Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBII/2/415-123/13/MZa
z 30 kwietnia 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że Pani stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 26 stycznia 2013 r. (data wpływu do tut. Biura 01 lutego 2013 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej zryczałtowanego podatku dochodowego od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne w zakresie ustalenia wysokości przychodu z najmu lokalu – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 01 lutego 2013 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej zryczałtowanego podatku dochodowego od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne w zakresie ustalenia wysokości przychodu z najmu lokalu.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca, jako osoba fizyczna wynajmuje mieszkanie wyłącznie na cele mieszkaniowe osobie fizycznej. Podatek z tytułu najmu wnioskodawca opłaca w formie ryczałtu w Urzędzie Skarbowym, zgodnie z miejscem zamieszkania. Umowa z najemcą skonstruowana jest w taki sposób, że najemca uiszcza kwotę najmu (rozumianą jako wynagrodzenie za oddanie lokalu do użytkowania) oraz dodatkowo ponosi koszty utrzymania lokalu tj. czynsz wraz z zaliczkami na media jak woda, CO, itp., a także koszty energii elektrycznej, które to kwoty również najemca wpłaca na konto bankowe wnioskodawcy ze względu na bezpieczeństwo i pewność regulowania rachunków. Koszty utrzymania lokalu tzn. czynsz wraz z mediami, tj. m.in. woda, CO oraz energia elektryczna są identyczne co do wielkości jakie zostają wpłacane przez wnioskodawcę do dostawców mediów tj. Wspólnoty Mieszkaniowej czy energetyki według daty terminów płatności. W związku z powyższym wnioskodawca sądzi, że wyłącznie kwota najmu (rozumiana jako wynagrodzenie za oddanie lokalu do użytkowania) jest jego faktycznym przychodem.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wnioskodawca powinien opłacać podatek w formie ryczałtu od samej kwoty najmu wskazanej w umowie (rozumianej jako wynagrodzenie za oddanie lokalu do użytkowania), która jest wyłącznie jego przychodem, czy też powinien opłacać ryczałt od całości, tj. wyszczególnionej w umowie kwoty najmu oraz wyszczególnionymi w umowie kwotami za czynsz z mediami, tj. wodą, CO, itp. oraz energię elektryczną, które to kwoty są również wpłacane na rachunek bankowy wnioskodawcy, jednak co do tych kwot wnioskodawca jest jedynie pośrednikiem (pomiędzy najemcą a usługodawcami)?

Zdaniem wnioskodawcy, wyłącznie kwota najmu stanowi przysporzenie majątkowe, natomiast należności z tytułu opłat stałych jak i eksploatacyjnych wynikające ze zużycia mediów, do których regulowania zobowiązany jest zgodnie z zawartą umową najemca nie stanowią przysporzenia majątkowego po stronie wynajmującego - pomimo wpłaty tych należności na konto wynajmującego. W zakresie uiszczenia opłat stałych i eksploatacyjnych wynajmujący pełni jedynie rolę pośrednika pomiędzy najemcą a usługodawcami.

Otrzymane przez wynajmującego od najemcy należności z tytułu opłat za czynsz, media, wodę, CO i energię elektryczną - skoro do ich ponoszenia zobowiązany jest najemca - nie stanowią przychodu ze źródła jakim jest najem i tym samym nie podlegają opodatkowaniu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych. Opłaty te bowiem nie mieszczą się w pojęciu „świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń”, o których mowa w art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ani też nie powodują przysporzenia majątkowego po stronie wynajmującego.

Na poparcie powyższego wnioskodawca powołał interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 12 listopada 2010 r. Znak: IBPBII/2/415-920/10/MM oraz interpretację indywidualną Ministra Finansów z dnia 18 marca 2004 r. Znak: PB2/MK/RB-033-050-132/04.

Wnioskodawca wskazał, iż w świetle orzecznictwa Naczelnego Sądu Administracyjnego, przychód w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych powstaje jedynie wówczas, gdy ma miejsce przysporzenie majątkowe (wyroki z dnia 26 marca 1993 r. sygn. akt III SA 2219/92-ONSA 1993 z 3, poz. 83; z dnia 08 czerwca 1994 r. sygn. akt SA/Kr 2139/93 - nie publ.; z dnia 26 maja 1995 r. sygn. akt III SA 1186/94 Prawo gospodarcze z 1995 r. Nr 9; z dnia 23 sierpnia 1996 r. SA/Wr 3640/95 - nie publ.).

Według wnioskodawcy, zgodnie z uzyskanymi informacjami podatek w formie ryczałtu powinien opłacać wyłącznie od uzyskanej kwoty najmu (rozumianej jako wynagrodzenie za oddanie mieszkania do użytkowania, która to kwota jest wyodrębniona w umowie) a nie od całości kwot przekazywanych od najemcy na konto bankowe wnioskodawcy, tj. kwoty najmu oraz kwot za czynsz z zaliczkami za media jak woda, CO, itp. oraz energię elektryczną, które to kwoty nie są przysporzeniem majątkowym wnioskodawcy, a do których regulowania jest zobowiązany zgodnie z zawartą umową najemca (pomimo wpłaty tych kwot na rachunek bankowy wnioskodawcy).

Dla kwot dotyczących uiszczenia opłat stałych i eksploatacyjnych, tj. za czynsz wraz z mediami, woda, CO, itp. oraz energię elektryczną, wnioskodawca jako wynajmujący pełni jedynie rolę pośrednika pomiędzy najemcą (który jest zobowiązany zgodnie z umową do ich regulowania oprócz kwoty najmu) a usługodawcami tj. Wspólnotą Mieszkaniową czy energetyką.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), źródłem przychodu jest najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą.

