2013.03.26 - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP2/443-1281/12/IK
z 26 marca 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 21 grudnia 2012 r. (data wpływu 28 grudnia 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania czynności oddania w użytkowanie gruntu oraz prawa do odliczenia podatku - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 grudnia 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania czynności oddania w użytkowanie gruntu oraz prawa do odliczenia podatku.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca dzierżawi od osoby fizycznej nieruchomość, którą osoba ta w 2012 r. nabyła w drodze spadkobrania. Umowa dzierżawy zawarta została w 2011 r. ze spadkodawcą obecnego właściciela nieruchomości, wobec czego, po śmierci spadkodawcy (poprzedniego właściciela nieruchomości), spadkobierca z mocy prawa wstąpił w ten stosunek prawny, stając się wydzierżawiającym. Zarówno spadkodawca wzmiankowanej osoby fizycznej jak i ta osoba (obecny wydzierżawiający) zarejestrowali się jako podatnicy podatku od towarów i usług, w związku z czym czynsz dzierżawny podwyższyli o ten podatek oraz wystawili Wnioskodawcy faktury VAT. Poza tym tak wydzierżawiający, jak i jego spadkodawca, nie prowadzili działalności gospodarczej.

Wnioskodawca zamierza (zdarzenie przyszłe) rozwiązać wyżej wskazaną umowę dzierżawy, a następnie zawrzeć z właścicielem przedmiotowej nieruchomości umowę, na mocy której osoba ta ustanowi na jego rzecz ograniczone prawo rzeczowe - prawo użytkowania nieruchomości (art. 252 i n. Kodeksu cywilnego). Prawo to może – lecz nie musi – zostać ograniczone terminem końcowym (art. 245 par. 2 Kodeksu cywilnego). W zamian za to Wnioskodawca zamierza zobowiązać się do zapłaty na rzecz właściciela nieruchomości jednorazowego wynagrodzenia i wynagrodzenie to jednorazowo zapłacić. Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą, w ramach której może i zamierza używać nieruchomość i pobierać z niej pożytki (m.in. wydobywać z nieruchomości kruszywo, prowadzić na niej hodowlę ryb oraz świadczyć usługi rekreacyjno-wypoczynkowe. Czynności te wchodzą w zakres działalności gospodarczej Wnioskodawcy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy jeżeli podatnik od towarów i usług nabywa od osoby fizycznej, która uprzednio wydzierżawiała na jego rzecz nieruchomość, i która z tego tytułu wystawiała faktury VAT, usługę w postaci ustanowienia na jego rzecz na tej nieruchomości ograniczonego prawa rzeczowego – odpłatnego prawa użytkowania nieruchomości, korzystanie z której służy wykonywaniu przez podatnika czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, może on obniżyć kwotę podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, określoną w fakturze VAT wystawionej przez ustanawiającego prawo użytkowania?

Zdaniem Wnioskodawcy, ustanowienie przez właściciela odpłatnego prawa użytkowania nieruchomości, którą uprzednio właściciel ten wydzierżawiał na rzecz Wnioskodawcy, stanowi usługę, o której mowa w art. 8 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług, jak też świadczy o prowadzeniu przez właściciela tej nieruchomości działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, w związku z czym czynność w postaci ustanowienia odpłatnego prawa użytkowania nieruchomości winna podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Jeżeli zaś tak – a użytkowanie nieruchomości służyć ma wykonywaniu przez Wnioskodawcę czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług - Wnioskodawca może obniżyć kwotę podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, określoną na podstawie faktury VAT otrzymanej od właściciela nieruchomości w związku z odpłatnym charakterem ustanowionego użytkowania.

Motywując zaprezentowane wyżej stanowisko, w pierwszym rzędzie należy wskazać, że nie ulega wątpliwości, iż ustanowienie odpłatnego prawa użytkowania rzeczy stanowi usługę, o której mowa w art. 8 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług. Jest tak, ponieważ w wyniku dokonania tej czynności właściciel nieruchomości zmuszony jest tolerować używanie jej przez osobę trzecią, która ma nadto prawo pobierać z niej pożytki, co odpowiada zawartej w przytoczonym przepisie definicji usługi.

Ocena ta znajduje przy tym wsparcie w wydanych do tej pory interpretacjach podatkowych. Tytułem przykładu można wskazać na interpretację wydaną w dniu 22 stycznia 2009 r. przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy (sygn. akt ITPP1/443-1024b/08/MN), w której wskazano, że pojęcie świadczenia usług ma bardzo szeroki zakres, przy czym obejmuje zobowiązanie się do powstrzymania się od dokonywania czynności lub tolerowania czynności bądź sytuacji, a zatem rozciąga się również na czynność w postaci ustanowienia odpłatnego prawa użytkowania, oraz dodano, że czynność ta nie stanowi dostawy.

