INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 5 lipca 2010 r. (data wpływu 8 lipca 2010 r.) uzupełnionym pismem z dnia 6 października 2010 r. (data wpływu 7 października 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 lipca 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych otrzymania dotacji na podjęcie działalności gospodarczej.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca w dniu 4 marca 2010 roku rozpoczął prowadzenie działalności gospodarczej. Działalność opodatkowana jest na zasadach ogólnych, podatkiem liniowym 19 %. Na rozpoczęcie działalności otrzymał dotację w wysokości 40 000 zł w ramach Działania 6.2 „Wsparcie oraz promocja przedsiębiorczości i samozatrudnienia Programu Operacyjnego Kapitał Ludzki (PO KL)” - „Drogowskaz na biznes” współfinansowanego przez EFS a realizowanego przez Fundację Rozwoju Przedsiębiorczości. Wnioskodawca wskazuje, iż dotacja ta stanowi pomoc de minimis udzieloną na warunkach określonych w rozporządzeniu Ministra Rozwoju Regionalnego z dnia 6 maja 2008 r. w sprawie udzielania pomocy publicznej w ramach Programu Operacyjnego Kapitał Ludzki (Dz. U. Nr 90, poz. 557 i Nr 224, poz. 1484).

Jednym z warunków uczestnictwa w projekcie dotacyjnym był finansowy wkład własny, który w przypadku Wnioskodawcy wynosił 4 150 zł.

W dniu 1 kwietnia 2010 r. przelewem bankowym na konto Wnioskodawca otrzymał zaliczkowo część dotacji w wysokości 32 000 zł. Pozostałą część otrzymał w późniejszym terminie 28 czerwca 2010 r., po całkowitym rozliczeniu procesu inwestycyjnego.

Za dotację oraz finansowy wkład własny w wysokości 4 150 zł Wnioskodawca zakupił środki trwałe: specjalistyczne oprogramowanie komputerowe, komputer, monitor, drukarkę, podajnik rolki dla drukarki, cyfrowy dalmierz oraz aparat fotograficzny. Wnioskodawca wskazuje, iż wszystkie zakupy z tytułu otrzymanej dotacji rozliczane są w wartościach brutto, a kwotę naliczonego podatku VAT od wydatków bezpośrednio opłaconych z dotacji, zgodnie z podpisaną umową o otrzymaniu dofinansowania ze środków EFS POKL 6.2. „Drogowskaz na Biznes”, zadeklarował na dalsze wydatki związane z prowadzeniem firmy - czyli na pokrycie kosztów bieżących prowadzonej firmy, zakup wyposażenia i zakup środków trwałych.

W związku z powyższym zadano m. in. następujące pytanie (oznaczone we wniosku nr 4).

Czy wydatki poniesione na pokrycie kosztów bieżących prowadzenia firmy, zakup wyposażenia i zakup środków trwałych - sfinansowane kwotą ze zwrotu podatku VAT od zakupów dokonanych bezpośrednio ze środków dotacji mogą stanowić koszt uzyskania przychodu z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej...

Zdaniem Wnioskodawcy, na pokrycie kosztów bieżących prowadzenia firmy, zakup wyposażenia i zakup środków trwałych - opłacone kwotą zwrotu podatku VAT od zakupów dokonanych bezpośrednio ze środków dotacji stanowią koszt uzyskania przychodu z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej, gdyż nie są one finansowane bezpośrednio z dochodów (przychodów), o których mowa w powołanym art. 21 ust 1 pkt 137 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Stosownie do treści art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307), zgodnie z którym kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Z powyższego przepisu wynika, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie koszty, a więc bezpośrednio i pośrednio związane z uzyskiwaniem przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 powołanej ustawy. Jednakże, aby dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, podatnik musi wykazać jego związek z prowadzoną działalnością oraz to, że poniesienie tego wydatku miało lub mogło mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu, ewentualnie na zachowanie lub zabezpieczenie źródła tego przychodu.

Wydatek taki nie może ponadto znajdować się w katalogu kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy.

