Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBII/2/415-108/13/JG
z 30 kwietnia 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że Pana stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 28 stycznia 2013 r. (data wpływu do tut. Biura 30 stycznia 2013 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych m.in. w zakresie możliwości zwolnienia z opodatkowania na podstawie tzw. ulgi meldunkowej przychodu uzyskanego ze sprzedaży budynku mieszkalnego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 stycznia 2013 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zwolnienia z opodatkowania na podstawie tzw. ulgi meldunkowej przychodu uzyskanego ze sprzedaży budynku mieszkalnego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca w listopadzie w 2004 r. nabył w udziale wynoszącym ½ nieruchomość będącą gruntem rolnym niezabudowanym o łącznej powierzchni całego gruntu 0,2098 ha. Pozostały udział w wysokości ½ nabyli rodzice wnioskodawcy. Nabycie ww. udziału nastąpiło umową warunkową sprzedaży sporządzoną w formie aktu notarialnego, a następnie umową przeniesienia własności. W marcu 2008 r. wnioskodawca otrzymał od swoich rodziców ich udział w wysokości ½ w nieruchomości w drodze darowizny stając się tym samym właścicielem całej nieruchomości. W czerwcu 2008 r. wnioskodawca zawarł związek małżeński, z małżonkiem pozostaje w ustawowej wspólności majątkowej.

We wrześniu 2008 r. wnioskodawca darował swojemu współmałżonkowi udział w wysokości ½ w nieruchomości na podstawie umowy darowizny. W 2010 r. wnioskodawca wraz z małżonkiem zakończył na ww. nieruchomości budowę budynku mieszkalnego jednorodzinnego na własne cele mieszkaniowe z własnych oszczędności. Współmałżonek wnioskodawcy po zakończeniu budowy był zameldowany w tej nieruchomości na pobyt stały przez okres ponad 12 miesięcy. W październiku 2012 r. nieruchomość została sprzedana.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytania:

1. Czy ulga meldunkowa przewidziana w art. 21 ust. 1 pkt 126 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w stanie prawnym obowiązującym do końca 2008 r., obejmuje swoim zakresem wyłącznie budynek mieszkalny, czy również grunt na jakim budynek został posadowiony?
2. Czy wnioskodawcy przysługuje możliwość skorzystania z ulgi meldunkowej w sytuacji, w której warunek zameldowania na pobyt dłuższy niż 12 miesięcy spełnia tylko małżonek wnioskodawcy?
   
   

Zdaniem wnioskodawcy, ulga meldunkowa określona w art. 21 ust. 1 pkt 126 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu na dzień 31 grudnia 2008 r. odnosi się do całej nieruchomości i obejmuje dochód zarówno ze sprzedaży budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, jak i dochodu uzyskanego ze sprzedaży gruntu, na którym ten budynek się znajduje. Stanowisko takie jak podkreśla wnioskodawca zostało podtrzymane w interpretacji indywidualnej z dnia 22 stycznia 2013 r. sygn. IBPBII/2/415-1416/12/MW.

Nadto zdaniem wnioskodawcy, na podstawie art. 21 ust. 22 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zwolnieniu z opodatkowania podlega przychód uzyskany ze sprzedaży nieruchomości, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 126 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych obojga małżonków. Z przepisu wynika, że w przypadku gdy nieruchomość stanowi współwłasność małżonków przychód uzyskany ze sprzedaży nieruchomości będzie zwolniony z opodatkowania w przypadku gdy chociaż jeden małżonek był w niej zameldowany przez okres ponad 12 miesięcy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) - c) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) podlegającym opodatkowaniu źródłem przychodu jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów

-jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

W świetle powyższego, każda czynność prawna, której przedmiotem jest odpłatne zbycie nieruchomości lub praw wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy stanowi źródło przychodów w rozumieniu tego przepisu, jeżeli zostanie dokonana w określonym czasie tj. przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie i nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej.

Na wstępie aby móc dokonać prawnopodatkowej oceny, czy w przedmiotowej sprawie sprzedaż nieruchomości (udziału w nieruchomości) stanowi dla wnioskodawcy podlegające opodatkowaniu źródło przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych a także na możliwość zastosowania określonych przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zwolnień podatkowych (w tym zwolnienia podatkowego na podstawie tzw. ulgi meldunkowej) kluczowe znaczenie ma ustalenie momentu i podstawy jej nabycia przez wnioskodawcę.

W przedmiotowej sprawie bez wątpienia wnioskodawca właścicielem będącej przedmiotem sprzedaży w październiku 2012 r. nieruchomości o łącznej powierzchni 0,2098 ha stał się na skutek dwóch zdarzeń prawnych jakie miały miejsce tj. umowy sprzedaży i darowizny.