W następnej kolejności potrzeba jednak podkreślić, że wykonanie czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT nie wystarcza jeszcze dla przyjęcia, że powstaje obowiązek podatkowy w tym podatku. Do tego bowiem niezbędnym jest nadto, aby czynność ta wykonana została przez podatnika, tj. osobę wskazana w art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Innymi słowy – opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają tylko te czynności, w przypadku których spełniony został zarówno podmiotowy, jak i przedmiotowy zakres opodatkowania. Zaistnieć więc musi czynność określona jako opodatkowana, która została wykonana przez podmiot mający cechy podatnika (tak też A. Bartosiewicz, VAT Komentarz, komentarz do art. 15).

W efekcie należy zatem rozpatrzyć, czy właściciel nieruchomości może być potraktowany jako podatnik w rozumieniu art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o podatku od towarów i usług. W tym kontekście należy zaś pamiętać, że uprzednio, tj. do czasu ustanowienia prawa użytkowania, wydzierżawiał on nieruchomość na rzecz Wnioskodawcy, w związku z czym pobierał czynsz dzierżawny, podwyższony o podatek od towarów i usług.

Analizując tak postawione zagadnienie, zacząć wypada od tego, że art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów usług wprost stanowi, iż działalność gospodarcza usługodawców, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły do celów zarobkowych.

W świetle powyższego nie powinno więc ulegać wątpliwości, iż ustanowienie odpłatnego prawa użytkowania mieści się w przywołanym wyżej pojęciu działalności gospodarczej. Jest ono bowiem równoznaczne z wykorzystywaniem towarów (nieruchomości) w sposób ciągły do celów zarobkowych, a to z uwagi na fakt, iż umowa tego rodzaju zawierana jest na dłuższy okres (w przypadku użytkowania przez osobę prawną co do zasady nieograniczony terminem końcowym – por. art. 245 par. 2 oraz art. 266 Kodeksu cywilnego) i wiąże się z uzyskaniem wynagrodzenia.

Jeżeli zaś do tego dodać, że do czasu ustanowienia użytkowania właściciel nieruchomości wydzierżawiał ją Wnioskodawcy, w związku z czym pobierał czynsz dzierżawny, wniosek ten staje się tym bardziej zasadny. Zmiana tytułu prawnego, na podstawie którego właściciel udostępnia nieruchomość osobom trzecim, nie powinna mieć bowiem wpływu na ocenę obowiązku podatkowego w podatku VAT.

Należy też wreszcie zwrócić uwagę na fakt, zgodnie z którym usługa taka nie podlega zwolnieniu od podatku od towarów i usług. To dotyczy bowiem tylko usług w zakresie wynajmowania lub wydzierżawiania nieruchomości o charakterze mieszkalnym lub części nieruchomości, na własny rachunek, wyłącznie na cele mieszkaniowe (por. art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy o podatku od towarów i usług), co nie ma w tym wypadku miejsca.

W konsekwencji, jeżeli ustanowienie prawa użytkowania nieruchomości podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, w związku z czym właściciel nieruchomości jest zobowiązany do wystawienia faktury VAT, kwota podatku określona w tej fakturze VAT może posłużyć obniżeniu podatku należnego Wnioskodawcy. Wypływa to wprost z treści art. 86 ust. 1 i 2 pkt 1) lit. a) ustawy o podatku od towarów i usług, z tym tylko zastrzeżeniem, że usługa w postaci ustanowienia prawa użytkowania musi być wykorzystywana przez jej nabywcę do wykonywania czynności opodatkowanych. Odnośnie tego ostatniego należy zaś wskazać, że w związku z pozyskaniem prawa użytkowana Wnioskodawca będzie mógł korzystać z nieruchomości i pobierać z niej pożytki (por. art. 252 Kodeksu cywilnego). W efekcie będzie więc mógł wydobywać z nieruchomości kruszywo, które następnie będzie sprzedawać, jak też prowadzić na nieruchomości hodowlę ryb celem ich odsprzedaży oraz świadczyć usługi rekreacyjno–wypoczynkowe, co pozostaje przedmiotem jego działalności.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Kwestię odliczenia podatku naliczonego reguluje przepis art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, który stanowi, że w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Natomiast, zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 1 tej ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi, suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika:

z tytułu nabycia towarów i usług,
potwierdzających dokonanie przedpłaty (zaliczki, zadatku, raty), jeżeli wiązały się one z powstaniem obowiązku podatkowego,
od komitenta z tytułu dostawy towarów będącej przedmiotem umowy komisu,

-z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4.