Przychodami z tytułu najmu, który nie stanowi działalności gospodarczej w myśl art. 11 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Oznacza to, że określenia wysokości przychodu z najmu zaliczanego do źródła przychodów określonego w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a więc najmu niestanowiącego pozarolniczej działalności gospodarczej, należy dokonywać w oparciu o postanowienia ww. art. 11 ustawy.

Zgodnie z art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16 poz. 93 z późn. zm.) przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz. Przy czym, czynsz może być oznaczony w pieniądzach lub w świadczeniach innego rodzaju (art. 659 § 2 Kodeksu cywilnego).

Podstawą generowania przychodów z tytułu najmu jest zawarcie pomiędzy stronami stosownej umowy. Strony umowy określają w niej wysokość czynszu, który jak wynika z cytowanego powyżej przepisu art. 659 § 2 Kodeksu cywilnego może być określony w pieniądzach, bądź też świadczeniach innego rodzaju. Czynsz ten niezależnie od formy w jakiej został określony stanowi przysporzenie majątkowe wynajmującego, a tym samym generuje przychód w rozumieniu podatkowym. Jednakże do powstania po stronie wynajmującego przychodu konieczne jest zaistnienie przesłanki zawartej w art. 11 ww. ustawy, czyli otrzymanie lub postawienie czynszu do dyspozycji.

W myśl art. 9a ust. 6 ww. ustawy dochody osiągane przez podatników ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6, są opodatkowane na zasadach określonych w ustawie, chyba że podatnicy złożą właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego pisemne oświadczenia o wyborze opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych, na zasadach określonych w ustawie z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. Nr 144, poz. 930 z późn. zm.).

W myśl art. 2 ust. 1a tej ustawy osoby fizyczne osiągające przychody z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze, jeżeli umowy te nie są zawierane w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, mogą opłacać ryczałt od przychodów ewidencjonowanych.

Stosownie do zapisu art. 6 ust. 1a ww. ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne, opodatkowaniu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych podlegają również otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze. Dla ustalenia wartości otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń z tytułu tych umów, stosuje się art. 11 ust. 2-2b ustawy o podatku dochodowym.

Z przytoczonych powyżej uregulowań prawnych wynika, iż podstawą generowania przychodów z najmu jest fakt zawarcia stosownej umowy między stronami. Określona w umowie wysokość czynszu stanowi przysporzenie majątkowe wynajmującego, natomiast wszelkie opłaty eksploatacyjne związane z przedmiotem najmu ponoszone przez najemcę, nie są składnikami przychodu osiąganego z tego tytułu, o ile z umowy wynika, iż to najemca zobowiązany jest do ich ponoszenia. Opłaty te nie mieszczą się w pojęciu „świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń”, o których mowa w art. 6 ust. 1a ustawy, jak również nie powodują przysporzenia majątkowego po stronie wynajmującego.

Składnikiem przychodu osiąganego z najmu przez wynajmującego nie będą ponoszone przez najemcę wydatki (opłaty) związane z przedmiotem najmu (przykładowo opłaty związane z lokalem takie jak: czynsz wraz z zaliczkami na media, tj. za wodę, CO, energię elektryczną), jeżeli z umowy wynika, że najemca jest zobowiązany do ich ponoszenia. Opłaty ponoszone przez najemcę w związku z użytkowaniem lokalu nie mieszczą się w pojęciu świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń, jak również nie powodują przysporzenia majątkowego po stronie wynajmującego.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż umowa zawarta między wnioskodawcą a najemcą lokalu jest skonstruowana w taki sposób, że to najemca uiszcza kwotę czynszu za najem (rozumianą jako wynagrodzenie za oddanie lokalu do użytkowania), jak również najemca ponosi dodatkowo koszty utrzymania lokalu związane z opłatą za czynsz wraz z zaliczkami na media, tj. woda, CO, itp., a także koszty energii elektrycznej, które jednak również wpłaca na konto bankowe wnioskodawcy. Tak więc najemca co miesiąc uiszcza na rzecz wnioskodawcy oprócz czynszu za najem również kwoty, w których zawarte są opłaty związane z utrzymaniem lokalu, jednakże kwoty te są przekazywane za pośrednictwem wynajmującego (wnioskodawcy) na rzecz Wspólnoty Mieszkaniowej i energetyki.

W związku z powyższym, w świetle przedstawionego stanu faktycznego oraz powołanych przepisów prawa podatkowego uznać należy, iż jedynie określona w umowie wysokość czynszu za oddanie lokalu do użytkowania, bez opłat związanych z utrzymaniem lokalu, opłatą za wodę, CO oraz kosztami energii elektrycznej stanowi przysporzenie majątkowe wnioskodawcy jako wynajmującego, a tym samym generuje przychód do opodatkowania zryczałtowanym podatkiem dochodowym. Natomiast należności ponoszone z tytułu utrzymania lokalu należne Wspólnocie Mieszkaniowej oraz opłaty za energię elektryczną, do których ponoszenia zobowiązany jest zgodnie z zawartą umową najmu najemca, nie stanowią przysporzenia majątkowego dla wnioskodawcy. W zakresie uiszczania tych opłat wnioskodawca pełni jedynie rolę pośrednika pomiędzy najemcą a usługodawcami. W związku z tym opłaty te nie będą stanowić u wnioskodawcy przysporzenia majątkowego, a tym samym nie powstanie przychód podlegający opodatkowaniu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych. Opodatkowaniu podlega jedynie ustalona w umowie najmu kwota czynszu, jako wynagrodzenia otrzymanego przez wnioskodawcę za oddanie przedmiotu najmu w używanie.

W świetle powyższego stanowisko wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.