Interpretacja Ministra Finansów
PT8/033/171/347/WCX/13/PK-410/10/RD-27618
z 26 marca 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

Na podstawie art. 14e § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) Minister Finansów, wobec stwierdzenia nieprawidłowości interpretacji indywidualnej z dnia 17 czerwca 2009 r., nr IPPP2/443-277/09-2/IK wydanej, w imieniu Ministra Finansów, przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, na wniosek z dnia 5 marca 2009 r. (data wpływu 16 marca 2009 r.), uzupełniony pismem z dnia 1 czerwca 2009 r. (data wpływu 4 czerwca 2009 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wystawiania faktur VAT, faktur korygujących w dowolnym języku unijnym dokumentujących zarówno sprzedaż towarów i usług na terenie UE oraz na terytorium kraju, zmienia ww. interpretację indywidualną z urzędu, stwierdzając, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione w ww. wniosku jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 marca 2009 r. do Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie wpłynął ww. wniosek z dnia 5 marca 2009 r. uzupełniony pismem z dnia 1 czerwca 2009 r. (data wpływu 4 czerwca 2009 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wystawiania faktur VAT, faktur korygujących w dowolnym języku unijnym dokumentujących zarówno sprzedaż towarów i usług na terenie UE oraz na terytorium kraju.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka jest sprzedawcą m.in. złącz elektronicznych i kabli. Spółka jest zarejestrowana na potrzeby podatku od towarów i usług na terenie Polski. Przedstawicielem podatkowym Spółki jest firma T. Sp. z o.o.

Spółka rozważa możliwość wystawiania faktur VAT oraz faktur korygujących w języku angielskim dokumentujących sprzedaż towarów i usług na terenie Unii Europejskiej oraz na terytorium kraju.

W związku z przedstawionym zdarzeniem przyszłym zadano następujące pytanie:

Czy można wystawiać faktury VAT, faktury korygujące w dowolnym języku unijnym dokumentujące zarówno sprzedaż towarów i usług na terenie UE oraz na terytorium kraju?

Zdaniem Wnioskodawcy w przedmiotowej sprawie należy zauważyć, iż zarówno ustawa o podatku od towarów i usług z dnia 11 marca 2004 r. (Dz. U. 2004, Nr 54, poz. 535 ze zm.) jak i przepisy wykonawcze do powyższej ustawy nie określają języka, w którym powinna zostać wystawiona faktura VAT i faktura korygująca. Zgodnie z rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. (Dz. U. 2008, nr 212, poz. 1337) w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których mają zastosowanie zwolnienia od podatku od towarów i usług określone zwroty jak: „FAKTURA VAT”, „KOREKTA”, „FAKTURA KORYGUJACA”, „ORYGINAŁ”, „KOPIA” itp., powinny pojawić się w treści faktury w języku polskim. Brakuje również przeszkód do ujęcia faktury sporządzonej w języku obcym w ewidencjach od podatku od towarów usług. Przepisy nie narzucają formy prowadzenia ewidencji. Istotne jest wyłącznie, aby zawierała wszystkie te elementy, które są niezbędne do prawidłowego wypełniania deklaracji. Przepisy unijne a w tym Dyrektywa 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L z dnia 11 grudnia 2006 r.) w art. 231 stanowi, iż do celów kontrolnych państwa członkowskie mogą wymagać tłumaczenia na język danego kraju faktur dotyczących dostaw towarów lub świadczenia usług dokonanych na ich terytorium oraz faktur otrzymanych przez podatników mających siedzibę na ich terytorium. Z powyższego Spółka wywnioskowała, iż dla udokumentowania transakcji na terytorium kraju jak i Unii Europejskiej może wystawiać faktury VAT, faktury korygujące w języku obcym uznawanym za język urzędowy obowiązujący na obszarze Unii Europejskiej. W związku z powyższym Spółka uważa, iż jej wniosek zasługuje na uwzględnienie.

W dniu 17 czerwca 2009 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając, na podstawie przepisu § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.), w imieniu Ministra Finansów – wydał interpretację indywidualną, nr IPPP2/443-277/09-2/IK, w której uznał stanowisko Wnioskodawcy za prawidłowe.

