Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
IPTPP1/443-186/13-2/MW
z 22 maja 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 11 marca 2013 r. (data wpływu 13 marca 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia podmiotowego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 marca 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia podmiotowego.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Od dnia 4 marca 2013 r. Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą z przeważającym rodzajem działalności klasyfikowanej jako „Działalność usługowa związana z administracyjną obsługą biura” (PKD 82.11.Z). W związku z tym, iż zatrudnia osobę posiadającą uprawnienia do usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych, planuje poszerzenie działalności i przeniesienia punktu jej ciężkości na usługowe prowadzenie ksiąg sklasyfikowane jako „Działalność rachunkowo – księgowa, doradztwo podatkowe” (PKD 69.20.Z) wg PKWiU (2008) pod symbolem 69.20.2 „usługi rachunkowo – księgowe”.

Usługi, które Wnioskodawczyni zamierza świadczyć obejmują:

1. prowadzenie podatkowej księgi przychodów i rozchodów, ewidencji przychodów i ksiąg rachunkowych,
2. sporządzanie sprawozdań finansowych,
3. prowadzenie rejestrów sprzedaży i zakupów VAT i przygotowywanie na ich podstawie deklaracji w zakresie podatku od towarów i usług,
4. obliczenie/rozliczenie zaliczek na podatek dochodowy przedsiębiorców, ich pracowników oraz sporządzanie stosownych deklaracji/informacji podatkowych,
5. obliczanie/rozliczanie składek ZUS dotyczących przedsiębiorstw i ich pracowników i przygotowywanie stosownych deklaracji/raportów do ZUS,
6. przeprowadzenie ewidencji środków trwałych oraz ewidencji wyposażenia,
7. sporządzenie list płac i prowadzenie akt osobowych pracowników.
   
   

W związku z tym, iż Wnioskodawczyni nie posiada uprawnień doradcy podatkowego, nie będzie podpisywać w imieniu podatników i płatników sporządzonych na podstawie dowodów źródłowych deklaracji podatkowych oraz zeznań rocznych. Nie zamierza wykonywać żadnych czynności wymienionych w art. 113 ust. 13 ustawy o VAT. Nie będzie wykonywać usług o charakterze doradczym, nie będzie udzielać porad prawnych, a sporządzane przez Wnioskodawczynię deklaracje będą elementem kompleksowej usługi prowadzenia ksiąg, a nie wynikiem odrębnych umów zawieranych przez firmę Wnioskodawczyni ze zleceniodawcami. Wnioskodawczyni planuje zamieszczenie w umowach zawieranych w ramach prowadzonej działalności gospodarczej klauzuli: „Zleceniobiorca nie świadczy usług w zakresie doradztwa dla Zleceniobiorcy”.

Planowana wartość przychodów ze sprzedaży w roku rozpoczęcia działalności nie przekroczy kwoty o której mowa w art. 113 ust. 1 i 9 ww. ustawy. Wnioskodawczyni nie jest zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym i korzysta z przysługującego zwolnienia z mocy art. 113 ust. 1 i 9 ustawy o VAT.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w dalszym ciągu Wnioskodawczyni będzie mogła korzystać ze zwolnienia podmiotowego w zakresie opodatkowania podatkiem VAT na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. nr 54, poz. 535 z późn. zm.) dla sprzedaży usług świadczonych w ramach prowadzonej działalności gospodarczej?

Zdaniem Wnioskodawczyni, dla sprzedaży usług, które będą świadczone w ramach prowadzonej działalności po przeniesieniu punktu jej ciężkości na usługowe prowadzenie ksiąg rachunkowych sklasyfikowane jako „działalność rachunkowo – księgowa, doradztwo podatkowe” (PKD 69.20.Z) wg PKWiU (2008) pod symbolem 69.20.2 „usługi rachunkowo-księgowe”, będzie przysługiwać prawo do skorzystania ze zwolnienia podmiotowego od podatku VAT regulowanego przepisami art. 113 ust. 1 i 9 ustawy o VAT. Firma bowiem spełniać będzie wymogi określone w tych przepisach i nie będzie świadczyć żadnych usług związanych z doradztwem.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Jak wynika z art. 113 ust. 1 ustawy, zwalnia się od podatku podatników, u których wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Zgodnie z art. 113 ust. 2 powołanej ustawy, do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się odpłatnej dostawy towarów oraz odpłatnego świadczenia usług zwolnionych od podatku, a także towarów, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji.

