Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP1/443-830/12-4/MD
z 4 grudnia 2012 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 5 września 2012 r. (data wpływu 6 września 2012 r.), uzupełnionym pismem z dnia 16 listopada 2012 r. (data wpływu 22 listopada 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy udziału w nieruchomości – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6 września 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy udziału w nieruchomości. Przedmiotowy wniosek uzupełniono pismem z dnia 16 listopada 2012 r. (data wpływu 22 listopada 2012 r.) o informacje doprecyzowujące opisane zdarzenie przyszłe.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni nabyła 30 listopada 2006 r. udział w nieruchomości gruntowej działka nr X. Sprzedaż nieruchomości planowana jest na miesiąc październik 2012 r. Grunt nigdy nie został wprowadzony do majątku firmowego (Zainteresowana nie prowadzi działalności gospodarczej jako osoba fizyczna) jako środek trwały i użytkowany w związku z działalnością gospodarczą. W przypadku tej części udziału w gruncie w październiku warunek upływu okresu 5 lat od końca roku, w którym nastąpiło nabycie będzie spełniony. Wnioskodawczyni nie jest zarejestrowana jako czynny podatnik podatku VAT. Jest natomiast wspólnikiem spółki jawnej prowadzącej działalność gospodarczą – spółka jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku VAT. Grunt powyższy w części przypadającej na udział Zainteresowanej (1/8 części działki nr X) został przekazany do nieodpłatnego użytkowania do Spółki jawnej. Grunt ten jednak nadal jest własnością prywatną Wnioskodawczyni a spółka go tylko nieodpłatnie użytkuje. Właścicielami tego gruntu oprócz Zainteresowanej są jeszcze inne osoby fizyczne. Na połowie działki, geodezyjnie niewyodrębnionej X Spółka rozpoczęła inwestycję budowlaną i na dzień sprzedaży inwestycja ta nie będzie ukończona (nie zostanie oddana do użytkowania i nie będzie żadnym środkiem trwałym). Inwestycja została rozpoczęta w dniu 26 listopada 2007 r. zgodnie z decyzją Starosty Powiatu nr … a dotyczy budowy budynku gastronomiczno-hotelowego – inwestycja realizowana jest na działce gruntu nr X.

Planuje się sprzedaż całego gruntu wraz z niezakończoną inwestycją na rzecz podmiotu trzeciego, który zamierza wykorzystywać całą nieruchomość (grunt + niezakończoną inwestycję) w celach prowadzonej działalności gospodarczej. Inwestycja była dokonywana wyłącznie przez Spółkę i tylko z jej środków. Sprzedając Spółka wystawi fakturę VAT ze stawką 23% tylko na sprzedaż niedokończonej inwestycji budowli.

Grunt będzie sprzedawany przez 7 właścicieli – osoby fizyczne aktem notarialnym. Czterech z tych właścicieli jest wspólnikami Spółki z tego 2 jest zarejestrowanymi podatnikami VAT. Pozostałych 3 właścicieli gruntu, osoby fizyczne nie prowadzą działalności i nie są zarejestrowanymi podatnikami VAT, a grunt nabyły do majątku osobistego dla celów prywatnych niezwiązanych z żadną teraźniejszą ani przyszłą ewentualną działalnością gospodarczą.

Ponadto, w uzupełnieniu do wniosku z dnia 16 listopada 2012 r. Wnioskodawczyni wskazała, iż:

1. Udział w opisywanej nieruchomości nabyła w celach osobistych, prywatnych niezwiązanych z jakąkolwiek działalnością gospodarczą. W chwili nabycia Zainteresowana nie planowała prowadzenia żadnej działalności gospodarczej związanej z ww. nieruchomością.
2. Przed dokonaniem sprzedaży udziału w gruncie pomiędzy Wnioskodawczynią a Spółką jawną nie nastąpi żadne rozliczenie nakładów na inwestycję budowlaną wzniesioną na przedmiotowym gruncie.
3. Z inicjatywy Zainteresowanej (między innymi) dokonano przekształcenia przedmiotowego gruntu – wyłączono go z produkcji rolnej „odrolniono”. Grunt nie był przedmiotem podziału. Nabyty został przez kilka osób fizycznych i stał się ich własnością w odpowiednich proporcjach.
4. Wnioskodawczyni oświadczyła, że nie uzyskiwała i aktualnie nie uzyskuje żadnego wynagrodzenia za możliwość budowy budynku gastronomiczno-hotelowego od Spółki jawnej.
5. Posiadanego, przedmiotowego udziału w gruncie Zainteresowana nie udostępniała i aktualnie także nie udostępnia żadnym osobom trzecim (nie zawierała żadnych umów cywilno-prawnych z osobami trzecimi dot. udostępnienia ww. nieruchomości gruntowej).
6. W celu sprzedaży inwestycji oraz gruntu Wnioskodawczyni zawarła umowę z licencjonowanym profesjonalnym pośrednikiem nieruchomości zlecając mu znalezienie nabywcy.
   