W przedmiotowej interpretacji Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie wskazał na treść przepisów mających zastosowanie w sprawie, tj.: art. 106 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535, z późn. zm.), § 5, § 13, § 14 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1337).

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie stwierdził, że ustawa o podatku od towarów i usług z dnia 11 marca 2004 r., a w szczególności przepis art. 106 ust. 1, ani też przepisy wykonawcze tj. przepisy rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług - § 5, ani także ustawa z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa, nie regulują obowiązującego języka urzędowego.

Zgodnie natomiast z art. 231 Dyrektywy Nr 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z 11.12.2006 r., str. 1, z późn. zm.) faktury mogą być wystawiane w każdym z języków unijnych.

W związku z powyższym Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie uznał, że można wystawiać faktury VAT, faktury korygujące w dowolnym języku unijnym dokumentujące zarówno sprzedaż towarów i usług na terenie Unii Europejskiej oraz na terytorium kraju.

Jednocześnie Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie poinformował Spółkę, że powyższa interpretacja nie odnosi się do stanowiska Wnioskodawcy odnośnie formy prowadzenia ewidencji. Taka kwestia nie jest tematem zapytania Wnioskodawcy. Podkreślono także, że interpretacja odnosi się wyłącznie do regulacji objętej normami przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (zgodnie z wnioskiem) nie odnosi się do warunków, jakie winny spełniać dowody księgowe dotyczące sprzedaży konsumenckiej czy też innych norm wynikających z ustawy o języku polskim.

Po zapoznaniu się z aktami sprawy, Minister Finansów stwierdza, co następuje:

Zgodnie z art. 14e § 1 ustawy Ordynacja podatkowa minister właściwy do spraw finansów publicznych może, z urzędu, zmienić wydaną interpretację ogólną lub indywidualną, jeżeli stwierdzi jej nieprawidłowość, uwzględniając w szczególności orzecznictwo sądów, Trybunału Konstytucyjnego lub Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości.

W wyniku przeprowadzonej analizy przedmiotowej sprawy należało stwierdzić, że interpretacja indywidualna z dnia 17 czerwca 2009 r., nr IPPP2/443-277/09-2/IK, wydana w imieniu Ministra Finansów przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie jest nieprawidłowa, dlatego też uzasadnione jest dokonanie jej zmiany. Zdaniem Ministra Finansów stanowisko Wnioskodawcy wyrażone we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej jest nieprawidłowe.

Obowiązek wystawienia faktury wynika z art. 106 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535, z późn. zm.). W myśl ust. 1 tego artykułu podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Natomiast szczegółowe zasady wystawiania faktur, dane jakie powinny zawierać oraz sposób i okres ich przechowywania zostały uregulowane w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1337, z późn. zm.).

Zgodnie z § 5 ust. 1 ww. rozporządzenia faktura stwierdzająca dokonanie sprzedaży powinna zawierać co najmniej:

1. imiona i nazwiska lub nazwy bądź nazwy skrócone sprzedawcy i nabywcy oraz ich adresy;
2. numery identyfikacji podatkowej sprzedawcy i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 10 i 11;
3. numer kolejny faktury oznaczonej jako "FAKTURA VAT";
4. dzień, miesiąc i rok wystawienia faktury, a w przypadku, gdy data ta różni się od daty sprzedaży, również datę sprzedaży; w przypadku sprzedaży o charakterze ciągłym podatnik może podać na fakturze miesiąc i rok dokonania sprzedaży, pod warunkiem podania daty wystawienia faktury;
5. nazwę (rodzaj) towaru lub usługi;
6. miarę i ilość sprzedanych towarów lub zakres wykonanych usług;
7. cenę jednostkową towaru lub usługi bez kwoty podatku (cenę jednostkową netto);
8. wartość towarów lub wykonanych usług, których dotyczy sprzedaż, bez kwoty podatku (wartość sprzedaży netto);
9. stawki podatku;
10. sumę wartości sprzedaży netto towarów lub wykonanych usług z podziałem na poszczególne stawki podatku i zwolnionych od podatku oraz niepodlegających opodatkowaniu;
11. kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto towarów (usług), z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku;
12. kwotę należności ogółem wraz z należnym podatkiem.
    