Z przepisu art. 113 ust. 5 ustawy wynika, że jeżeli wartość sprzedaży u podatników zwolnionych od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc w momencie przekroczenia tej kwoty. Obowiązek podatkowy powstaje z momentem przekroczenia tej kwoty, a opodatkowaniu podlega nadwyżka sprzedaży ponad tę kwotę.

Natomiast stosownie do art. 113 ust. 9 ustawy, podatnik rozpoczynający w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5 jest zwolniony od podatku, jeżeli przewidywana przez niego wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym, kwoty określonej w ust. 1.

Stosownie zaś do art. 113 ust. 13 cyt. ustawy, zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do importu towarów i usług, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca, oraz podatników:

1. dokonujących dostaw:
   1. wyrobów z metali szlachetnych lub z udziałem tych metali,
   2. towarów opodatkowanych podatkiem akcyzowym, z wyjątkiem energii elektrycznej (PKWiU 35.11.10.0) i wyrobów tytoniowych w rozumieniu przepisów o podatku akcyzowym,
   3. nowych środków transportu,
   4. terenów budowlanych oraz przeznaczonych pod zabudowę;
2. świadczących usługi prawnicze oraz usługi w zakresie doradztwa, a także usługi jubilerskie;
3. nieposiadających siedziby działalności gospodarczej na terytorium kraju.
   
   

Zgodnie z delegacją ustawową zawartą w art. 113 ust. 14 pkt 2 ustawy, minister właściwy do spraw finansów publicznych określi w drodze rozporządzenia listę towarów i usług, o których mowa w ust. 13 pkt 1 lit. a i pkt 2, z uwzględnieniem klasyfikacji wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej.

W wykonaniu ww. delegacji Minister Finansów wydał rozporządzenie z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360, z późn. zm).

Stosownie do § 27 ww. rozporządzenia, Minister Finansów określił listę towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku, określone w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy – stanowiącą załącznik do ww. rozporządzenia. W poz. 12 załącznika do ww. rozporządzenia (bez względu na symbol PKWiU), wymieniono doradztwo, z wyłączeniem doradztwa rolniczego związanego z uprawą roślin i hodowlą zwierząt, a także związanego ze sporządzaniem planu zagospodarowania i modernizacji gospodarstwa rolnego.

W świetle powyższego usługi w zakresie doradztwa nie korzystają ze zwolnienia podmiotowego.

Z okoliczności przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawczyni od dnia 4 marca 2013 r. prowadzi działalność gospodarczą z przeważającym rodzajem działalności klasyfikowanej jako „Działalność usługowa związana z administracyjną obsługą biura” (PKD 82.11.Z). Planuje poszerzenie działalności i przeniesienia punktu jej ciężkości na usługowe prowadzenie ksiąg sklasyfikowane jako „Działalność rachunkowo – księgowa, doradztwo podatkowe” (PKD 69.20.Z) wg PKWiU (2008) pod symbolem 69.20.2 „usługi rachunkowo – księgowe”.

Usługi, które Wnioskodawczyni zamierza świadczyć obejmują:

1. prowadzenie podatkowej księgi przychodów i rozchodów, ewidencji przychodów i ksiąg rachunkowych,
2. sporządzanie sprawozdań finansowych,
3. prowadzenie rejestrów sprzedaży i zakupów VAT i przygotowywanie na ich podstawie deklaracji w zakresie podatku od towarów i usług,
4. obliczenie/rozliczenie zaliczek na podatek dochodowy przedsiębiorców, ich pracowników oraz sporządzanie stosownych deklaracji/informacji podatkowych,
5. obliczanie/rozliczanie składek ZUS dotyczących przedsiębiorstw i ich pracowników i przygotowywanie stosownych deklaracji/raportów do ZUS,
6. przeprowadzenie ewidencji środków trwałych oraz ewidencji wyposażenia,
7. sporządzenie list płac i prowadzenie akt osobowych pracowników.
   
