Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP4/443-530/12-2/EWW
z 20 lutego 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki X, przedstawione we wniosku z dnia 26 listopada 2012 r. (data wpływu 28 listopada 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz momentu powstania obowiązku podatkowego - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 listopada 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz momentu powstania obowiązku podatkowego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka prowadzi działalność w zakresie sprzedaży detalicznej zegarków i wyrobów jubilerskich poprzez sieć salonów detalicznych i sklep internetowy. Towary będące przedmiotem sprzedaży są nabywane m.in. od podmiotów zagranicznych, w tym w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów. Wnioskodawca jest zarejestrowany jako czynny podatnik VAT na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych. W przypadku stwierdzenia wad towarów, dokonuje on ich wysyłki do kontrahentów zagranicznych zarejestrowanych na terytorium innego państwa członkowskiego na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych w celu wykonania usług ich naprawy. Zainteresowany posiada dokumenty potwierdzające przemieszczenie towarów na terytorium innego państwa członkowskiego. W przypadku gdy naprawa nie jest możliwa, część kontrahentów w ramach dobrej współpracy deklaruje chęć zakupienia uszkodzonych towarów, przy czym decyzja o zakupie towarów następuje w niektórych przypadkach nawet kilka miesięcy po dokonaniu wysyłki towaru do naprawy. Spółka posiada korespondencję handlową, z której jednoznacznie wynika, że kontrahent nie jest w stanie naprawić towarów i oferuje ich odkupienie, a Spółka akceptuje propozycję oraz warunki transakcji, w tym cenę sprzedaży.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w powyższej sytuacji, w dniu w którym strony ustalą, że towar zostanie odkupiony przez kontrahenta świadczącego usługę naprawy towaru i dochodzi do zawarcia umowy sprzedaży, powstaje obowiązek podatkowy w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów?

Zdaniem Wnioskodawcy, w pierwszej kolejności należy ustalić, czy w opisanym stanie faktycznym ma miejsce wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Zgodnie z art. 13 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, „przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

2. Przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że nabywca towarów jest:

1. podatnikiem podatku od wartości dodanej zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;
2. osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, która jest zidentyfikowana na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;
3. podatnikiem podatku od wartości dodanej lub osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, działającymi w takim charakterze na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, niewymienionymi w pkt 1 i 2, jeżeli przedmiotem dostawy są wyroby akcyzowe, które, zgodnie z przepisami o podatku akcyzowym, są objęte procedurą zawieszenia poboru akcyzy lub procedurą przemieszczania wyrobów akcyzowych z zapłaconą akcyzą;
4. podmiotem innym niż wymienione w pkt 1 i 2, działającym (zamieszkującym) w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim, jeżeli przedmiotem dostawy są nowe środki transportu”.
   
   

Wspomniany w definicji wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów art. 7 ust. 1 stanowi, że „przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…)”.

W art. 13 ust. 3 i 4 ustawodawca precyzuje, w których sytuacjach za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów uznaje się przemieszczenie towarów. Zgodnie z powyższymi przepisami, „za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów uznaje się również przemieszczenie przez podatnika, o którym mowa w art. 15, lub na jego rzecz towarów należących do jego przedsiębiorstwa z terytorium kraju na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, które zostały przez tego podatnika na terytorium kraju w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, albo sprowadzone na terytorium kraju w ramach importu towarów, jeżeli mają służyć działalności gospodarczej podatnika”.

Natomiast przemieszczenia towarów, o którym mowa w ust. 3, przez podatnika, o którym mowa w art. 15, lub na jego rzecz nie uznaje się za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, zgodnie z art. 13 ust. 4 pkt 6, w przypadku gdy na towarach mają zostać wykonane usługi na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, na rzecz tego podatnika, pod warunkiem że towary po wykonaniu tych usług zostaną z powrotem przemieszczone na terytorium kraju.

Z powyższego przepisu wynika jednoznacznie, że wysłanie towarów w celu świadczenia usług naprawy, w sytuacji gdy po wykonaniu tej usługi towary zostaną z powrotem przemieszczone do Spółki, nie stanowi wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów.

