Powrót

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 2 lipca 2012 r. (data wpływu 3 lipca 2012 r.) uzupełnionym pismem z dnia 26 września 2012 r. (data wpływu 1 października 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie dostawy, dla której podatnikiem jest nabywca – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 3 lipca 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie dostawy, dla której podatnikiem jest nabywca. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 26 września 2012 r. (data wpływu 1 października 2012 r.) o informacje doprecyzowujące opis sprawy.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie zarządzania ruchomymi i nieruchomymi składnikami majątku produkcyjnego oraz udostępniania ich na rzecz spółki będącej komandytariuszem Zainteresowanego na podstawie umowy dzierżawy. Siedzibą działalności gospodarczej Spółki jest terytorium Polski.

Wnioskodawca planuje rozpoczęcie w miejscu siedziby działalności gospodarczej inwestycji polegającej na zakupie nowej linii produkcyjnej. Nowa inwestycja obejmuje budowę budynku, w którym będzie znajdowała się linia oraz zakup i instalację z próbnym uruchomieniem nowej linii.

Inwestycja będzie składała się głównie z następujących elementów:

1. Projekt wstępny polegający na przygotowaniu założeń techniczno-ekonomicznych dla inwestycji. Projekt ten będzie obejmował:
   1. Specyfikację maszyn linii produkcyjnej,
   2. Rozmieszczenie maszyn w nowym budynku,
   3. Przygotowanie oferty na linię technologiczną,
   4. Przygotowanie danych do decyzji środowiskowej,
   5. Analiza możliwości technologicznych i technicznych innych linii jako źródła półproduktu dla nowej linii.
   
   Usługa wykonania projektu wstępnego będzie świadczona przez spółkę posiadającą siedzibę działalności gospodarczej w Danii i nieposiadającą siedziby ani stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce.
   
   
2. Projekt budowlany, przeniesienie i wymiana instalacji, usługi budowlane mające na celu wzniesienie nowego budynku, w którym zostanie umieszczona linia produkcyjna. Ta część inwestycji będzie w większości udokumentowana fakturami wystawionymi przez kontrahentów posiadających siedzibę działalności gospodarczej w Polsce.
   
   
3. Dostawę maszyn stanowiących części składowe linii produkcyjnej wraz z ich montażem, kosztami transportu oraz wszelkimi usługami inżynierów niezbędnymi do uruchomienia nowej linii produkcyjnej. Maszyny, podobnie jak projekt wstępny, zostaną dostarczone przez spółkę z siedzibą w Danii – z Polski lub innych krajów Unii Europejskiej.
   
   
4. Koszty dodatkowe, takie jak uczestnictwo w testach linii.
   
   

Środki trwałe będące przedmiotem inwestycji będą po jej zakończeniu dzierżawione komandytariuszowi.

Zainteresowany poinformował, że przedmiotem części umowy będącej przedmiotem pytania jest dostawa maszyn oraz ich transport, montaż, uruchomienie instalacji, testy oraz rozruch. Dostawcą maszyn stanowiących części składowe linii produkcyjnej będzie podatnik nieposiadający siedziby działalności gospodarczej ani stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju. Dostawca jest natomiast zarejestrowany dla celów podatku od towarów i usług na terytorium Polski. Linia składać się będzie z wielu elementów, połączonych w całość mechanicznie oraz funkcjonalnie. W związku z tym, oprócz prostego montażu mechanicznego oraz elektrycznego wykonany zostanie nadrzędny system sterowania, umożliwiający produkcję skomplikowanych elementów kolejno podlegających różnym procesom: cięcia, szlifowania, malowania, suszenia, pakowania, transportu itp. Zakres dostawy obejmuje również próbne uruchomienie linii. W opinii Wnioskodawcy nie są to jedynie proste czynności umożliwiające funkcjonowanie montowanych maszyn zgodnie z ich przeznaczeniem.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w opisanym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym dostawa maszyn stanowiących części składowe linii produkcyjnej wraz z ich montażem, kosztami transportu oraz wszelkimi usługami inżynierów niezbędnymi do uruchomienia nowej linii produkcyjnej stanowi dla Spółki dostawę towarów, dla której podatnikiem zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług jest nabywca...