   

W związku z tym, iż Wnioskodawczyni nie posiada uprawnień doradcy podatkowego, nie będzie podpisywać w imieniu podatników i płatników sporządzonych na podstawie dowodów źródłowych deklaracji podatkowych oraz zeznań rocznych. Nie zamierza wykonywać żadnych czynności wymienionych w art. 113 ust. 13 ustawy o VAT. Nie będzie wykonywać usług o charakterze doradczym, nie będzie udzielać porad prawnych, a sporządzane przez Wnioskodawczynię deklaracje będą elementem kompleksowej usługi prowadzenia ksiąg, a nie wynikiem odrębnych umów zawieranych przez firmę Wnioskodawczyni ze zleceniodawcami. Wnioskodawczyni planuje zamieszczenie w umowach zawieranych w ramach prowadzonej działalności gospodarczej klauzuli: „Zleceniobiorca nie świadczy usług w zakresie doradztwa dla Zleceniobiorcy”. Planowana wartość przychodów ze sprzedaży w roku rozpoczęcia działalności nie przekroczy kwoty o której mowa w art. 113 ust. 1 i 9 ww. ustawy. Wnioskodawczyni nie jest zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym i korzysta z przysługującego zwolnienia z mocy art. 113 ust. 1 i 9 ustawy o VAT.

Ustawa o podatku od towarów i usług oraz przepisy wykonawcze do tej ustawy nie definiują pojęcia doradztwa. W potocznym rozumieniu termin „doradztwo” obejmuje szereg usług doradczych, tj.: podatkowe, prawne, finansowe. Zakres znaczeniowy pojęcia „usługi w zakresie doradztwa” jest szerszy niż termin „usługi w zakresie doradztwa podatkowego”. Wobec braku w ustawie definicji doradztwa należy posiłkowo odwołać się do wykładni językowej. Zgodnie z Małym Słownikiem Języka Polskiego PWN, Warszawa 1994 „doradzać” znaczy udzielić porady, podać, wskazać sposób postępowania w jakiejś sprawie. Doradztwo jest zatem udzieleniem fachowych zaleceń, porad, zwłaszcza ekonomicznych. Użyty w ustawie o podatku od towarów i usług termin „usługi w zakresie doradztwa” należy rozumieć w związku z tym szeroko. Jednym z rodzajów doradztwa jest doradztwo podatkowe.

Jak stanowi art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 5 lipca 1996 r. o doradztwie podatkowym (Dz. U. z 2011r. Nr 41, poz. 213 ze zm.) czynności doradztwa podatkowego obejmują:

1. udzielanie podatnikom, płatnikom i inkasentom, na ich zlecenie lub na ich rzecz, porad, opinii i wyjaśnień z zakresu ich obowiązków podatkowych i celnych oraz w sprawach egzekucji administracyjnej związanej z tymi obowiązkami;
2. prowadzenie, w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów, ksiąg podatkowych i innych ewidencji do celów podatkowych oraz udzielanie im pomocy w tym zakresie;
3. sporządzanie, w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów, zeznań i deklaracji podatkowych lub udzielanie im pomocy w tym zakresie;
4. reprezentowanie podatników, płatników i inkasentów w postępowaniu przed organami administracji publicznej i w zakresie sądowej kontroli decyzji, postanowień i innych aktów administracyjnych w sprawach wymienionych w pkt 1.
   
   

Z kolei art. 2 ust. 2 ww. ustawy o doradztwie podatkowym stanowi, iż zawodowe wykonywanie czynności, o których mowa w ust. 1, zastrzeżone jest wyłącznie dla podmiotów uprawnionych w rozumieniu ustawy.

Zgodnie z art. 3 tej ustawy, podmiotami uprawnionymi do zawodowego wykonywania czynności, o których mowa w art. 2 ust. 1, są osoby fizyczne, wpisane na listę doradców podatkowych, adwokaci i radcowie prawni, biegli rewidenci, z wyłączeniem czynności, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 4.