Otóż na skutek tych zdarzeń prawnych wnioskodawca nabył udziały w ww. nieruchomości, w dwóch datach:

• w listopadzie 2004 r. wnioskodawca na podstawie umowy sprzedaży nabył udział w wysokości 1/2,
• w marcu 2008 r. tj. z datą zawarcia umowy darowizny między wnioskodawcą a jego rodzicami, na mocy której wnioskodawca otrzymał pozostały udział w wysokości ½.
  
  

Następnie wnioskodawca po zawarciu w czerwcu 2008 r. małżeństwa, we wrześniu 2008 r. darował swojemu współmałżonkowi udział w przedmiotowej nieruchomości w wysokości ½ w całej nieruchomości. Oznacza to, że na udział współmałżonka wnioskodawcy w wysokości ½ składał się udział nabyty przez wnioskodawcę odpowiednio w 2004 r. i w 2008 r. W wyniku przekazania w drodze darowizny udziału swojemu współmałżonkowi wnioskodawca pozostał współwłaścicielem nieruchomości w udziale wynoszącym ½, przy czym należy pamiętać, że udział jaki pozostał wnioskodawcy czyli ½ w nieruchomości został nabyty przez niego w dwóch datach tj. w 2004 r. i w 2008 r. W efekcie każdy z małżonków był współwłaścicielem nieruchomości w udziale wynoszącym po 1/2.

Wyjaśnić należy, że za takim sposobem ustalenia dat nabycia i wielkości udziału przez wnioskodawcę w przedmiotowej nieruchomości przemawia fakt, że wnioskodawca nie mógł darować współmałżonkowi wyłącznie wyodrębnionego udziału w wysokości ½, lecz na wysokość udziału ½ w nieruchomości darowanej współmałżonkowi składał się udział w całej nieruchomości, który to udział został nabyty odpowiednio w 2004 r. i w 2008 r.

Zgodnie bowiem z art. 195 Kodeksu cywilnego dnia 23 kwietnia 1964r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.) współwłasność istnieje wówczas, gdy własność tej samej rzeczy przysługuje niepodzielnie kilku osobom. Istota współwłasności polega bowiem na tym, że współwłaścicielom przysługują części wspólnego prawa własności (tzw. udziały), którymi mogą swobodnie rozporządzać. Dopóki więc istnieje współwłasność można mówić tylko o istnieniu udziałów w tym prawie, o ich nabywaniu i zbywaniu, a nie o prawie do części rzeczy, o jej zbywaniu bądź nabywaniu w częściach. Współwłaściciele mają swoje udziały w prawie, ale nie w rzeczy. Będąca przedmiotem współwłasności rzecz jest niepodzielna i każdemu ze współwłaścicieli przysługuje prawo do całej rzeczy w trakcie trwania współwłasności, a nie jedynie do jej części określonej wielkością jego udziału. W momencie nabycia udziału w prawie własności każdy ze współwłaścicieli staje się współwłaścicielem całej nieruchomości będącej przedmiotem współwłasności, a więc każdego metra kwadratowego tej nieruchomości.

Tak więc w niniejszej sprawie kwestia ustalenia daty nabycia i wielkości udziału w nieruchomości, która została sprzedana w 2012 r. miała istotne znaczenie na gruncie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż przychód odpowiadający połowie udziału posiadanego przez wnioskodawcę w nieruchomości (tj. ¼ przychodu uzyskanego ze sprzedaży całej nieruchomości) w ogóle nie stanowi źródła przychodu podlegającego opodatkowaniu, gdyż od końca roku, w którym miało miejsce nabycie tj. od końca 2004 r. do dnia sprzedaży, tj. 2012 r. upłynęło 5 lat.

Natomiast w odniesieniu do przychodu odpowiadającego połowie udziału nabytego w nieruchomości w 2008 r. w drodze darowizny (tj. ¼ przychodu uzyskanego ze sprzedaży całej nieruchomości) zastosowanie znajdą przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym na dzień 31 grudnia 2008 r. Zgodnie bowiem z art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 06 listopada 2008 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 209, poz. 1316 z późn. zm.) do przychodu (dochodu) z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nabytych lub wybudowanych (oddanych do użytkowania) w okresie od dnia 01 stycznia 2007 r. do dnia 31 grudnia 2008 r., stosuje się zasady określone w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym na dzień 31 grudnia 2008 r. Nowe zasady opodatkowania, zgodnie z art. 14 ustawy zmieniającej, mają zastosowanie do uzyskanych dochodów (poniesionej straty) od dnia 01 stycznia 2009 r.

I tak w myśl art. 30e ust. 1 i 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w ww. brzmieniu obowiązującym na dzień 31 grudnia 2008 r., od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku i jest płatny w terminie złożenia zeznania za rok podatkowy, w którym nastąpiło odpłatne zbycie.

Podstawą obliczenia podatku zgodnie z art. 30e ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw. Zgodnie z art. 19 ust. 1 ww. ustawy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej.

