Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB1/415-182/13/WM
z 25 kwietnia 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 29 stycznia 2013 r. (data wpływu 5 lutego 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów, kosztów eksploatacji mieszkania w części przeznaczonej na działalność gospodarczą - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 lutego 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów, kosztów eksploatacji mieszkania w części przeznaczonej na działalność gospodarczą.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

W dniu 1 stycznia 2013 r. Wnioskodawca zarejestrował działalność gospodarczą w zakresie związanym z oprogramowaniem. W podatku dochodowym rozliczać się będzie na zasadach ogólnych, prowadząc podatkową książkę przychodów i rozchodów. Siedzibę firmy zgłosił w mieszkaniu komunalnym, którego głównym najemcą jest jego matka, a on sam tam zamieszkuje i jest zameldowany. Opłaty za czynsz, rachunki za prąd, gaz i inne media wystawiane są również na matkę, ale fizycznie Wnioskodawca je opłaca, na co ma pokwitowania.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy koszty za mieszkanie i media związane z tym mieszkaniem gdzie ma siedzibę, w części przypadającej na działalność gospodarczą i przez niego opłacone mogą być w tej części kosztem uzyskania przychodu?

Zdaniem Wnioskodawcy, w myśl art. 22 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, powyższe koszty związane są z prowadzoną działalnością gospodarczą i stanowią koszty uzyskania przychodu w dacie poniesienia (zapłaty dokonanej przez Wnioskodawcę), a nie występują w kosztach negatywnych określonych w art. 23 tej ustawy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

W odniesieniu do przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej ma zastosowanie ogólna definicja kosztu podatkowego, zawarta w art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.), który stanowi, że kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Kwalifikując zatem wydatek w koszty podatkowe trzeba stwierdzić, że spełnia on dwa warunki: wydatek musi być poniesiony w celu uzyskania przychodu lub zabezpieczenia albo zachowania źródła przychodów oraz nie może to być wydatek wymieniony w zamkniętym katalogu negatywnym, wymienionym w przepisie art. 23 ustawy.

Definicja kosztów uzyskania przychodów wskazuje ponadto, że kosztami mogą być wydatki o bardzo zróżnicowanej naturze, gdyż mogą to być wydatki bezpośrednio, jak również pośrednio związane z celem, jakim jest uzyskanie przychodu. W przypadku źródła przychodów, jakim jest działalność gospodarcza można przyjąć, iż kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością, których celem jest osiągnięcie przychodów, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów.

Podkreślenia wymaga, że o tym co jest celowe i potrzebne, czyli racjonalnie uzasadnione w prowadzonej działalności gospodarczej, decyduje podmiot prowadzący działalność gospodarczą, a nie organ podatkowy. Na podatniku spoczywa zatem obowiązek wykazania, że dany wydatek spełnia ustawowe kryteria uznania go za koszt uzyskania przychodu, tj. w szczególności obowiązek wykazania związku poniesionych kosztów z uzyskanym przychodem z danej działalności gospodarczej, zwłaszcza w sytuacji wystąpienia sporu w tej kwestii.

W przypadku wykorzystywania w prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej części lokalu mieszkalnego, pomiędzy wydatkami związanymi z użytkowaniem tego lokalu (np. czynsz, media), a prowadzoną działalnością istnieje niewątpliwie związek przyczynowo – skutkowy, o którym mowa powyżej. Wydatki te mogą zatem, co do zasady, stanowić koszty uzyskania przychodu tej działalności.

Przy ustalaniu wydatków na eksploatację części lokalu mieszkalnego, które mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej w tym lokalu działalności gospodarczej, należy ustalić jaka kwota z tych wydatków dotyczy części lokalu mieszkalnego przypadającej na działalność gospodarczą.

Jeżeli część lokalu mieszkalnego jest wykorzystywana na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej, to w takim zakresie - związane z jego eksploatacją wydatki, mogą stanowić koszty uzyskania przychodu prowadzonej przez Wnioskodawcę pozarolniczej działalności gospodarczej.

Wskazać przy tym należy, że przy wydawaniu niniejszej interpretacji tutejszy organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku, opierając się na oświadczeniu, że to Wnioskodawca ponosi opłaty związane z eksploatacją przedmiotowego mieszkania wykorzystywanego w części na potrzeby działalności gospodarczej.

Podkreślenia zatem wymaga, iż to na Wnioskodawcy, jako odnoszącym korzyść z faktu zaliczenia wskazanych we wniosku wydatków do kosztów uzyskania przychodu, ciąży obowiązek wykazania związku, jaki wydatki te mają z prowadzoną przez niego pozarolniczą działalnością gospodarczą oraz obowiązek właściwego udokumentowania ich poniesienia. Istnienie ww. związku przyczynowo–skutkowego pomiędzy ww. wydatkami, a prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą oraz to, czy wydatki zostały faktycznie poniesione, może być zweryfikowane w toku ewentualnego postępowania podatkowego, prowadzonego przez upoważnione do tego organy.

Jeżeli w toku tego postępowania – właściwy organ – ustali, że przedstawiony we wniosku stan faktyczny jest odmienny od rzeczywistego, to wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcę w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie ul Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.