Przepis art. 13 ust. 5 stanowi natomiast, że w przypadku gdy ustaną okoliczności, o których mowa w ust. 4, przemieszczenie towarów uznaje się za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Zdaniem Zainteresowanego, w przedstawionym zdarzeniu mamy do czynienia z sytuacją, o której mowa w powyższym przepisie, ponieważ przemieszczenie towaru do podatnika zidentyfikowanego na terenie innego państwa członkowskiego, należy uznać za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów. Wówczas między stronami ustają okoliczności, dla których towar został przemieszczony (w celu naprawy) i następuje wewnątrzwspólnotowa dostawa tych towarów.

Moment powstania obowiązku podatkowego określa art. 20 ust. 4 ustawy o VAT, który stanowi że „W przypadku, o którym mowa w art. 13 ust. 5, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą ustania okoliczności, o których mowa w art. 13 ust. 4”.

Za moment ustania okoliczności o którym mowa powyżej, należy w przedstawionym zdarzeniu uznać dzień, w którym Wnioskodawca akceptuje propozycję kontrahenta dotyczącą zakupu i ustala warunki sprzedaży. Jest to bowiem moment zawarcia nowej transakcji, w miejsce istniejącego uprzednio zlecenia naprawy towaru.

Reasumując, zdaniem Spółki w przedstawionym stanie faktycznym, obowiązek podatkowy w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów powstanie w dniu, w którym strony ustalą wszelkie warunki dostawy towarów i dochodzi wówczas do zawarcia nowej umowy. Towary te są wysyłane pierwotnie na teren innego państwa członkowskiego celem ich naprawy, czyli w celu wykonania na nich usługi, a po wykonaniu usługi powinny zostać odesłane do Zainteresowanego. W przedmiotowej sytuacji są zatem spełnione wszelkie przesłanki, o których mowa w art. 13 ust. 4 ustawy o VAT, natomiast dzień zawarcia umowy sprzedaży tych towarów stanowi moment ustania okoliczności, o których mowa w art. 13 ust. 5 ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

Przez terytorium kraju zgodnie z art. 2 pkt 1 ustawy, rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a.

Art. 2 pkt 6 ustawy stanowi, iż przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Na mocy art. 2 pkt 22 ustawy, przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Przepis art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Art. 13 ust. 1 ustawy wskazuje, iż przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

W myśl art. 13 ust. 2 ustawy, przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że nabywca towarów jest:

1. podatnikiem podatku od wartości dodanej zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;
2. osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, która jest zidentyfikowana na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;
3. podatnikiem podatku od wartości dodanej lub osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, działającymi w takim charakterze na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, niewymienionymi w pkt 1 i 2, jeżeli przedmiotem dostawy są wyroby akcyzowe, które, zgodnie z przepisami o podatku akcyzowym, są objęte procedurą zawieszenia poboru akcyzy lub procedurą przemieszczania wyrobów akcyzowych z zapłaconą akcyzą;
4. podmiotem innym niż wymienione w pkt 1 i 2, działającym (zamieszkującym) w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim, jeżeli przedmiotem dostawy są nowe środki transportu.
   
   

Art. 13 ust. 6 ustawy stanowi, iż wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów występuje, jeżeli dokonującym dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT UE zgodnie z art. 97 (…).

Za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów uznaje się również przemieszczenie przez podatnika, o którym mowa w art. 15, lub na jego rzecz towarów należących do jego przedsiębiorstwa z terytorium kraju na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, które zostały przez tego podatnika na terytorium kraju w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, albo sprowadzone na terytorium kraju w ramach importu towarów, jeżeli mają służyć działalności gospodarczej podatnika (art. 13 ust. 3 ustawy).

Ogólną definicję pojęcia wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów stanowi art. 13 ust. 1 ustawy. Zgodnie z jego treścią, wewnątrzwspólnotową dostawą towarów jest wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 ustawy, na terytorium innego państwa członkowskiego. W przeciwieństwie do wewnątrzwspólnotowego nabycia, w przypadku dostawy wewnątrzwspólnotowej (opodatkowanej w Polsce) musi się ona odbywać z kraju (tzn. z Polski) i ma być dokonywana przez polskiego (tj. zarejestrowanego w Polsce) podatnika.