Pojęcie kosztów odpłatnego zbycia (sprzedaży) nie zostało przez ustawodawcę zdefiniowane w ustawie, należy zatem stosować językowe rozumienie tego wyrażenia, zgodnie z którym za koszty sprzedaży nieruchomości lub praw majątkowych uważa się wszystkie wydatki poniesione przez sprzedającego, które są konieczne, aby transakcja sprzedaży mogła dojść do skutku (wszystkie niezbędne wydatki bezpośrednio związane z tą czynnością). Do wydatków takich można zaliczyć przykładowo koszty wyceny nieruchomości przez rzeczoznawcę majątkowego, prowizje pośredników w sprzedaży nieruchomości, koszty ogłoszeń w prasie związanych z zamiarem sprzedaży nieruchomości, itp. Pomiędzy tymi wydatkami a dokonanym odpłatnym zbyciem musi istnieć związek przyczynowo – skutkowy.

Stosownie natomiast do art. 22 ust. 6d ustawy za koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), nabytych w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób, uważa się udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania oraz kwotę zapłaconego podatku od spadków i darowizn w takiej części, w jakiej wartość zbywanej rzeczy lub prawa przyjęta do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn odpowiada łącznej wartości rzeczy i praw majątkowych przyjętej do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn.

Nadto, zgodnie z art. 22 ust. 6e ww. ustawy wysokość nakładów, o których mowa powyżej, ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych.

Jednakże, zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 126 ww. ustawy w brzmieniu obowiązującym na dzień 31 grudnia 2008 r., wolne od podatku dochodowego są przychody uzyskane z odpłatnego zbycia:

1. budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku,
2. lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu,
3. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie,
4. prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie

-jeżeli podatnik był zameldowany w budynku lub lokalu wymienionym w lit. a)-d) na pobyt stały przez okres nie krótszy niż 12 miesięcy przed datą zbycia, z zastrzeżeniem ust. 21 i 22.

Przepis art. 21 ust. 1 pkt 126 ww. ustawy nie określa daty, od której należy liczyć okres zameldowania, nie uzależnia zameldowania, a tym samym prawa do zwolnienia, od posiadania tytułu własności do budynku lub lokalu, lecz stanowi, że istotny jest fakt zameldowania podatnika na pobyt stały w zbywanym lokalu czy też budynku przez okres nie krótszy niż 12 miesięcy. Oznacza to zatem, że każdy roczny okres zameldowania na pobyt stały uprawnia do zwolnienia.

Zwolnienie wymienione w art. 21 ust. 1 pkt 126 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ma zastosowanie do przychodów podatnika, który w terminie 14 dni od dnia dokonania odpłatnego zbycia nieruchomości lub prawa majątkowego, złoży oświadczenie, że spełnia warunki do zwolnienia, w urzędzie skarbowym, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika – art. 21 ust. 21 ww. ustawy.

Natomiast w myśl art. 8 ust. 3 ww. ustawy o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw, podatnicy, do których mają zastosowanie ust. 1 lub ust. 2, tj. podatnicy, którzy zbywają nieruchomości lub prawa nabyte w okresie od 01 stycznia 2007 r. do 31 grudnia 2008 r., oświadczenie, o którym mowa w art. 21 ust. 21 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym na dzień 31 grudnia 2008 r., składają w terminie złożenia zeznania, o którym mowa w art. 45 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za rok podatkowy, w którym nastąpiło odpłatne zbycie nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. w terminie do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym. W przypadku, o którym mowa w zdaniu pierwszym, 14-dniowy termin określony w art. 21 ust. 21 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym na dzień 31 grudnia 2008 r., nie ma zastosowania.

Wobec powyższego, zwolnienie o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 126 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych uzależnione jest od spełnienia łącznie dwóch warunków:

• okresu zameldowania na pobyt stały nie krótszego niż dwunastomiesięczny przed datą zbycia,
• terminowego złożenia oświadczenia o spełnieniu warunków do zwolnienia; w przypadku uzyskania tego rodzaju przychodu w 2012 r. najpóźniej do 30 kwietnia 2013 r.
  
  

Tak więc aby podatnik mógł wywodzić prawo do skorzystania z ulgi meldunkowej musi spełnić powyższe oba ww. warunki łącznie.