Zdaniem Wnioskodawcy, przedstawiona w pkt 3 opisu stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego dostawa maszyn stanowiących części składowe linii produkcyjnej wraz z ich montażem, kosztami transportu oraz wszelkimi usługami inżynierów niezbędnymi do uruchomienia, nowej linii produkcyjnej stanowi świadczenie kompleksowe – dostawę towarów, dla której podatnikiem zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku od towarów i usług jest nabywca. W związku z powyższym, dostawca nie nalicza podatku od towarów i usług w stosunku do tej transakcji.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług, miejscem dostawy towarów jest w przypadku towarów, które są instalowane lub montowane z próbnym uruchomieniem lub bez niego, przez dokonującego ich dostawy lub przez podmiot działający na jego rzecz – miejsce, w którym towary są instalowane lub montowane; nie uznaje się za instalację lub montaż prostych czynności, umożliwiających funkcjonowanie montowanego lub instalowanego towaru zgodnie z jego przeznaczeniem. W opisanym przypadku montaż linii produkcyjnej oraz wszelkie usługi inżynierów niezbędne do jej uruchomienia nie stanowi, zdaniem Spółki, prostych czynności, a zatem do opisanego świadczenia ma zastosowanie przepis art. 22 ust. l pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług. Miejscem dostawy opisanych maszyn wraz z towarzyszącymi jej usługami jest zatem miejsce, w którym towary są instalowane lub montowane, a więc terytorium Polski.

Stosownie do treści art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku od towarów i usług, podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające towar, jeżeli dokonującym ich dostawy na terytorium kraju jest podatnik nieposiadający siedziby działalności gospodarczej lub stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju. Zgodnie z art. 17 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, w opisanym powyżej przypadku dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego.

Kwestia świadczeń kompleksowych była przedmiotem licznych orzeczeń Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dawniej Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości) oraz sądów administracyjnych. W orzeczeniu C-41/04 Levob Verzekeringen BV, OV Bank NV przeciwko Staatssecretaris van Financin Europejski Trybunał Sprawiedliwości zajął stanowisko, że w sytuacji, gdy dwa lub więcej niż dwa świadczenia (lub czynności) dokonane przez podatnika na rzecz konsumenta są tak ściśle związane, że stanowią one obiektywnie jedno tylko nierozerwalne świadczenie gospodarcze którego rozdzielenie miałoby charakter sztuczny, to wówczas należy je potraktować jako jednolite świadczenie. W orzeczeniu C-349/96 ETS stwierdził, że pojedyncze świadczenie ma miejsce zwłaszcza wtedy, gdy jedna lub więcej części składowych uznaje się za usługę zasadniczą, podczas gdy inny lub inne elementy traktuje się jako usługi pomocnicze, do których stosuje się te same zasady opodatkowania, co do usługi zasadniczej. W opisanym przypadku zasadniczym przedmiotem świadczenia jest dostawa maszyn stanowiących części składowe linii produkcyjnej, natomiast świadczeniami pomocniczymi są wszystkie usługi inżynierów mające na celu uruchomienie linii. W związku z tym całość świadczenia opisana w pkt 3 niniejszego zapytania powinna być, zdaniem Spółki, opodatkowana według zasad właściwych dla świadczenia głównego, czyli dostawy towarów. Na podstawie przytoczonych już powyżej przepisów art. l7 ust. 1 pkt 5 oraz ust. 2 ustawy o podatku od towarów usług, podatnikiem z tytułu tej dostawy jest Zainteresowany, a dostawca nie nalicza podatku w związku z opisaną transakcją.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. z 2011 r. Dz. U. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez towary, zgodnie z art. 2 pkt 6 ustawy, rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Art. 15 ust. 2 ustawy stanowi, iż działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca planuje rozpoczęcie w miejscu siedziby działalności gospodarczej inwestycji polegającej na zakupie nowej linii produkcyjnej. Zainteresowany wskazał, że przedmiotem części umowy jest dostawa maszyn oraz ich transport, montaż, uruchomienie instalacji, testy oraz rozruch. Dostawcą maszyn stanowiących części składowe linii produkcyjnej będzie podatnik nieposiadający siedziby działalności gospodarczej ani stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju.