W myśl art. 23 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na:

1. nabycie gruntów lub prawa wieczystego użytkowania gruntów, z wyjątkiem opłat za wieczyste użytkowanie gruntów,
2. nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w lit. a środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części,
3. ulepszenie środków trwałych, które zgodnie z art. 22g ust. 17 powiększają wartość środków trwałych, stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych

• wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów przy określaniu dochodu z odpłatnego zbycia rzeczy określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d, oraz gdy odpłatne zbycie rzeczy i praw jest przedmiotem działalności gospodarczej, a także w przypadku odpłatnego zbycia składników majątku związanych z działalnością gospodarczą, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, bez względu na czas ich poniesienia.

Zgodnie z art. 22 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

W myśl art. 23 ust. 1 pkt 45 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych dokonywanych, według zasad określonych w art. 22a-22o, od tej części ich wartości, która odpowiada poniesionym wydatkom na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie tych środków lub wartości niematerialnych i prawnych, odliczonym od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym albo zwróconym podatnikowi w jakiejkolwiek formie. Z kolei na podstawie art. 23 ust. 1 pkt 56 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków i kosztów bezpośrednio sfinansowanych z dochodów (przychodów), o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 46, 47a, 47c, 47d, 116, 122, 129, 136 i 137.

Przedstawione we wniosku zapytanie odnosi się do możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na zakup środków trwałych, wyposażenia oraz innych kosztów bieżących prowadzonej działalności, przy czym wydatki te sfinansowane zostaną ze środków pozyskanych w następujący sposób: Wnioskodawca otrzymał dotację na rozpoczęcie prowadzenia działalności gospodarczej, którą może pokryć również wartość podatku VAT naliczonego przy zakupie (dotacja obejmuje wartość brutto zakupionych składników majątku). Po dokonaniu rozliczenia podatku od towarów i usług otrzyma zwrot tego podatku. Zgodnie z zawartą umową o otrzymaniu dofinansowania Wnioskodawca zadeklarował, że kwoty otrzymane jako zwrot podatku VAT (z zakupów uprzednio sfinansowanych z dotacji) przeznaczony na dalsze wydatki związane z prowadzeniem firmy - czyli na pokrycie kosztów bieżących prowadzonej firmy, zakup wyposażenia i zakup środków trwałych.

Mając powyższe na uwadze stwierdzić należy, że zwrot podatku VAT o którym mowa we wniosku nie stanowi środków o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 46, 47a, 47c, 47d, 116, 122, 129, 136 i 137 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wydatki na zakup wyposażenia oraz związane z bieżącym funkcjonowaniem firmy, jako nieobjęte wyłączeniem, o którym mowa w art. 23 ust. 1 pkt 56 ww. ustawy, mogą być zatem zaliczone do kosztów uzyskania przychodu, oczywiście pod warunkiem że spełnią przesłanki wynikające z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Natomiast wydatki na zakup środków trwałych, bez względu na sposób finansowania ich nabycia, nie mogą na podstawie art. 23 ust. 1 pkt 1 być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.

Z kolei co do możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od tych środków trwałych należy mieć na uwadze zapisy cytowanego art. 23 ust. 1 pkt 45 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przepis ten wyłącza możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów m. in. odpisów amortyzacyjnych od tej części wartości która odpowiada wydatkom na ich nabycie (wytworzenie) zwróconym podatnikowi w jakiejkolwiek formie. W rozpatrywanej sprawie wydatki na nabycie środków trwałych sfinansowane będą ze zwrotu podatku VAT, jednakże nie można pominąć faktu, iż zwrot tego podatku związany jest z uprzednim zakupem składników majątku na których zakup - w wartości brutto - Wnioskodawca otrzymał dotację.

Z tego względu nie stanowią kosztów uzyskania przychodu odpisy amortyzacyjne od wartości początkowej środków trwałych w części sfinansowanej kwotą zwróconego podatku VAT naliczonego przy zakupach składników majątku sfinansowanych z dotacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie, ul. Emilii Plater 1, 10-562 Olsztyn po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.