Elementem, który musi wystąpić, aby uznać daną czynność za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, jest wywóz towaru z terytorium kraju na terytorium innego państwa członkowskiego. Podkreślić należy, że dostawą wewnątrzwspólnotową nie jest sama czynność faktyczna, jaką jest wywóz towarów. Wywóz ten musi bowiem nastąpić w wyniku dokonania dostawy. Jest to warunek konieczny, stanowiący odbicie warunków dotyczących nabycia, gdzie wymaga się, aby miało miejsce nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, co następuje w wyniku dokonanej dostawy.

Wskazać należy jednak, że mając na celu przeciwdziałanie zakłóceniom konkurencji polska ustawa - podobnie jak Dyrektywa Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L z 2006 r. Nr 347, str. 1 ze zm.) - obejmuje mechanizmem transakcji wewnątrzwspólnotowych czynność faktyczną, polegającą na przemieszczeniu towarów należących do własnego przedsiębiorstwa.

Ustawa powielając rozwiązania unijne, pozwala na uznanie za wewnątrzwspólnotową dostawę także czynności, w przypadku których podatnik przemieszcza towary należące do swego przedsiębiorstwa z terytorium jednego państwa członkowskiego na terytorium innego państwa. Można mówić w tym przypadku o wewnątrzwspólnotowym przemieszczeniu towarów.

W takim przypadku, wewnątrzwspólnotowa dostawa zachodzi wówczas, gdy dokonuje jej podatnik, który prowadzi działalność gospodarczą w rozumieniu ustawy, a towary przemieszczane przez tego podatnika mają mu posłużyć do działalności gospodarczej.

Natomiast art. 13 ust. 4 ustawy wskazuje, że przemieszczenia towarów, o którym mowa w ust. 3, przez podatnika, o którym mowa w art. 15, lub na jego rzecz nie uznaje się za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, w przypadku gdy:

1. towary są instalowane lub montowane, z próbnym uruchomieniem lub bez niego, dla których miejscem dostawy zgodnie z art. 22 ust. 1 pkt 2 jest terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, jeżeli towary te są przemieszczane przez tego podatnika dokonującego ich dostawy lub na jego rzecz;
   
2. przemieszczenie towarów następuje w ramach sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju;
   
3. towary są przemieszczane na pokładach statków, samolotów lub pociągów w trakcie transportu pasażerskiego wykonywanego na terytorium Unii Europejskiej z przeznaczeniem dokonania ich dostawy przez tego podatnika na pokładach tych pojazdów;
   
4. towary mają być przedmiotem eksportu towarów przez tego podatnika, pod warunkiem że podatnik posiada dokument celny potwierdzający objęcie tych towarów procedurą wywozu;
   
5. towary mają być przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, o której mowa w ust. 1 i 2, dokonanej przez tego podatnika, jeżeli przemieszczenie towarów następuje na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego, do którego dokonywana jest ta wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów;
   
6. na towarach mają zostać wykonane usługi na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, na rzecz tego podatnika, pod warunkiem że towary po wykonaniu tych usług zostaną z powrotem przemieszczone na terytorium kraju;
   
7. towary mają być czasowo używane na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, nie dłużej jednak niż przez 24 miesiące, w celu świadczenia usług przez tego podatnika;
   
8. towary mają być czasowo używane przez tego podatnika na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, nie dłużej jednak niż przez 24 miesiące, pod warunkiem że import takich towarów z terytorium państwa trzeciego z uwagi na ich przywóz czasowy byłby zwolniony od cła;
   
9. przemieszczeniu podlega gaz w systemie gazowym, energia elektryczna w systemie elektroenergetycznym, energia cieplna lub chłodnicza przez sieci dystrybucji cieplnej lub chłodniczej.
   
   

Z powołanego powyżej przepisu wynika, iż wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów nie występuje m.in. jeśli z Polski na terytorium innego państwa członkowskiego przemieszczane są towary, na których mają zostać wykonane usługi na rzecz podatnika dokonującego przemieszczenia, na terytorium tego innego państwa członkowskiego. Wyłączenie to stosuje się, pod warunkiem, że towary po wykonaniu tych usług zostaną z powrotem przemieszczone na terytorium kraju (art. 13 ust. 4 pkt 6). Ustawa nie określa żadnego terminu, w jakim towary powinny zostać powrotnie przemieszczone na terytorium kraju po zakończeniu wykonywania usług na towarach.

Natomiast w myśl art. 13 ust. 5 ustawy, w przypadku gdy ustaną okoliczności, o których mowa w ust. 4, przemieszczenie towarów uznaje się za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, iż Spółka prowadzi działalność w zakresie sprzedaży detalicznej zegarków i wyrobów jubilerskich poprzez sieć salonów detalicznych i sklep internetowy. Towary będące przedmiotem sprzedaży są nabywane m.in. od podmiotów zagranicznych, w tym w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów. Wnioskodawca jest zarejestrowany jako czynny podatnik VAT na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych. W przypadku stwierdzenia wad towarów, dokonuje on ich wysyłki do kontrahentów zagranicznych zarejestrowanych na terytorium innego państwa członkowskiego na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych, w celu wykonania usług ich naprawy. Zainteresowany posiada dokumenty potwierdzające przemieszczenie towarów na terytorium innego państwa członkowskiego. W przypadku gdy naprawa nie jest możliwa, część kontrahentów w ramach dobrej współpracy deklaruje chęć zakupienia uszkodzonych towarów, przy czym decyzja o zakupie towarów następuje w niektórych przypadkach nawet kilka miesięcy po dokonaniu wysyłki towaru do naprawy. Spółka posiada korespondencję handlową, z której jednoznacznie wynika, że kontrahent nie jest w stanie naprawić towarów i oferuje ich odkupienie, a Spółka akceptuje propozycję oraz warunki transakcji, w tym cenę sprzedaży.

Mając na uwadze powyższy stan faktyczny oraz powołane regulacje prawne stwierdzić należy, że w niniejszej sprawie zastosowanie ma art. 13 ust. 5 ustawy, zgodnie z którym, w przypadku gdy ustaną okoliczności, o których mowa w ust. 4 ustawy, przemieszczenie towarów uznaje się za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Jak bowiem wskazał Wnioskodawca, pierwotnym celem przemieszczenia przez niego wadliwych towarów na terytorium innego państwa członkowskiego jest ich naprawa, która dokonywana jest przez podatników zarejestrowanych w innym państwie członkowskim na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych. W niektórych przypadkach, gdy wada towaru nie zostaje usunięta, kontrahenci ci podejmują decyzję o zakupie tych towarów. W konsekwencji, towary te nie zostają z powrotem przemieszczone na terytorium kraju. Ustaje więc okoliczność, o której mowa w art. 13 ust. 4 pkt 6 ustawy, przez co dokonane przemieszczenie uznać należy za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

W wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów obowiązek podatkowy powstaje 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towarów, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 20a i 20b - art. 20 ust. 1 ustawy.

Z kolei w świetle regulacji art. 20 ust. 4 ustawy, w przypadku, o którym mowa w art. 13 ust. 5, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą ustania okoliczności, o których mowa w art. 13 ust. 4.

Biorąc pod uwagę brzmienie powołanych przepisów, za słuszne należy uznać stanowisko Zainteresowanego, iż za moment ustania okoliczności, o którym mowa powyżej, należy przyjąć dzień, w którym akceptuje on propozycję kontrahenta dotyczącą zakupu i ustala warunki sprzedaży. Jest to bowiem moment zawarcia nowej transakcji, w miejsce istniejącego uprzednio zlecenia naprawy towaru.

Zgodnie zatem z art. 20 ust. 4 ustawy, w niniejszej sprawie obowiązek podatkowy w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów powstaje w dniu, w którym strony ustaliły wszelkie warunki dostawy towarów i w którym dochodzi wówczas do zawarcia umowy sprzedaży tych towarów.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Informuje się, że na podstawie art. 11 pkt 1 lit. a ustawy z dnia 16 listopada 2012 r. o redukcji niektórych obciążeń administracyjnych w gospodarce (Dz. U. z 2012 r., poz. 1342), od dnia 1 stycznia 2013 r. zmianie uległo brzmienie art. 20 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.