Wątpliwości Spółki dotyczą określenia miejsca świadczenia opisanego powyżej przedmiotu umowy.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego sytemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L z 2006 r. Nr 347 str. 1 ze zm.), nie regulują kwestii czynności złożonych. Jednakże, zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania podatkiem VAT oraz na podstawie polskiego i europejskiego orzecznictwa można stwierdzić, iż świadczenie obejmujące z ekonomicznego i gospodarczego punktu widzenia jedną czynność nie powinno być sztucznie dzielone. W przypadku gdy wykonywana czynność stanowi dla klienta całość, nie należy jej rozbijać na poszczególne elementy składowe, lecz traktować jako jedno świadczenie, zgodnie z elementem, który nadaje całemu świadczeniu charakter dominujący. Jeśli więc wykonywanych jest więcej czynności, a są one ze sobą ściśle powiązane oraz stanowią całość pod względem ekonomicznym i gospodarczym, to wówczas dla potrzeb VAT należy potraktować je jako jedną czynność opodatkowaną. Skutkiem powyższego, świadczenie pomocnicze, co do zasady dzieli los prawny świadczenia głównego, w szczególności w zakresie momentu powstania obowiązku podatkowego, miejsca świadczenia oraz stawki podatku od towarów i usług. Stosownie do powyższego, świadczeniami powiązanymi ze sobą pod względem ekonomicznym i gospodarczym będą świadczenia pomocnicze oraz świadczenie główne uzasadniające ekonomiczne istnienie świadczeń pomocniczych.

Odnosząc powyższe do przedstawionego we wniosku opisu sprawy stwierdzić należy, iż całą czynność dostarczenia oraz zainstalowania maszyn stanowiących części składowe linii produkcyjnej należy potraktować jako jedno świadczenie, tj. dostawę towarów wraz z montażem, bowiem istotą umowy, jak wskazał Zainteresowany jest dostawa maszyn stanowiących części składowe linii produkcyjnej wraz z kosztami ich transportu oraz świadczenie wszelkich usług inżynierskich niezbędnych do uruchomienia nowej linii produkcyjnej. Linia składać się będzie z wielu elementów, połączonych w całość mechanicznie oraz funkcjonalnie. W związku z tym, oprócz prostego montażu mechanicznego oraz elektrycznego wykonany zostanie nadrzędny system sterowania, umożliwiający produkcję skomplikowanych elementów kolejno podlegających różnym procesom: cięcia, szlifowania, malowania, suszenia, pakowania, transportu itp. Jak podkreślił Wnioskodawca, zakres dostawy obejmuje również próbne uruchomienie linii. W jego opinii nie są to jedynie proste czynności umożliwiające funkcjonowanie montowanych maszyn zgodnie z ich przeznaczeniem.

Zatem transakcja pomiędzy Zainteresowanym, a dostawcą maszyn, stanowi/stanowić będzie jedno niepodzielne świadczenie złożone. Cała transakcja dla celów VAT powinna być traktowana tak jak świadczenie główne, tj. dostawa maszyn wraz z ich montażem.

Wskazać w tym miejscu należy, iż podatek od towarów i usług jest podatkiem o charakterze terytorialnym. Opodatkowaniu w danym państwie podlegają tylko te czynności, które zostały wykonane w danym państwie, a ściślej te czynności, które zostały uznane za wykonane w danym miejscu. W tym wypadku określenie miejsca świadczenia determinuje miejsce opodatkowania. Określenie miejsca świadczenia jest szczególnie istotne w przypadku dostawy towarów, która odbywa się pomiędzy podmiotami z różnych państw członkowskich. Miejsce świadczenia wskazuje jednocześnie państwo, w którym dana czynność winna zostać opodatkowana.

Miejsce świadczenia dla dostawy towarów dokonywanej przez podmioty zagraniczne, tj. podmioty niemające siedziby działalności gospodarczej ani stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, jest ustalane w sposób określony przepisami działu V – Miejsce świadczenia, Rozdział 1 – Miejsce świadczenia przy dostawie towarów, ustawy o podatku od towarów i usług.

W oparciu o art. 22 ust. 1 pkt 2 ustawy, miejscem dostawy towarów jest w przypadku towarów, które są instalowane lub montowane z próbnym uruchomieniem lub bez niego, przez dokonującego ich dostawy lub przez podmiot działający na jego rzecz – miejsce, w którym towary są instalowane lub montowane; nie uznaje się za instalację lub montaż prostych czynności umożliwiających funkcjonowanie montowanego lub instalowanego towaru zgodnie z jego przeznaczeniem.

Odnosząc się do kwestii instalacji i montażu, o których mowa w ww. przepisie wskazać należy, że przepisy ustawy nie definiują tych pojęć, które skutkują przesunięciem miejsca świadczenia do państwa, na terytorium którego wykonywany jest montaż lub instalacja towarów. Zgodnie ze słownikiem języka polskiego PWN (wersja internetowa www.pwn.pl), „montaż” to składanie maszyn, aparatów, urządzeń itp. z gotowych części, zakładanie, instalowanie urządzeń technicznych. Z kolei, instalacja to montowanie gdzieś urządzeń technicznych. Należy zwrócić uwagę, iż stosownie do cytowanego powyżej art. 22 ust. 1 pkt 2 ustawy, do instalacji lub montażu nie zalicza się prostych czynności umożliwiających funkcjonowanie montowanego lub instalowanego towaru zgodnie z jego przeznaczeniem. Zdaniem tut. Organu, jako „proste czynności” należy rozumieć działania umożliwiające funkcjonowanie danego towaru i sprzętu, które potencjalny nabywca mógłby wykonać we własnym zakresie, np. korzystając z dołączonej instrukcji. Dlatego też biorąc powyższe pod uwagę za montaż lub instalację należy uznać takie czynności, które wymagają specjalistycznej wiedzy i umiejętności znanych przede wszystkim dostawcy montowanego lub instalowanego towaru/sprzętu. Taka sytuacja występuje w wyżej opisanym przypadku.

Bowiem z przedstawionych informacji wynika, iż maszyny będące przedmiotem dostawy będą montowane/instalowane z próbnym uruchomieniem na terytorium kraju. Przy czym jak wyjaśnił Zainteresowany, ich montaż/instalacja nie stanowi/nie będzie stanowić jedynie prostych czynności umożliwiających funkcjonowanie montowanych maszyn zgodnie z ich przeznaczeniem.

Mając zatem na uwadze powyższe stwierdzić należy, iż miejscem dostawy przedmiotowych maszyn jest/będzie terytorium Polski, gdzie transakcja ta podlega/podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Co do zasady, podmiotem zobowiązanym do rozliczenia podatku należnego jest podatnik, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy, tj. podmiot, który samodzielnie prowadzi działalność gospodarczą, np. dokonuje odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Jednakże zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy, podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające towary, jeżeli dokonującym ich dostawy na terytorium kraju jest podatnik nieposiadający siedziby działalności gospodarczej lub stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju.

W myśl art. 17 ust. 1a ustawy, przepisy ust. 1 pkt 4 i 5 stosuje się również w przypadku, gdy usługodawca lub dokonujący dostawy towarów posiada stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, przy czym to stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej lub inne miejsce prowadzenia działalności gospodarczej usługodawcy lub dokonującego dostawy towarów, jeżeli usługodawca lub dokonujący dostawy towarów posiada takie inne miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, nie uczestniczy w tych transakcjach.

Na mocy art. 17 ust. 5 ustawy, przepis ust. 1 pkt 5 stosuje się:

1. jeżeli nabywcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, posiadający siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, albo osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w art. 15, posiadająca siedzibę na terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 6;
2. do dostawy gazu w systemie gazowym, energii elektrycznej w systemie elektroenergetycznym, energii cieplnej lub chłodniczej przez sieci dystrybucji energii cieplnej lub chłodniczej, jeżeli nabywcą jest podmiot zarejestrowany zgodnie z art. 96 ust. 4 lub art. 97 ust. 4.
   
   

Zgodnie z art. 17 ust. 6 ustawy, przepisu ust. 1 pkt 5 nie stosuje się, jeżeli dostawa towarów dokonywana jest w ramach sprzedaży wysyłkowej na terytorium kraju.

