiło z nakazu władzy publicznej, może być ewentualnie utożsamiane z poniesioną przez Spółkę stratą w środkach trwałych. Tym samym, wobec niedokonywania odpisów amortyzacyjnych wnioskując, a contrario, przepisu art. 16 ust. 1 pkt 5 ustawy, strata ta w całości stanowiłaby również koszt podatkowy Spółki.

Podsumowując, w ocenie Spółki, wydatek poniesiony na nabycie gruntu, z którego na mocy decyzji administracyjnej część została wydzielona i przeniesiona na własność Gminy celem poszerzenia drogi publicznej należy uznać za koszt uzyskania przychodu, tzw. koszt pośrednio związany z przychodami.

Mając jednocześnie na uwadze, iż przepis art. 16 ust. 1 pkt 1 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie daje bezpośredniej odpowiedzi na pytanie, jak ustalić koszt „sprzedanego” gruntu w przypadku, gdy zbyciu podlega jedynie część nabytej wcześniej działki, w ocenie Spółki, koszt ten należy ustalić proporcjonalnie.

Podsumowując, kosztem podatkowym, w analizowanej sytuacji będzie ta część wydatków poniesionych na nabycie gruntu, która proporcjonalnie przypada na część gruntu przekazanego Gminie na mocy prawomocnej decyzji o podziale wydanej przez Wójta Gminy.

Ad. 2.

Zdaniem Spółki, co również zauważono w uzasadnieniu stanowiska w zakresie pytania pierwszego, wydatek na nabycie gruntu wskazany w opisie stanu faktycznego poniesiony został przez Spółkę w celu i w związku z osiąganiem przez Spółkę przychodów (m.in. planowano wybudowanie na tym gruncie magazynu). Jednocześnie, w ocenie Spółki, związek ten ma charakter pośredni. Przemawia za tym przede wszystkim fakt, iż grunt został nabyty celem wykorzystania go w bieżącej działalności Spółki jako środek trwały służący działalności gospodarczej. Jednocześnie, celem zakupu gruntu nie było dokonanie jego odpłatnej sprzedaży. Jak bowiem wspomniano w opisie stanu faktycznego nie został on zakwalifikowany jako towar handlowy. Jednocześnie, w ocenie Spółki, grunt w momencie wydawania go Gminie na podstawie prawomocnej decyzji, również nie stał się towarem handlowym (nadal stanowił środek trwały). Ponadto zauważyć należy, iż w momencie zakupu gruntu, Spółka nie brała pod uwagę i nie miała świadomości zaistnienia w przyszłości sytuacji, w wyniku której własność części gruntu zostanie z urzędu przeniesiona (w wyniku decyzji administracyjnej) na Gminę celem poszerzenia drogi gminnej. Wybudowana w wyniku inwestycji gminnej droga przyniesie Spółce wymierne korzyści. Wspomniane korzyści, które w pośredni sposób wiązać się będą z możliwością osiągnięcia przychodów, należy, zdaniem Spółki, utożsamiać w szczególności z ułatwieniem dostępu Spółce do pozostałej części gruntu będącej własnością Spółki, a przede wszystkim z ułatwieniem tego dostępu kontrahentom.

Jednocześnie, koszt ten zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 1 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych stał się kosztem uzyskania przychodów Spółki w momencie odpłatnego zbycia, a nie w momencie uzyskania ceny, co dodatkowo przemawia za pośrednim charakterem kosztu.

Zgodnie bowiem z art. 15 ust. 4d ww. ustawy, koszty uzyskania przychodów inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jednocześnie, w ust. 4e tego samego art. 15 ustawy ustawodawca doprecyzował, że za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych („zaksięgowano”) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji, gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów. Skoro zatem prawodawca podatkowy posłużył się pojęciem „zaksięgowano”, to w ocenie Spółki, w sposób jednoznaczny wskazał, iż definiując moment poniesienia kosztu należy odwołać się do bilansowych zasad rozliczania kosztów.

Na skutek tego stwierdzić należy, że księgując (na potrzeby bilansowe) koszty do odpowiedniego roku (miesiąca) podatnik musi kierować się regułami ukształtowanymi w regulacjach prawa bilansowego i w przyjętych przez niego zasadach rachunkowości. Zgodnie z regułami, jakimi rządzi się prawo bilansowe, zasadniczo koszt winien być przypisany do okresu, którego dotyczy.

W ocenie Spółki, co zostało przedstawione w punkcie 1, poniesione przez Spółkę wydatki, w części przypadającej proporcjonalnie na część gruntu przekazanego na rzecz Gminy, które zostaną zaksięgowane na podstawie prawomocnej decyzji w listopadzie 2009 r. (pod datą uprawomocnienia ww. decyzji), stanowić powinny kategorię kosztów pośrednio związanych z przychodami w roku 2009.

Biorąc powyższe pod uwagę, zdaniem Spółki, przedmiotowe wydatki należy zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów w momencie przeniesienia własności gruntu, a tym samym, mając na uwadze datę uprawomocnienia się decyzji, zaliczyć je odpowiednio do kosztów podatkowych roku 2009.

Mając na uwadze powyższe, w imieniu Wnioskodawcy, Pełnomocnik wnosi o stwierdzenie prawidłowości zaprezentowanego we wniosku stanowiska.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w zakresie pytania nr 2 uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.