Zasady wykonywania czynności w zakresie usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych określa natomiast ustawa z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2013 r., poz. 330).

Zgodnie z art. 76a ust. 1 ww. ustawy, usługowe prowadzenie ksiąg rachunkowych jest działalnością gospodarczą, w rozumieniu przepisów o swobodzie działalności gospodarczej, polegającą na świadczeniu usług w zakresie czynności, o których mowa w art. 4 ust. 3 pkt 2-6.

W myśl ust. 2 art. 76a ustawy o rachunkowości, przedsiębiorcy, wykonujący działalność, o której mowa w ust. 1, są również uprawnieni do wykonywania działalności, obejmującej:

1. prowadzenie, w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów, ksiąg podatkowych i innych ewidencji do celów podatkowych oraz udzielanie im pomocy w tym zakresie,
2. sporządzanie, w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów, zeznań i deklaracji podatkowych lub udzielanie im pomocy w tym zakresie

– w zakresie określonym odrębnymi przepisami.

Działalność, o której mowa w ust. 1 i 2, mogą wykonywać:

1. przedsiębiorcy będący osobami fizycznymi, jeżeli są uprawnieni do wykonywania czynności z zakresu usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych,
2. pozostali przedsiębiorcy, pod warunkiem, że czynności z tego zakresu będą wykonywane przez osoby uprawnione do wykonywania czynności z zakresu usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych,

– o czym stanowi art. 76a ust. 3 ustawy o rachunkowości.

Stosownie do art. 76a ust. 4 ww. ustawy, uprawnione do wykonywania czynności z zakresu usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych są, z zastrzeżeniem ust. 6, osoby posiadające certyfikat księgowy, osoby wpisane do rejestru biegłych rewidentów lub na listę doradców podatkowych.

Należy stwierdzić, że świadczenie usług doradztwa wyłącza prawo do korzystania ze zwolnienia podmiotowego od podatku, określonego w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy. W konsekwencji o tym, czy realizowane przez podatnika usługi mogą korzystać ze wspomnianego zwolnienia decyduje zatem przedstawione we wniosku konkretne zdarzenie przyszłe.

Mając na uwadze treść przytoczonych przepisów oraz opis sprawy, z którego wynika, iż Zainteresowana korzysta ze zwolnienia podmiotowego stwierdzić należy, iż w związku z planami Wnioskodawczyni, tj. świadczeniem usług obejmujących: prowadzenie podatkowej księgi przychodów i rozchodów, ewidencji przychodów i ksiąg rachunkowych, sporządzanie sprawozdań finansowych, prowadzenie rejestrów zakupów i sprzedaży VAT i przygotowywanie na ich podstawie deklaracji w zakresie podatku od towarów i usług, obliczanie/rozliczanie zaliczek na podatek dochodowy przedsiębiorców, ich pracowników oraz sporządzanie stosownych deklaracji/informacji podatkowych, obliczanie/rozliczanie składek ZUS dotyczących przedsiębiorców i ich pracowników i przygotowywanie stosownych deklaracji/raportów do ZUS, prowadzenie ewidencji środków trwałych i wyposażenia; sporządzanie list płac i prowadzenie indywidualnych kart przychodów pracowników, Wnioskodawczyni ma prawo korzystać ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie ww. art. 113 ust. 1 ustawy, jeżeli przewidywana wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w 2013 r., kwoty 150.000 zł, z uwagi na fakt, że Zainteresowana nie wykonuje w ramach tej działalności czynności wymienionych w art. 113 ust. 13 ustawy, tj. usług o charakterze doradczym, a przygotowanie deklaracji podatkowych stanowi element kompleksowej usługi rachunkowo-księgowej. Natomiast w następnych latach Wnioskodawczyni będzie mogła korzystać ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie ww. art. 113 ust. 1 ustawy, jeżeli wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150.000 zł.

Reasumując, Zainteresowana, świadcząc usługi będące przedmiotem wniosku, będzie mogła korzystać ze zwolnienia podmiotowego w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 ustawy, jeżeli przewidywana wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym, kwoty 150.000 zł.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi –Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.