Z ww. przepisów wynika, iż prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest bezpośredni i bezsporny związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Odliczyć zatem można podatek naliczony, który jest związany z transakcjami opodatkowanymi podatnika, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego. Przedstawiona wyżej zasada, wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi.

W myśl art. 106 ust. 1 ww. ustawy o VAT, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Faktura stanowi podstawę dla nabywcy towaru lub usługi do odliczenia podatku naliczonego, bowiem z art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT wynika, że podatkiem naliczonym jest kwota wynikająca z faktury.

Należy zauważyć, że ustawodawca przewidział sytuacje, których wystąpienie wyłącza możliwość obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego albo zwrotu podatku naliczonego. Sytuacje takie zostały wskazane w art. 88 ustawy o VAT.

Jednym z ograniczeń do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego jest ograniczenie wynikające z art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy o VAT.

W myśl ww. przepisu, nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca dzierżawi od osoby fizycznej nieruchomość, którą osoba ta w 2012 r. nabyła w drodze spadkobrania. Umowa dzierżawy zawarta została w 2011 r. ze spadkodawcą obecnego właściciela nieruchomości, wobec czego, po śmierci spadkodawcy (poprzedniego właściciela nieruchomości), spadkobierca z mocy prawa wstąpił w ten stosunek prawny, stając się wydzierżawiającym. Zarówno spadkodawca wzmiankowanej osoby fizycznej jak i ta osoba (obecny wydzierżawiający) zarejestrowali się jako podatnicy podatku od towarów i usług, w związku z czym czynsz dzierżawny podwyższyli o ten podatek oraz wystawili Wnioskodawcy faktury VAT. Poza tym tak wydzierżawiający, jak i jego spadkodawca, nie prowadzili działalności gospodarczej.

Wnioskodawca uważa, że przysługuje mu prawo odliczenia podatku VAT naliczonego wynikającego z faktury VAT wystawionej przez właściciela nieruchomości z tytułu ustanowienia na nieruchomości ograniczonego prawa rzeczowego.

W zaistniałej sytuacji istotne jest rozstrzygnięcie, czy Wnioskodawca jest uprawniony do odliczania podatku naliczonego VAT, wykazanego w fakturze, wystawionej przez właściciela nieruchomości, z tytułu ustanowienia na rzecz Wnioskodawcy ograniczonego prawa rzeczowego.

Powyższe wymaga jednak uprzedniego rozważenia, czy dla opisanej we wniosku transakcji właściciel nieruchomości działa jako podatnik podatku od towarów i usług oraz czy wynagrodzenie uzyskane z tytułu ustanowienia ograniczonego prawa rzeczowego podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Następnie, w wyniku dokonanego w ten sposób ustalenia, możliwe będzie rozstrzygnięcie czy Wnioskodawca jest uprawniony do odliczenia podatku naliczonego VAT z tytułu nabycia ww. usługi.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 cytowanej powyżej ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Natomiast zgodnie z art. 8 ust. 1 tej ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Definicja świadczenia usług ma zatem charakter dopełniający definicję dostawy towarów i jest wyrazem realizacji powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług transakcji wykonywanych przez podatnika w ramach działalności gospodarczej.

Powołany przepis wskazuje, iż pojęcie świadczenia usług ma bardzo szeroki zakres, gdyż nie obejmuje wyłącznie działań podatnika, lecz również zobowiązanie do powstrzymania się od dokonywania czynności lub do tolerowania czynności bądź sytuacji. Pojęcie usługi według ustawy o podatku od towarów i usług jest bowiem szersze od definicji usługi w rozumieniu klasyfikacji statystycznych. Oznacza to, że w definicji tej mieszczą się również określone zachowania, które nie zostały sklasyfikowane w PKWiU, o której mowa w art. 8 ust. 3 powołanej ustawy o podatku od towarów i usług. Przez świadczenie należy zatem rozumieć każde zachowanie się na rzecz innego podmiotu.

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym wynagrodzeniem.

Użytkowanie jest ograniczonym prawem rzeczowym unormowanym w art. 252-270 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.). Prawo to polega na możności obciążenia rzeczy (ruchomej albo nieruchomości) prawem do jej używania i do pobierania jej pożytków. Jest prawem niezbywalnym i wygasa wskutek niewykonywania go przez określony czas. Zakres użytkowania, wysokość czynszu (opłat) oraz terminy płatności ustalają strony w umowie.