Powyższe przepisy wskazują na sytuację, w której podatnikiem staje się nabywca towaru, jeśli dokonał on nabycia od dostawcy spoza terytorium Polski. Jednakże racjonalna wykładnia, a w konsekwencji racjonalne zastosowanie przepisów, nie może prowadzić do sytuacji, w której jedna transakcja zostanie dwukrotnie opodatkowana tym samym podatkiem przez dwie strony transakcji.

W związku z powyższym, zgodnie z art. 17 ust. 2 ustawy, w przypadkach wymienionych w ust. 1 pkt 4, 5, 7 i 8, usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego.

Przepis art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy znajdzie zatem zastosowanie, gdy łącznie spełnione są/będą następujące warunki:

• dostawa towarów ma miejsce na terytorium kraju,
• dostawcą jest podmiot zagraniczny, czyli podatnik nieposiadający na terytorium Polski siedziby działalności gospodarczej lub stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej,
• podatek należny nie został rozliczony przez dostawcę,
• nabywcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, posiadający siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, albo osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w art. 15, posiadająca siedzibę na terytorium kraju,
• dostawa nie jest realizowana w ramach sprzedaży wysyłkowej na terytorium kraju.
  
  

Przy spełnieniu powyższych warunków niezbędnych do zastosowania regulacji art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy, podatnikiem z tytułu dostawy towarów dokonanej przez podatnika zagranicznego na rzecz polskiego odbiorcy jest/będzie ten ostatni podmiot.

Analogiczne rozwiązania zostały zawarte w postanowieniach art. 194 Dyrektywy 2006/112/WE, stanowiącego, iż w przypadku gdy podlegająca opodatkowaniu dostawa towarów lub świadczenie usług jest dokonywane przez podatnika niemającego siedziby w państwie członkowskim, w którym VAT jest należny, państwa członkowskie mogą postanowić, że osobą zobowiązaną do zapłaty VAT jest odbiorca towarów lub usługobiorca.

Zgodnie z art. 194 ww. Dyrektywy, mechanizm zobowiązania nabywcy towarów lub usługobiorcy do zapłaty podatku w trybie samoobliczenia jest dopuszczalnym rozwiązaniem, które może być stosowane przez państwa członkowskie w stosunku do wszelkich dostaw towarów i świadczenia usług na terenie danego kraju przez podmioty nieposiadające w nim siedziby.

W przedmiotowej sprawie dostawcą maszyn jest/będzie podatnik nieposiadający siedziby działalności gospodarczej ani stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, a dostawa następuje/następować będzie na rzecz podatnika, o którym mowa w art. 15, posiadającego siedzibę działalności gospodarczej na terytorium Polski. Ponadto, jak wskazano powyżej, miejscem opodatkowania dostawy przedmiotowych maszyn jest/będzie na podstawie art. 22 ust. 1 pkt 2 ustawy terytorium kraju.

Zatem mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że w niniejszej sprawie spełnione zostaną wszystkie warunki, aby zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy, Zainteresowany jako nabywca towarów był zobowiązany do zapłaty podatku należnego VAT, o ile podatek należny nie został/nie zostanie rozliczony przez dostawcę maszyn (zarejestrowanego na terytorium kraju dla celów podatku od towarów i usług).

Reasumując, w opisanym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym dostawa maszyn stanowiących części składowe linii produkcyjnej wraz z ich montażem, kosztami transportu oraz wszelkimi usługami inżynierów niezbędnymi do uruchomienia nowej linii produkcyjnej stanowi/stanowić będzie dla Spółki dostawę towarów, dla której podatnikiem zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy jest nabywca, pod warunkiem, że podatek należny nie został/nie zostanie rozliczony przez dostawcę maszyn.

Interpretacja dotyczy:

• zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym,
• zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
  
  

Tut. Organ zwraca uwagę na fakt, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie wynikające z opisu sprawy, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

W przedmiotowej interpretacji załatwiono wniosek w części dotyczącej stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego w zakresie dostawy, dla której podatnikiem jest nabywca. Natomiast stan faktyczny/zdarzenie przyszłe w zakresie importu usług zostały rozstrzygnięte w odrębnej interpretacji indywidualnej z dnia 12 października 2012 r. znak ILPP4/443 -300/12-4/ISN.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim, ul. Dąbrowskiego 13, 66-400 Gorzów Wielkopolski po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Powrót