   

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawczyni sprzedając grunt w części, w której jest właścicielką (1/8 części działki nr X), a grunt nieodpłatnie użytkowany jest przez Spółkę (na której spółka rozpoczęła inwestycję budowlaną) może uznać całą transakcję jako niepodlegającą ustawie o VAT w części, w której jest właścicielem (1/8), nie opodatkowywać całej transakcji stawką VAT 23%?

Zdaniem Wnioskodawczyni, sprzedaż gruntu nie jest wykonywana w ramach działalności gospodarczej. Grunt powyższy nie stanowi składnika majątku należącego do firmy Zainteresowanej, został on tylko nieodpłatnie udostępniony spółce jawnej. Wnioskodawczyni nie jest zarejestrowanym podatnikiem VAT i nie prowadzi osobiście działalności gospodarczej (jest wspólnikiem spółki jawnej). Opodatkowaniu VAT podlega między innymi odpłatna dostawa towarów, jeśli jest dokonywana przez podatnika VAT. Grunty mieszczą się w definicji towarów. Podatnikami są osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą bez względu na cel i rezultat takiej działalności. Pojęcie działalności gospodarczej to według ustawy wszelka działalność producentów, handlowców lub usługodawców również w przypadku, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania jej w sposób częstotliwy. Grunt, o którym mowa, należy do majątku prywatnego Zainteresowanej. Zakupiony został także jako grunt prywatny na cele prywatne od osób prywatnych (grunt nie został nabyty w celu dalszej odsprzedaży). Pomimo, iż został on udostępniony spółce jawnej, w której Wnioskodawczyni jest wspólnikiem, a spółka rozpoczęła inwestycję budowlaną, lecz jej nie zakończyła, grunt ten nadal należy do majątku prywatnego Zainteresowanej. Sprzedaż tego gruntu będzie czynnością jednorazową i nie będzie w zamiarze mieć charakteru czynności częstotliwej. Sprzedaż tego gruntu będzie więc następować w ramach zarządu majątkiem prywatnym i nie będzie podlegać ustawie o podatku od towarów i usług, sprzedaży tej nie można więc zakwalifikować jako działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, a osoby dokonującej tej sprzedaży nie można uznać za podatnika VAT. Podobne wyjaśnienia znajdziemy w orzecznictwie – Trybunał Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich (orzeczenie w połączonych sprawach sygn. C-180/10 i C-181/10).

Wobec powyższego Wnioskodawczyni uważa za prawidłowe zgodne z przepisami następujące rozliczenie podatkowe i postępowanie:

1. przy sprzedaży gruntu Wnioskodawczyni jako osoba prywatna nie będzie zobowiązana do zapłaty podatku VAT od transakcji sprzedaży powyższej nieruchomości gruntowej, którego jest właścicielem (1/8 części gruntu użytkowanego nieodpłatnie przez Spółkę, w której jest wspólnikiem). Dla celów dokumentacyjnych nie będzie ona zobowiązana do wystawienia z tytułu tej transakcji faktury VAT (tym bardziej, że nie jest zarejestrowanym podatnikiem VAT). Grunt sprzedaje ona bowiem jako osoba prywatna dysponująca majątkiem prywatnym,
2. Spółka jawna, jako zarejestrowany podatnik podatku VAT przy sprzedaży wystawi fakturę VAT ze stawką 23% tylko na sprzedaż niedokończonej inwestycji budowli.
   
   

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają m. in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Pojęcie towaru ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 6 ustawy. Zgodnie z zapisem zawartym w tym przepisie, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie zatem z ww. przepisami, zarówno grunty, jak i budynki i budowle na nich posadowione spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Towarem jest także udział w prawie własności lub użytkowaniu wieczystym nieruchomości. Jest to zgodne z normami unijnymi, bowiem w myśl art. 15 ust. 2 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. UE L Nr 347 str. 1 ze zm.) państwa członkowskie mogą uznać za rzeczy:

1. określone udziały w nieruchomości,
2. prawa rzeczowe dające ich posiadaczowi prawo do korzystania z nieruchomości,
3. udziały i inne równoważne udziałom tytuły prawne dające ich posiadaczowi prawne lub faktyczne prawo własności lub posiadania nieruchomości lub jej części.
   
   

Problematyka współwłasności została uregulowana w art. 195–221 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.). Ze współwłasnością mamy do czynienia wtedy, gdy własność tej samej rzeczy przysługuje niepodzielnie kilku osobom.

Na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług zarówno sprzedaż udziału we współwłasności gruntu na podstawie art. 198 k.c., jak i sprzedaż wspólnego gruntu za zgodą wszystkich współwłaścicieli na podstawie art. 199 k.c. stanowi odpłatną dostawę towarów.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 5 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podatnika.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – mocą ust. 2 powołanego artykułu – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Aby zatem dostawę towarów (nawet jednorazową) uznać za działalność gospodarczą, należy wykazać, że w momencie jej realizacji podatnik miał zamiar dokonywać takich czynności wielokrotnie, a wykorzystywane przez niego towary, czy usługi zostały nabyte w celu spożytkowania ich do wykonywania tej czynności.

W rozumieniu powyższych twierdzeń pomóc mogą zapisy orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07, w myśl którego formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, a także okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, czy w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku VAT.

W kwestii opodatkowania dostawy udziału w gruncie istotne jest czy w świetle zaprezentowanego we wniosku zdarzenia przyszłego, Wnioskodawczyni w celu dokonania sprzedaży udziału w gruncie podjęła aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawców w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania jego za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 cytowanej wcześniej Dyrektywy 2006/112/WE Rady – (a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy) jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

Ponadto, jak wynika z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach C-180 i C-181, dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę należy uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej, pod warunkiem, że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

W tym miejscu – dla wyjaśnienia zakresu zwykłego wykonywania prawa własności – konieczne jest sięgnięcie do zapisów prawa cywilnego, tj. powołanej wcześniej ustawy Kodeks cywilny.

Zgodnie z art. 140 ww. Kodeksu, w granicach określonych przez ustawy i zasady współżycia społecznego właściciel może, z wyłączeniem innych osób, korzystać z rzeczy zgodnie ze społeczno-gospodarczym przeznaczeniem swego prawa, w szczególności może pobierać pożytki i inne dochody z rzeczy. W tych samych granicach może rozporządzać rzeczą.

Rozporządzanie rzeczą jest drugim spośród wymienionych wyraźnie w art. 140 k.c. uprawnień właściciela do rozporządzania rzeczą (ius disponendi). Podkreślić także należy, iż ustawodawca nie definiuje używanego pojęcia rozporządzenia. Nie klasyfikuje też postaci rozporządzenia. W literaturze zaś podkreśla się zazwyczaj, że chodzi o uprawnienie do wyzbycia się własności i uprawnienie do obciążania prawa własności. Wyzbycie się własności w pierwszym rzędzie obejmuje dokonywaną (inter vivos) czynność przeniesienia własności, dalej zaś czynność rozporządzenia testamentowego (…) (Edward Gniewek „Kodeks cywilny, Księga Druga. Własność i inne prawa rzeczowe. Komentarz, Zakamycze, 2001, Komentarz do art. 140 k.c.).

Z powyższych wyjaśnień wynika zatem, iż dokonanie sprzedaży określonej rzeczy materialnej stanowi naturalny (oczywisty, podstawowy) element wykonywania prawa własności.

Z danych przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawczyni nabyła 30 listopada 2006 r. udział w nieruchomości gruntowej. Sprzedaż nieruchomości planowana jest na miesiąc październik 2012 r. Grunt nigdy nie został wprowadzony do majątku firmowego (Zainteresowana nie prowadzi działalności gospodarczej jako osoba fizyczna) jako środek trwały i użytkowany w związku z działalnością gospodarczą. Wnioskodawczyni nie jest zarejestrowana jako czynny podatnik podatku VAT. Jest natomiast wspólnikiem spółki jawnej prowadzącej działalność gospodarczą – spółka jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku VAT. Grunt powyższy w części przypadającej na udział Zainteresowanej (1/8 części działki) został przekazany do nieopłatnego użytkowania do spółki jawnej. Grunt ten jednak nadal jest własnością prywatną Wnioskodawczyni, a spółka go tylko nieodpłatnie użytkuje. Właścicielami tego gruntu oprócz Zainteresowanej są jeszcze inne osoby fizyczne. Na połowie działki, geodezyjnie niewyodrębnionej, spółka rozpoczęła inwestycję budowlaną i na dzień sprzedaży inwestycja ta nie będzie ukończona (nie zostanie oddana do użytkowania i nie będzie żadnym środkiem trwałym). Inwestycja została rozpoczęta w dniu 26 listopada 2007 r. zgodnie z decyzją Starosty Powiatu, a dotyczy budowy budynku gastronomiczno-hotelowego. Planuje się sprzedaż całego gruntu wraz z niezakończoną inwestycją na rzecz podmiotu trzeciego, który zamierza wykorzystywać całą nieruchomość (grunt + niezakończoną inwestycję) w celach prowadzonej działalności gospodarczej. Inwestycja była dokonywana wyłącznie przez Spółkę i tylko z jej środków.