Mając zatem na względzie powyższe uregulowania prawne odnosząc się do istoty zapytań ujętych w przedmiotowym wniosku stwierdzić należy co następuje :

Aby określić zakres zwolnienia uregulowanego w art. 21 ust. 1 pkt 126 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należy przy interpretacji tego przepisu uwzględnić obok wykładni językowej także wykładnię systemową i funkcjonalną. Porównanie treści art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) i b) ww. ustawy i art. 21 ust. 1 pkt 126 tej ustawy wyraźnie wskazuje, że zwolnienie uregulowane w ostatnim z powołanych przepisów odnosi się do przychodów ze źródła określonego w pierwszym z nich. Pojęcia w nim użyte powinny być więc rozumiane tak samo. Dowodem na powyższe jest odczytanie art. 21 ust. 1 pkt 126 lit. a) ustawy w kontekście art. 21 ust. 21 tej ustawy. W art. 21 ust. 21 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ustawodawca wskazał, że zwolnienie ma zastosowanie do przychodów podatnika, który w terminie 14 dni od daty dokonania odpłatnego zbycia nieruchomości lub prawa majątkowego złoży oświadczenie we właściwym urzędzie skarbowym o spełnieniu warunków do zwolnienia. Tym sposobem „zbycie budynku mieszkalnego”, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 126 lit. a) ustawy koresponduje z pojęciem „nieruchomości” z art. 21 ust. 21 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W konsekwencji pojęcie „budynek mieszkalny” z art. 21 ust. 1 pkt 126 lit. a) ustawy i pojęcie „nieruchomość” z art. 21 ust. 21 ustawy zostały użyte przez ustawodawcę niejako zamiennie, co prowadzi do odczytania regulacji z art. 21 ust. 1 pkt 126 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jako dotyczącej zbycia budynku mieszkalnego wraz z gruntem, gdyż oba te elementy stanowią nieruchomość w myśl przepisów Kodeksu cywilnego. Stosownie do art. 48 Kodeksu cywilnego budynki co do zasady są częścią składową gruntu i jako takie nie mogą być odrębnym przedmiotem własności i innych praw rzeczowych (art. 47 Kodeksu cywilnego). To oznacza, że skoro nie są odrębnymi nieruchomościami, nie mogą być samodzielnym przedmiotem zbycia bez gruntu, na którym zostały wzniesione. Stąd pod pojęciem „zbycie budynku mieszkalnego” rozumiana być powinna sprzedaż domu i gruntu, na którym dom ten jest posadowiony. Jest to rezultat użycia przy regulacji zwolnienia w art. 21 ust. 21 w zw. z art. 21 ust. 1 pkt 126 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych pojęcia „nieruchomość” bez nadawania mu w ustawie podatkowej innego niż cywilistyczne znaczenie. Nie czyniąc tego ustawodawca nie ograniczył zakresu ulgi, dlatego należy przyjąć, że obejmuje ona przychód z odpłatnego zbycia budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, ale także gruntu, na którym budynek został posadowiony.

Podsumowując powyższe, przewidziana w art. 21 ust. 1 pkt 126 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ulga meldunkowa w stanie prawnym obowiązującym do końca 2008 r., obejmuje swoim zakresem nie tylko przychód przypadający na budynek mieszkalny, ale również przychód przypadający na grunt, na którym posadowiony został budynek mieszkalny.

Natomiast odnosząc się do możliwości skorzystania przez wnioskodawcę z ulgi meldunkowej w sytuacji, w której warunek zameldowania na pobyt dłuższy niż 12 miesięcy spełnia tylko małżonek wnioskodawcy zaznaczyć należy, iż zgodnie z art. 21 ust. 22 ww. ustawy zwolnienie, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 126 ustawy ma zastosowanie łącznie do obojga małżonków co w konsekwencji oznacza, że spełnienie przez jednego z małżonków niezbędnego do skorzystania z ulgi meldunkowej warunku zameldowania na pobyt stały przez okres nie krótszy niż 12 miesięcy w zbywanym budynku mieszkalnym powoduje, że z przedmiotowej ulgi mogą skorzystać łącznie oboje małżonkowie. Tak jak już wyżej wskazano ustawodawca wiąże prawo do zwolnienia przychodu z opodatkowania na podstawie tzw. ulgi meldunkowej od spełnienia łącznie dwóch warunków. Obok okresu zameldowania na pobyt stały nie krótszego niż dwunastomiesięczny przed datą zbycia drugim niezbędnym warunkiem jest złożenie oświadczenia o tym, że spełnione są warunki uprawniające do skorzystania z ulgi meldunkowej na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 126 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Warunek złożenia w ustawowym terminie oświadczenia, o którym mowa w art. 21 ust. 21 ww. ustawy dla skorzystania z ulgi meldunkowej przez oboje małżonków jest spełniony, w przypadku złożenia przedmiotowego oświadczenia przez małżonka spełniającego te warunki.

W świetle powyższego, stanowisko wnioskodawcy co do zakresu zastosowania ulgi meldunkowej przewidzianej w art. 21 ust. 1 pkt 126 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym do końca 2008 r. a także możliwości skorzystania z ulgi meldunkowej w sytuacji, w której warunek zameldowania na pobyt dłuższy niż 12 miesięcy spełnia tylko jeden z małżonków uznać należało za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4A, 35-016 Rzeszów po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.