    

Minister Finansów wskazuje, iż zgodnie z ust. 6 § 5 ww. rozporządzenia z dnia 28 listopada 2008 r. kwoty podatku wykazuje się w złotych bez względu na to, w jakiej walucie określona jest kwota należności w fakturze. Natomiast w myśl § 13 ust. 4 tego rozporządzenia przepisy § 5 ust. 5-7 i § 7 stosuje się odpowiednio do faktur korygujących. Faktury korygujące powinny zawierać wyraz "KOREKTA" albo wyrazy "FAKTURA KORYGUJĄCA" (ust. 5 tego paragrafu).

Na podstawie analizy powyższych przepisów Minister Finansów stwierdza, iż nie ma przeszkód aby faktury VAT dokumentujące sprzedaż towarów i usług na terenie kraju oraz na terenie Unii Europejskiej wystawiane były w języku obcym, jednakże pod warunkiem spełnienia wszystkich warunków wskazanych w tych przepisach.

Minister Finansów podkreśla, iż tylko faktury zawierające wszystkie obowiązkowe dane (m.in. oznaczenie „Faktura VAT”, kwotę podatku w złotych oraz inne określone ww. przepisami) będą mogły być uznane za prawidłowe.

Należy jednakże mieć na uwadze, iż w świetle art. 27 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 78, poz. 483, z późn. zm.) w Rzeczypospolitej Polskiej językiem urzędowym jest język polski.

Ponadto należy wskazać, że zgodnie z art. 7 ust. 1 i ust. 3 ustawy z dnia 7 października 1999 r. o języku polskim (Dz. U. Nr 90, poz. 999, z późn. zm.) na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w obrocie z udziałem konsumentów oraz przy wykonywaniu przepisów z zakresu prawa pracy używa się języka polskiego, jeżeli konsument lub osoba świadcząca pracę ma miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w chwili zawarcia umowy oraz umowa ma być wykonana lub wykonywana na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Przepisy ustawy stosuje się do dokumentów i informacji, których obowiązek sporządzenia lub podania wynika z odrębnych przepisów.

Dodatkowo na mocy art. 7 ust. 2 ustawy o języku polskim, na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w obrocie bez udziału konsumentów używa się języka polskiego, jeżeli obrót ten jest wykonywany przez podmioty, o których mowa w art. 4.

W myśl art. 7a ust. 1 ustawy o języku polskim, obowiązek używania języka polskiego w zakresie, o którym mowa powyżej, dotyczy w szczególności nazewnictwa towarów i usług, ofert, warunków gwarancji, faktur, rachunków i pokwitowań, jak również ostrzeżeń i informacji dla konsumentów wymaganych na podstawie innych przepisów, instrukcji obsługi oraz informacji o właściwościach towarów i usług (…).

Powyższe przepisy nakładają na wystawcę faktury wyraźny obowiązek sporządzenia jej w języku polskim w przypadku dokumentowania czynności z polskim konsumentem, a także w przypadku obrotu dokonywanego pomiędzy jednostkami prawa publicznego. Natomiast faktury na rzecz podmiotów mających miejsce zamieszkania czy siedzibę poza terytorium kraju nie muszą spełniać tego wymogu.

Należy również mieć na uwadze, iż w przypadku kontroli podatkowej stosownie do art. 287 § 1 pkt 2 ww. ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa kontrolowany jest zobowiązany przedstawić, na żądanie kontrolującego, tłumaczenie na język polski sporządzonej w języku obcym dokumentacji dotyczącej spraw będących przedmiotem kontroli.

W związku z tym, że stanowisko Wnioskodawcy nie uwzględniało ww. zastrzeżeń przy wystawianiu faktur VAT w języku obcym, to oceniając całościowo należało uznać je za nieprawidłowe.

W świetle przedstawionego zdarzenia przyszłego oraz stanu prawnego należało z urzędu zmienić interpretację indywidualną z dnia 17 czerwca 2009 r. nr IPPP2/443-277/09-2/IK, wydaną w imieniu Ministra Finansów przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, gdyż stwierdzono jej nieprawidłowość.

Wnioskodawcy przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację zmieniającą interpretację indywidualną. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie Ministra Finansów - w terminie czternastu dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia wezwania o usunięcie naruszenia prawa (art. 47 i 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem Ministra Finansów (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Minister Finansów, ul. Świętokrzyska 12, 00-916 Warszawa.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.