Natomiast mając na uwadze regulacje zawarte w art. 252 Kodeks cywilny, rzecz można obciążyć prawem do jej używania i do pobierania jej pożytków (użytkowanie).

Użytkowanie jest ograniczonym prawem rzeczowym o najszerszej treści uprawnień, zatem stanowi największe obciążenie prawa własności. Ustanawia się je w sytuacji, gdy występuje potrzeba korzystania przez osobę trzecią z cudzej rzeczy w szerokim zakresie. Użytkowanie występuje pod dwoma postaciami: użytkowanie odpłatne i użytkowanie nieodpłatne.

Skoro zatem użytkowanie nie jest zbywalne, nie można uznać, iż oddanie w odpłatne użytkowanie gruntu stanowi przeniesienie prawa do rozporządzania tym gruntem jak właściciel, nie daje również użytkownikowi uprawnienia do dysponowania rzeczą w sposób zbliżony do właściciela.

Ponieważ oddanie nieruchomości gruntowej w odpłatne użytkowanie jest świadczeniem na rzecz innego podmiotu i nie stanowi dostawy towaru zdefiniowanego w art. 7 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, uznać należy, że jest ono świadczeniem usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Zatem odpłatne oddanie do użytkowania gruntu stanowi świadczenie usług, tym samym podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 w powiązaniu z art. 8 ust. 1 ustawy.

Jednakże nie każda czynność stanowiąca świadczenie usług podlega opodatkowaniu podatkiem VAT. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem musi być wykonana przez podatnika.

Stosownie do treści art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza, według ust. 2 tego artykułu, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Pojęcie działalności gospodarczej zdefiniowane zostało również w drugim akapicie art. 9 (1) Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347, str. 1 ze zm.), zwanej dalej „Dyrektywą”. W myśl tego artykułu działalnością gospodarczą jest wszelka działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów. Przepis ten stwierdza, że wykorzystywanie własności dóbr materialnych lub niematerialnych do celów zarobkowych w sposób ciągły, należy w szczególności uznać za działalność gospodarczą.

W akapicie pierwszym, artykuł 9 (1) określa osobę, która może stać się podatnikiem, jako każdą osobę, która niezależnie prowadzi w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel czy też rezultaty takiej działalności.

W kontekście niniejszej sprawy należy zwrócić uwagę na treść zdania drugiego definicji pojęcia „działalność gospodarcza”, w której mówi się o wykorzystywaniu m.in. towarów w sposób ciągły do celów zarobkowych. Takie wykorzystywanie towarów ma miejsce poprzez oddanie ich w stosunki obligacyjne (najem, dzierżawa, leasing, użytkowanie itp.).

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że właściciel nieruchomości, którą najpierw wydzierżawiał Wnioskodawcy, a obecnie zamierza na rzecz Wnioskodawcy ustanowić na niej ograniczone prawo rzeczowe, działa jako podatnik w myśl art. 15 ust. 1 ustawy o VAT. W konsekwencji odpłatne oddanie w użytkowanie nieruchomości stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Kolejnym warunkiem do skorzystania z prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego jest spełnienie warunku wynikającego z art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy o VAT, z którego wynika, że nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego faktury w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Co do zasady, stawka podatku VAT zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, wynosi 22%, z zastrzeżeniem art. 41 ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1 ustawy.

W myśl art. 146a pkt 1 ww. ustawy o VAT w okresie od dnia 1 stycznia 2011r. do dnia 31 grudnia 2013r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Zarówno w samej ustawie, jak i w przepisach wykonawczych do niej ustawodawca przewidział dla niektórych czynności zwolnienie z podatku. Jednakże dla usługi oddania w użytkowanie nieruchomości, na której Wnioskodawca będzie prowadził działalność gospodarczą polegającą m.in. na wydobywaniu kruszywa, prowadzeniu hodowli ryb oraz świadczeniu usług rekreacyjno-wypoczynkowych, przepisy w zakresie podatku od towarów i usług nie przewidują zwolnienia od podatku.

Reasumując, skoro czynność oddania w użytkowanie nieruchomości jest dokonana przez podatnika podatku VAT i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na zasadach ogólnych, to Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących nabycie usług w zakresie, w jakim usługa ta wykorzystywana będzie do wykonywania przez Wnioskodawcę czynności opodatkowanych.

Tym samym stanowisko, Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016), skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin