INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko , przedstawione we wniosku z dnia 11 maja 2010 r. (data wpływu 14 maja 2010 r.), uzupełnionym w dniu 26 lipca 2010 r., w dniu 9 sierpnia 2010 r. oraz w dniu 12 sierpnia 2010 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia przedmiotowego. – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 maja 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia przedmiotowego.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 14b § 3 i § 4 ustawy Ordynacja podatkowa, w związku z czym pismem z dnia 19 lipca 2010 r., znak ILPB1/415-679/10-2/TW, ILPB3/423-534/10-2/JG na podstawie art. 169 § 1 tej ustawy wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania pod rygorem pozostawienia podania bez rozpatrzenia.

Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 22 lipca 2010 r., a w dniu 26 lipca 2010 r. wniosek uzupełniono.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Pracodawca – zakład pracy chce zorganizować w ramach Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych dla swoich byłych pracowników – emerytów i rencistów imprezę sportowo – rekreacyjną. W imprezie tej ma prawo uczestniczyć każdy chętny z uprawnionych osób. Informacja została przesłana wszystkim na adres domowy. Zakład udostępnia autobus, który zostanie podstawiony w umówionym miejscu poza Jego siedzibą i wszyscy chętni mogą skorzystać z takiego środka transportu.

Zakład nie ma możliwości prowadzenia ewidencji pozwalającej na ustalenie, który konkretnie emeryt pojechał na imprezę autobusem, a który skorzystał z innego środka transportu (np. z własnego samochodu). Organizacją imprezy zajmuje się firma zewnętrzna, która wystawia fakturę obejmującą łączny zryczałtowany koszt imprezy obejmujący poczęstunek w formie potraw z grilla, napojów, gry i zabawy. Festyn sportowo-rekreacyjny będzie spotkaniem „otwartym” dla wszystkich uprawnionych osób (emerytów i rencistów). Nie ma możliwości sporządzenia wykazu imiennego osób korzystających ze świadczenia z uwagi na fakt, iż przedział wiekowy jest bardzo zróżnicowany, a osobom w podeszłym wieku trudno określić do ostatniej chwili możliwość wzięcia udziału w imprezie – decyzja podejmowana jest nawet w dniu imprezy.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy powyższe świadczenie korzysta ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób fizycznych...
2. Jeżeli nie korzysta, to jak należy pobrać podatek od tego świadczenia od emerytów i rencistów, czy też wartość podatku będzie stanowić koszt zakładu...
3. W jaki sposób wykazać fakt pobrania podatku (jeżeli wystąpi) w deklaracji podatkowej...

Przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej jest odpowiedź na pytanie pierwsze i trzecie w zakresie dotyczącym podatku dochodowego od osób fizycznych. Wniosek Spółki w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych, został rozpatrzony odrębną interpretacją wydaną w dniu 19 sierpnia 2010 r. nr ILPB1/415-534/10-6/JG.

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku ponoszonych przez pracodawcę kosztów organizowanej imprezy sportowo-rekreacyjnej, jeżeli nie jest adresowana imiennie do emerytów, płatność jest ryczałtowa nie można określić kwoty świadczenia przypadającego na jednego emeryta. W związku tym nie stanowi przychodu dla każdego emeryta z osobna, a co za tym idzie nie zachodzi konieczność opodatkowania i wykazania w deklaracji PIT-8A korzystania z organizowanej imprezy sportowo-rekreacyjnej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Jak wynika z art. 21 ust. 1 pkt 38 ww. ustawy, wolne od podatku dochodowego są świadczenia rzeczowe lub ekwiwalenty pieniężne w zamian tych świadczeń otrzymywane przez emerytów i rencistów w związku z łączącym ich poprzednio z zakładami pracy stosunkiem służbowym, stosunkiem pracy lub spółdzielczym stosunkiem pracy oraz od związków zawodowych – do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 2.280 zł.

W związku z tym, aby świadczenie korzystało z powyższego zwolnienia, muszą być spełnione łącznie następujące warunki:

• świadczenie ma być świadczeniem rzeczowym lub ekwiwalentem pieniężnym w zamian tych świadczeń,

• świadczenie ma otrzymać emeryt lub rencista,

• świadczenie to musi być przyznane ww. osobom w związku z istniejącym uprzednio stosunkiem służbowym, stosunkiem pracy lub spółdzielczym stosunkiem pracy lub od związków zawodowych (nie ma znaczenia czy udzielającym świadczenie jest podmiot będący byłym zakładem pracy świadczeniobiorcy czy też inny podmiot),

• kwota świadczenia nie może przekroczyć w roku podatkowym wysokości 2.280 zł.
  