Udział w opisywanej nieruchomości Wnioskodawczyni nabyła w celach osobistych, prywatnych niezwiązanych z jakąkolwiek działalnością gospodarczą. W chwili nabycia Zainteresowana nie planowała prowadzenia żadnej działalności gospodarczej związanej z ww. nieruchomością. Przed dokonaniem sprzedaży udziału w gruncie pomiędzy Wnioskodawczynią a spółką jawną nie nastąpi żadne rozliczenie nakładów na inwestycję budowlaną wzniesioną na przedmiotowym gruncie. Z inicjatywy Zainteresowanej (między innymi) dokonano przekształcenia przedmiotowego gruntu – wyłączono go z produkcji rolnej „odrolniono”. Grunt nie był przedmiotem podziału. Nabyty został przez kilka osób fizycznych i stał się ich własnością w odpowiednich proporcjach. Wnioskodawczyni nie uzyskiwała i aktualnie nie uzyskuje żadnego wynagrodzenia za możliwość budowy budynku gastronomiczno-hotelowego od spółki jawnej. Posiadanego, przedmiotowego udziału w gruncie Zainteresowana nie udostępniała i aktualnie także nie udostępnia żadnym osobom trzecim (nie zawierała żadnych umów cywilno-prawnych z osobami trzecimi dot. udostępnienia ww. nieruchomości gruntowej). W celu sprzedaży inwestycji oraz gruntu Wnioskodawczyni zawarła umowę z licencjonowanym profesjonalnym pośrednikiem nieruchomości zlecając mu znalezienie nabywcy.

Z zawartego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego nie wynika jakiekolwiek aktywne działanie Wnioskodawczyni, tj. uzyskanie zezwolenia na budowę dla tych gruntów, uzbrojenie, ogłoszenie w prasie w poszukiwaniu nabywców, itd, które wskazywałoby na aktywność w zakresie obrotu nieruchomościami.

Odnosząc przedstawione okoliczności do obowiązujących przepisów prawa należy stwierdzić, że w przedmiotowej sprawie brak jest podstaw do uznania Wnioskodawczyni za podatnika podatku od towarów i usług prowadzącego działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy w odniesieniu do transakcji sprzedaży udziału w nieruchomości wskazanej we wniosku. Przedstawiony opis zdarzenia przyszłego nie wskazuje na to, że dokonując sprzedaży udziału w nieruchomości (gruncie) Wnioskodawczyni będzie działała w charakterze handlowca. Przedmiotowy udział w nieruchomości został nabyty do majątku osobistego Zainteresowanej, nie był środkiem trwałym w prowadzonej przez Nią działalności gospodarczej w ramach Spółki jawnej i nie był wykorzystywany w tej działalności. Z danych przedstawionych we wniosku nie wynika by Zainteresowana prowadziła działalność w zakresie handlu nieruchomościami. Nie można zatem uznać, że nieruchomość została zakupiona w celu jej dalszej odsprzedaży.

W rozpatrywanej sprawie, Wnioskodawczyni nie działa jako producent, handlowiec lub usługodawca, a czynność sprzedaży udziału w nieruchomości stanowi jedynie racjonalny sposób zagospodarowania posiadanego przez Nią prywatnego majątku. Zainteresowana sprzedając udział w nieruchomości będzie korzystała z przysługującego Jej prawa do rozporządzania własnym majątkiem, zatem czynność ta nie oznacza wykonywania działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Sprzedaż towarów z majątku osobistego, które nie były nabyte w celu ich odsprzedaży – nie ma charakteru handlowego, podlegającego opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W związku z powyższym, dokonując sprzedaży udziału w opisanej nieruchomości, tj. gruncie Wnioskodawczyni będzie korzystała z przysługującego Jej prawa do rozporządzania własnym majątkiem, która to czynność oznacza działanie w sferze prywatnej, do której unormowania ustawy o podatku od towarów i usług nie mają zastosowania.

Reasumując, Wnioskodawczyni sprzedając udział w przedmiotowym gruncie wchodzącym w skład majątku osobistego, nie będzie działała w charakterze podatnika, a zatem czynność ta nie będzie nosiła znamion działalności gospodarczej. Tym samym zbycie udziału w ww. nieruchomości gruntowej nie będzie polegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Tut. Organ informuje, że stosownie do art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, minister właściwy do spraw finansów publicznych na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Podkreślić zatem należy, że w przedmiotowej sprawie powyższa interpretacja nie wywiera skutku prawnego dla pozostałych współwłaścicieli nieruchomości.

Należy również zaznaczyć, że w niniejszej interpretacji tut. Organ nie oceniał prawidłowości postępowania Spółki będącej właścicielem nakładów poczynionych na przedmiotowym gruncie w związku z planowaną transakcją.

W niniejszej interpretacji załatwiono wniosek w części dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy udziału w nieruchomości. Odpowiedź na pytanie dotyczące podatku dochodowego od osób fizycznych zostanie udzielona odrębnym pismem.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.