  

Z uwagi na to, iż ustawa o podatku dochodowym nie określa definicji rzeczy ani świadczenia rzeczowego, należy odwołać się do znaczenia tych pojęć w języku potocznym lub definicji stosowanych w innych dziedzinach prawa.

Zgodnie z art. 45 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93 ze zm.) rzeczami są tylko przedmioty materialne.

W świetle powyższego nie można uznać, iż wartość imprezy sportowo-rekreacyjnej finansowanej przez zakład pracy z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych jest świadczeniem rzeczowym lub pieniężnym, bowiem uczestnicy (byli pracownicy – emeryci i renciści) nie otrzymują świadczenia o charakterze materialnym, tj. rzeczowym ani pieniędzy. Przedmiotem świadczenia jest usługa, a nie rzecz czy pieniądze.

Stosownie do art. 30 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych od uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dochodów (przychodów) pobiera się zryczałtowany podatek dochodowy z tytułu świadczeń otrzymanych przez emerytów lub rencistów, w związku z łączącym ich uprzednio z zakładem pracy stosunkiem służbowym, stosunkiem pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczym stosunkiem pracy, z zastrzeżeniem art. 21 ust. 1 pkt 26 i 38 – w wysokości 10% należności.

Jak stanowi art. 41 ust. 4 ww. ustawy płatnicy, o których mowa w ust. 1, są obowiązani pobierać zryczałtowany podatek dochodowy od dokonywanych wypłat (świadczeń) lub stawianych do dyspozycji podatnika pieniędzy lub wartości pieniężnych z tytułów określonych w art. 29, art. 30 ust. 1 pkt 2, 4, 4a, 5 i 13 oraz art. 30a ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 5.

W myśl art. 41 ust. 7 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli przedmiotem świadczeń, o których mowa w art. 30 ust. 1 pkt 4 nie są pieniądze, podatnik jest obowiązany wpłacić płatnikowi kwotę zaliczki lub należnego zryczałtowanego podatku przed udostępnieniem wygranej (nagrody) lub świadczenia.

Należy przy tym zaznaczyć, że w myśl art. 42 ust 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych płatnicy, o których mowa w art. 41, przekazują kwoty pobranych zaliczek na podatek oraz kwoty zryczałtowanego podatku w terminie do dnia 20 miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki (podatek) – na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby.

Zgodnie z art. 42 ust. 1a cyt. ustawy w terminie do końca stycznia roku następującego po roku podatkowym płatnicy, o których mowa w art. 41, są obowiązani przesłać do urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby, roczne deklaracje, według ustalonego wzoru (PIT-8AR). Przepis art. 38 ust. 1b stosuje się odpowiednio.

Zdaniem tut. organu, istnieje możliwość zindywidualizowania przedmiotowych świadczeń. Impreza zorganizowana nie jest bowiem imprezą otwartą. Z wniosku wprost wynika, że propozycja uczestnictwa w imprezie skierowana jest do określonych osób poprzez zaproszenie do udziału w niej. Tym samym Zainteresowany od początku wie dla jakiej liczby osób organizowana jest impreza. Skoro zatem znane jest grono osób zaproszonych do uczestnictwa w imprezie Wnioskodawca jest w stanie określić, które z tych osób ostatecznie wzięły w niej udział. Możliwe więc, jest wyliczenie poniesionego kosztu w związku ze zorganizowaniem imprezy sportowo-rekreacyjnej, a także dokładne określenie ilości i nazwisk osób w niej uczestniczących na podstawie zaproszeń, które te osoby otrzymały. Wobec tego można ustalić wartość świadczeń i przyporządkować je poszczególnym – emerytom i rencistom. Wskazać ponadto należy, że to rolą organizatora imprezy jest aby zadbał o to, by lista osób faktycznie uczestniczących w spotkaniu była mu znana.

Mając powyższe na uwadze uznać należy, że wartość finansowanych przez Wnioskodawcę kosztów imprezy sportowo-rekreacyjnej będzie stanowić przychód emerytów i rencistów, od którego płatnik zobowiązany jest pobrać – zgodnie z art. 30 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – 10% zryczałtowany podatek dochodowy. Ponadto Zainteresowany zobowiązany będzie – stosownie do dyspozycji art. 42 ust. 1a cyt. ustawy sporządzić roczną deklarację PIT-8AR, w której winien zadeklarować pobrany zryczałtowany podatek dochodowy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim, ul. Dąbrowskiego 13, 66-400 Gorzów Wielkopolski po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.